Trọng tâm: Con ngọt ngào, để trở nên tự do khỏi bệnh tật của Maya, hãy tiếp tục ăn một quả táo kiến thức và yoga mỗi ngày.
Câu hỏi: Nỗ lực nào mà con phải thực hiện để đi vào trạng thái thoát nghiệp?
Trả lời: Hãy luyện tập không giữ bất kỳ ai ngoài một mình Cha trong trí tuệ con. Những suy nghĩ sau cùng của con sẽ dẫn con tới đích của mình. Khi trạng thái của con trở thành trạng thái mà trí tuệ con không nhớ bất kỳ ai khác, thì con sẽ luôn liên tục vui tươi và cũng đạt đến trạng thái thoát nghiệp của mình. Những nỗ lực của các con nằm trong việc trở nên ý thức linh hồn. Các con, những linh hồn, nên nhìn vào những linh hồn và trò chuyện với những linh hồn, và rồi con sẽ luôn hạnh phúc và trạng thái của con sẽ trở nên không lay chuyển.
Bài hát: Người là Mẹ và Người là Cha.
Om shanti. Bài hát là chính xác bởi vì Đấng sáng tạo toàn thế giới và người mà thông qua ông ấy, Người tạo ra tạo vật thì được gọi là Mẹ và Cha. Không thực thể hữu hình hay tinh tế nào có thể được gọi là Đấng sáng tạo. Chỉ duy nhất Đấng vô hình mới được gọi là Đấng sáng tạo. Các con bây giờ đã hiểu được điều này, trong khi những người kia thì chỉ đơn giản tiếp tục hát nó. Trí tuệ của các tín đồ chỉ nghĩ rằng họ phải thực hiện thờ cúng, nhưng họ không biết là họ phải thờ phụng ai. Chỉ duy nhất một Thượng Đế, Đấng cũng được gọi là Mẹ và Cha, mới nên được thờ phụng. Nhiều người không nên được thờ phụng.
Họ nói rằng Thượng Đế sẽ đến và trao cho tín đồ quả trái cho việc thờ cúng của họ: quả trái hay thừa kế, là cùng một thứ. Khi một đứa bé được sinh ra, thì đứa bé nhận được quả trái thừa kế từ cha mẹ mình. Điều này được nhớ đến trên con đường thờ cúng. Họ tưởng nhớ Người để Người đến và trao cho họ quả trái cho việc thờ cúng của họ. Người ta nói rằng: Kiến thức và thờ cúng. Quả trái của tín ngưỡng thờ cúng chính là kiến thức. Con thực sự biết tín ngưỡng thờ cúng đã bắt đầu khi nào. Không ai khác biết điều này. Thời gian của kiến thức là ngày và thời gian của thờ cúng là đêm. Ngày và đêm nhất định sẽ là một nửa và một nửa. Trong kinh sách, họ đã viết rằng thời lượng của mỗi chu kỳ là dài lâu. Họ đã trao cho kiến thức một khoảng thời gian dài còn tín ngưỡng thờ cúng thì một khoảng thời gian ngắn hơn. Họ đã tả độ dài của thời kỳ đồng và thời kỳ sắt là ngắn hơn. Đó không phải là một sự tính toán chính xác về ngày và đêm. Họ thậm chí còn nói về kỷ nguyên Krishna và kỷ nguyên Shukla. (Liên quan đến giai đoạn nửa chiều của trăng khuyết). Những từ này được viết trong kinh sách.
Họ nói rằng các con không tin vào kinh sách và hỏi tại sao con lại trích dẫn từ kinh sách. Con phải giải thích cho họ rằng Baba nói cho con cốt lõi của những kinh sách. Trong kinh sách này kinh sách kia, điều này là không đúng, điều kia là đúng. Tài liệu tham khảo nhất định phải được đưa ra. Trong những triển lãm, các con trưng bày các bức ảnh của Hanuman, Ganesh, hóa thân người lùn, v.v… Những bức tranh này phải được trưng bày để giải thích cho họ. Con nói về những điều sai và sau đó giải thích điều gì là đúng.
Họ hát lời ngợi ca Baba, “Kính cẩn chào Shiva”, và sau đó họ đã viết: Người là Mẹ và Người là Cha. Người phải được đặt một cái tên. Người ta không biết Cha của họ là ai. Họ nói: Hỡi Thượng Đế, người Cha! Trí tuệ họ đi đến đó. Khi người ta cầu nguyện, v.v…, họ biết rằng Cha Tối cao, Linh hồn Tối cao, cư ngụ trong mảnh đất vượt thoát. Khi họ nhớ Brahma, Vishnu hay Shankar, thì trí tuệ họ đi đến vùng tinh tế. Có tầng một, tầng hai và tầng ba. Điều chính yếu là họ đã quên mất người Cha. Cha đến và phàn nàn rằng các con đã phỉ báng Người quá nhiều. Cha, người ban tặng sự cứu rỗi cho tất cả, đã bị mọi người phỉ báng. Thượng Đế nói: Bất cứ khi nào có sự vô đạo cùng cực, thì Ta đến. Người dân Bharat phỉ báng chính đạo lý sống của họ; họ nói rằng Thượng Đế hiện diện khắp mọi nơi. Thượng Đế có ở trong tất cả mọi người hay không? Họ nói rằng Thượng Đế hóa thân thành cá và cá sấu v.v… Cha nói với các con, những người con thuộc về Bharat, bởi vì chính những người con đó phỉ báng Người. Ngay cả người con dấu yêu đặc biệt này (Brahma) cũng đã từng phỉ báng Người. Sự phỉ báng này được ấn định trong vở kịch; nó là cách mà các con trở thành những linh hồn tội lỗi.
Cha thanh lọc mọi người bởi vì Người là Đấng thanh lọc. Người thanh lọc các con và biến các con thành những chủ nhân của thế giới. Cha biến các con thành những người đó, vậy nhưng họ xúc phạm Người quá nhiều. Khi con giải thích cho họ, và khi họ nhận được tin tức rằng rất nhiều người đã đồng ý bằng chữ viết rằng những gì các con nói là đúng, thì họ tin các con. Họ thậm chí nói về Shrimad Bhagawad Gita; vì vậy, những chỉ dẫn của Thượng Đế là tối cao. Những chỉ dẫn của Đấng duy nhất là Đấng Tối Cao thì cũng sẽ cao quý hướng thượng. Người đến và biến những người ô trọc, suy thoái trở thành những con người cao quý hướng thượng. Trước hết, con phải đưa ra lời giới thiệu về Đấng duy nhất. Trong số các con cũng vậy, nó là theo thứ bậc. Nhiều người con viết: Baba, con có thể làm gì? Bão tố của Maya không cho phép con ở đây. Những thói tật cụ thể này quấy phiền con. Cha nói: Con phải chinh phục chúng. Nếu không, vị trí của con sẽ bị phá hủy. Nếu một giáo viên làm điều gì đó sai trái, thì những người khác nhất định sẽ hoài nghi về hành vi của người giáo viên mặc dù người giáo viên nói với những người khác điều gì đó khác.
Một số thói tật là nửa nọ nửa kia; có các trạng thái thanh khiết, bán thanh khiết và ô trọc trong mọi thứ. Thời kỳ vàng được xem là thanh khiết, cao nhất, còn thời kỳ sắt được xem là ô trọc, thấp nhất. Thế giới được xem là hư hoại, nhưng không ai tự xem mình là hư hỏng. Cha giải thích: Không một con người nào trong vương quốc này của Ravan là hướng thượng. Chẳng hạn, khi con hỏi một người, Đấng Tối Cao là ai, người đó sẽ trả lời: Thượng Đế. Anh có biết nghề nghiệp của Người không? Không. Hoặc khác nữa, họ sẽ nói rằng những ẩn sĩ là hướng thượng bởi vì họ luôn thanh khiết; họ đi theo những ẩn sĩ. Họ cúi chào các ẩn sĩ và vì vậy, con nên hỏi họ: Nhất định phải có người nào đó cao hơn những ẩn sĩ, bởi vì ngay cả họ cũng nỗ lực tâm linh để đạt được Thượng Đế. Ngày nay, họ đã tạo ra nhiều kinh sách. Họ đặt Thượng Đế cao nhất. Đặt một Shiva lingam ở trước Rama hay Krishna nghĩa là cho thấy Thượng Đế là cao quý nhất. Nếu không, những người kia đã không thờ phụng Shiva. Chính những người đó trị vì vương quốc. Khi họ trở nên ô trọc, thì họ bắt đầu thờ phụng.
Linh hồn Tối cao vô hình được gọi là Đấng Tối Cao. Người là Đấng thanh lọc, Đấng ban tặng Cứu rỗi cho Tất cả và là Đấng giải thoát. Người sẽ đưa mọi người trở về nhà cùng với Người. Con biết rằng Người là Cha của con. Tất cả chúng ta đều bệnh tật vào lúc này. Chúng ta trở nên mãi khỏe mạnh và mãi giàu có thông qua kiến thức. Được nói rằng: Hãy ăn một quả táo mỗi ngày và con sẽ luôn mãi khỏe mạnh. Con nhìn thấy điều này một cách thực tế. Maya đã làm cho mọi người rất ốm yếu. Chỉ duy nhất một mình Cha làm cho mọi người khỏe mạnh và giàu có. Ngay cả những linh hồn trong vùng tinh tế cũng khỏe mạnh. Còn ở đây, những linh hồn không khỏe mạnh, nhưng khi linh hồn mới xuống ban đầu từ thế giới vô hình thì họ chỉ nhìn thấy hạnh phúc. Cha trao cho chúng ta rất nhiều hạnh phúc thông qua Brahma. Hủy diệt phải diễn ra bây giờ. Những ngọn lửa hủy diệt xuất hiện từ ngọn lửa hiến sinh này. Những người kia thì đang thảo luận làm thế nào có thể có bình an, nhưng cũng được nhớ rằng người ta muốn thứ này nhưng thứ gì đó hoàn toàn khác lại xảy ra. Sẽ có bình an khi hủy diệt diễn ra. Tất cả những linh hồn rồi sẽ trở về với mảnh đất giải thoát. Không có phương pháp nào khác cho việc này để hủy diệt diễn ra.
Ai sẽ nói cho họ điều này? Bhishampitamai, v.v... sẽ nhận được kiến thức vào lúc cuối. Người ta tìm kiếm những phương cách vì hòa bình, để tất cả họ có thể tập hợp lại cùng nhau và trở thành một. Tuy nhiên, điều đó sẽ không xảy ra. Hủy diệt cũng đã diễn ra trước đây. Đã có những Yadava và Kaurava nữa. Thượng Đế của kinh Gita cũng đã đến. Giờ đây thế giới là ô trọc, không ai trong đó có thể cao quý hướng thượng. Lakshmi và Narayan là cao quý hướng thượng nhất trong tất cả; họ đã từng trị vì trong thời kỳ vàng. Sự hư hoại giờ đây đã gia tăng rất nhiều và vì vậy, hủy diệt nhất định phải diễn ra. Chỉ sau hủy diệt thì mọi người mới sẽ có thể đạt được bình an và hạnh phúc.
Hãy giải thích cho mọi người rằng con thuộc về đạo lý sống thánh thần vĩnh hằng nguyên thủy. Chỉ duy nhất đạo lý sống đó đã tồn tại vào lúc đầu và nó không tồn tại bây giờ. Nó đang được thiết lập một lần nữa. Vào lúc này, chúng ta là những Brahmin, chứ không phải thánh thần. Khi một người đi lên một sân khấu để trao một bài giảng, thì người đó thông thường sẽ chuẩn bị những điều phải nói trước. Các con của Ta hiểu được phải nói điều gì. Chỉ duy nhất một mình Cha, Đấng ban tặng Cứu rỗi, mới thiết lập bình an. Người là Đấng giải thoát. Đây là thời điểm để đưa mọi người trở về nhà. Cha hỏi các con: Các con, con có tự thấy mình xứng đáng đi đến thiên đường không? Con đã chinh phục Ravan chưa? Họ nói: Baba, chúng con đang nỗ lực để chinh phục Ravan. Mọi người đều giơ tay mình bởi vì họ xấu hổ. Baba nói: Hãy nhìn vào gương mặt con. Con nhớ Cha được bao lâu? Hãy để trạng thái của con đến mức mà, vào lúc cuối, con không nhớ bất kỳ ai khác. Những suy nghĩ sau cùng của con rồi sẽ dẫn con tới đích của mình. Chỉ khi đó con mới sẽ có thể đến gần với trạng thái thoát nghiệp của mình.
Chỉ khi con phục vụ người khác thì con mới sẽ có thể luôn vui tươi. Các con là những nhà hoạt động xã hội tâm linh/cho linh hồn. Không ai ngoài các con có thể trao cho các linh hồn một mũi tiêm. Được nhớ rằng Satguru đã trao thuốc mỡ kiến thức. Linh hồn bây giờ biết rằng linh hồn đã nhận được kiến thức về sự khởi đầu, diễn tiếp và kết thúc của toàn thế giới. Linh hồn nói thông qua cơ thể này với Đại dương Kiến thức, “Con bây giờ phải trở về nhà.” Đây là chuyện về niềm hạnh phúc lớn lao. Con phải cởi bỏ trang phục cũ và nhận lấy một trang phục mới. Bởi vì điều này, mà có cái tên: Người xấu xí và xinh đẹp. Con biết rằng các con đã từng xinh đẹp và rằng bây giờ các con đã trở nên xấu xí. Các con sẽ trở nên xinh đẹp trở lại. Baba làm cho các con xinh đẹp, trong khi Maya, Ravan, làm cho con xấu xí. Con trở nên xấu xí bởi ngồi trên giàn thiêu sắc dục. Đây là những điều dễ dàng thấu hiểu.
Trí tuệ của những sinh viên thì hấp thu kiến thức theo thứ bậc. Một số là những cái đầu vô cùng đần độn. Người Thầy nói rằng những người đang học đó rất đần độn; họ có rất nhiều ý thức cơ thể. Nếu con luôn ý thức linh hồn, thì con sẽ luôn liên tục vui tươi. Các con, những linh hồn, nên nhìn vào những linh hồn, nghĩa là, hãy để có niềm hạnh phúc nhìn thấy các anh em trai của con. Baba hạnh phúc khi nhìn thấy các con. Baba nói: Các con, Ta đã đến để giải thoát các con khỏi Maya và đưa con trở về nhà.
Shiv Baba đi vào một cơ thể khác. Người nhất định sẽ ngồi ở trung tâm vầng trán. Không phải rằng những dòng sông Hằng sẽ chảy qua đầu. Họ tả Shiva đang cưỡi một con bò. Họ đã tả một hình ảnh của Shiva ở trung tâm vầng trán của một con bò. Mỗi linh hồn nhất định sẽ ở trung tâm của một vầng trán. Mỗi linh hồn nhất định sẽ ngồi ở nơi mà được ấn định cho linh hồn. Những guru cũng để những đệ tử ngồi bên cạnh họ. Vì vậy, Satguru đó cũng sẽ đến và ngồi bên cạnh ông này. Được nói rằng, “Guru Brahma”. Vishnu và Shankar không được gọi là những guru. Cùng Brahma đó trở thành hình dạng đôi của Vishnu. Shiva có thể được gọi là Guru bởi vì Người ban cho mọi người cứu rỗi. Đấng Tối Cao vẫn là Thượng Đế. Tất cả những điều này được giải thích cho các con rất rõ ràng. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ người Mẹ, người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Để luôn liên tục vui tươi, hãy trở nên ý thức linh hồn. Chúng ta, những linh hồn, là những anh em trai; hãy khiến cho ánh nhìn này vững chắc.
2. Hãy trở thành những nhà hoạt động xã hội cho linh hồn và trao cho những linh hồn một mũi tiêm kiến thức. Hãy phục vụ mọi người về mặt tâm linh.
Chúc phúc: Mong con là một người nỗ lực dễ dàng, người trao và nhận những lời chúc phúc trên nền tảng của sự hài lòng.
Những ai luôn hài lòng và làm cho mọi người hài lòng thì nhận được những lời chúc phúc của mọi người. Nơi nào có sự hài lòng, thì có những lời chúc phúc. Nếu con thấy khó khăn để hấp thu mọi đức hạnh hay kiểm soát tất cả các sức mạnh, thì hãy để nó đó. Đơn giản hãy trao những lời chúc phúc và nhận những lời chúc phúc từ giờ amrit vela đến tận đêm và mọi thứ sẽ được bao gồm trong việc này. Thậm chí nếu người nào đó gây cho con đau khổ, thì hãy chỉ trao cho họ những lời chúc phúc và con sẽ trở thành một người nỗ lực dễ dàng.
Khẩu hiệu: Mọi người tự động dâng nộp sự hợp tác của họ cho những người đã dâng nộp.
*** Om Shanti ***
Những lời dạy vô giá của Mateshwariji
Linh hồn con người trải nghiệm phần thưởng tương lai của mình dựa trên tổng thu nhập của họ.
Nhìn xem, nhiều người nghĩ rằng họ đã nhận được kiến thức này như một sự đền đáp tốt đẹp từ kiếp trước của họ, nhưng nó không giống như thế. Chúng ta biết rằng họ có được quả trái tốt đẹp từ kiếp trước của họ. Chu kỳ tiếp tục xoay chuyển và thay đổi từ thanh khiết thành bán thanh khiết thành ô trọc nhưng, tương ứng với vở kịch, vẫn còn một chút lề để tạo ra một phần thưởng bằng cách nỗ lực. Đây là lý do vì sao, trong thời kỳ vàng, một số nhận được vị trí vua và hoàng hậu, số khác thì nhận được vị trí của đầy tớ và số khác thì nhận vị trí của một thần dân. Đây là kết quả cho nỗ lực của họ. Không hề có tính nhị nguyên hay sự ghen tị ở đó; ngay cả những thần dân cũng hạnh phúc. Vua và hoàng hậu chăm sóc tốt thần dân của họ, cũng giống như cha mẹ chăm sóc con cái. Ở đó, người giàu và người nghèo, tất cả đều hài lòng. Bằng cách nỗ lực trong một kiếp này, mà con sẽ trải nghiệm hạnh phúc trong 21 thế hệ. Đây là một thu nhập bất diệt. Từ thu nhập bất diệt này bằng kiến thức bất diệt này, con nhận được một vị trí bất diệt. Tất cả chúng ta sẽ đi đến thế giới thời kỳ vàng. Vở kịch này tiếp tục một cách thực tế. Không có bất cứ chuyện phép thuật/phép màu gì ở đây. Achcha.