Trọng tâm: Con ngọt ngào, khi con làm theo những định hướng của Ravan và báng bổ Cha, Bharat trở thành không đáng giá gì như chiếc vỏ sò. Giờ hãy nhận ra Cha và nhớ Người rồi con sẽ trở nên giàu có.
Câu hỏi: Bí mật diệu kì nào được giấu trong bức tranh bậc thang?
Trả lời: Bí mật đó là có vũ điệu mộ đạo suốt nửa chu kì và vũ điệu kiến thức suốt nửa chu kì. Khi vũ điệu mộ đạo diễn ra, không có vũ điệu kiến thức, và khi có vũ điệu kiến thức, không có vũ điệu mộ đạo. Phần thưởng của Ravan tiếp diễn trong nửa chu kì còn các con trải nghiệm phần thưởng của mình trong nửa chu kì. Bí mật sâu sắc này được giấu trong bức tranh bậc thang.
Lời hát: Kính cẩn cúi chào Shiva.
Om shanti. Cha ngồi đây và giải thích rằng con đã trình diễn rất nhiều vũ điệu mộ đạo trên con đường mộ đạo. Con đã không hề trình diễn bất kì vũ điệu kiến thức nào. Khi vũ điệu mộ đạo diễn ra, không có vũ điệu kiến thức. Còn khi vũ điệu kiến thức diễn ra, không có vũ điệu mộ đạo, bởi vì vũ điệu mộ đạo mang con vào trạng thái đi xuống. Không có mộ đạo ở thời kì vàng và thời kì bạc, mộ đạo bắt đầu ở thời kì đồng. Khi mộ đạo bắt đầu, phần thưởng kiến thức kết thúc và có trạng thái đi xuống. Cha ngồi đây và giải thích con đi xuống như thế nào. Ta đến và nói với các con mọi chu kì rằng: Các con đã báng bổ Ta rất nhiều. Ta đến khi có quá nhiều sự báng bổ lối sống thần thánh nguyên thủy vĩnh cửu ở Bharat. Cha cũng giải thích sự báng bổ là gì. Cha nói: Ta đến và biến những cư dân địa ngục đầy thói tật của Bharat thành những cư dân thiên đường. Chính vì con đã báng bổ Ta bằng cách làm theo những định hướng ma quỉ nên con mới trở nên túng quẫn như thế. Đây từng là vương quốc của Rama còn giờ nó là vương quốc của Ravan. Nó được gọi là vở kịch của chiến thắng và thất bại, của ngày và đêm. Giờ cứ chỉ nghĩ xem Ta đến vào lúc nào. Những linh hồn được Ta trao vương quốc cho giờ đã đánh mất vương quốc ấy. Mọi tài khoản nghiệp đã được giải thích cho con hiểu. Ta đến và trao của thừa kế cho con còn Ravan đến và nguyền rủa con. Chuyện này áp dụng cho Bharat nói riêng và cả thế giới nói chung. Không ai biết lời ngợi ca về Bharat. Thuở ban đầu chỉ có mỗi Bharat thôi. Không ai biết vào thuở Bharat tồn tại, nó như thế nào hay ai từng trị vì ở đấy; họ không hiểu gì cả. Những vị từng là thánh thần, họ có hình dáng con người đấy nhưng họ có tính cách của thánh thần. Bây giờ, mặc dù họ ở trong hình dáng con người, tính cách của họ lại ma quỉ. Không ai trong số những người được con giải thích cho lại hiểu được vì họ không biết người Cha đến từ cõi vượt ngoài thế giới này. Thay vào đó, họ còn báng bổ Người. Vì báng bổ Cha, họ đã trở thành hoàn toàn không có giá trị gì như những vỏ sò.
Có sự đi xuống của Bharat. Cha nói: Ta đến khi tình trạng của Bharat đã ra nông nỗi này. Bây giờ Ta đang giải thích cho con mặt đối mặt. Ta cũng đã từng giải thích cho con theo cách y hệt như thế ở chu kì trước. Cộng đồng thánh thần đang được xây dựng và con đang biến từ con người thành thánh thần. Con người không biết Cha đến vào lúc nào. Con trải nghiệm phần thưởng của mình ở thời kì vàng và thời kì bạc trong niềm hạnh phúc ngập tràn. Rồi khi con bị Ravan nguyền rủa ở thời kì đồng, mọi thứ đều kết thúc. Tương tự, các thánh thần, sau khi đã trải nghiệm phần thưởng của mình, không còn lại nữa sau khi kết thúc thời kì bạc. Rồi phần thưởng ma quỉ của Ravan bắt đầu. Mộ đạo thuở ban đầu thuần khiết không pha tạp và rồi nó trở nên pha tạp. Bức tranh bậc thang rất chính xác. Mọi thứ trở nên satopradhan và rồi sato, rajo và tamo. Tạp chất tiếp tục bị trộn lẫn vào trong đó. Mọi thứ đều được giải thích rõ ràng cho các con nhưng nó không được hấp thụ nhiều như vậy. Một số con không có trí khôn để có thể giải thích gì cho người khác. Một số con đầy kinh nghiệm và dharna của họ cũng rất tốt; chuyện này có thứ hạng. Không phải mọi học trò đều giống hệt như nhau, nhất định có một thứ hạng được gán cho mỗi một người. Rất dễ để giải thích điều này cho bất kì ai. Cha nói: Hãy nhớ Ta! Ta là Cha vô hạn của con, Đấng Sáng tạo ra Thế giới. Bằng cách nhớ Ta, con sẽ nhận được của thừa kế vô hạn. Chỉ bằng cách tưởng nhớ tạp chất mới được loại bỏ đi. Chỉ cần giải thích cho họ: Các anh những người Bharat từng satopradhan ở thời kì vàng còn giờ các anh đã trở thành tamopradhan ở thời kì sắt. Tạp chất bị trộn lẫn vào trong linh hồn. Không ai có thể đi đến đấy mà không trở nên thanh khiết. Ở thế giới mới, ai ai cũng satopradhan. Khi quần áo còn mới, chúng được nói là satopradhan, và rồi khi chúng cũ đi, chúng trở thành tamopradhan. Quần áo của tất cả mọi người sắp rách tả tơi hết rồi; ai cũng đã đạt đến trạng thái hoàn toàn mục ruỗng. Những ai từng là chủ nhân thế giới giờ đã nghèo túng hoàn toàn. Họ là những linh hồn lúc này lại phải trở nên giàu có. Người ta không biết những điều này. Thuở Bharat còn là thiên đường, nó vốn là vương quốc của L&N. Tất cả các linh hồn thuộc những tôn giáo kia đều sau này mới đến. Cha ngồi đây và giải thích sự thật cho con. Nhìn xem có bao nhiêu lòng kính trọng dành cho kinh Gita. Trong khi học kinh sách ấy, con người ta đã rơi hẳn xuống, vì thế họ mới kêu cầu: Hỡi đấng Thanh lọc, xin hãy tới! Chúng con đã trở nên suy đồi.
Chỉ TĐ mới có thể ban cứu rỗi. Mọi thứ trong kinh sách đều thuộc về con đường mộ đạo. Trí tuệ con hiểu rằng, bằng cách nhận được kiến thức từ B, con trở thành thánh thần. Giờ con thấy thờ ơ với cả thế giới. Các đạo sĩ thực hiện mộ đạo bằng cách tắm ở sông Hằng. Mộ đạo thuở ban đầu cũng satopradhan. Rồi nó trở thành rajo và rồi tamo. Nó cũng hệt như vậy. Ngày của nửa chu kì và đêm của nửa chu kì cũng được tương truyền. Cùng với ngày và đêm của Brahma, nó hẳn cũng là ngày và đêm của các Brahmin. Lúc này các con đang tiến vào ban ngày và đêm của mộ đạo đang khép lại. Có rất nhiều khổ đau trong mộ đạo. Nó bị gọi là đêm. Người ta tiếp tục mò mẫm trầy trật trong bóng đêm để kiếm tìm TĐ. Không ai trên con đường mộ đạo có thể ban cứu rỗi. Ngoại trừ các con, không ai biết TĐ một cách chính xác cả. Không ai có thể hiểu rằng linh hồn là một cái chấm và Linh hồn Tối cao cũng là một cái chấm. Đích thân TĐ đến và giải thích cho con thông qua cơ thể của Brahma. Rồi họ đã mô tả ‘Cỗ xe May mắn’ trong hình dạng một con bò đực. Không có chuyện con bò. Cha giải thích mọi thứ thật hay nhưng nó lại không đọng lại một cách chính xác trong trí tuệ của ai cả. Cha ngồi đây và giải thích: Con à, Ta là Cha của các con, những linh hồn. Hãy nhớ Ta và nhớ của thừa kế rồi tội lỗi của con sẽ được gột rửa. Mặc dầu vậy, con lại nói rằng con đã quên mất Người. Tuyệt chưa! Có lí nào con lại quên được một Chú rể hay người Cha như thế? Một người vợ có bao giờ lại quên mất chồng mình hay một đứa con có bao giờ quên mất cha nó hay không? Thế sao con lại quên Đấng này ở đây? Thậm chí con còn nói: ‘Baba ơi, Người đang biến chúng con thành chủ nhân thiên đường, thế mà chúng con lại quên mất Người.’ Cha nói: Làm cách nào hoen gỉ phủ lên con, linh hồn, được loại bỏ đi nếu con không nhớ Ta? Điều chủ yếu là tưởng nhớ. Chúng ta chẳng có mối liên hệ nào với bất kì tôn giáo nào khác. Họ dạy lịch sử và địa lí ở trường. Một số người không hiểu gì cả. Trí tuệ họ không hiểu rằng Cha đang dạy họ. Được rồi, ít nhất hãy nhớ Cha và của thừa kế. Hay đến điều này con cũng quên mất? Con thậm chí còn không nhớ B đấng mà con đã thờ cúng suốt nửa chu kì. Trí tuệ con hiểu rằng con sẽ trút bỏ cơ thể của mình và đi đến vương quốc của con. Đây là kiếp cuối cùng của con.
Con nhìn thấy họ với những diện mạo kia ở vùng tinh tế, con cũng thấy họ ở thiên đường nữa. Con biết rằng MM và BB sẽ trở thành L&N. Khi con sống ở thời kì vàng, con hiểu rằng con sẽ trút bỏ cơ thể của mình và nhận lấy một cơ thể khác. Ở đấy con không có kiến thức rằng sẽ có thời kì bạc sau thời kì vàng, rồi thời kì đồng và rằng con sẽ tiếp tục đi xuống. Không kiến thức nào còn lại ở đấy cả. Con tiếp tục tái kiếp. Ở đấy con ý thức linh hồn. Rồi từ chỗ ý thức linh hồn, con trở nên ý thức cơ thể. Chỉ các con những Brahmin mới có kiến thức này. Không ai khác có kiến thức này cả. Chỉ có Cha, Chúa tể Kiến thức, Đại dương Kiến thức, mới trao con kiến thức này. Người nhất định chỉ nói điều này với các con những Brahmin, con cái của Brahma. Con của Brahma là cộng đồng Brahmin. Có khác biệt giữa ngày và đêm. Con nỗ lực và trở nên hoàn toàn đầy ắp đức hạnh, con trở nên hoàn toàn trong sạch không thói tật. Trong khi sống ở nhà với gia đình con, hãy nhớ Cha. Con nhất định phải thực hiện hành động. Yoga trí tuệ con nên được kết nối với Cha. Con có thể thực hiện hành động; con có thể làm việc như một thợ mộc hay thậm chí trị vì một vương quốc. Có kí ức về vua Janak. Hãy cứ tiếp tục trị vì vương quốc, nhưng yoga trí tuệ con phải được kết nối với Cha rồi con sẽ nhận được của thừa kế. Cha nói: Manmanabhav. Hãy liên tục nhớ một mình Ta thôi. Shiv B nói: Khi con chỉ nói Shiva, con nhớ đến Shivalingam. Tên của cơ thể của tất cả mọi người được nhắc đến vì họ diễn vai của họ thông qua cơ thể của họ. Lúc này con đang được làm cho ý thức linh hồn và rồi con sẽ như thế suốt nửa chu kì. Vào lúc này, tất cả đều ý thức cơ thể. Ở đấy, vua, hoàng hậu và các thần dân đều ý thức linh hồn. Tuổi thọ của ai cũng dài. Ở đây, tuổi thọ của mọi người đều ngắn. Cha trực tiếp ngồi trước mặt con và giải thích cho con thật hay. Người nói: Hỡi các linh hồn! Đấy là vì chính các con linh hồn mới nhận kiến thức này. Thực hành dharna cũng diễn ra bên trong các con, những linh hồn. Baba không có cơ thể nào. Mọi kiến thức đều ở trong linh hồn. Một linh hồn là một ngôi sao và B cũng là một ngôi sao. Người không tái kiếp trong khi các linh hồn đều tái kiếp. Vì thế B mới giao việc cho con làm. Người bảo con viết ra lời ngợi ca về Linh hồn Tối cao và lời ngợi ca về các con; hai lời ngợi ca này khác hẳn. Lời ngợi ca về Shri Krishna cũng khác. Cậu ấy hữu hình trong khi Đấng kia lại vô hình. Ai đã làm cho cậu ấy đầy đức hạnh đến vậy? Người ta nói rằng nhất định chính Linh hồn Tối cao đã biến cậu ấy thành như vậy.
Hiện giờ các con là cộng đồng của TĐ. Cha đang dạy dỗ con. Sau này con trải nghiệm phần thưởng. Ở thời kì vàng sẽ không có ai dạy con điều này đâu. Những trò phù phiếm linh tinh của con đường mộ đạo sẽ kết thúc. Cũng phải có sự thờ ơ với thế giới này, nghĩa là, con phải từ bỏ cơ thể của con và mọi mối quan hệ gắn với cơ thể và coi con là linh hồn vô thể xác. Con đã đến đây vô thể và con phải quay trở về trong trạng thái vô thể. Thế giới cũ này sắp bị phá hủy và tất cả chúng ta sẽ đi đến thế giới mới. Chỉ cần tiếp tục thực hiện nỗ lực tưởng nhớ này. Chính trong nỗ lực này mà nhiều con trượt; họ không nhớ Cha chút nào. Hãy giải thích cho bất kì ai đến đây rằng: Shiv B nói thông qua Brahma: Hãy nhớ Ta rồi tạp chất của con sẽ được loại bỏ và con sẽ trở thành chủ nhân của xứ sở Vishnu. Xứ sở Vishnu chính là miền đất thiên đường. Hãy nhớ Cha nhiều hết mức có thể! Cha, đấng con vẫn hằng kêu cầu suốt nửa chu kì, giờ đã trực tiếp đến trước mặt con. Người nói: Hãy nhớ Ta! Không ai biết Người cả. Đích thân Người đến và tự giới thiệu về mình. Hiếm có ai biết Ta như bản chất Ta là hoặc biết Ta là gì hoặc có niềm tin ấy. Nếu họ mà có niềm tin, họ đã nỗ lực và giành lấy của thừa kế của mình rồi. Shiv B nói: Bằng cách nhớ Ta, tội lỗi của con sẽ được gột rửa và con sẽ trở nên thanh khiết và là chủ nhân của thế giới thanh khiết. Con không được phép thực hiện bất kì hành động tội lỗi nào. Thế nhé.
Gửi tới những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu, nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ, và lời chào buổi sáng, từ người Mẹ, người Cha, BD. Cha linh hồn kính cẩn chào namaste với các con linh hồn.
Trọng tâm thực hành
1. Hãy nỗ lực và trở nên hoàn toàn đầy ắp mọi đức hạnh. Bất kể con thực hiện hành động nào, hãy thực hiện hành động đó trong tưởng nhớ Cha. Đừng thực hiện bất kì hành động tội lỗi nào.
2. Bộ trang phục (cơ thể) của con hoàn toàn mục ruỗng rồi. Vì thế, hãy bỏ đi gắn kết ràng buộc của con với nó. Hãy nỗ lực trọn vẹn để làm cho linh hồn satopradhan.
Chúc phúc:
Mong con là người phục vụ đích thực, người khiến cho hành động và lời nói của con bằng nhau và nhờ đó làm được phục vụ chất lượng cao.
Hãy luôn chú ý để con làm trước khi con nói về nó. Nói gì đó thì dễ thôi, nhưng làm được nó là chuyện vất vả đấy. Hoa trái của việc làm chăm chỉ rất thơm ngon, nhưng nếu con bảo người khác làm gì đó mà bản thân con lại không làm, thì cùng với phục vụ, cũng thấy cả phản phục vụ. Cũng hệt như khi con nhỏ một giọt thuốc độc vào nước mật hoa, nước mật hoa cũng trở thành nước độc. Theo cách đó, bất kể con có làm nhiều bao nhiêu phục vụ đi nữa, chỉ một sai lầm nhỏ cũng sẽ làm tiêu tan phục vụ ấy. Thế nên trước tiên hãy chú ý tới bản thân con rồi con sẽ được gọi là một người phục vụ đích thực.
Khẩu hiệu:
Mang đến đoàn kết thống nhất trong sự đa dạng, cải đổi bất kì thứ gì đã hư hỏng chính là nét đặc biệt lớn nhất trong tất cả.
***Om shanti***
Những lời vô giá của Mateshwari:
Gốc rễ chủ yếu của trạng thái đi lên và trạng thái đi xuống là gì?
Nhiều người hỏi: Khi chúng ta nỗ lực nhiều như thế để nhận được địa vị giải thoát trong cuộc sống, lí do khiến chúng ta lại đi xuống là gì? Mặc dù chúng ta nói rằng đây là một trò chơi của chiến thắng và thất bại, nhưng nhất định có nguyên do cho trạng thái đi lên và trạng thái đi xuống. Vở kịch này được trình diễn dựa trên cơ sở nào? Cũng như chúng ta sắp trèo lên bằng cách nỗ lực, hệt như vậy, nhất định có lí do cho việc chúng ta đi xuống. Lí do ấy không phải chuyện gì to tát mà chỉ là một sai lầm nhỏ. Chẳng hạn, TĐ nói: Hãy nhớ Ta rồi Ta sẽ ban cho con địa vị giải thoát và giải thoát trong cuộc sống. Hệt như thế, khi chúng ta trở nên ý thức cơ thể và quên mất TĐ, chúng ta rơi xuống. Rồi chúng ta sa vào con đường tội lỗi, và bị mắc kẹt trong năm thói tật; chúng ta chuốc lấy khổ đau. Vì vậy, đấy là lỗi của chúng ta, không phải của Đấng Sáng tạo.
Khi người ta nói rằng TĐ trao cả hạnh phúc lẫn khổ đau, điều đó tuyệt đối sai. B là Đấng Ban tặng Hạnh phúc, không phải kẻ gây ra khổ đau. Chúng ta nhận được hạnh phúc thông qua những hành động hướng thượng của mình và gánh chịu khổ đau thông qua những hành động suy đồi hư hỏng của chính mình. Chúng ta nhất định nhận được từ TĐ hoa trái cho hành động tốt và sự trừng phạt cho hành động xấu. Thế nhưng, ta không thể nói rằng TĐ trao cả hạnh phúc lẫn khổ đau, không. TĐ ở bên chúng ta trong trạng thái đi lên, còn chính Maya mới làm chúng ta rơi xuống. Nói chung cũng vậy, chúng ta nhận tình đồng hành hoặc sự giúp đỡ của ai đó để được hạnh phúc, chứ chẳng ai trao tình đồng hành của mình để chuốc lấy khổ đau. Hành động chúng ta thực hiện thế nào, hoa trái chúng ta nhận được như thế. Trong vở kịch này, vở kịch của hạnh phúc và khổ đau là dựa trên hành động của chính ta, nhưng con người với trí tuệ tha hóa lại không hiểu được bí mật này. Thế nhé.