Nền tảng cho trạng thái bay đó là đôi cánh hăng hái và nhiệt tình
Hôm nay, BapDada đang nhìn thấy cảm xúc thuần khiết (bhavna) đong đầy tình yêu thương dành cho cuộc gặp gỡ và sóng rung động thuần khiết của lòng hăng hái, nhiệt tình – từ mong nguyện hướng thượng trở nên hoàn thiện của tất cả các con. Người cũng đang nhìn thấy bên trong mỗi người các con: lòng hăng hái, nhiệt tình của những đứa con đang gặp gỡ Baba lần đầu tiên trong Chu kỳ này độc đáo như thế nào; và lòng hăng hái, nhiệt tình của những ai đã gặp Baba nhiều lần trong Chu kỳ này độc đáo ra sao.
Trong ngôn ngữ của con, con gọi đây là “con mới” và “con cũ”. Tuy nhiên, tất cả các con đều là cũ xưa nhất, bởi vì với sự nhận biết cũ (vốn có), con bị thu hút, bị kéo đến đây với Người Cha và với gia đình Brahmin. Để nhận biết thì con gọi là “mới” và “cũ”, chứ Người Cha nhìn thấy được lòng hăng hái, nhiệt tình của những đứa con mới – chúng muốn cho mọi người thấy bằng cách bay dẫn đầu và trở nên ngang bằng với Cha chỉ trong một thời gian ngắn. Còn những đứa con cũ hơn thì liên tục có suy nghĩ hướng thượng là tiếp tục mang đến trước mặt BapDada sự hồi đáp cho nguồn nuôi dưỡng và những kho báu chúng đã nhận được từ BapDada. Lòng hăng hái, nhiệt tình của cả hai đều hướng thượng. Chính lòng hăng hái, nhiệt tình này trở thành đôi cánh đưa con vào trạng thái bay. Dù gì con cũng đã có đôi cánh gyan (kiến thức) và yoga (sự tưởng nhớ) cho trạng thái bay, nhưng trong toàn bộ thời gian biểu, lòng hăng hái, nhiệt tình mới tự động trỗi dậy mỗi ngày, hiển hiện rõ mồn một trong mọi khoảnh khắc và trong mọi hành động.
Nền tảng cho trạng thái bay chính là lòng hăng hái, nhiệt tình của con. Bất kể nhiệm vụ nào, dù đó là công việc lau chùi, dọn dẹp, rửa bát đĩa, hay bất kỳ công việc thường nhật nào, cũng đều có lòng hăng hái, nhiệt tình tự nhiên và liên tục trong đó. Không phải là con có lòng hăng hái, nhiệt tình chỉ khi con đang học kiến thức hoặc đang truyền đạt kiến thức cho người khác, khi con đang ngồi thiền hoặc đang dẫn thiền, hoặc khi con đang bận làm phục vụ, nhưng đến khi con thực hiện những hành động bình thường, trạng thái của con lại trở nên bình thường, và lòng hăng hái, nhiệt tình của con cũng trở nên bình thường. Đấy không phải là dấu hiệu của trạng thái bay. Đôi cánh hăng hái, nhiệt tình của linh hồn hướng thượng sẽ luôn bay. Vì vậy, BapDada đang nhìn thấy lòng hăng hái, nhiệt tình của tất cả các con.
Tất cả các con đều có đôi cánh, nhưng thỉnh thoảng con lại trở nên mệt mỏi trong khi bay với lòng hăng hái, nhiệt tình. Điều gì đó trở thành cái cớ – nhỏ hoặc lớn – để biện hộ, nghĩa là có vật cản. Đôi khi con có thể vượt qua bằng tình yêu thương, khi khác con lại đâm ra hoang mang, rối bời. Con gọi đây là hoang mang, rối bời. Bởi vì con không thể vượt qua điều này một cách dễ dàng nên con đâm ra mệt mỏi. Con có hơi mệt một chút, nhưng mục tiêu của con thì lại hướng thượng, và con có tình yêu dành cho đích đến của mình, đây là lý do vì sao con bắt đầu bay trở lại. Mục tiêu hướng thượng, đích đến thân thương và trải nghiệm yêu thương của Cha không để cho con ở trong trạng thái thấp hơn do mệt mỏi, vì vậy con lại bắt đầu bay. Thế nên BapDada tiếp tục theo dõi những trò chơi của các con. Tình yêu của Người Cha không để cho con dừng lại. Phần đông các con đã thi đậu trong môn học yêu thương. Đây là lý do vì sao dù trở ngại có cố ngăn con lại bao nhiêu, và dù thi thoảng con nghĩ rằng điều này rất khó, tốt hơn hết là quay trở lại là con như trước kia, dù con mong muốn như vậy, nhưng con không thấy thoải mái khi quay trở lại cuộc đời cũ trước đây.
Sao lại như thế? Trước hết, con có trước mặt con sự tương phản giữa tình yêu của Thượng Đế và tình yêu của con người đời thường. Vì vậy, khi con dừng lại trong lúc đang bay và đứng giữa hai con đường, con nghĩ “Mình nên theo lối này hay lối kia? Mình nên đi về đâu?”. Tuy nhiên, trải nghiệm tình yêu của Thượng Đế làm bừng tỉnh, tiếp thêm niềm hứng khởi cho những ai đang hoang mang, rối bời, và con nhận được đôi cánh hăng hái, nhiệt tình. Ngay cả nghĩ về trải nghiệm yêu thương ấy thôi, nó cũng giúp con thoát khỏi trạng thái lờ đờ, uể oải và đi vào trạng thái bay. Vấn đề có thể rất nhỏ, nhưng chúng trông có vẻ rất lớn vào lúc ấy bởi vì con yếu. Ai mà yếu sức thì đến việc nhấc cốc nước lên còn thấy khó, trong khi người can đảm thì thấy việc xách hai cái xô cũng chỉ là trò chơi. Tương tự như vậy, con bắt đầu trải nghiệm những chuyện nhỏ thành lớn. Vì vậy, đôi cánh hăng hái, nhiệt tình liên tục làm cho con bay. Mỗi ngày, vào giờ Amrit Vela, hãy để cho những điểm kiến thức về lòng hăng hái, nhiệt tình – mà con giữ trong nhận thức của con trong suốt cả ngày – xuất hiện trước mặt con. Nếu chỉ có mỗi một ý “Tôi là điểm sáng. Baba là điểm sáng. Chúng ta phải trở về Nhà, rồi quay trở lại vương quốc của chúng ta”, rồi sau đó, do chỉ có một ý thế thôi, một số con thỉnh thoảng phát chán với điểm kiến thức ấy và chúng nghĩ rằng chúng muốn có điều gì đó mới mẻ. Tuy nhiên, mỗi ngày đều có những điểm kiến thức khác nhau trong murli để gia tăng lòng hăng hái, nhiệt tình. Hãy ghi lại những điểm kiến thức đặc biệt dành cho lòng hăng hái, nhiệt tình từ murli mỗi ngày. Con có thể lập một danh sách thật dài. Hãy ghi vào sổ tay của con, cũng như ghi vào vào trí tuệ con. Khi những điểm này không xuất hiện trong trí tuệ con, hãy gợi nhớ lại chúng từ sổ tay của con, và những điểm kiến thức ấy sẽ giúp gia tăng lòng hăng hái, nhiệt tình cho con mỗi ngày. Bản chất của con người là ưa thích sự đa dạng. Đây là lý do vì sao dù cho con nghiền ngẫm nhiều điểm kiến thức, dù cho con có cuộc trò chuyện từ tim đến tim, nếu con chỉ đơn giản nhớ đến một chấm điểm (.) trong suốt cả ngày, thì con sẽ phát chán.
Người Cha là một chấm (.), mỗi người các con là một chấm (.). Con là diễn viên anh hùng (hero) của thời kỳ Chuyển giao; cùng với việc là zero, con cũng là hero, chứ con không chỉ là zero. Bởi vì con là anh hùng (hero) vào thời kỳ Chuyển giao, nên con đóng đa dạng các vai trong suốt cả ngày. Phần vai của tôi, zero, trong suốt cả ngày là gì? Và phần vai anh hùng của tôi vào lúc này là gì? Giờ đây tôi đang diễn với ai? Tôi phải diễn phần vai này trong bao lâu? Sau phần vai này, tôi phải diễn phần vai nào nữa? Trở thành zero theo cách đa dạng như thế này và giữ nhận thức về phần vai anh hùng của con. Trong khi tưởng nhớ cũng thế, hãy duy trì sự đa dạng: đôi khi ở trong trạng thái hạt giống, đôi khi ở trong trạng thái thiên thần, thỉnh thoảng có cuộc trò chuyện từ tim đến tim, thỉnh thoảng mang đến trước mặt con mỗi một viên ngọc trong kho báu con đã nhận được từ Cha. Hãy nhớ đến Người với bất kỳ sở thích nào con có vào khoảng thời gian cụ thể nào đó. Hãy tổ chức cuộc gặp gỡ với Người Cha vào bất kỳ thời gian nào con muốn, với tình yêu thương của bất kỳ mối quan hệ nào con muốn. Đây là lý do vì sao Người Cha làm cho con thuộc về Người trong mọi mối quan hệ, và con cũng làm cho Người Cha thuộc về con trong mọi mối quan hệ. Không chỉ có một mối quan hệ thôi. Có sự đa dạng, phải không? Con chỉ phải chú ý đến một khía cạnh: không nhớ ai khác ngoại trừ Người Cha, thành quả từ Người Cha và những kho báu nhận được từ Cha. Có đa dạng các thành quả, đa dạng các kho báu, đa dạng các mối quan hệ, đa dạng những điểm kiến thức về hạnh phúc, và đa dạng những điểm kiến thức về lòng hăng hái, nhiệt tình. Hãy sử dụng chúng theo cách này.
Chỉ có Cha và con – đây là ranh giới cho sự an toàn. Đừng vượt qua lằn ranh nhận thức này – đó là tất cả. Lằn ranh này là vòm che chở bảo vệ của Thượng Đế. Chừng nào con còn ở trong lằn ranh/vòm che chởnày, Maya sẽ không dám cả gan. Sau đó, sẽ có sự ngu ngơ: nỗ lực là gì, những cản trở/rào cản (tình huống ngăn trở con) là gì và trở ngại (tình huống khó khăn) là gì. Những đứa con đã đến vào lúc đầu thiết lập từng trải nghiệm những linh hồn thời kỳ Vàng hóa thân xuống và họ ngu ngơ chẳng biết các thói tật, đau khổ và Maya là gì. Con đã từng trải nghiệm điều này rồi, phải không? Những đứa con cũ thì biết rõ chuyện này. Tương tự như vậy, những ai ở trong lằn ranh/vòm che chở – có nhận thức “Chỉ có Cha và con” – thì ngu ngơ với những điều này, bởi vì chúng liên tục an toàn và liên tục ở trong tim Cha. Con rất thích trái tim mà, phải không? Ngay cả khi con mang quà đến, con cũng mang đến món quà hình trái tim. Kể cả khi con làm bánh gato, con cũng làm bánh hình trái tim. Con còn làm cả chiếc hộp hình trái tim nữa. Vì vậy, con ở trong trái tim, phải không? Maya không thể tiếp cận trái tim Người Cha. Giống như khi lửa bùng lên trong rừng, ngay cả sư tử, chúa tể sơn lâm, cũng không dám đi vào, nó sẽ bỏ chạy. Vì vậy, có ánh sáng và sức mạnh trong trái tim Người Cha. Không hình thể nào của Maya có thể đi đến trước trái tim Cha.
Con đã không phải gắng sức vất vả, phải không? Con đã nhận được kiếp sinh một cách dễ dàng. Có mất nỗ lực để con nhận lấy kiếp sinh không? Con đã nhận được lời giới thiệu về Cha, con đã nhận ra Người; trong vòng một giây con trải nghiệm Người Cha thuộc về con và con thuộc về Người. Con đã nhận được kiếp sinh một cách dễ dàng; con không phải lang thang khắp nơi. Người Cha đã làm cho một số con trở thành công cụ và gửi họ đến vùng đất của con, nghĩa là nhà của con. Con không phải tìm kiếm Người, phải không? Con không phải lang thang, phải không? Vì vậy, con đã tìm thấy Người Cha trong khi đang ngồi ở nhà, phải không? Con chạy lao đến Bharat vì tình yêu, nhưng con đã nhận được lời giới thiệu ở vùng đất của con; con đã nhận được kiếp sinh ở đó. Bởi vì con đã nhận được kiếp sinh thật dễ dàng, nên con cũng nhận được sự nuôi dưỡng rất dễ dàng. Chỉ cần trải nghiệm nó và con sẽ quay trở về với Cha một cách dễ dàng. Con muốn trở về với Người, phải không? Hay con muốn chờ giữa chừng, trong vùng đất của Dharamraj (Phán Quan Tối Cao)? Tất cả các con có phải là những người sẽ trở về cùng với Cha không? Tất cả các con có suy nghĩ quyết tâm “Chúng ta ở bên nhau và chúng ta sẽ trở về cùng nhau”? Trong tương lai cũng thế, con sẽ đi vào vương quốc và đảm nhiệm vai trò cùng với cha Brahma. Hay là con sẽ đến sau? Con có suy nghĩ quyết tâm này không? Nếu trong khi tiến lên, con mệt mỏi và dừng lại, sau đó con sẽ làm gì?
Người Cha sẽ không dừng lại. Vào lúc đó, Người sẽ không chờ. Hiện tại Người đang chờ. Giờ con còn có một chút thời gian, nhưng lúc đó thì Người sẽ không chờ. Lúc đó, Người sẽ bay vút trong vòng một giây. Hiện tại, đã trễ đối với những đứa con mới, nhưng tấm bảng “Quá trễ” vẫn chưa được dựng lên. Vì vậy, thế giới mới đang chờ những đứa con mới để chúng cũng có thể “đến sau, đi mau” và đạt được số hạng đầu. Vì vậy, tất cả các con có sẵn sàng trở về cùng nhau không? BapDada đang chúc mừng những ai đã đến đây lần đầu tiên trong Chu kỳ này. BapDada đang trao lời chúc mừng. Tại sao? Người thâm niên luôn có tình yêu dành cho những người mới. Người Cha và các anh chị lớn có tình yêu đặc biệt dành cho con. Vì vậy, con là những người đáng yêu, phải không? Những đứa con mới đặc biệt được yêu thương. Dù cho con lâu năm hay mới đến, các con duy trì tốc độ nhanh để đến đích trước tiên. Hãy liên tục ở bên dưới vòm che chở bảo vệ này. Liên tục ở bên trong trái tim, đây là phương pháp dễ dàng nhất để tiến lên với tốc độ nhanh.
Đừng bao giờ để mình phát chán. Luôn làm cho lòng hăng hái, nhiệt tình trỗi dậy theo nhiều cách khác nhau. Một vài đứa con hai lần nước ngoài thỉnh thoảng nghĩ rằng có sự khác biệt lớn giữa văn hóa của chúng và văn hóa Ấn Độ. Đây là lý do vì sao đôi khi chúng thích văn hóa Ấn Độ, đôi khi lại không. Tuy nhiên, đây không phải là văn hóa Ấn Độ hay văn hóa nước ngoài, đây là văn hóa Brahmin. Tất cả các con đều ưa thích tên gọi Brahma Kumar và Kumari, phải không? Con có rất nhiều tình yêu thương dành cho cha Brahma, và con cũng rất yêu cuộc đời BK nữa. Thi thoảng con nghĩ đến những bộ đồ màu thay vì là đồ trắng vì đồ trắng nhanh bị lấm bẩn. BapDada không cấm con mặc đồ như khi con mặc đến nơi làm việc, hay đến những nơi khác. Tuy nhiên, đừng mặc đồ với thái độ “Đây là văn hóa nước ngoài của chúng ta, và đây là cá tính của tôi”. Con có thể mặc những bộ đồ kia để làm phục vụ. Nhưng đừng mặc những bộ đồ ấy vì cá tính. Hãy có mục tiêu liên quan đến cuộc đời Brahmin. Con không bị cấm mặc đồ màu để làm phục vụ hoặc như là một nhu cầu thiết yếu, nhưng chắc chắn hãy làm rõ điều này với những linh hồn công cụ, chứ đừng nói “BapDada đã cho phép tôi, vậy thì tại sao chị lại cấm cản tôi?”. Đôi khi con thốt ra những điều thật buồn cười. Con nhớ đến những lời mà con muốn nghe vì mục đích của con, nhưng con lại quên những điều liên quan đến luật lệ đằng sau. BapDada thích sự khôn khéo, nhưng nên có giới hạn đối với sự khôn khéo, đừng nên vượt quá giới hạn. Vì vậy, hãy ăn, uống, mặc và chơi, nhưng chỉ trong giới hạn cho phép.
Vậy thì con thích văn hóa nào? Văn hóa của cha Brahma cũng chính là văn hóa của các Brahma Kumar và Kumari. Con thích nó, phải không? Con có điểm đặc biệt là con trình bày mọi điều một cách rõ ràng. Không phải ai cũng như vậy. Có một số con nói về những điểm yếu của mình. Điều đó là tốt, nhưng sau đó chúng lại trở nên kỳ quái. Chúng liên tục mang điểm yếu ấy vào ý thức của mình “Tôi yếu kém, tôi kém cỏi”. Đừng trở nên nhạy cảm theo cách như vậy. Nếu con tiếp tục nghĩ như thế, con sẽ quên mất những điểm đặc biệt khác mà con có, và con sẽ tiếp tục nghĩ về những điểm yếu. Đừng làm như vậy. Chắc chắn hãy nói với Cha về điểm yếu của con, nhưng vì con đã giao nộp điểm yếu của con cho Cha rồi, thì ai giữ điểm yếu ấy đây? Trong trường hợp đó, sao con lại nghĩ “Mình như thế này”? Con đã giao nộp chúng cho Cha. Một số con viết thư, trong đó chúng nói về những điểm yếu của mình và giao nộp cho BapDada, hoặc chúng để thư lại trong phòng của BapDada, rồi chúng nghĩ rằng chúng không nhận được thư hồi âm. BapDada không hồi âm thư theo cách như thế. Bất kỳ điểm yếu nào của con, con giao nộp cho Người Cha, BapDada chuyển đổi nó thành sức mạnh, niềm hạnh phúc và lòng hăng hái, nhiệt tình. Tuy nhiên, con lại không nhận lấy những gì BapDada trao cho con. Con chỉ nghĩ rằng con đã không nhận được thư hồi âm. Hãy cố gắng nhận lấy những gì Người Cha trao cho con, chứ đừng chờ đợi thư hồi âm. Tiếp tục nhận lấy sức mạnh và niềm hạnh phúc, rồi xem lòng hăng hái, nhiệt tình của con tốt thế nào.
Khoảnh khắc con viết thư nói về điểm yếu của mình hay con nói về chúng với linh hồn công cụ, nghĩa là con đã giao nộp chúng và chấm dứt chúng. Giờ hãy nghĩ về điều con đang nhận được. BapDada nhận được rất nhiều thư từ mỗi người các con. Người không hồi âm, mà Người trao đáp cho con bất cứ điều gì là cần thiết và Người bổ khuyết cho những điểm yếu ấy. Người tiếp tục trao tình yêu thương và nỗi nhớ nhung mỗi ngày. Có ngày nào con không nhận được tình yêu thương và nỗi nhớ nhung không? Ngày nào BapDada cũng viết hai, ba trang thư (murli) cho tất cả các con. Không ai khác viết thư dài như vậy mỗi ngày. Dù con yêu thương ai đó nhiều bao nhiêu, người ấy có bao giờ viết bức thư dài như thế cho con không? Murli chính là thư, phải không? Đó là lời hồi đáp cho những gì con đã viết, phải vậy không? Người viết lá thứ dài như thế. Thậm chí Người còn nói về nó, và tất cả những ai viết lá thư đặc biệt đều nhận được thư hồi âm đặc biệt, bởi vì con là những linh hồn đáng yêu, những đứa con đã thất lạc từ lâu, nay vừa tìm lại được. Vì vậy, để đáp lại, BapDada trao thêm sức mạnh và niềm hạnh phúc. Giữ cho trí tuệ liên tục cẩn thận và rõ ràng. Như con đã được bảo trước kia, hãy loại bỏ những điều kia ra khỏi trí tuệ con. Nếu con giữ những điều như thế trong trí tuệ, trí tuệ con sẽ không rõ ràng và bất cứ điều gì Cha trao đáp lại cho con trước đó đều bị trộn lẫn. Thỉnh thoảng con bỏ lỡ mất điều Cha trao, thỉnh thoảng con trộn lẫn chúng với nhau.
Thỉnh thoảng một số đứa con làm gì? Hôm nay, Baba đang nói về trạng thái của con. Một số con nghĩ “Chúng con đang phục vụ, và Cha đã hứa với chúng con rằng Người sẽ luôn là Người giúp đỡ cho con, nhưng Baba đã không giúp trong công việc phục vụ này, vì vậy có ít thành công hơn. Tại sao BapDada lại không giúp?”. Rồi chúng nghĩ “Có thể mình không xứng đáng, có lẽ mình không thể làm công việc phục vụ này. Mình còn yếu”. Chúng có những suy nghĩ lãng phí này. Nếu con đặt một suy nghĩ trước mặt Người Cha để Người giúp trong một số công việc phục vụ, hãy thực hiện điều đó với trái tim rộng mở. Đáp lại cho điều đó, BapDada trao sự trợ giúp đặc biệt vào lúc phục vụ. Chỉ cần áp dụng một phương pháp. Dù công việc phục vụ có khó khăn đến mấy, hãy dâng nộp công việc phục vụ ấy cho Cha bằng trí tuệ của con. “Tôi đã làm việc này, vì vậy nó đã không thành công”. “Tôi” ấy đến từ đâu? Tại sao con lại quên đó là trách nhiệm của Người Cha Karankaravanhar, và con lại nhận vơ vào mình? Như vậy là sai. Đó là công việc phục vụ của Cha, chắc chắn Người sẽ thực hiện nó. Vì vậy, hãy giữ Người Cha ở trước mặt con. Đừng giữ con ở phía trước. “Tôi đã làm việc này”. Từ “tôi” này làm cho thành công trở nên xa vời. Con hiểu không?
Gửi đến những linh hồn đang nỗ lực mãnh liệt ở khắp mọi nơi, những linh hồn liên tục bay với lòng hăng hái, nhiệt tình; gửi đến những viên ngọc đặc biệt liên tục ở trong tim Cha; gửi đến những ai liên tục ở bên dưới vòm che chở của nhận thức “Chỉ có Cha và tôi”; gửi đến những ai thoát khỏi trạng thái dừng lại và đi xuống, những ai tiến lên trong trạng thái bay; gửi đến những linh hồn hướng thượng làm cho bản thân tiến về phía trước trong niềm hạnh phúc và niềm hân hoan say sưa với đa dạng các điểm kiến thức… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Blessing:
Mong con hiểu triết lý sâu sắc về hành động (karma) và trải nghiệm niềm vui tâm linh trong cuộc đời Brahmin này.
Cuộc đời Brahmin là cuộc đời tràn ngập niềm vui, nhưng ở trong niềm vui không có nghĩa là con có thể làm bất cứ điều gì đi vào tâm trí con và chỉ cứ hân hoan say sưa mà thôi. Niềm vui đến từ nguồn mang lại hạnh phúc tạm thời và mối quan hệ, mối liên hệ tạm thời khác với trạng thái hạnh phúc miên viễn. “Được nói bất cứ điều gì mình muốn, được làm bất cứ điều gì mình muốn, mình sẽ được vui thích!”. Đừng trở thành người làm thỏa mãn bản thân tạm thời. Hãy ở trong niềm vui thích tâm linh vào mọi lúc: đây là cuộc đời Brahmin thật sự của con. Cùng với việc có niềm vui thích này, cũng hãy hiểu triết lý sâu sắc về hành động.
Slogan:
Thay vì có cái tôi – “Tôi” (ahem) – hoặc mối nghi ngờ (veham), hãy có lòng nhân từ (reham) đối với mọi người.