Phương pháp để kết thúc sự mệt mỏi của tâm trí và cơ thể là tưởng nhớ mạnh mẽ
Hôm nay, Người Cha, Cư Dân của vùng đất xa xăm, đã đến gặp những người con của Người, những cư dân của vùng đất vĩnh cửu (Paramdham), những cư dân của vùng đất nguyên thủy (Bharat), cũng như những người con đang ở nước ngoài để phục vụ. BapDada biết các con là những người con đặc biệt được yêu thương, đã thất lạc từ lâu nay vừa tìm lại được, và con là cư dân của vùng đất vĩnh cửu, vùng tối cao. Vào lúc bắt đầu thế giới, khi đó là vùng đất nguyên thủy của con, vùng đất Bharat, có sự trị vì thời kỳ Vàng của con, vương quốc của con, mọi người gọi nó là Bharat, và con từng là cư dân của Bharat ấy. Con đã cai trị ở vùng đất Bharat này cùng với Cha Brahma. Trong suốt nhiều kiếp, con đã sống một cuộc đời ngập tràn hạnh phúc và bình an trong vương quốc của mình. Vì là cư dân của vùng đất nguyên thủy, nên con có tình yêu thương trong tim dành cho vùng đất Bharat. Cho dù vào lúc cuối chu kỳ Bharat đã trở nên suy tàn và nhếch nhác như thế nào, thì rốt cuộc nó vẫn là vùng đất của con. Vậy vùng đất nào thuộc về con (linh hồn) và vùng đất nào thuộc về con khi con ở trong cơ thể thánh thần? Là Bharat, phải không? Con có nhớ con đã sống ở Bharat bao nhiêu kiếp không? Tất cả các con đã đạt được của thừa kế của mình trong suốt 21 kiếp từ Cha, vì thế con có sự đảm bảo này trong 21 kiếp. Sau đó, tất cả các con tiếp tục nhận nhiều kiếp khác ở Bharat vì linh hồn nào gần gũi với Cha Brahma, linh hồn nào trở nên ngang bằng với ông ấy, thì sẽ diễn phần vai là người xứng đáng được tôn thờ và là tín đồ cùng với Cha Brahma. Chính các con, linh hồn Brahmin, trở thành tín đồ đầu tiên vào thời kỳ Đồng. Vào lúc bắt đầu thiên đường, con từng là cư dân của vùng đất này, và con từng là cư dân của vùng đất Bharat nhiều lần. Đây là lý do vì sao con có tình yêu thương sâu đậm dành cho Madhuban, thế giới tâm linh (alokik) của Brahmin. Madhuban này là thế giới thu nhỏ của Brahmin. Vì vậy, con yêu thích cái thế giới nhỏ này rất nhiều, phải không? Con không cảm thấy muốn quay trở về nơi con đang phục vụ, phải không? Nếu Cha lệnh cho con hãy trở thành cư dân của Madhuban ngay lúc này, con sẽ hạnh phúc chứ? Hay là con lại nghĩ “Thế, ai sẽ làm phục vụ đây?”. Con nghĩ rằng con nên quay về để phục vụ sao? Nếu BapDada bảo con ngồi xuống đây, con vẫn sẽ nhớ đến công việc phục vụ của con ư? Ai là Đấng truyền cảm hứng cho con phục vụ? Theo những lời chỉ dẫn của Cha (shrimat) nghĩa là trở thành đứa con thật sự vâng lời. BapDada biết nên để con ở Madhuban hay gửi con đi phục vụ. Những đứa con Brahmin phải luôn sẵn sàng trong mọi tình huống. Hãy luôn sẵn sàng với lời chỉ dẫn con nhận được ngay lúc này. Đừng để những lời chỉ dẫn của riêng tâm trí con, dù chỉ mảy may một suy nghĩ, trộn lẫn vào shrimat. Đây còn được biết là trở thành linh hồn hướng thượng tuân theo shrimat.
Con biết rằng BapDada chịu trách nhiệm đối với việc phục vụ, phải không? Hay con chịu trách nhiệm? Con tự do thoát khỏi trách nhiệm này, phải không? Hay con có một chút gánh nặng? “Tôi phải tổ chức một chương trình lớn. Tôi phải làm việc này”. Con không xem tất cả những việc đó là gánh nặng chứ? Chính Karavanhar đang khiến cho con thực hiện. Chỉ Cha là Karavanhar và Người đã chạm vào trí tuệ mọi người. Người thực thi nhiệm vụ phục vụ cho thế giới và Người sẽ tiếp tục làm như thế. Người chỉ đơn giản biến con thành công cụ, vì ai làm điều gì thì sẽ nhận được quả trái cho việc làm đó. Chính con sẽ nhận được điều gì đó; chứ Người Cha không muốn nhận bất cứ thứ gì. Chính linh hồn nhận được phần thưởng và cũng trải nghiệm được quả trái của việc phục vụ. Đây là lý do vì sao Người biến con thành công cụ. Con đã thấy nhiệm vụ phục vụ được thực hiện trong hình dáng hữu hình (sakar Baba), và giờ đây con cũng đang thấy Người Cha, Karavanhar, đang thực hiện nhiệm vụ thông qua Brahma thiên thần (avyakt) và làm cho công việc phục vụ được thực thi. Tốc độ phục vụ thông qua hình dáng thiên thần (avyakt) diễn ra vô cùng mãnh liệt. Đấng truyền cảm hứng ấy đang tạo cảm hứng cho con, và con đang nhảy múa như con rối. Việc phục vụ này cũng giống như vở kịch thôi. Đấng truyền cảm hứng đang tạo cảm hứng cho con, và con, với vai trò là công cụ, đang tạo ra phần thưởng gấp muôn triệu lần trong mỗi bước đi. Vậy thì ai có gánh nặng đây? Đấng đang truyền cảm hứng cho điều đó diễn ra hay là cái người đang thi hành nhiệm vụ? Người Cha biết nó không thật sự là gánh nặng. Con gọi nó là “gánh nặng” theo ngôn ngữ của con nên Cha cũng dùng từ “gánh nặng” thôi. Còn đối với Cha, mọi thứ đều được hoàn thành rồi. Mọi chuyện giống như là vạch một đường kẻ vậy. Kẻ một đường có cảm giác gì là một chuyện lớn không? Vì vậy, BapDada làm cho việc phục vụ diễn ra theo cách này. Phục vụ cũng dễ dàng như là vạch một đường kẻ mà thôi. Con chỉ đơn giản là lặp lại mọi chuyện; con chỉ đang chơi trò chơi thôi mà.
Giống như trở ngại của Maya chỉ là trò chơi, vì vậy phục vụ cũng không phải là nỗ lực, mà chỉ là trò chơi thôi. Nghĩ như thế này, con sẽ luôn trải nghiệm sự tươi mới trong phục vụ. Tại sao mọi người lại chơi trò chơi? Đâu có mệt đâu, họ chơi trò chơi để cảm thấy tươi mới trở lại. Dù cho nhiệm vụ có to lớn đến mấy, con sẽ trải nghiệm nó giống như là trò chơi và cảm thấy tươi mới. Dù trò chơi có thể mất sức đến mấy, bằng cách xem nó là trò chơi, không có bất kỳ sự mệt mỏi nào vì con đang chơi trò chơi ấy với niềm vui thích trong tim con. Trong trò chơi, dù con có vất vả đến mấy, con vẫn cảm thấy thích thú vì con đang chơi bằng cả trái tim mình. Một số nhiệm vụ đời thường cảm tưởng như là gánh nặng, và con cảm thấy con phải làm để kiếm sống cho cơ thể. Con làm nó trong khi xem nó là trách nhiệm của con. Đây là lý do vì sao cần phải nỗ lực. Dù là công việc tay chân hay công việc trí óc, khi con xem đó là nhiệm vụ, con cảm thấy mệt mỏi vì con không thực hiện nó với niềm hạnh phúc trong tim mình. Bất cứ nhiệm vụ nào con thực hiện với lòng nhiệt tình trong tâm trí và với niềm hạnh phúc, con sẽ không cảm thấy mệt; con sẽ không cảm thấy đó là gánh nặng. Thỉnh thoảng con nhận lấy nhiều nhiệm vụ hơn mức được yêu cầu, do đó đôi lúc con cảm thấy mệt. BapDada thấy một số con vẫn duy trì được lòng nhiệt tình và tiếp tục phục vụ một cách không mệt mỏi. Con đã duy trì được lòng can đảm và đang tiến về phía trước. Nhìn thấy điều này, BapDada hạnh phúc, nhưng chắc chắn con phải giữ cho trí tuệ mình nhẹ nhõm nữa nhé.
BapDada tiếp tục theo dõi tất cả kế hoạch và chương trình của những đứa con trong khi đang ngồi trên vùng tinh tế. Chiếc đĩa ghi tưởng nhớ và phục vụ của mỗi con đang ở bên BapDada trong mọi khoảnh khắc. Giống như trong thế giới của con, con có nhiều phương tiện để lưu giữ những chiếc đĩa ghi, vì vậy Người Cha thậm chí còn có nhiều phương tiện tinh túy hơn cả phương tiện của khoa học để lưu giữ những chiếc đĩa ghi của con, và những phương tiện này tiếp tục vận hành một cách tự động. Bất cứ nhiệm vụ nào mà công cụ khoa học thực hiện, chúng chỉ vận hành bằng ánh sáng. Vùng tinh tế cũng là vùng ánh sáng. Những phương tiện vận hành với ánh sáng của thế giới hữu hình thì vẫn là phương tiện vật chất, nhưng những phương tiện thuộc về vùng tinh tế thì không thuộc về vật chất. Vật chất thay đổi từ sato, sang rajo, rồi tamo. Vào lúc này, các yếu tố vật chất là ô trọc (tamoguni), đây là lý do vì sao những tiện ích kia hôm nay vận hành, còn ngày mai thì không vận hành được nữa. Trong khi đó, các phương tiện của vùng tinh tế thì vượt thoát khỏi quy luật ấy, đây là lý do vì sao chúng không thay đổi. Bất cứ khi nào con muốn và theo bất cứ cách nào con muốn, những tiện ích tinh tế liên tục thực thi nhiệm vụ của chúng. Đây là lý do vì sao đối với BapDada, việc xem những chiếc đĩa ghi của tất cả các con thì không phải là chuyện lớn. Còn đối với con, việc chăm sóc cho các phương tiện lại trở nên khó khăn. Vì thế, BapDada đang nhìn vào những chiếc đĩa ghi tưởng nhớ và phục vụ, bởi vì việc quân bình được cả hai sẽ mang đến cho con thêm lời chúc phúc.
Con dành ra thời gian để phục vụ, nhưng thi thoảng con sử dụng nhiều thời gian cho phục vụ hơn là cho kỷ luật chung của con. Sử dụng thời gian của con cho phục vụ là điều tốt, và con cũng nhận được sức mạnh từ phục vụ; bởi vì khi giữ mình bận rộn trong phục vụ, con cũng được bảo vệ khỏi nhiều chuyện nhỏ nhặt khác. BapDada hài lòng nhìn thấy công việc phục vụ của những đứa con và Người dâng nộp Người cho sự can đảm của con. Tuy nhiên, nếu có bất kỳ công việc phục vụ nào gây ra trở ngại – dù là nhỏ nhất – cho sự tưởng nhớ và sự tiến bộ của con, thì thời gian cho phục vụ đó nên cắt giảm đi. Chẳng hạn như, khi con thức cho tới nửa đêm hoặc tận 1 giờ sáng, thì Amrit Vela sẽ không tươi tỉnh. Con chỉ ngồi theo kỷ luật, chứ Amrit Vela sẽ không mạnh, sự khác biệt được tạo ra trong tưởng nhớ và phục vụ trong suốt cả ngày. Cần có thời gian để lên kế hoạch cho phục vụ và đưa những kế hoạch ấy vào thực tế. Vì vậy, thay vì đi ngủ vào nửa đêm, hãy cắt giảm thời gian cho phục vụ và đi ngủ vào 11 giờ đêm. Con cắt giảm được một tiếng để cho cơ thể được nghỉ ngơi, rồi nó sẽ giúp con có Amrit Vela tốt, và trí tuệ con cũng được tươi mới. Nếu không, lương tâm con sẽ cắn rứt con – rằng con đang phục vụ, nhưng tấm biểu đồ tưởng nhớ thì lại không được như lẽ ra nên là. Khi con liên tục có suy nghĩ rằng điều gì đó không giống như nó nên là, hiện tại nó không diễn ra theo cách nó nên như vậy, vì suy nghĩ ấy, trí tuệ con không duy trì được sự tươi mới. Tuy nhiên, khi trí tuệ con tươi mới, con có thể thực hiện công việc mất hai, ba tiếng chỉ trong một tiếng. Con trải nghiệm cái gì đó mất thời gian lâu hơn do trí tuệ mệt mỏi, phải không? Và trí tuệ càng tươi mới – cả thể lý (đầu óc) cũng như linh hồn (trí tuệ) – với sự tươi mới kép này, công việc mất một tiếng có thể được hoàn tất chỉ trong nửa tiếng. Do đó, hãy luôn chú ý đến thời gian biểu hàng ngày của con để con có được trí tuệ tươi mới. Đừng để có thói quen ngủ quá nhiều, mà bao nhiêu thời gian con cảm thấy là cần thiết cho cơ thể, chắc chắn hãy chú ý dành cho nó chừng ấy thời gian để nghỉ ngơi. Đôi khi, nếu có cơ hội thực hiện công việc phục vụ nào đó và con thức khuya hai hoặc bốn lần trong một tháng hoặc hai tháng, đó là chuyện khác, nhưng nếu cơ thể con cứ luôn mệt mỏi, nó tạo ra sự khác biệt trong việc tưởng nhớ của con. Con lên chương trình cho phục vụ, con phải dành ra bốn tiếng cho nó, và con dành ra ngần ấy thời gian. Tương tự như vậy, chắc chắn con cũng phải dành ra thời gian cho tưởng nhớ. Hãy xem việc này là cần thiết và lên chương trình của con với phương pháp này. Đừng lười biếng, nhưng chắc chắn hãy cho cơ thể được nghỉ ngơi. Tiếp tục tiến lên với phương pháp này, vì ngày qua ngày, sẽ đến lúc phục vụ cần diễn ra với tốc độ nhanh. Con có thể nghĩ “OK, hãy để kế hoạch của năm này hoàn tất, rồi chúng ta sẽ nghỉ ngơi và điều chỉnh mọi thứ đúng trở lại, lúc đó chúng ta sẽ gia tăng tưởng nhớ lên”. Tuy nhiên, mỗi ngày trôi qua, kế hoạch cho phục vụ sẽ mới hơn và hoành tráng hơn. Vì thế, hãy luôn giữ quân bình. Giữ cho Amrit Vela của con luôn tươi mới. Làm công việc đó đúng thời điểm, và con sẽ nhận được thêm lời chúc phúc từ Cha. Vì trí tuệ con tươi mới, cho nên con sẽ có thể làm việc rất nhanh và thành công. Con hiểu không?
BapDada đang thấy những đứa con có nhiều lòng nhiệt tình, đây là lý do vì sao chúng thậm chí không nghĩ đến cơ thể của mình. Chúng đang tiến lên với lòng hăng hái, nhiệt tình. BapDada thích điều đó khi chúng tiến lên. Tuy nhiên, sự quân bình chắc chắn vẫn được cần đến. Con có thể tiếp tục thực hiện và tiếp tục tiến lên, nhưng khi con có nhiều việc để làm, do trí tuệ con mệt mỏi rồi, nên con không thể làm nhiều như con mong muốn được nữa. Kế đến, do con có nhiều việc để làm, khi có một chút biến động với bất kỳ ai, do bất kỳ lý do nào, vì mệt mỏi, nên con đâm ra cáu kỉnh và điều này làm giảm đi niềm hạnh phúc của con. Thông thường, khi nội tâm con ổn, con nhận được sức mạnh từ phục vụ, con trải nghiệm được niềm hạnh phúc, nhưng cơ thể con già cỗi rồi, phải không? Vì thế, đừng tham gia quá nhiều. Hãy giữ quân bình. Sự mệt mỏi của con không nên làm ảnh hưởng đến biểu đồ tưởng nhớ của con, dù con bận rộn trong phục vụ bao nhiêu. Dù con bận rộn đến mức nào, phương pháp đặc biệt để chấm dứt mệt mỏi là dành ra 1 phút tưởng nhớ thật mạnh mẽ vào mỗi giờ hoặc mỗi hai giờ. Chẳng hạn như, khi ai đó yếu (về thể chất), để tiếp thêm năng lượng, bác sĩ kê đơn để bổ sung thêm năng lượng cứ mỗi hai tiếng. Con phải dành ra thời gian để uống thuốc ấy, phải không? Vì vậy, từ nay trở đi, hãy dành thời gian cho sự tưởng nhớ mạnh mẽ trong vòng 1 hoặc 2 phút, vì vitamin A, B, C đều có trong đó[1].
Con được nói cho biết tại sao con không thể có sự tưởng nhớ mạnh mẽ một cách liên tục rồi, phải không? Bởi vì con thuộc về Cha và Cha thuộc về con, nên con có mọi mối quan hệ với Người, con có tình yêu thương dành cho Người trong tim con, con tràn đầy kiến thức, con đã trải nghiệm thành quả từ Người, tuy nhiên lý do nào con không có được sự tưởng nhớ mạnh mẽ một cách liên tục? Con không duy trì được đường kết nối tưởng nhớ của con. Đường tưởng nhớ gián đoạn và cần thời gian để nối trở lại. Cần có nỗ lực để làm cho sự tưởng nhớ đang yếu trở nên mạnh mẽ. Không thể có chuyện quên. Con có tưởng nhớ, nhưng để có sự tưởng nhớ mạnh mẽ một cách liên tục, tự động, thì đường kết nối này không nên gián đoạn. Hãy để đường kết nối được củng cố bằng trí tuệ của con trong mọi khoảnh khắc. Đây là phương pháp cho điều đó. Hãy xem việc này là cần thiết. Giống như con xem công việc kia là cần thiết, con không muốn rời khỏi ghế ngồi cho đến khi kế hoạch được hoàn tất, vì thế con dành cho nó thời gian và năng lượng; tương tự như vậy, việc này cũng cần thiết. Đừng xem việc này là ưu tiên thấp, nghĩ rằng trước tiên con sẽ kết thúc công việc của con, rồi sau đó con sẽ tưởng nhớ. Không. Trước hết, hãy dành thêm thời gian cho tưởng nhớ vào chương trình của con. Giống như con ấn định kế hoạch phục vụ trong hai tiếng – dù cho đó là cuộc họp hoặc làm việc gì đó một cách thực tế – cùng với hai tiếng này, con cũng phải thêm vào sự tưởng nhớ giữa chừng. Sau đó, kế hoạch mà con thường sẽ làm trong một tiếng, con có thể làm trong nửa tiếng. Hãy thử mà xem. Để cho đôi mắt của con tự động mở ra với sự tươi tỉnh vào lúc 2 giờ sáng là chuyện khác. Tuy nhiên, khi con phải thức vì nhiệm vụ, cơ thể con sẽ bị ảnh hưởng. Do đó, hãy luôn chú ý giữ quân bình.
Khi BapDada thấy các con quá bận rộn, Người cảm thấy đầu của chúng nên được mát xa. Tuy nhiên, nếu con dành thời gian, BapDada sẽ mát xa đầu cho con trên vùng tinh tế. Đây là mát xa cho linh hồn, chứ không phải mát xa cho cơ thể. Con sẽ hoàn toàn trở nên tươi mới. Thậm chí một giây tưởng nhớ mạnh mẽ thôi cũng làm cho cơ thể và tâm trí con trở nên tươi mới. Hãy đến với thế giới của Người Cha; rồi bất kỳ suy nghĩ nào con có đều sẽ được đáp ứng. Dù đó là mệt về thể chất, mệt về trí óc hay mệt về trạng thái, Người Cha đã đến để giải tỏa sự mệt mỏi của con.
Hôm nay, BapDada có cuộc trò chuyện riêng từ tim đến tim với những đứa con hai lần nước ngoài. Con đã làm phục vụ rất tốt và sẽ tiếp tục phục vụ. Theo vở kịch, việc phục vụ được ấn định là sẽ gia tăng. Dù cho con nghĩ việc phục vụ giờ đã quá nhiều rồi, nhưng định mệnh của vở kịch đã được ấn định. Do đó, con phải lên kế hoạch cho phục vụ và tất cả các con phải trở thành công cụ làm cho nó diễn ra. Không ai có thể thay đổi định mệnh này. Người Cha muốn con được nghỉ ngơi, tạm nghỉ phục vụ trong một năm, nhưng Người không thể thay đổi được việc này. Liệu con có thể ngồi yên mà chẳng phục vụ được không? Giống như tưởng nhớ là nguồn nuôi dưỡng của cuộc đời Brahmin, tương tự như vậy, phục vụ cũng là nguồn nuôi dưỡng cho cuộc đời này. Ai có thể sống mà không cần nguồn nuôi dưỡng không? Tuy nhiên, sự quân bình là cần thiết. Đừng làm quá nhiều đến mức có áp lực cho trí tuệ con và đừng làm quá ít, không thì con lại đâm ra bất cẩn. Đừng để có áp lực và sự bất cẩn nào – đây được gọi là quân bình.
Những đứa con hai lần nước ngoài có lòng nhiệt tình dành cho phục vụ rất tốt, đây là lý do tại sao có sự tăng trưởng tốt trong phục vụ. Trong 14 năm, đã có sự mở rộng phục vụ ở nước ngoài. Con đang tiến về phía trước trong khi làm công việc kép – công việc đời thường (lokik) và tâm linh (alokik). Con sử dụng thời gian của mình, cũng như năng lượng của trí tuệ con, cơ thể con trong công việc kép. Đây cũng là sự kỳ diệu của trí tuệ. Trong khi có công việc đời thường, việc tiến lên phía trước trong phục vụ tâm linh đòi hỏi phải có lòng can đảm. BapDada luôn giúp những đứa con có lòng can đảm. Con càng can đảm, Người Cha càng trở thành Người giúp đỡ cho con gấp muôn triệu lần. Nhìn thấy con đang tiến bộ trong khi đóng cả hai vai trò, BapDada liên tục hài lòng về con. Con tự do thoát khỏi Maya, phải không? Khi con yoga chính xác (yogyukt), một cách tự nhiên con thoát khỏi Maya. Nếu con không có yoga chính xác, con không thoát khỏi Maya. Maya cũng yêu các linh hồn Brahmin nữa. Những ai mạnh mẽ thì thích ở cùng những người mạnh mẽ khác. Maya cũng mạnh mẽ nữa. Con là chủ nhân toàn năng, đầy mạnh mẽ, vì vậy Maya thích chơi trò chơi với những ai toàn năng. Giờ đây con biết Maya quá rõ, phải không? Hay bà ấy thỉnh thoảng đến trong hình dáng mới? Tràn đầy kiến thức nghĩa là biết Cha, biết về sự sáng tạo và cũng biết Maya. Nếu con chỉ biết về Đấng Sáng Tạo và sự sáng tạo thôi, mà không biết về Maya, con không phải là người có đầy đủ kiến thức.
Trong bất kỳ tình huống nào, nếu cơ thể con yếu hoặc có thêm áp lực từ công việc, thì đừng bao giờ để tâm trí mệt mỏi. Sự mệt mỏi về thể chất sẽ kết thúc thông qua niềm hạnh phúc trong tâm trí. Tuy nhiên, tâm trí mệt càng làm cho cơ thể mệt hơn nữa. Tâm trí con đừng bao giờ trở nên mệt mỏi. Khi con trở nên mệt mỏi, hãy đến với thế giới của Cha trong vòng một giây. Nếu con có thói quen làm cho tâm trí mệt mỏi, con sẽ không thể trải nghiệm được lòng nhiệt tình, hăng hái của cuộc đời Brahmin. Con sẽ tiến lên, nhưng con sẽ không trải nghiệm được Đấng mà làm cho mọi người tiến lên đang làm cho con tiến lên. Con sẽ tiến lên với sự vất vả, và khi có sự vất vả, cũng sẽ thấy mệt mỏi. Do đó, hãy luôn nghĩ “Karavanhar đang làm cho tôi thực hiện việc đó. Đấng tạo cảm hứng cho mọi người đang làm cho tôi thực hiện việc đó”.
Hãy tiếp tục làm phục vụ theo thời gian và năng lượng của con. Phục vụ sẽ không bao giờ bị bỏ qua. Nếu không phải hôm nay, nó sẽ được thực hiện vào ngày mai. Nếu con làm nhiều phục vụ như con có thể với trái tim trung thực và với tình yêu thương trong tim, BapDada sẽ không bao giờ than phiền rằng con đã làm việc này quá nhiều hay không làm việc kia nhiều. Con sẽ nhận được sabaash (“Tốt lắm!”). Khi con làm phục vụ với trái tim trung thực theo thời gian và năng lượng con có, Vị Chúa Tể sẽ hài lòng. Bất cứ điều gì vẫn còn để thực hiện, BapDada bằng cách nào đó sẽ làm cho nó được hoàn thành. Bất kỳ công việc phục vụ nào phải diễn ra vào thời điểm nào đó, chắc chắn nó sẽ được thực hiện, nó sẽ không bị bỏ qua. BapDada sẽ chạm đến linh hồn này, linh hồn kia, làm cho người ấy hợp tác với những đứa con. Những đứa con yogi nhận được mọi loại hợp tác khi chúng cần. Tuy nhiên, ai sẽ nhận được đây? Những người phục vụ thật sự, những người đang phục vụ với trái tim trung thực, sẽ nhận được nó. Vì vậy, tất cả các con đều là người phục vụ chứ? Con trải nghiệm được Vị Chúa Tể hài lòng với con, phải không? Achcha.
Gửi đến những ai luôn có quyền đối với lời chúc phúc từ Cha thông qua việc giữ quân bình giữa tưởng nhớ và phục vụ; gửi đến những ai luôn giữ mình sáng và nhẹ giống như Cha; gửi đến những ai liên tục giữ đường nối kết tưởng nhớ mạnh mẽ; gửi đến những ai liên tục giữ cho cơ thể và linh hồn luôn tươi mới; gửi đến những ai thực hiện mỗi hành động với phương pháp đúng; gửi đến những ai luôn đạt được thành công hướng thượng; gửi đến những đứa con hướng thượng và gần gũi… tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào namaste của BapDada.
Blessing: Mong con có thẩm quyền đối với vị trí thuộc về triều đại Mặt trời bằng cách duy trì nhận thức về vận may hướng thượng của con và bằng cách ở trong hình dáng mạnh mẽ của con.
Những ai luôn giữ vận may hướng thượng của mình trong nhận thức là những người có hình dáng mạnh mẽ. Chúng luôn có hình dáng vĩnh cửu và hình dáng thật trong nhận thức của mình. Chúng không bao giờ khoác lên bộ mặt giả tạo. Nhiều lần Maya làm cho hình dáng đức hạnh và nhiệm vụ của con mang lốt giả tạo. Bà ấy khiến cho ai đó trở nên tức giận, ai đó trở nên tham lam, ai đó trở nên bất hạnh và ai đó trở nên bất an, nhưng hình dáng thật của con thì vượt thoát khỏi những thứ như thế. Những đứa con nào ổn định mình trong hình dáng thật thì đạt được quyền đối với vị trí triều đại Mặt trời.
Slogan: Hãy trở thành người có lòng nhân từ dành cho mọi người, rồi cái tôi “Tôi” và bất kỳ mối nghi ngờ nào cũng sẽ chấm dứt.
*** OM SHANTI ***
[1] Cơ thể ốm đau bệnh tật khi con thiếu một loại vitamin nào đó. Tương tự như vậy, sự yếu đuối của linh hồn là do thiếu vitamin trải nghiệm – nhờ vào việc nghiền ngẫm kiến thức. Có các loại vitamin, như là A, B, C… Tương tự, con nên nhận ra khi nào con thiếu vitamin trải nghiệm. Vitamin A là vitamin Atma (linh hồn). Vitamin B là vitamin Bap (Người Cha). Vitamin C là vitamin Creation (sự sáng tạo) hay circle (chu kỳ). Con có thể liên tưởng đến các loại vitamin theo cách này vì con thông minh trong chuyện này mà. Vì thế, hãy kiểm tra bản thân để xem con đang thiếu loại vitamin nào. Hãy kiểm tra xem con có đang thiếu trải nghiệm con là linh hồn không, hay con thiếu trải nghiệm về các mối quan hệ với Cha, hay con thiếu trải nghiệm về Vở kịch, hay là con thiếu trải nghiệm về những điểm đặc biệt khi con thiết lập mối quan hệ với người khác. (AV, 07/04/1981)