Thoát khỏi mọi sự hữu hạnvà trở thành người có sự bàng quan vô hạn
Hôm nay, tất cả những người con đã về đến ngôi nhà ngọt ngào hữu hình của mình, Madhuban, để tổ chức cuộc gặp gỡ một lần nữa sau một Chu kỳ. Madhuban chính là ngôi nhà ngọt ngào trong thế giới hữu hình này, nơi diễn ra cuộc hội ngộ giữa Người Cha và những đứa con; đây là cuộc tụ họp (mela) cho cuộc gặp gỡ. Vì vậy, tất cả các con đã đi vào cuộc tụ họp này để gặp gỡ. Những cuộc tụ họp gặp gỡ như thế này chỉ diễn ra vào thời kỳ Chuyển giao, và nó chỉ diễn ra ở Madhuban. Đây là lý do vì sao tất cả các con đã chạy đến đây và đã đặt chân đến Madhuban.
Madhuban làm cho con có cuộc gặp gỡ với BapDada trong hình thể hữu hình. Cùng với điều đó, với sự tưởng nhớ dễ dàng, nó làm cho con có cuộc gặp gỡ tinh tế (avyakt), bởi vì vùng đất Madhuban đã nhận được lời chúc phúc đó là trao cho con trải nghiệm về cuộc gặp gỡ tinh tế (avyakt) và cuộc gặp gỡ trong hình thể hữu hình. Bởi vì đây là vùng đất đã nhận được lời chúc phúc như vậy, cho nên con dễ dàng có trải nghiệm về cuộc gặp gỡ với BapDada. Cuộc gặp gỡ giữa Đại Dương Kiến Thức và những dòng sông kiến thức không diễn ra ở nơi nào khác. Đây là nơi duy nhất cho cuộc gặp gỡ giữa Đại Dương và những dòng sông. Con có tin rằng con đã đến với vùng đất vĩ đại như thế, nơi con nhận được lời chúc phúc, không?
Trong Năm Tapasya, con đang đặc biệt tổ chức cuộc gặp gỡ cho những đứa con đến lần đầu tiên trong Chu kỳ này, những đứa con đang được trao cho cơ hội vàng. Con thật may mắn làm sao! Vào lúc bắt đầu Năm Tapasya, những đứa con mới đã nhận được sức mạnh phụ trội. Sức mạnh phụ trội này đã được trao ngay từ lúc đầu, và nó sẽ hợp tác với con trong tương lai để làm cho con tiến về phía trước. Đây là lý do vì sao Vở kịch cũng đã hợp tác với những đứa con mới để làm cho chúng tiến về phía trước. Vì vậy, chúng sẽ không thể than phiền rằng “Chúng con đã đến sau”. Không đâu! Năm Tapasya cũng đã được trao cho lời chúc phúc. Con đã nhận được quyền và cơ hội để đặt chân đến vùng đất chúc phúc này trong Năm Tapasya. Vận may phụ trội này không hề nhỏ chút nào!
Các con, những đứa con mới đặc biệt nhận được ba lời chúc phúc: lời chúc phúc của Năm Tapasya, lời chúc phúc của vùng đất Madhuban này, và lời chúc phúc cho nỗ lực của con. Con thật là may mắn! Hãy giữ lấy niềm hân hoan say sưa về vận may bất diệt này. Hãy giữ lấy niềm hân hoan say sưa này không chỉ trong khi con ở đây, mà bởi vì Người Cha là bất diệt và con, linh hồn hướng thượng, là bất diệt, cho nên vận may của con cũng là bất diệt. Hãy giữ lấy vận may bất diệt này mãi mãi. Con chỉ cần chú ý đến nó theo cách dễ dàng, không phải là chú ý (attention) với sự căng thẳng (tension). Hãy có sự chú ý theo cách dễ dàng. Và khó khăn là gì đây? Con đã nhận ra “Baba của tôi”, và con cũng đã chấp nhận Người. Con biết đến Người, con đã chấp nhận Người, con đã có trải nghiệm về Người và con đã đạt được quyền, thế thì còn có khó khăn nào nữa đây? Chỉ cần tiếp tục trải nghiệm “Chỉ mỗi Người là Baba của tôi”. Đây là toàn bộ kiến thức.
Toàn bộ kiến thức này – kể từ đầu, giữa, cho đến kết thúc – được bao hàm trong một từ “Baba”, bởi vì Baba chính là Hạt Giống. Cả cái Cây được bao hàm trong Hạt Giống, phải không? Có thể quên đi sự mở rộng, nhưng không khó để nhớ đến cốt lõi – một từ “Baba”. Nó luôn là dễ dàng, phải không? Không phải là lúc khó, lúc dễ. Baba có luôn là của con không, hay là chỉ thỉnh thoảng Người mới là của con? Bởi vì Baba luôn là của con, cho nên sự tưởng nhớ cũng nên luôn là dễ dàng; đó không phải là điều khó khăn. Thượng Đế nói “Con là của Ta”, và con nói “Người là của con”. Thế thì có khó khăn nào đây? Đây là lý do vì sao những đứa con mới dẫn đầu thậm chí còn nhanh hơn. Ngay cả vào lúc này, vẫn còn có cơ hội cho con tiến về phía trước. Tuy nhiên, tiếng tù và báo hiệu cho sự hoàn thiện sau cùng vẫn chưa được thổi. Vì thế, hãy bay và tiếp tục làm cho người khác bay. Cách để con làm điều này đó là ngưng lãng phí.
Hãy tiếp tục tích lũy trong tài khoản tiết kiệm của con, bởi vì trong suốt 63 kiếp, con đã không tiết kiệm, mà con đã tiêu hoang. Mọi tài khoản của con đã suy giảm với sự tiêu hoang này. Con đã lãng phí kho báu hơi thở, con đã lãng phí kho báu suy nghĩ, con cũng đã lãng phí kho báu thời gian, kho báu đức hạnh, kho báu sức mạnh, và con cũng đã lãng phí cả kho báu kiến thức. Rất nhiều tài khoản đã trở nên trống rỗng! Giờ con phải tích lũy trong những tài khoản này. Thời gian để tích lũy là vào lúc này, và con cũng đang được Cha chỉ cho phương pháp dễ dàng để tích lũy chúng. Kho báu hữu hạn thì sụt giảm và vơi cạn khi con chi xài chúng, trong khi con càng sử dụng tất cả những kho báu này cho bản thân và cho người khác với thái độ thanh khiết, chúng sẽ càng được tích lũy và gia tăng. Ở đây, sử dụng kho báu chính là cách để tích lũy. Ở ngoài kia, cất giữ là cách để tích lũy; còn ở đây, sử dụng là cách để tích lũy, vì vậy mà có sự khác biệt. Sử dụng thời gian của con cho nhiệm vụ đầy hứa hẹn cho bản thân hoặc cho người khác, rồi kho báu sẽ tiếp tục gia tăng. Hãy sử dụng kiến thức. Tương tự như vậy, con càng sử dụng các đức hạnh và sức mạnh, chúng sẽ càng gia tăng.
Đừng có nghĩ giống như người khác; họ cứ cất giữ mọi thứ trong tủ khóa và nghĩ rằng họ đã tích lũy được rất nhiều. Tương tự như vậy, con cũng nghĩ rằng con có nhiều kiến thức trong trí tuệ của mình, rằng con cũng có nhiều đức hạnh và sức mạnh. Đừng cất giữ chúng trong tủ khóa! Hãy sử dụng chúng! Con có hiểu phương pháp sử dụng để mà tích lũy không? Đó chính là sử dụng những kho báu ấy. Sử dụng nó cho bản thân, nếu không con sẽ đánh mất nó. Một số con nói rằng chúng sẽ làm cho mọi kho báu tan vào trong chúng. Tuy nhiên, dấu hiệu của việc làm cho những kho báu này tan vào trong con là gì? Làm cho kho báu tan vào trong con nghĩa là con đã tích lũy chúng. Dấu hiệu của điều này đó là các kho báu hữu dụng cho bản thân con và cho cả người khác vào lúc cần. Nếu chúng không được sử dụng, mà con vẫn nói rằng con đã tích lũy thật nhiều, thì đó không phải là cách chính xác để tích lũy. Nếu phương pháp con sử dụng không chính xác, con sẽ không thể đạt được kết quả là trở nên hoàn hảo vào đúng thời điểm. Con sẽ bị lừa phỉnh. Con sẽ không thành công.
Sử dụng các đức hạnh và sức mạnh, rồi chúng sẽ tiếp tục gia tăng. Vì vậy, hãy vận dụng phương pháp tiết kiệm và phương pháp tích lũy. Rồi tài khoản lãng phí sẽ tự động được chuyển hóa và được sử dụng theo cách hữu ích. Trên con đường thờ cúng, họ có hệ thống cúng dường của cải vật chất và sử dụng nó theo cách hữu ích, tùy theo họ có bao nhiêu. Vì vậy, nó tiếp tục gia tăng. Ngay cả trong thờ cúng, để sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích, họ gia tăng lòng hăng hái, nhiệt tình của mình lên. Vì vậy, trong Năm Tapasya, đừng chỉ kiểm tra con đã lãng phí bao nhiêu, mà cũng hãy kiểm tra xem con đã sử dụng bao nhiêu theo cách hữu ích.
Tất cả các kho báu con đã được nói cho biết, cũng như các đức hạnh, thì đều là những món quà đến từ Người Cha. “Đây là đức hạnh của tôi. Đây là sức mạnh của tôi”. Đừng mắc sai lầm này, ngay cả trong giấc mơ của con. Đây là những món quà đến từ Người Cha, đến từ Thượng Đế. Xem quà đến từ Thượng Đế là của con chính là tội lỗi lớn. Nhiều đứa con thường nghĩ và nói với ngôn ngữ bình thường là “Đức hạnh của tôi hiện không được sử dụng”, hoặc “Tôi có sức mạnh này. Trí tuệ của tôi rất giỏi, nhưng hiện nó không được sử dụng”. “Của tôi” đến từ đâu? Nói “của tôi” là làm vấy bẩn nó. Ngay cả trong thờ cúng, họ tiếp tục trao lời dạy này trong suốt 63 kiếp “Đừng nói ‘của tôi’, hãy nói ‘của Người’”. Tuy nhiên, con đã không đón nhận nó theo cách như vậy. Trên con đường kiến thức cũng thế, nói “của Người” nhưng lại xem nó là “của tôi” thì chính là lừa đảo, và nó sẽ không phát huy tác dụng ở đây.
Xem “prasad” (đồ lễ) thiêng liêng từ Thượng Đế là của con nghĩa là u mê và thiếu tôn trọng. Đừng bao giờ quên từ “Baba, Baba”. Baba đã trao sức mạnh, Baba đã trao trí tuệ. Đó là nhiệm vụ của Baba, đó là trung tâm của Baba; mọi thứ đều thuộc về Baba. Đừng nghĩ “Đây là trung tâm của tôi. Tôi đã gầy dựng nên trung tâm này, vì vậy tôi có quyền đối với nó”. Từ “của tôi” đến từ đâu? Nó có phải là của con không? Con có cẩn thận cất giữ riêng một bọc nhỏ không? Nhiều đứa con thể hiện niềm hân hoan say sưa như thế – “Tôi đã cho xây một tòa nhà làm trung tâm, vì vậy tôi có quyền đối với nó”. Tuy nhiên, con xây trung tâm của ai đây? Đó là trung tâm của Baba, phải không? Nếu con dâng nộp nó cho Baba, làm sao nó có thể là của con được chứ? Làm sao có thể là “của tôi” cho được? Khi trí tuệ con thay đổi, con nói “Đây là của tôi”. Bằng cách nói “của tôi, của tôi”, con làm vấy bẩn nó. Con có muốn lại trở nên dơ bẩn không? Con có nhớ lời hứa đầu tiên con đưa ra với Cha cho cuộc đời Brahmin của con không? Những đứa con mới đã hứa, hay là chỉ những đứa con lâu năm mới hứa đây? Những đứa con mới giờ đã đến, con cũng đã đến như là những đứa con lâu năm, phải không? Con đã đến sau khi hoàn thành mẫu đơn “có niềm tin trong trí tuệ”, phải không? Vì vậy, lời hứa đầu tiên của các con là “Tâm trí, cơ thể, trí tuệ và của cải đều là của Người”. Tất cả các con có hứa như vậy không?
Nếu bây giờ con hứa, hãy giơ tay lên xem nào! Những ai nghĩ rằng “Cái gì đó phải được cất giữ riêng để phòng hờ cho tương lai, làm sao chúng ta có thể trao hết mọi thứ cho Người Cha được? Chúng ta phải giữ lại thứ gì đó chứ!”. Những ai nghĩ đây là điều khôn ngoan nên làm thì giơ tay lên nào! Con có cất giữ lại thứ gì đó không? Cẩn thận nhé! Đừng nói “Dù gì thì có ai thấy đâu!”, “Ai thấy được mình trong cả đám đông như vậy?”. Baba có chiếc TV rất rõ. Con không thể bị ẩn khuất đi được. Vì vậy, nếu con muốn giữ riêng chút gì đó sau khi xem xét cẩn thận, thì bằng mọi cách hãy giữ nó. Các Pandava nghĩ sao? Con có nên giữ lại chút gì đó không? Hãy suy nghĩ thật cẩn thận. Những ai muốn giữ lại chút gì đó thì giơ tay lên nào! Con sẽ được bảo vệ an toàn. Nếu không, sau này con sẽ được cho nhìn thấy lại khoảnh khắc này, cuộc tụ họp này và hành động gật đầu này của con.
Đừng bao giờ có ý thức “của tôi”. Khi con nói Bap (Người Cha), tội lỗi (pap) sẽ chấm dứt. Khi con không nói Bap, con sẽ phạm phải tội lỗi (pap). Khi con bị ảnh hưởng bởi tội lỗi, trí tuệ con không hoạt động. Dù cho ai đó có cố giải thích cho con nhiều bao nhiêu, con nói “Không, điều này là đúng, điều này phải xảy ra, điều này phải được thực hiện”. Ngay cả Người Cha cũng cảm thấy nhân từ bởi vì lúc đó con bị ảnh hưởng bởi tội lỗi. Khi Người Cha bị quên đi, thì con phạm phải tội lỗi. Do con bị ảnh hưởng bởi tội lỗi cho nên con không hiểu con đang làm gì và đang nói gì. Hãy liên tục giữ ý thức cùng với kiến thức của Baba. Đừng bị trấn áp bởi bất kỳ tội lỗi nào. Con sóng của Maya luôn ập đến giữa chừng. Những đứa con mới cần giữ mình an toàn trước chuyện này. Đừng bị vướng vào ý thức “của tôi, của tôi”. Khi linh hồn lâu năm hơn một chút, chúng có nhiều Maya với ý thức “của tôi, của tôi”. “Ý kiến của tôi”. Tuy nhiên, bởi vì trí tuệ đâu phải của con, thế thì ý tưởng của con xuất phát từ đâu?
Con có hiểu cách để tích lũy không? Hãy sử dụng nó cho nhiệm vụ. Sử dụng nó theo cách hữu ích. Sử dụng những tâm ấn (thuộc về Thượng Đế) của con theo cách hữu ích, rồi tâm ấn lãng phí sẽ ra đi. Khi con không sử dụng tâm ấn thuộc về Thượng Đế cho nhiệm vụ, nó chỉ nằm trong tủ khóa của con, thế là tâm ấn cũ tiếp tục tác oai tác quái. Nhiều người có thói quen cất giữ mọi thứ trong ngân hàng hoặc trong tủ của mình. Họ có nhiều quần áo rất đẹp, nhiều tiền bạc và nhiều món đồ, tuy nhiên họ chỉ dùng đồ cũ. Họ ưa thích đồ cũ, những món đồ được cất trong tủ cứ ở trong tủ, khi ra ngoài họ chỉ dùng toàn đồ cũ. Đừng tiếp tục sử dụng tâm ấn cũ và để cho tâm ấn thuộc Thượng Đế ở trong tủ khóa trí tuệ của con. Hãy sử dụng chúng cho nhiệm vụ, sử dụng chúng theo cách hữu ích. Hãy kiểm tra biểu đồ xem con đã sử dụng bao nhiêu theo cách hữu ích. Sử dụng thứ gì đó theo cách hữu ích nghĩa là sử dụng nó và gia tăng nó lên.
Sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích – với tâm trí của con, với lời nói của con, trong mối quan hệ và mối liên hệ, với hành động, với bạn đồng hành hướng thượng của con và với thái độ cực kỳ mạnh mẽ của con. Đừng chỉ nghĩ “Thái độ của con luôn rất tốt”. Vậy thì bao nhiêu điều trong số đó được sử dụng theo cách hữu ích? “Dù sao tâm ấn của con cũng là tâm ấn bình an”. Vậy thì những tâm ấn ấy được sử dụng theo cách hữu ích nhiều bao nhiêu? Con có sử dụng chúng không? Bằng cách vận dụng phương pháp sử dụng chúng cho nhiệm vụ, con sẽ dễ dàng trải nghiệm được thành công – đó là trở nên hoàn hảo. Sử dụng thứ gì đó theo cách hữu ích chính là chìa khóa cho thành công. Con có hiểu con phải làm gì không? Đừng chỉ tự cảm thấy hạnh phúc rằng “Tôi rất giỏi và có đức hạnh. Tôi có thể giảng bài rất hay. Tôi là linh hồn rất giỏi về kiến thức. Yoga của tôi rất mạnh”. Nếu nó tốt như thế, thì hãy sử dụng nó đi! Sử dụng nó theo cách hữu ích. Sử dụng nó cho nhiệm vụ và gia tăng nó lên. Rồi nó sẽ tiếp tục gia tăng mà không phải mất nỗ lực, và con sẽ sử dụng nó trong sự thoải mái trong suốt 21 kiếp. Con sẽ không phải nỗ lực gì ở nơi đó.
Đây là cuộc gặp gỡ vô hạn. (Om Shanti Bhavan chật ních các con, vì vậy một số phải ngồi ở Meditation Hall và History Hall. Cả hội trường trở nên thật nhỏ bé.) Có lời ca ngợi về ký ức của con trong kinh sách: Ban đầu, nước được đổ vào trong ly, rồi nước được đổ vào trong vại, rồi vào hồ, từ hồ lại chảy ra sông. Cuối cùng nước chảy về đâu? Chảy vào đại dương. Vì vậy, cuộc tề tựu này ban đầu diễn ra trong phòng Lịch sử (History Hall), rồi sau đó đến phòng thiền (Meditation Hall), còn giờ thì đang diễn ra ở Om Shanti Bhavan. Giờ đây, nó sẽ diễn ra ở đâu nữa? Tuy nhiên, thế này không có nghĩa là con không thể trải nghiệm cuộc gặp gỡ tinh tế (avyakt) nếu như không có cuộc gặp gỡ hữu hình. Việc thực hành có cuộc gặp gỡ tinh tế (avyakt) phải gia tăng theo thời gian, và con phải gia tăng nó lên. Các Dadi đã trở nên nhân từ và có sự nhân từ đặc biệt dành cho những đứa con mới. Tuy nhiên, hãy gia tăng trải nghiệm về cuộc gặp gỡ tinh tế (avyakt). Điều đó sẽ hữu ích cho con vào đúng thời điểm. Hãy nhìn xem, BapDada giờ vẫn đang diễn phần vai có cuộc gặp gỡ hữu hình cùng với những đứa con mới, nhưng phần vai này sẽ tiếp tục cho đến khi nào nữa đây?
Tất cả các con có hạnh phúc và hài lòng không? Con có hài lòng với việc ngồi ở ngoài kia không? Đây cũng là phần vai trong Vở kịch. Bởi vì con nói rằng cả Abu sẽ thuộc về con, vậy thì chuyện này sẽ diễn ra như thế nào? Trước hết, ít ra con hãy đặt chân của mình đến đó! Rồi những nơi được gọi là dharamshala (nhà nghỉ dành cho những người đi hành hương) đều sẽ trở thành của con. Hãy nhìn xem, ngay cả ở những vùng đất nước ngoài, điều đó đã bắt đầu diễn ra rồi. Các nhà thờ không được sử dụng nhiều, vì vậy chúng được giao cho Brahma Kumari sử dụng. Họ giao những cơ ngơi lớn mà họ có nhưng họ không thể vận hành cho con sử dụng. Bàn chân của Brahmin đang được đặt ở khắp mọi nơi. Cũng có ý nghĩa quan trọng trong chuyện này. Vì vậy, trong Vở kịch, Brahmin diễn phần vai đặt chân của mình ở những nơi ấy. Vậy thì con sẽ làm gì khi cả Abu này trở thành của con? Chính họ sẽ giao nó cho con và nói rằng “Các anh chị hãy chăm sóc cho nó đi”. Họ sẽ nói “Hãy chăm sóc cho chúng tôi, và cũng chăm sóc cho ashram (đạo tràng) nữa”. Vì vậy, bất cứ phần vai nào con nhận được vào bất kỳ lúc nào, hãy diễn phần vai đó với niềm hạnh phúc. Achcha.
Gửi đến những con chim chatrak ở khắp mọi nơi, những người con đang tổ chức cuộc gặp gỡ và hấp thu những viên ngọc kiến thức; gửi đến những linh hồn hướng thượng, những người con tổ chức cuộc gặp gỡ trong hình thể tinh tế và trong hình thể hữu hình; gửi đến những linh hồn sử dụng mọi kho báu theo cách hữu ích và trở thành hiện thân của thành công; gửi đến những linh hồn có sự bàng quan vô hạn và liên tục có ý thức “Baba của tôi”, không có dấu vết nào của ý thức “của tôi” hữu hạn; gửi đến những người con liên tục đạt được thành công – là trở nên hoàn thiện – bằng cách sử dụng phương pháp chính xác… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
BapDada nói với các Dadi:
Lúc nào cũng nên có những cảnh mới, phải không? Đây cũng là cảnh mới trong Vở kịch, và nó đã được lặp lại. Con có bao giờ nghĩ rằng hội trường này sẽ trở nên nhỏ bé không? Con không thích cái cảnh giống như thế này lúc nào cũng diễn ra. Con thích thỉnh thoảng nhìn thấy cảnh mới. Đây cũng là một kiểu hoành tráng tâm linh, phải không? Suy nghĩ của tất cả những linh hồn này phải được đáp ứng, và đây là lý do vì sao cảnh tượng này đã diễn ra.
Con được cho phép “Con có thể đến!”. Vậy thì có thể làm gì được đây? Giờ đây, số lượng những đứa con mới sẽ gia tăng, và những đứa con lâu năm hơn giờ cũng đã lớn tuổi rồi. Con đã đến với lòng nhiệt tình, vì vậy con đã mặc định mình là như thế, điều đó là tốt. Nhóm phải trở nên đông đúc. Nó sẽ không trở nên nhỏ đi. Bởi vì có tước hiệu là người mang lại lợi ích cho thế giới, so với cả thế giới thì chừng này chẳng là gì cả. Sẽ có sự mở rộng và phương pháp cũng sẽ mới. Sẽ có những phương pháp khác nhau. Giờ đây, thái độ sẽ trở nên mạnh mẽ. Khi thái độ của con trở nên mạnh mẽ bằng cách thực hiện tapasya, thông qua thái độ của con, thái độ của các linh hồn sẽ tự động thay đổi. Achcha. Tất cả các con không mệt mỏi với việc phục vụ, phải không? Con đến đây với niềm vui. Luôn có niềm vui. Achcha.
Blessing:
Mong con tích lũy cả kho đầy những lời chúc phúc bằng cách thực hiện hành động hướng thượng và trở thành hình ảnh sống, người trao tầm nhìn.
Hãy nhận và trao lời chúc phúc trong bất kỳ hành động nào con thực hiện. Bằng cách thực hiện hành động hướng thượng, con tự động nhận được lời chúc phúc của mọi người. Từ đôi môi mọi người tuôn ra lời nhận xét rằng “Người này rất tốt”. Wah! Hành động của con trở thành ký ức. Dù cho con làm công việc nào, hãy nhận hạnh phúc và trao hạnh phúc, nhận lời chúc phúc và trao lời chúc phúc. Bởi vì con nhận và trao lời chúc phúc vào thời kỳ Chuyển giao, cho nên con người sẽ tiếp tục nhận được lời chúc phúc từ hình ảnh không sống của con, và con sẽ trở thành hình ảnh sống, người trao tầm nhìn ngay cả vào lúc này.
Slogan:
Liên tục duy trì lòng hăng hái và nhiệt tình, sự lười biếng sẽ kết thúc.