Trọng tâm: Con ngọt ngào, mảnh đất Bharat là nơi sinh của Cha, Đấng ban tặng Hạnh phúc. Chỉ duy nhất Cha đến và giải thoát tất cả các con khỏi khổ đau.
Câu hỏi: Câu chuyện dài vĩ đại, hướng thượng nhất mà lại có vẻ rất bình thường đối với các con là câu chuyện gì?
Trả lời: Câu chuyện về sự khởi đầu, giữa và kết thúc của vở kịch này là rất dài và hướng thượng. Người ta không thể hiểu câu chuyện này. Câu chuyện này lại có vẻ rất bình thường đối với các con. Các con biết vở kịch này lặp lại y hệt như thế nào và chu kỳ bậc thang tiếp tục xoay chuyển ra sao.
Bài hát: Kính cẩn chào Shiva.
Om shanti. Các con, những người con ngọt ngào nhất, thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, đã nghe bài hát về lời ngợi ca. Lời ngợi ca về ai? Về Thượng Đế, Đấng Tối cao, người cũng được gọi là Đấng thanh lọc, Đấng loại bỏ Khổ đau và là Đấng ban tặng Hạnh phúc. Một người mà trao hạnh phúc thì được nhớ đến. Các con biết rằng chỉ duy nhất một mình Cha Tối cao, Linh hồn Tối cao, trao hạnh phúc. Tất cả con người đều nhớ đến Người. Những người của các tôn giáo khác cũng nói rằng Cha đến và giải thoát chúng ta khỏi khổ đau và ban cho chúng ta hạnh phúc, nhưng họ không biết Cha trao hạnh phúc như thế nào. Con cũng hiểu là ai trao cho con đau khổ và khi nào. Thế giới mới trở thành cũ và nó cũng được gọi là mảnh đất khổ đau. Thời kỳ vàng nhất định sẽ đến sau khi kết thúc thời kỳ sắt. Chỉ có một thế giới. Người ta không biết chu kỳ thế giới này chút nào. Đây là lý do vì sao Baba hỏi: Ai đã làm cho con trở nên không hiểu biết? Cha không gây cho bất kỳ ai đau khổ. Cha liên tục trao hạnh phúc.
Con biết rằng nơi sinh của Đấng duy nhất trao hạnh phúc là Bharat và nơi sinh của kẻ gây đau khổ cũng là Bharat. Mặc dù người dân Bharat tổ chức sinh nhật của Shiva, họ không hiểu bất cứ thứ gì. Đó là sinh nhật của Thượng Đế, Đấng Tối cao, và tên của Người là Shiva. Không ai biết điều này. Họ tiếp tục đốt một hình nộm của Ravan mỗi năm, nhưng hắn là gì và hắn đã đến khi nào? Tại sao họ lại đốt hắn? Họ không biết bất cứ thứ gì về việc này. Theo kế hoạch vở kịch, họ sẽ không biết được điều này. Cha giải thích rằng phần vai của mỗi người là riêng biệt. Chính những vai trò của con người là được nhớ đến. Chỉ có con người là hiểu biết; động vật không có sự hiểu biết đó. Vào lúc này, ngay cả con người cũng đã trở nên không hiểu biết: họ không biết Đấng loại bỏ Khổ đau, Đấng ban tặng Hạnh phúc và Đấng thanh lọc là ai, hoặc họ đã trở nên ô trọc như thế nào hoặc họ có thể trở nên thanh khiết ra sao. Họ cầu gọi tất cả những cái tên này nhưng họ không biết ý nghĩa của chúng.
Vào lúc này, là con đường thờ cúng. Tất cả kinh sách cũng thuộc về con đường thờ cúng. Không hề có kiến thức về sự cứu rỗi trong kinh sách. Họ nói về kiến thức, thờ cúng và sự thờ ơ/bàng quan; tất cả chỉ có vậy! Chỉ có điều đó đi vào trí tuệ họ. Họ không biết ý nghĩa của nó. Chỉ duy nhất Cha Tối cao, Linh hồn Tối cao, là Đại dương Kiến thức. Chắc chắn, Người phải trao kiến thức. Người là Satguru, Đấng ban tặng Cứu rỗi. Đó là lý do vì sao người ta cầu gọi Người đến và cứu họ thoát khỏi sự suy đồi. Trong thời kỳ đồng, đầu tiên chúng ta trở thành những người đi thờ phụng hoàn toàn thanh khiết và sau đó, chúng ta tiếp tục đi xuống khi chúng ta tái sinh. Tất cả con người nhất định là đi xuống bậc thang. Những tên gọi của Phật v.v… thì không được viết trong bức tranh bậc thang nhưng, ngay cả nếu chúng mà được thể hiện, thì họ nhất định cũng phải đi xuống bậc thang. Họ phải đi qua các trạng thái thanh khiết, bán thanh khiết và ô trọc. Giờ đây, tất cả mọi người đều hoàn toàn ô trọc.
Cha giải thích: Tất cả kinh sách thuộc về con đường thờ cúng và có tất cả mọi kiểu lễ nghi trong đó. Chỉ duy nhất một mình Cha trao kiến thức. Chỉ duy nhất Đại dương Kiến thức đến và trao cho con kiến thức đích thực. Suốt nửa chu kỳ, nó là ngày và không có chuyện tín ngưỡng thờ cúng ở đó. Người ta không bao giờ vấp váp loạng choạng vào ban ngày. Ở đó, chỉ có niềm hạnh phúc. Con nhận được thừa kế đó từ Cha vào thời kỳ chuyển giao của chu kỳ. Cha trao kiến thức này cho những người con mà đã được Người trao nó trong chu kỳ trước và Người sẽ tiếp tục trao nó mỗi chu kỳ. Chỉ duy nhất trong trí tuệ họ mới đọng lại rằng Đấng sáng tạo đang trao kiến thức về sự sáng tạo. Họ tạo ra rất nhiều những hình ảnh và họ cũng làm ra những bộ lịch. Bất cứ điều gì mới thì tiếp tục lan rộng. Cha, Đấng sáng tạo, giờ đây đã đến ở Bharat và đang trao kiến thức về Đấng sáng tạo và sự sáng tạo. Điều này cũng sẽ lan rộng và đến với tất cả mọi người. Sau đó, sẽ không ai có thể hỏi: Tại sao chúng ta lại không đi đến thiên đường? Tất cả mọi người sẽ biết về nó.
Vở kịch này là tiền định và không thể có sự khác biệt nào bên trong nó. Có nhiều ý kiến trên thế giới. Một số nói về bản tính; số khác thì nói rằng những linh hồn là miễn nhiễm với ảnh hưởng của hành động. Vào lúc cuối, họ sẽ chỉ lắng nghe một mình Cha. Họ sẽ hiểu họ thực sự là những diễn viên trong vở kịch này. Đây là cái cây của đa dạng các tôn giáo. Cái khóa trên trí tuệ của mọi người sẽ mở ra. Những cái khóa giờ đây đang bị đóng. Chuyện về đạo lý sống của con là riêng biệt. Theo kế hoạch vở kịch, họ không thể đi đến thiên đường. “Nhà sáng lập tôn giáo của chúng ta đã đến vào thời điểm này.” Chỉ từ bức tranh cái cây, chứ không phải bức tranh bậc thang, mà tất cả những điều này sẽ đi vào trí tuệ họ. Bức tranh cây là rất hay. Họ sẽ hiểu được rằng vở kịch này là tiền định, nhưng con thì hiểu được khía cạnh yoga. Khi chúng ta nhớ Cha và trở nên thanh khiết, thì tội lỗi của chúng ta sẽ được xóa bỏ. Khi con trở nên đắm chìm trong yoga, thì con sẽ biết được về chính mình. Khi con tiến bộ hơn, mọi người sẽ hiểu được kiến thức về Đấng sáng tạo và sự sáng tạo; nhưng không phải bây giờ.
Vở kịch đã được tạo ra rất tài tình. Chiến tranh phải diễn ra. Con bây giờ có những bí mật về vở kịch trong trí tuệ mình. Khi một người mới đến, thì mọi thứ phải được giải thích từ đầu. Đây là một câu chuyện rất dài. Nó rất hướng thượng, nhưng cũng rất bình thường đối với con. Con biết chu kỳ của bậc thang xoay chuyển như thế nào. Cha nói: Các con ngọt ngào, các con đã trải qua rất nhiều khó khăn trên con đường thờ cúng. Điều đó cũng được ấn định trong vở kịch. Vở kịch về hạnh phúc và đau khổ là dựa trên các con. Các con trở nên rất cao quý hướng thượng và cũng trở nên rất suy đồi. Cha nói: Các con ngọt ngào, Ta là Hạt Giống của cái cây thế giới nhân loại này. Ta nhất định có tất cả kiến thức về cái cây. Ví dụ về cây đa cũng là dựa trên điều này. Những ẩn sĩ cũng đưa ra những ví dụ, nhưng họ không có bất cứ thứ gì trong trí tuệ họ. Con biết đạo lý sống thánh thần vĩnh hằng nguyên thủy biến mất như thế nào. Nền tảng gốc rễ đó giờ đây không còn tồn tại. Phần còn lại của cái cây vẫn còn đang đứng. Tất cả các tôn giáo tồn tại, nhưng đạo lý sống đó thì không. Nhìn xem cách một cái cây đa đứng như thế, vậy nhưng lại không có thân và nó vẫn luôn xanh tươi như thế nào. Nếu không có gốc rễ thì tất cả những cái cây khác sẽ khô héo bởi vì chúng không thể nhận được nước nếu không có thân, nhưng cây đa thì vẫn sống sót và vẫn tươi. Đây là một điều kỳ diệu!
Theo cùng cách, đạo lý sống thánh thần không còn tồn tại trong cái cây này. Bản thân họ không hiểu được. Thay vì tự gọi mình là những người thuộc đạo lý sống thánh thần, họ lại tự gọi mình là đạo Hindu. Vì vương quốc của Ravan đã bắt đầu, mà họ không còn xứng đáng tự gọi mình là những người của đạo lý sống thánh thần. Vì vậy, họ đã thay đổi tên của mình và tự gọi mình là những người Hindu. Những dấu vết duy nhất còn lại của thánh thần là những hình tượng không sống của họ, từ đó, nó có thể được hiểu rằng đã từng là vương quốc của họ ở thiên đường. Tuy nhiên, không ai biết thiên đường đã tồn tại khi nào. Họ đã kéo dài thời lượng của thời kỳ vàng. Bất kể điều gì đã trôi qua, thì nó sẽ lặp lại vào đúng thời điểm riêng của nó. Cùng những đặc điểm đó không thể tồn tại bây giờ. Chỉ duy nhất ở thiên đường mà chúng sẽ tồn tại trở lại. Chỉ có các con hiểu được kiến thức này. Tất cả những người kia tiếp tục trở nên ô trọc trong khi thực hiện thờ cúng. Đã từng có thế giới thanh khiết.
Cha ngồi đây và giải thích cho các con. Họ nói: Người là Janijananhar, Đấng duy nhất biết được mọi bí mật. Cha nói: Ta không ngồi và nhận biết có điều gì trong trái tim của mỗi người. Một số nói: Baba, Người biết được mọi điều. Khi chúng con tham đắm trong thói tật, Người phải biết mọi điều. Cha nói: Liệu Ta có ngồi suốt cả ngày để biết tất cả những thứ đó không? Ta đã đến để thanh lọc những gì ô trọc. Con biết là con đang nhận được thừa kế hạnh phúc từ Baba. Tất cả những người còn lại sẽ trở về mảnh đất giải thoát. Họ sẽ trở về bằng cách nào? Nó có liên quan gì với con không? Chỉ duy nhất Cha đến và đưa con đến giải thoát và gửi con vào giải thoát trong cuộc sống. Tất cả mọi người phải thanh toán tài khoản của mình và trở về. Các con phải trở nên hoàn toàn thanh khiết. Tại sao con lại vướng mắc vào những chuyện của người khác? Chỉ duy nhất một mình Cha làm cho mọi người trở nên hoàn toàn thanh khiết từ hoàn toàn ô trọc.
Không thể có bóng dáng của kiến thức trên con đường thờ cúng. Họ nói về kiến thức và thờ cúng. Hãy hỏi họ là kiến thức tồn tại bao lâu và tín ngưỡng thờ cúng tồn tại bao lâu, và họ sẽ không thể nói cho con bất cứ điều gì. Tín ngưỡng thờ cúng là một điều riêng biệt. Đích thân Cha đến và giải thích Người đến như thế nào và Người đi vào ai. Bởi vì bị mắc bẫy trên con đường thờ cúng, mà họ khó mà nhận ra Ta và đây là lý do vì sao con giải thích những bức tranh của Shiva và Shankar. Họ đã trộn lẫn cả hai cùng nhau và nói rằng cả hai là một. Một người là cư dân của vùng tinh tế và người kia là Cư Dân của vùng tối thượng. Nơi cư ngụ của mỗi người là riêng biệt. Vậy thì, làm sao cả hai có thể có cùng một tên gọi được? Một người là vô hình còn người kia là tinh tế. Con không thể nói Shiva đi vào Shankar, mà con cũng không thể nói Shiva và Shankar là một và như nhau.
Cha giải thích: Ta đi vào Brahma này. Ai bảo con Shiva và Shankar là một và như nhau? Không ai có thể gọi Shankar là Thượng Đế, Người Cha. Nhìn xem họ đã tạo ra hình tượng của Shankar như thế nào và đặt một con rắn quanh cổ vị thần ấy ra sao! Sau đó họ cũng tả Shankar cưỡi một con bò. Sẽ không có bất cứ ai tin Shankar là Thượng Đế. Chỉ duy nhất Shiv Baba mới hoàn thành mong ước của mọi người trên con đường thờ cúng. Họ chỉ nói về Shankar rằng Shankar đã mở mắt và sự hủy diệt diễn ra. Tuy nhiên, không hề có rắn hay bò trong vùng tinh tế. Những tạo vật đó là của nơi này. Người ta đã trở thành những người có trí năng sỏi đá! Họ thậm chí không hiểu được rằng họ là ô trọc.
Cha nói: Ta đã đến để nâng đỡ những hiền triết kia v.v… Nỗ lực tâm linh được thực hiện để đạt được điều gì đó. Vậy thì, làm sao những hiền triết có thể tự gọi mình là Shiva hay Thượng Đế được? Shiva không cần phải thực hiện nỗ lực tâm linh. Tên gọi của họ là những ẩn sĩ (những người tiếp nhận sự từ bỏ). Liệu Thượng Đế có bao giờ phải tiếp nhận sự từ bỏ không? Những ai tiếp nhận sự từ bỏ thì phải mặc áo cà sa. Liệu Thượng Đế có phải mặc một trang phục như thế không? Người là Đấng thanh lọc. Người nói: Ta thậm chí nâng đỡ cả những người mà mặc những trang phục như thế. Tương ứng với vở kịch, mỗi người đều diễn phần vai riêng của mình. Bất kể người ta làm gì trên con đường thờ cúng, thì họ cũng không hiểu được bất cứ thứ gì. Không ai nhận được sự cứu rỗi từ kinh sách. Sự cứu rỗi chỉ được nhận từ một người Cha đích thực. Tương ứng với vở kịch, những kinh sách đó là cần thiết. Hãy nhìn những gì họ đã viết trong kinh Gita! Không ai biết ai đã nói kinh Gita. Con phải nhấn mạnh kinh Gita. Kinh Gita là viên ngọc của tất cả các kinh sách. Không ai biết là ai đã tạo ra kinh sách tôn giáo đó, nó đã được tạo ra khi nào hay điều gì đã xảy ra bởi nó. Bất kể điều gì đã được viết trong kinh Gita, thì tiếp tục lặp lại. Chúng ta không nói rằng nó là tốt hay xấu. Tuy nhiên, chúng ta hiểu rằng nó là sản phẩm của con đường thờ cúng mà thông qua đó, người ta tiếp tục đi xuống.
Trong khi nhận trọn 84 kiếp, chúng ta đã đi vào trạng thái đi xuống. Khi tất cả họ đã đi xuống và diễn những phần vai của mình, thì Cha đến vào lúc cuối và đưa tất cả mọi người trở về. Đây là lý do vì sao Người được gọi là Đấng thanh lọc và là Đấng ban tặng Cứu rỗi cho tất cả. Chỉ khi Người đến thì Người mới nói kiến thức về Đấng sáng tạo và sự khởi đầu, diễn tiếp và kết thúc của sự sáng tạo. Cha bây giờ ngồi đây và dạy cho các con. Maya làm cho con quên điều này hết lần này đến lần khác. Nếu không, bởi vì Thượng Đế dạy cho chúng ta và biến chúng ta thành những chủ nhân thế giới, thì nên có rất nhiều hạnh phúc. Kiến thức này không tồn tại trong thời kỳ vàng. Sau đó, trên con đường thờ cúng, cùng những kinh sách của thờ cúng đó sẽ tồn tại trở lại. Phần vai đó phải được diễn trong 2500 năm.
Con có kiến thức về chu kỳ trong trí tuệ mình. Người ta không biết Đấng thanh lọc mà cũng không biết ai làm cho họ trở nên ô trọc từ thanh khiết. Họ đơn giản tạo ra đồ chơi và tiếp tục chơi với chúng, bởi vì họ không hiểu được bất cứ thứ gì. Họ sẽ nói với con: Các anh cũng là người dân Bharat, vậy thì làm sao các anh có thể nói rằng chỉ có người dân Bharat mới không hiểu bất cứ thứ gì và là không hiểu biết? Hãy nói với họ: Cha vô hạn nói điều này. Người đang trao cho chúng ta kiến thức. Chúng ta đã trở nên hiểu biết thông qua Người. Nhiều người đến với những triển lãm và họ nói rằng kiến thức này là rất hay. Ngay khi họ đi ra bên ngoài, thì mọi thứ kết thúc, bởi vì tất cả họ là những môn đồ của Ravan. Các con bây giờ đã trở thành những môn đồ của Rama. Nó có trong trí tuệ các con rằng Cha, Đấng sáng tạo, đang giải thích cho con. Người đang làm cho chúng ta trở nên thanh khiết từ ô trọc. Cha đem lại lợi ích cho chúng ta. Sau đó, chúng ta phải đem lại lợi ích cho người khác. Con càng đem lại lợi ích cho người khác nhiều bao nhiêu, thì con sẽ càng đạt được vị trí cao bấy nhiêu. Đây là phục vụ cho linh hồn. Mọi thứ phải được giải thích cho linh hồn. Chính những linh hồn thấu hiểu. Các con trở nên ý thức cơ thể suốt nửa chu kỳ. Bởi ý thức linh hồn, mà con trải nghiệm hạnh phúc suốt nửa chu kỳ, trong khi bởi ý thức cơ thể, mà con trải nghiệm khổ đau suốt nửa chu kỳ. Có rất nhiều sự khác biệt! Khi các con đã từng là những chủ nhân thế giới, thì không hề có tôn giáo nào khác. Giờ đây, có quá nhiều con người. Các con bây giờ đang ở thời kỳ chuyển giao. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Hãy thanh toán tất cả tài khoản nghiệp của con bằng sức mạnh tưởng nhớ, hãy trở nên hoàn toàn thanh khiết và trở về nhà. Đừng vướng mắc vào bất kỳ chuyện gì khác.
2. Hãy ở trong niềm hạnh phúc rằng Thượng Đế đang dạy cho chúng ta và biến chúng ta thành những chủ nhân thế giới. Hãy làm phục vụ cho linh hồn.
Chúc phúc: Mong con giản dị và trở thành một tấm gương và hiển lộ sự vĩ đại của con thông qua sự bình thường của con.
Khi một thứ đơn giản mà sạch sẽ, thì nó nhất định thu hút con đến với nó. Theo cùng cách, về mặt những suy nghĩ trong tâm trí con, với các mối quan hệ của con, với những mối tương tác của con và với cách sống của con, khi con giản dị và trong sạch, thì con trở thành một tấm gương và tự động thu hút người khác đến với con. Giản dị nghĩa là bình thường. Sự vĩ đại được hiển lộ thông qua sự bình thường. Những ai mà không bình thường, nghĩa là không đơn giản, thì trở thành một vấn đề.
Khẩu hiệu: Khi con nói “Baba” từ trái tim con, thì đôi mắt vốn đã khép lại do Maya đã làm cho con bất tỉnh, sẽ mở ra.
*** Om Shanti ***