Trọng tâm: Con ngọt ngào, thế giới cũ vô hạn này giờ đây sắp bị hủy diệt. Thế giới mới đang được thiết lập và, vì thế, để đi đến thế giới mới, các con phải trở nên thanh khiết.
Câu hỏi: Những điều phi thường nào các con biết về Thượng Đế mà vượt xa sự hiểu biết của con người?
Trả lời: Các con nói rằng, cũng giống như linh hồn là một chấm điểm ánh sáng, thì Linh Hồn Tối Cao cũng là một chấm điểm ánh sáng cực kỳ tinh tế. Những điều phi thường này vượt xa sự hiểu biết của con người. Thậm chí một số trong các con cũng bị hoang mang về điều này. Baba nói: Các con, đừng hoang mang! Nếu con không thể nhớ Người trong hình dạng nhỏ xíu của Người, thì hãy nhớ Người trong một hình dạng lớn, nhưng nhất định hãy nhớ Người.
Bài hát: Hỡi kẻ lữ hành trong bóng đêm, đừng trở nên mệt mỏi! Đích đến bình minh không còn xa nữa.
Om shanti. Người Cha linh hồn ngồi đây và giải thích cho các con, những người con linh hồn và đây là lý do vì sao các con phải ngồi đây trong ý thức linh hồn. Điều này không được giải thích ở bất cứ nơi nào khác. Không ai trong số những hiền triết hay thánh nhân nói rằng con nên ngồi trong ý thức linh hồn. Chỉ duy nhất một mình Cha nói điều này. Không ai khác biết làm thế nào để nói điều này. Không ai khác có thể chỉ cho con phương pháp này. Các con hiểu rằng các con là những linh hồn. Một linh hồn cởi bỏ một cơ thể và nhận một cơ thể khác. Đôi khi một linh hồn trở thành một luật sư và đôi khi là một bác sĩ. Những linh hồn bây giờ đã trở nên ô trọc và sau đó sẽ trở nên thanh khiết. Linh hồn hấp thu kiến thức. Cha vô hình là Đại Dương Kiến thức và vì thế Người nhất định đến và nói kiến thức. Người là Đấng Thanh Lọc và vì thế Người nhất định đến và thanh lọc các con. Người là Tối Cao: Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao. Ta là Cha của các con, Đấng Tối Cao, Đấng Duy Nhất tràn đầy kiến thức. Ta không có một cơ thể của riêng mình. Các con, những linh hồn, phải hấp thu tất cả kiến thức này. Vì thế, các con phải trở nên ý thức linh hồn. Đừng có bất kỳ ý thức cơ thể nào. Không có nơi nào khác mà có cả người nói lẫn những người lắng nghe đều ý thức linh hồn. Cha là vô hình. Người đến và dạy cho các con Raja Yoga. Tất cả những con người khác là ý thức cơ thể. Các con nói rằng Lakshmi và Narayan ý thức linh hồn, nhưng họ vẫn nhận biết về cơ thể họ. Chỉ duy nhất Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, mới đến và trao cho các con kiến thức này. Các con, những linh hồn, phải hấp thu nó. Chỉ duy nhất Người chỉ cho các con, những linh hồn, cách để trở nên thanh khiết từ ô trọc.
Bây giờ là sự sụp đổ của toàn thế giới và Người phải đến để làm cho nó trỗi dậy. Chỉ có các con biết điều này. “Sụp đổ” nghĩa là sự hủy diệt và “trỗi dậy” nghĩa là sự xây dựng. Việc thiết lập và sự hủy diệt – việc thiết lập của cái gì? Việc thiết lập thế giới mới của thiên đường. Sau đó có sự hủy diệt thế giới cũ của địa ngục. Hủy diệt và xây dựng. Thời kỳ sắt là thế giới cũ và nó nhất định phải bị hủy diệt. Biểu tượng của sự hủy diệt chính là Chiến Tranh Mahabharat vĩ đại. Họ đã miêu tả Chiến Tranh Mahabharat trong kinh Mahabharata. Cha thực hiện việc thiết lập thông qua Brahma. Người nhất định thiết lập thế giới mới. Đây là sự hủy diệt vô hạn và việc thiết lập vô hạn. Chỉ có một người cha mới xây một ngôi nhà mới cho những đứa con của mình. Sau đó ông ấy nhất định sẽ cho phá bỏ ngôi nhà cũ. Các con bây giờ hiểu rằng Baba đang thiết lập thế giới mới. Người đang chuẩn bị cho các con để khiến các con trở nên hoàn toàn thanh khiết từ hoàn toàn ô trọc. Chiến Tranh Mahabharat là rất nổi tiếng cho sự hủy diệt. Họ nói: “Đây là cùng thời điểm đó.” Cùng những ngôi sao đã có vào thời điểm Chiến Tranh Mahabharat bây giờ đã đến cùng nhau trở lại. Nó được viết trong bức tranh bậc thang: Câu chuyện tuyệt vời về sự thăng trầm của Bharat. Các từ “mỗi chu kỳ” nên được thêm vào dòng đó. Con người nhận 84 kiếp từ đầu cho đến cuối. Các con có điều này trong trí tuệ mình. Trí tuệ của con người hoàn toàn bị khóa bằng những cái khóa Godrej. Con người phải biết những điều này.
Những linh hồn nhận lấy những cơ thể ở đây để diễn những phần vai của mình. Vì thế, các con nên biết về sự khởi đầu, giữa và kết thúc, cũng như Đấng Sáng Tạo, Đạo Diễn và những diễn viên chính của vở kịch. Các con bây giờ biết sự khởi đầu, giữa và kết thúc của vở kịch – ai là ai trong toàn bộ vở kịch, từ đầu cho đến cuối. Các con nhận được tất cả kiến thức này từ Cha. Cách chu kỳ thế giới xoay chuyển như thế nào thì được gọi là kiến thức tâm linh. Kiến thức của những khía cạnh đời thường thì được gọi là triết lý. Còn kiến thức tâm linh thì được gọi là gyan (kiến thức). Tất cả những điều này được khiến cho đọng lại trong trí tuệ của các con. Các con biết rằng vở kịch 84 kiếp bây giờ đang đi đến hồi kết. Chúng ta giờ đây sắp trở về nhà. Tuy nhiên, không con người ô trọc nào có thể trở về nhà. Nếu không, tại sao người ta lại đi trên rất nhiều những cuộc hành hương và thực hiện rất nhiều thiền định mãnh liệt, tụng niệm, v.v…? Họ đi tắm ở sông Hằng để trở nên thanh khiết, nhưng không ai có thể trở nên thanh khiết thông qua việc đó. Đây là lý do vì sao không ai có thể trở về nhà. Họ nói nhiều lời nói dối, nói rằng người này người kia đã đi đến Niết Bàn, mảnh đất vượt thoát, hoặc rằng họ đã hòa tan vào trong ánh sáng. Cha đã giải thích rằng không ai có thể trở về nhà. Tất cả những diễn viên là ở đây. Vở kịch giờ đây đang đi đến hồi kết và vì thế mọi người đều ở trên sân khấu; tất cả bây giờ hiện diện ở đây.
Người ta không biết những người của đạo Phật và đạo Thiên Chúa, v.v… ở đâu. Các con thì hiểu rằng tất cả những linh hồn mà đã đi xuống từ trên cao đều hoàn toàn ô trọc vào lúc này. Các con cũng đã trở nên hoàn toàn thanh khiết từ hoàn toàn ô trọc trong chu kỳ trước. Chỉ duy nhất Cha đến và truyền cảm hứng cho việc thiết lập và hủy diệt. Nó được nói rằng kiến thức này là để biến các con thành vua của những vị vua. Cha vô hạn nói: Ta biến các con thành vua của những vị vua. Krishna không khiến cho việc thiết lập được diễn ra. Cha là Đấng Sáng Tạo. Đích thân Cha đến và giải thích: Chỉ khi thế giới ô trọc thì mọi người mới kêu cầu đến Ta. Không phải rằng Ta tạo ra thế giới mới đó. Họ mô tả sự tận diệt hoàn toàn diễn ra; tất cả những điều đó là sai. Người ta kêu cầu: Hỡi Đấng Thanh Lọc, xin hãy đến! Vì thế, Người nhất định đi vào thế giới ô trọc. Cha đến và trao cho các con một linh ảnh về mảnh đất Krishna. Họ tả rằng Krishna đã đến, trôi trên một chiếc lá bồ đề trên đại dương. Điều đó là đúng. Krishna đến đầu tiên trong thế giới mới. Cậu ấy không đến trong một đại dương, mà là trong một cung điện bào thai. Cậu ấy ngậm ngón tay cái của mình và ở trong sự thoải mái vô cùng trong một cung điện bào thai. Tất cả những đứa bé được sinh ra trong thời kỳ vàng đều ở trong một cung điện bào thai. Họ đã miêu tả khía cạnh cung điện bào thai thành trôi trên đại dương trên một chiếc lá bồ đề. Tất cả những điều đó thuộc về con đường thờ cúng. Cha ngồi đây và giải thích cho các con cốt lõi của tất cả những kinh sách đó. Ở đây, các con ở trong một nhà tù bào thai. Đây là lý do vì sao con nói: Hãy để cho con ra! Con sẽ không phạm tội lỗi nào nữa! Tuy nhiên, trong thế giới của Ravan, dù sao cũng có tội lỗi và sau đó con lại bắt đầu phạm tội một lần nữa. Các con trở thành những con chim tù suốt nửa chu kỳ. Những tên trộm thì được gọi là những con chim tù. Ngay khi họ được ra tù, thì họ lại trộm cắp và kết thúc trong nhà tù trở lại; đây là lý do họ được gọi là những con chim tù. Cha đã giải thích rằng đây là vương quốc của Ravan. Những điều này không tồn tại ở đó. Đó là vương quốc của Rama. Ở đó, không có một nhà tù bào thai mà cũng không có nhà tù nào khác. Ở đây, rất nhiều người chỉ ở trong tù. Có một nhà tù bào thai và cả nhà tù khác nữa và vì thế, nó là hai lần tù ngục.
Bây giờ là hồi kết của thời kỳ sắt. Cha giải thích: Các con bây giờ đang thực hiện việc xây dựng. Sẽ tiếp tục có thăng trầm mỗi chu kỳ. Có thăng trầm của thế giới và Bharat có phần vai chính trong việc này. Họ tiếp tục hát: Những linh hồn đã bị chia cách khỏi Linh Hồn Tối Cao trong một thời gian dài. Vì thế, phải có một sự tính toán cho điều này. Những linh hồn nào đã luôn bị chia cách trong một thời gian dài? Những linh hồn của đạo lý sống thánh thần đến để diễn những phần vai của họ đầu tiên. Những vị thần đó bây giờ không tồn tại. Có những dấu vết và những bức tranh của những người đã từng tồn tại và cai trị. Những vương quốc đã kết thúc. Khi thiên đường đi đến hồi kết, thì nó trở thành địa ngục. Sau đó, khi địa ngục kết thúc, thì nó trở thành thiên đường. Có sự xây dựng thế giới mới và sự hủy diệt địa ngục. Các con là cần thiết cho việc xây dựng. Các con là những người sẽ cư ngụ ở đó. Trước hết, các con phải trở thành những vị thần với những đức hạnh thánh thiện. Nó được nhớ rằng Thượng Đế chẳng mất bao lâu để thay đổi những con người thành những vị thần. Những con người giờ đây rất ô trọc. Thượng Đế nói: Trong khi sống ở nhà, hãy sống như một đóa hoa sen! Đây là kiếp cuối của con trong mảnh đất chết. Vì thế, hãy trở nên thanh khiết. Hãy giải thích điều này rất rõ ràng. Chúng ta giữ thanh khiết trong kiếp sinh cuối cùng ở mảnh đất chết. Cha nói: Bằng cách chinh phục những thói tật này, mà các con sẽ trở thành những chủ nhân thế giới. Các con lắng nghe điều này và sau đó giải thích cho những người khác rằng sự hủy diệt thế giới cũ này chỉ ở ngay phía trước. Đây là cùng cuộc Chiến Tranh Mahabharat.
Sắc dục là kẻ thù lớn nhất. Đây là lý do vì sao các con phải hứa một lời hứa. Các con bây giờ hiểu rằng các con đang trở nên thanh khiết. Thế giới cũ này nhất định sẽ bị hủy diệt. Trước đó, các con nhất định phải trở nên thanh khiết. Khi hủy diệt diễn ra, sẽ có những tiếng kêu khóc vì đau khổ, đừng hỏi nữa! Những cái chết sẽ rất nghiêm trọng. Các con thậm chí sẽ không thể nhìn chúng. Khi ai đó có một cuộc phẫu thuật, thì những người yếu ớt không thể đứng ở đó; họ sẽ chỉ ngất xỉu. Đây là lý do mà các bác sĩ không cho phép gia đình đi đến đó. Còn đây sẽ là một cuộc đại phẫu! Họ sẽ tiếp tục sát hại nhau. Thế giới dơ bẩn này là một khu rừng gai. Thời kỳ vàng được gọi là một khu vườn hoa. Những vị thần là những bông hoa sống động. Con người nghĩ rằng có một khu vườn hoa ở Bahist (thiên đường). Họ chỉ nói bất cứ điều gì mà họ đã nghe được. Họ nói về Khu vườn của Allah. Họ thậm chí còn nhìn thấy những khu vườn trong nhập định xuất hồn và nghĩ rằng Allah đã đặt một bông hoa vào tay họ. Họ tưởng tượng ra khu vườn của Thượng Đế. Những người trên con đường thờ cúng thì thực hiện việc thờ cúng để nhận được những linh ảnh. Khi họ có được một linh ảnh, thì họ nói rằng điều đó có nghĩa là Người hiện diện khắp mọi nơi.
Bất kể điều gì đã xảy ra trong quá khứ thì sẽ lại xảy ra. Bất kể trang phục nào mà những người con đã đi vào, thì họ sẽ đến đây trong cùng những bộ trang phục đó trở lại sau một chu kỳ. Một số hiểu vở kịch rất rõ. Khi một người đến gặp Baba, Người hỏi người đó: Con đã từng ở đây trước đây chưa? Anh ta sẽ nói: Dạ rồi, Baba! Con cũng đã gặp Người trong chu kỳ trước. Con đã đến để đạt được thừa kế của con từ Người. Cha hỏi: Vị trí nào mà con đã đạt được? Vì con nói về Mama và Baba, mà con nhất định sẽ đi vào triều đại của họ. Baba nói: Hãy nỗ lực để mà con đạt được một vị trí cao. Tất cả những điều này có trong trí tuệ của con. Thực sự sẽ có một cuộc chiến tranh. Địa ngục phải bị hủy diệt. Các con có những bức tranh hạng nhất. Các con cũng nên in bức tranh Krishna với hai quả cầu. Bức tranh đó rất rõ ràng. Trong khi những cánh cổng đến thiên đường đang được mở ra, thì cậu ấy đá bay địa ngục đi. Các con cũng đang hướng mặt đến thiên đường. Điều đó là tuyệt đối chính xác. Các con biết rằng các con bây giờ phải trở về nhà. Vì thế, con phải nhớ ngôi nhà. Con phải quên đi thế giới cũ. Đây được gọi là sự thờ ơ vô hạn. Chúng ta rời bỏ thế giới cũ và đi đến với Baba. Chúng ta sẽ chỉ đi đến đó bằng cách ở trong hành hương tưởng nhớ. Điều chính yếu là sự tưởng nhớ. Mọi người nhớ đến Người. Cha đến và nói với con một cách chính xác: Hãy nhớ Ta! Sự tưởng nhớ này là không pha tạp và cũng đầy ý nghĩa. Các con biết rằng Shiv Baba là một chấm điểm. Hãy xem bản thân con là linh hồn, một chấm điểm, và cũng xem Cha là một chấm điểm. Khi con thấy điều gì đó mới thì con quên mất. Hãy xem bản thân con là một linh hồn và nhớ Cha và ngôi nhà! Được rồi, nếu con thấy một chấm điểm quá nhỏ không thể nhớ được, ngôi nhà của con thì rộng lớn, vậy thì hãy nhớ ngôi nhà của con. Baba cũng cư ngụ ở đó. Các con và ta sẽ đi đến nơi Baba cư ngụ. Nếu con không thể nào nhớ một chấm điểm, thì ít nhất con cũng có thể nhớ ngôi nhà. Đó là mảnh đất bình an, và nơi kia là mảnh đất hạnh phúc. Còn đây là mảnh đất khổ đau.
Các con bây giờ đang học, theo thứ bậc, tương ứng với nỗ lực của mình, và sau đó các con sẽ đi đến mảnh đất hạnh phúc. Các con là những đứa con của Cha và vì thế các con nhất định sẽ muốn quyền trị vì thiên đường. Shiv Baba cũng đã đến trong chu kỳ trước và đã trao cho các con quyền trị vì thiên đường. Các con bây giờ đã quên mất điều đó. Cha nói: Ta đã đến một lần nữa để trao nó cho các con. Các con đã nhận được và đã đánh mất vương quốc rất nhiều lần! Các con đã đạt được thừa kế của mình vô số lần. Trong trường hợp đó, tại sao con lại quên một người Cha như thế? Có nhiều cuộc chiến với những cơn bão của Maya. Đây là lý do vì sao một vở kịch diễn cảnh Maya kéo con từ bên này và Thượng Đế kéo con từ bên kia. Không có trở ngại nào trong kiến thức, nhưng có trở ngại trong tưởng nhớ. Điều này đòi hỏi nỗ lực. Cha nói: Bây giờ hãy trở thành những chiến binh dũng cảm. Thế giới cũ này sẽ bị đốt cháy. Toàn bộ thế giới cũ sẽ được hiến tế vào trong ngọn lửa hiến sinh này. Vì thế, hãy trở thành những chiến binh dũng cảm. Các con phải đạt được vương quốc không dao động, không lay chuyển. Trí tuệ các con phải được kết nối trong yoga với Cha theo một cách mà, bất kể có bao nhiêu cơn bão đến, thì Maya cũng không thể làm gì. Đây sẽ là trạng thái của các con vào lúc cuối, khi các con được chuyển tiếp. Trong một trường học, những kỳ thi diễn ra vào lúc cuối. Chuỗi hạt của các con cũng sẽ được tạo ra vào lúc cuối. Các con sẽ có nhiều linh ảnh: Người này người nọ sẽ trở thành thế này và người này người nọ sẽ trở thành thế kia. Người này sẽ trở thành một người hầu v.v… Mọi thứ sẽ được cho thấy. Vào thời điểm kết thúc, con sẽ không thể làm gì được và sẽ phải có sự hối tiếc. “Tôi đã làm gì? Tại sao tôi đã không đi theo shrimat?” Tuy nhiên, con sẽ không thể làm gì vào lúc đó. Nhiều người hối tiếc theo cách đó. Người ta sát hại những người khác và sau đó hối hận. Tuy nhiên, khi sự sát hại đã diễn ra, thì khi đó còn có thể làm gì được nữa? Đây là lý do vì sao Cha nói: Đừng bất cẩn! Hãy tiếp tục thực hiện nỗ lực của chính con. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Vở kịch 84 kiếp bây giờ đang đi đến hồi kết. Con bây giờ phải trở về nhà. Vì thế, hãy luôn ý thức linh hồn và trở nên thanh khiết. Hãy loại bỏ mọi ý thức cơ thể.
2. Hãy xem bản thân con là một linh hồn, một chấm điểm, bằng ý nghĩa thực sự trong tâm trí con và ở trong sự tưởng nhớ không pha tạp về Cha, một Chấm Điểm. Hãy trở thành một chiến binh dũng cảm và khiến cho trạng thái của con không dao động và không lay chuyển.
Chúc phúc: Mong con ý thức linh hồn và có tình yêu thương và những cảm xúc trong sáng và tích cực cho tất cả những linh hồn.
Cũng giống như con có cảm xúc yêu thương dành cho những linh hồn ngợi ca con, thì theo cùng cách, cũng hãy có nhiều tình yêu thương như thế dành cho linh hồn mà trao cho con những lời dạy thông qua những dấu hiệu. Hãy có những cảm xúc trong sáng và tích cực rằng linh hồn đó thực sự là người chúc lành cho con. Một trạng thái như thế được gọi là ý thức linh hồn. Nếu con không ý thức linh hồn, thì nhất định có sự kiêu ngạo. Một người mà có sự kiêu ngạo thì không bao giờ có thể khoan dung sự sỉ nhục/xúc phạm.
Khẩu hiệu: Hãy liên tục lạc trong tình yêu thương của Thượng Đế và thế giới khổ đau sẽ được quên đi.
*** Om Shanti ***