Cách để liên tục hạnh phúc
Hôm nay, BapDada đang nhìn ngắm tất cả những đứa con ở khắp mọi nơi. Người đã nhìn thấy gì? Mỗi người các con hạnh phúc đến mức độ nào trong từng khoảnh khắc. Cùng với điều đó, Baba cũng nhìn thấy con làm cho người khác hạnh phúc nhiều bao nhiêu, vì hạnh phúc là điều duy nhất hiển hiện trên gương mặt con – con là hình ảnh thực tế của người nhận được mọi thành quả của Thượng Đế.
Hạnh phúc là nền tảng đặc biệt của cuộc đời Brahmin. Có sự khác biệt như ngày và đêm giữa hạnh phúc tạm thời và hạnh phúc miên viễn dựa trên trạng thái hoàn thiện và hoàn hảo. Hạnh phúc tạm thời chắc chắn được nhìn thấy trong thời gian ngắn trên gương mặt của những ai có được thành quả tạm thời. Tuy nhiên, niềm hạnh phúc tâm linh chắc chắn làm cho con hạnh phúc, và sóng rung động của niềm hạnh phúc tâm linh cũng tiến đến những linh hồn khác. Những linh hồn khác cũng trải nghiệm được bình an và sức mạnh. Giống như cái cây trĩu trịt quả trao cho mọi người trải nghiệm mát mẻ trong thời gian ngắn với bóng râm của nó, và họ trở nên hạnh phúc, tương tự như vậy, linh hồn tràn đầy hoa trái – là thành quả nhận được từ Thượng Đế và niềm hạnh phúc tâm linh – thì trao cho người khác trải nghiệm bình an và mạnh mẽ trong cơ thể và tâm trí với “bóng râm” thành quả của họ. Giống như những tia nắng mặt trời, sóng rung động của niềm hạnh phúc làm cho con quên đi bầu không khí, con người và mọi thứ khác, thay đổi mọi thứ thành trải nghiệm về bình an và hạnh phúc đích thực. Hiện tại, những linh hồn không có kiến thức tiêu tốn rất nhiều tiền để được hạnh phúc trong cuộc sống của họ. Còn con đã tiêu tốn những gì? Không cần phải tiêu tốn tiền bạc, con vẫn liên tục hạnh phúc, phải không? Hay là con chỉ hạnh phúc với sự giúp đỡ của người khác? BapDada đã kiểm tra biểu đồ của những đứa con. Người nhìn thấy gì? Một số là những đứa con liên tục hạnh phúc, còn số khác là những đứa con hạnh phúc – chúng không “liên tục”. Baba đã nhìn thấy có ba loại hạnh phúc:
1. Hạnh phúc với bản thân.
2. Hạnh phúc với người khác.
3. Hạnh phúc trong việc phục vụ.
Nếu con có cả ba dạng hạnh phúc này, con tự động làm vui lòng BapDada, và những linh hồn mà Người Cha vui lòng với họ, thì con sẽ luôn là hiện thân của thành công.
BapDada thấy rằng một số con không hạnh phúc với bản thân. Chúng không hạnh phúc vì những chuyện nhỏ nhặt. Dù chúng biết bài học đầu tiên “Tôi là ai?”, nhưng chúng vẫn cứ quên. Chúng quên đi Người Cha đã làm cho chúng trở thành gì và đã trao cho chúng điều gì. Người Cha đã trao cho mỗi người các con thẩm quyền đối với của thừa kế trọn vẹn. Người không trao cho một số con trọn vẹn của thừa kế, và những đứa con khác chỉ một nửa của thừa kế thôi. Có ai chỉ nhận được một nửa hoặc một phần tư của thừa kế không? Con chỉ được trao cho một nửa thôi ư, hay là con chỉ nhận lấy một nửa? Người Cha đã trao cho mọi người lời chúc lành và của thừa kế – đó là trở thành chủ nhân toàn năng. Không phải là Người trao cho con một vài sức mạnh và không trao những sức mạnh khác. Người không giữ điều gì cho riêng Mình. Người làm đầy cho con mọi đức hạnh, và làm cho con trở thành hiện thân của mọi thành quả. Tuy nhiên, con lại không thể thấm nhập những thành quả mà con đã nhận được từ Cha. Giống như trong khi có của cải vật chất và mọi tiện ích, con không biết cách tiêu tiền hoặc sử dụng các tiện ích ấy, vì thế trong khi có những thành quả này, con vẫn cứ như bị tước mất chúng. Tương tự như vậy, con có mọi thành quả và kho báu, nhưng con không biết cách dùng chúng. Con không biết cách sử dụng chúng vào đúng thời điểm. Rồi con nói “Con nhận ra rằng lẽ ra con nên làm việc đó, hoặc con không nên làm việc đó, nhưng lúc ấy con lại quên mất. Giờ con hiểu rằng không nên như vậy”. Vào lúc ấy, thậm chí nếu một giây trôi qua, con sẽ không thể tiến đến đích thành công của mình, vì đoàn tàu thời gian đã lăn bánh. Dù cho con trì hoãn một giây hoặc một tiếng thôi, thì thời gian đã qua đi. Sau đó, khi đoàn tàu thời gian đã khởi hành, con trở nên buồn rầu với bản thân, và tâm ấn bất hạnh trỗi dậy “Vận may của mình chỉ đến thế; đó là phần vai của mình trong vở kịch này”. Con đã được bảo trước rằng có hai lý do chính yếu dẫn đến việc cảm thấy bất hạnh với bản thân.
1. Buồn rầu.
2. Cảm thấy ghen tị khi nhìn thấy những điểm đặc biệt, vận may và phần vai của người khác.
Sau đó, con ít can đảm hơn và cảm thấy ghen tị nhiều hơn. Những ai buồn phiền thì không bao giờ có thể hạnh phúc, và những ai ghen tị cũng thế, vì trong cả hai trường hợp này, ham muốn của những linh hồn đó không bao giờ có thể được đáp ứng, và ham muốn không cho phép con trở nên ổn. Vì vậy, con không thể hạnh phúc. Để hạnh phúc, hãy liên tục giữ một điều trong trí tuệ con: theo những nguyên tắc của vở kịch, vào thời kỳ Chuyển giao, mỗi linh hồn Brahmin chắc chắn được trao cho điểm đặc biệt nào đó. Ngay cả đến hạt cuối cùng trong chuỗi hạt 16.000 cũng được trao cho điểm đặc biệt nào đó. Hơn thế nữa, ngay cả trong số 900.000 linh hồn đã được nhớ đến, mỗi linh hồn cũng được trao cho điểm đặc biệt nào đó. Trước hết, hãy nhận ra điểm đặc biệt của con. Tuy nhiên, con vẫn chưa tiến được đến mốc 900.000 người đã nhận ra vận may của cuộc đời Brahmin. Hãy nhận ra và sử dụng điểm đặc biệt của mình. Đừng buồn rầu hoặc ghen tị khi nhìn thấy điểm đặc biệt của người khác, mà hãy sử dụng điểm đặc biệt của riêng con, và điểm đặc biệt ấy sẽ mang đến những điểm đặc biệt khác.
Khi số 0 tiếp tục được thêm vào sau số 1, con số trở nên lớn dần. Thêm số 0 bên cạnh số 1, nó trở thành 10. Thêm số 0 nữa, nó trở thành 100. Thêm số 0 nữa, nó trở thành 1000. Con biết phép tính này mà, phải không? Sử dụng nó nghĩa là gia tăng nó lên. Đừng nhìn vào người khác. Hãy sử dụng điểm đặc biệt của con. Chẳng hạn như, BapDada luôn đưa ra ví dụ về Dadi Bholi phụ trách bếp. Tên của các maharathi thi thoảng được nhắc đến, nhưng tên của đứa con này thì luôn được nhắc đến. Đứa con ấy sử dụng điểm đặc biệt của mình. Dù Dadi Bholi chỉ chăm nom chuyện bếp núc thôi, nhưng bằng cách sử dụng điểm đặc biệt của mình, đứa con ấy được nhớ đến như là linh hồn đặc biệt. Khi mọi người nói đến Madhuban, họ kể những câu chuyện về các Dadi, cũng như là Dadi Bholi. Đứa con ấy không truyền giảng kiến thức, nhưng lại trở nên đặc biệt bằng cách sử dụng những điểm đặc biệt của mình. Những người khác cũng nhìn vào Dadi Bholi và thấy đứa con ấy thật đặc biệt. Vì vậy, con sẽ làm gì để hạnh phúc đây? Hãy sử dụng điểm đặc biệt của con, rồi nó sẽ gia tăng. Khi con phát triển được mọi điểm đặc biệt, con sẽ trở nên đầy, và nền tảng cho hạnh phúc là tràn đầy. Những ai hạnh phúc với bản thân thì sẽ hạnh phúc với người khác, cũng như với công việc phục vụ. Chúng sẽ làm vui lòng người khác với bất kỳ công việc phục vụ nào chúng được giao cho thực hiện, và chúng sẽ đạt được con số dẫn đầu. Công việc phục vụ vĩ đại nhất sẽ được thực hiện thông qua hình ảnh hạnh phúc của con. Vậy thì con đã nghe Baba nói Người nhìn thấy tấm biểu đồ nào chưa? Achcha.
Các giáo viên có vận may được ngồi ở hàng đầu, bởi vì con đến trong vai trò là người dẫn dắt và làm việc cật lực. Con sẽ nói ai đó từ Sukhdam và người khác từ Vishal Bhawan (những khu nhà ở quanh Pandav Bhawan). Con được cho vận động thể dục. Ở trung tâm thì con không đi bộ nhiều. Khi công việc phục vụ mới bắt đầu, các con (các Dadi) từng đi bộ khắp nơi, phải không? Các Dadi của con cũng từng đi bộ. Họ sẽ vừa đi vừa vác theo một túi đồ. Còn ngày nay, tất cả các con đến khi mọi thứ đều đã sẵn sàng. Vì vậy, con quả thật may mắn, phải không? Con có được trung tâm đã xây dựng xong. Các tòa nhà đều là của con. Còn trước kia, họ từng sống bên bờ sông Jamuna. Họ chỉ có mỗi một phòng thôi – ban đêm làm chỗ ngủ, còn ban ngày làm nơi phục vụ. Tuy nhiên, giờ con đang ăn quả vận may cho sự từ bỏ mà họ từng có với niềm hạnh phúc. Con đã đến vào thời điểm ăn quả trái ấy. Họ đã gieo hạt, và con đang hái quả. Ăn quả thì quá dễ, phải không nào? Giờ đây, hãy để cho những quả chất lượng xuất hiện. Con có hiểu không? Số lượng thì đã có rồi, nó cũng cần. Con muốn tiến đến mốc 900.000, cả số lượng và chất lượng đều được cần đến. Tuy nhiên, ít ra hãy chuẩn bị một chuỗi hạt 16.000. Giờ đây, đặc biệt chú trọng phục vụ cho những linh hồn chất lượng.
Trong mỗi nhóm, có các giáo viên và các kumari, nhưng kumari thì vẫn chưa dâng nộp. Chúng yêu thích Madhuban, và chúng cũng yêu Người Cha nữa, nhưng chúng phải suy nghĩ trước khi dâng nộp bản thân. Những ai dâng nộp bản thân thì có thể tiến lên mà không gặp phải trở ngại nào cả, trong khi những ai tiến lên sau khi được bảo làm thì chững lại, rồi lại bắt đầu tiến lên. Chúng sẽ liên tục bảo “Em đã nói với chị rằng em sẽ không dâng nộp”. Một số đứa nghĩ rằng tốt hơn nên ở bên ngoài (trung tâm) và làm phục vụ. Tuy nhiên, chắc chắn có sự khác biệt giữa sống bên ngoài và làm phục vụ với làm phục vụ sau khi từ bỏ mọi thứ. Những ai hiểu được tầm quan trọng của việc dâng nộp thì bước tránh khỏi nhiều thứ. Chúng đã đến đây dễ dàng và được giải thoát khỏi việc phải gắng sức vất vả trong nhiều khía cạnh. Vì vậy, các giáo viên, con hiểu rõ con quan trọng như thế nào, phải không? Những ai làm cả hai nhiệm vụ – công việc riêng của mình và công việc phục vụ – thì tốt, hay là những ai chỉ làm công việc phục vụ này thôi? Những kumari kia vẫn phải diễn cả hai phần vai. Mặc dù chúng thoát khỏi ràng buộc rồi, nhưng chúng vẫn có phần vai kép, trong khi con (các giáo viên) chỉ có một phần vai thôi. Những người chủ gia đình phải diễn cả ba vai trò – học, phục vụ và nuôi gia đình. Con đã trở nên thoát khỏi mọi chuyện rồi. Achcha.
Gửi đến tất cả những linh hồn hướng thượng liên tục tràn đầy hạnh phúc; gửi đến những linh hồn hiểu biết (sensible) và đi vào cốt lõi (essence-full) luôn nhận ra điểm đặc biệt của mình và sử dụng chúng; gửi đến những linh hồn vĩ đại liên tục hạnh phúc và có sự vĩ đại là làm cho người khác hạnh phúc. Gửi đến tất cả nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
BapDada gặp nhóm đến từ Agra và Rajasthan:
Con có luôn xem con là linh hồn hướng thượng được đặt ngồi trên chiếc ngai bất diệt của con không? Con là bất tử, vì vậy ngai của con cũng là bất diệt, phải không? Con làm rất nhiều việc trong khi được đặt ngồi trên chiếc ngai bất diệt. Với nhận thức rằng mỗi người các con là linh hồn được đặt ngồi trên ngai, con tự động có nhận thức rằng con có thẩm quyền trị vì bản thân. Khi vua được đặt ngồi trên ngai vàng, một cách tự nhiên ông ta có niềm hân hoan say sưa và hạnh phúc về vương quốc của mình. Được đặt ngồi trên ngai nghĩa là trở thành vua có quyền trị vì bản thân. Bằng cách có nhận thức này, mọi cơ quan thể lý sẽ tự động tuân theo mệnh lệnh của con. Trái tim Người Cha là ngai vàng trái tim cho những ai tiến lên trong khi xem bản thân được đặt ngồi trên ngai vàng bất tử, bởi vì bằng cách hiểu bản thân là linh hồn, con sẽ nhớ đến Cha. Sau đó, không còn cơ thể, những mối quan hệ thuộc về cơ thể hoặc là những thứ thuộc về vật chất. Người Cha là cả thế giới của con. Vì vậy, những ai được đặt ngồi trên ngai vàng bất tử thì được đặt ngồi trên ngai vàng trái tim Cha. Chỉ những đứa con nào thuộc về Cha, không ai khác, thì ở trong tim Cha. Vì vậy, con có ngai vàng kép. Những đứa con dấu yêu, đã thất lạc từ lâu, nay vừa tìm lại được luôn được đặt ngồi trong lòng; chúng được đặt ngồi trên cao, không phải dưới sàn. Vì vậy, Người Cha cũng nói “Hãy ngồi trên ngai vàng, đừng trèo xuống”. Liệu những ai được trao cho ngai vàng lại ngồi ở nơi khác ư? Vì vậy, đừng quên ngai vàng bất tử của con hay ngai vàng trái tim, và đi vào đất cát – cơ thể. Cơ thể được gọi là cát bụi, phải không? Con nói “Cát bụi trở về với cát bụi, phải không?”. Vì vậy, đi vào cơ thể nghĩa là đi vào ý thức về cát bụi. Những đứa trẻ hoàng gia thì không nghịch bẩn. Những đứa con của Thượng Đế là đường bệ nhất. Vì thế, con có thích ngồi trên ngai vàng không, hay là con có một chút ham thích ngồi trong đống cát bụi? Một số con có thói quen ăn bẩn và nghịch bẩn. Con không thích điều đó, phải không? Con đã nghịch bẩn trong suốt 63 kiếp rồi. Giờ Người Cha đang làm cho con ngồi trên ngai, vì vậy làm sao con có thể nghịch bẩn được chứ? Những ai nghịch bẩn thì trở nên dơ bẩn. Vì vậy, con cũng đã trở nên thật dơ bẩn. Giờ đây, Người Cha đã làm sạch cho con. Với nhận thức này, hãy liên tục giữ mình mạnh mẽ. Những ai mạnh mẽ thì không bao giờ trở nên yếu đuối. Trở nên yếu nghĩa là mắc bệnh Maya. Giờ con đã trở nên khỏe mạnh mãi mãi. Con đã trở nên mạnh mẽ. Tài khoản nghiệp của cơ thể là chuyện khác, nhưng tâm trí con đã trở nên mạnh mẽ rồi, phải không? Cơ thể con suy yếu và không hoạt động; đó là cơ thể cuối cùng của con và chuyện đó dù gì cũng sẽ xảy ra. Tuy nhiên, con phải mạnh mẽ. Con không được trở nên yếu đuối khi cơ thể con suy yếu. Vì vậy, hãy luôn nhớ rằng con là người sẽ được đặt ngồi trên ngai vàng kép và có vương miện kép. Achcha.
Tất cả các con đều hài lòng, phải không? Hài lòng nghĩa là hạnh phúc. Con có liên tục hạnh phúc không, hay chỉ là đôi khi? Con không thi thoảng hạnh phúc, lúc khác lại bất hạnh, phải không? Con không bao giờ trở nên bất hạnh với một vài tình huống chứ? “Hôm nay, con đã làm chuyện này. Hôm nay, chuyện này đã xảy ra. Hôm qua, chuyện kia đã xảy ra”. Con không viết thư kiểu như vậy, phải không? Những ai liên tục hạnh phúc thì cũng làm cho người khác hạnh phúc với sóng rung động tâm linh của mình. Đừng nghĩ “Dù gì thì tôi cũng liên tục hạnh phúc”. Tuy nhiên, sức mạnh của niềm hạnh phúc chắc chắn sẽ lan tỏa. Con có hạnh phúc đến mức con có thể làm cho người khác cũng hạnh phúc không? Hay là con hạnh phúc bằng cách chỉ hạnh phúc với bản thân thôi? Nếu con cũng làm cho người khác hạnh phúc, thì không lá thư nào như thế sẽ nhận được. Nếu ai đó gửi thư kể về nỗi bất hạnh, hãy gửi trả lại cho họ. Nhớ đến thời gian này và ngày này. Ừ, hãy viết thư như thế này “Con ổn (OK) và những người khác cũng ổn (OK) với con”. Chỉ cần viết một dòng này thôi, thế thôi “Con ổn (OK) và những người khác cũng ổn (OK) với con”. Sao con lại phải tiêu tốn nhiều tiền? Một dòng này thôi cũng có thể được viết ra tấm bưu thiếp, vì vậy đừng cứ liên tục viết thư. Một số con gửi bưu thiếp mỗi ngày. Đừng gửi bưu thiếp mỗi ngày nữa. Con có thể gửi bưu thiếp OK hai lần mỗi tháng hoặc hai tuần một lần. Đừng viết cả một câu chuyện lê thê. Giờ hãy làm cho người khác hạnh phúc với trạng thái hạnh phúc của con. Achcha.
Blessing:
Mong con là người phục vụ tâm linh, đạt được thành công trong phục vụ bằng sức mạnh dung chứa và đối mặt.
Người phục vụ tâm linh không thể nghĩ đến bất cứ điều gì khác ngoại trừ phục vụ. Họ không ngơi nghỉ (rest) đến một giây khắc nào trong suy nghĩ, lời nói hoặc hành động của mình; đây là lý do vì sao họ là tuyệt nhất (best).
Để đạt được thành công trong phục vụ, họ luôn nhớ đến câu khẩu hiệu “Dung chứa và đối mặt là mục tiêu của chúng ta”. Họ dung chứa với tâm ấn cũ của mình và đối mặt với Maya, chứ không phải với gia đình thánh thiện. Những đứa con như thế, bên cạnh việc tràn đầy kiến thức, cũng tràn đầy sức mạnh và được xem là người phục vụ tâm linh.
Slogan:
Đừng làm cho những chuyện nhỏ trở nên to tát, hãy làm cho bầu không khí trở nên mạnh mẽ.
*** OM SHANTI ***