Hai dấu hiệu của Brahmin – Niềm tin và Chiến thắng
Hôm nay, BapDada đang nhìn thấy hai dấu hiệu đặc biệt của những đứa con Brahmin ở khắp mọi nơi. “Brahmin” có nghĩa là người có trí tuệ với niềm tin; trí tuệ có niềm tin nghĩa là chiến thắng. Vậy thì trí tuệ của mỗi Brahmin các con có niềm tin đến mức độ nào và con đã chiến thắng đến mức độ nào? Nền tảng cho cuộc đời Brahmin là niềm tin và bằng chứng của niềm tin là chiến thắng.
Vậy thì phần trăm niềm tin và chiến thắng có bằng nhau không, hay là có sự chênh lệch? Baba đã nhìn thấy kết quả thế nào? Mọi người đều trải nghiệm phần trăm niềm tin cao hơn, còn phần trăm chiến thắng được trải nghiệm thấp hơn so với phần trăm niềm tin. Khi con hỏi mọi người rằng niềm tin của họ là bao nhiêu, họ đều nói họ có 100% niềm tin. Tuy nhiên, phần trăm chiến thắng – như là kết quả của niềm tin – là bao nhiêu? Họ sẽ trả lời là 100% chứ?
Khẩu hiệu của con là “Trí tuệ với niềm tin làm cho con chiến thắng”. Vậy thì tại sao lại có sự khác biệt giữa niềm tin và chiến thắng? Niềm tin và chiến thắng, hai dấu hiệu này nên ngang bằng nhau, phải không? Tuy nhiên, tại sao lại có sự chênh lệch? Lý do cho điều này là gì? Khi nền tảng được làm cho vững mạnh, sự chú ý được hướng đến cả bốn mặt của nền tảng để rồi nền tảng được làm cho vững chắc. Nếu một góc nào đó bị yếu, nền tảng có vững chắc nổi không, hay là nó sẽ tiếp tục rung lắc? Tương tự như vậy, để có nền tảng niềm tin ở cả bốn mặt, nghĩa là trong cả bốn khía cạnh, con phải có niềm tin trọn vẹn. Con cũng đã được bảo cho biết về bốn khía cạnh này trước đó rồi.
v Có niềm tin trọn vẹn ở Người Cha – dù Người là gì, Người như thế nào; hiểu shrimat Baba đã trao theo cách mà Người trao, một cách chính xác theo đúng phương pháp, chấp nhận shrimat và đi theo shrimat.
v Biết về vận may hướng thượng của con, linh hồn với lòng tự trọng hoàn toàn hướng thượng; chấp nhận vận may ấy và đi theo vận may ấy.
v Biết về gia đình Brahmin hướng thượng của con, chấp nhận nó và là một phần của nó.
v Nhận ra rằng đây là thời kỳ Chuyển giao hướng thượng và hứa hẹn nhất, nhận ra thời gian của toàn bộ Chu kỳ với ý nghĩa quan trọng ấy, chấp nhận nó và tiến lên cùng với nó.
Những ai mà trí tuệ có niềm tin không lay chuyển trong cả bốn khía cạnh này và trọn vẹn 100% trong cả bốn khía cạnh thì còn được biết đến như là người có trí tuệ tràn đầy niềm tin và có niềm tin chính xác.
Cả bốn điều này chính là trụ cột cho nền tảng của niềm tin. Nếu chỉ có niềm tin vào Người Cha, và nếu một trong ba trụ cột kia yếu, nếu ba trụ cột kia không luôn luôn vững mạnh, nếu thỉnh thoảng chúng chao đảo và thỉnh thoảng chúng vững mạnh, thì sự biến động của các trụ cột sẽ đánh bại con và không cho phép con chiến thắng. Bất kỳ loại biến động nào cũng khiến cho con yếu và người nào yếu thì không thể liên tục chiến thắng. Đây là lý do vì sao có sự chênh lệch giữa niềm tin và chiến thắng.
Nhiều đứa con trở nên rất ngây thơ với BapDada và có cuộc trò chuyện từ tim đến tim, chúng nói rằng “Con có niềm tin trọn vẹn mà. Baba ơi, con là của Người, Người là của con. Điều đó là chắc chắn. Không chỉ tin tưởng 100%, mà tin 500% luôn”. Nhưng... cũng có biến động nữa. Rồi để an ủi Baba, con nhấn mạnh “Người là của con, phải không?”. Con nói hết sức ngây thơ rằng “Con là của Người; dù cho con là gì, con đều là của Người”. Vì vậy, Người Cha cũng nói “Dù cho con là gì, dù cho con như thế nào, con đều là của Ta”. Tuy nhiên, Baba có phải là của con như chính Người không?
Ngây thơ là tốt, nhưng hãy ngây thơ trong tim con, chứ đừng ngây thơ trong lời nói và trong hành động của con. Những ai ngây thơ trong tim thì được yêu thương bởi vị Chúa Tể ngây thơ. Khi con ngây thơ trong lời nói của mình, con lừa phỉnh bản thân và con lừa phỉnh người khác; còn khi con ngây thơ trong hành động, con gây tổn hại cho bản thân và cũng gây tổn hại cho công việc phục vụ. Vì thế, hãy ngây thơ trong tim – ngây thơ như một vị thánh. Vị thánh có nghĩa là linh hồn vĩ đại. Tuy nhiên, khi con lắng nghe hoặc khi con nói, hãy làm điều đó trong trạng thái trikaldarshi. Khi con hành động, hãy biết kết quả của mỗi hành động bằng cách trở nên tràn đầy kiến thức, rồi sau đó mới hành động. Con đừng nên nói “Nó không nên xảy ra, nhưng nó đã xảy ra”, hoặc là con không nên nói ra, nhưng con đã vuột miệng. Điều này chứng tỏ rằng con đã không biết kết quả của hành động, và con đã thực hiện hành động ấy với sự ngây thơ. Đừng nghĩ rằng những điều này xảy ra bởi vì con ngây thơ. Đừng bào chữa cho mình theo cách đó. Người ngây thơ trong tim thì được yêu thương bởi mọi người. Vì vậy, con có hiểu con phải ngây thơ theo cách nào không?
Cách nào để làm cho niềm tin và sự chiến thắng ngang bằng nhau? Hãy có mức độ phần trăm niềm tin bằng nhau ở bốn mặt – bốn khía cạnh. Một số con còn nói gì nữa đây? Chúng nói “Baba ơi, con có niềm tin ở Người, nhưng con không có nhiều niềm tin đến thế ở bản thân. Thỉnh thoảng có niềm tin ở bản thân, thỉnh thoảng niềm tin bị giảm sút”. Vào lúc đó, ngôn ngữ của những linh hồn ấy là gì? Chúng chỉ ca cẩm một bài “Con không biết, con nào biết, con đâu có biết... Con đâu biết tại sao nó lại như thế này. Con đâu biết vận may của con là gì. Con đâu biết con có nhận được sự giúp đỡ của Cha hay không. Con đâu biết sẽ có thành công hay là không”. Bởi vì con là chủ nhân toàn năng, cho nên con hát bài “Con không biết” khi con thiếu niềm tin ở khía cạnh này.
Còn kiểu thứ ba thì nói gì? Chúng nói rằng “Baba ơi, con đã lập giao kèo sau khi con nhìn thấy Người. Người là của con và con là của Người. Con đâu có lập giao kèo với gia đình Brahmin này. Gia đình Brahmin mang đến sự bất hòa. Người thì OK, nhưng thật khó mà hòa hợp với gia đình Brahmin. Hòa hợp với Người thì thật dễ”. BapDada nói gì đây? BapDada mỉm cười. BapDada hỏi những đứa con ấy một câu hỏi, bởi vì những đứa con ấy không giữ mình hài lòng (prasan-chit). Chúng đặt nhiều câu hỏi (prasan-chit), đại loại như “Tại sao lại như thế này? Đây là gì? Đây có phải là cách nên là không? Đây có phải là điều nên xảy ra?”. Linh hồn như thế không phải là linh hồn hài lòng (prasan-chit), mà linh hồn hay thắc mắc (prasan-chit).
BapDada cũng hỏi những linh hồn ấy một câu hỏi “Con là linh hồn sẽ ở trong vùng đất giải thoát, hay là con sẽ đi vào sự giải thoát trong cuộc sống?”. Con muốn đi vào sự giải thoát, rồi đi vào sự giải thoát trong cuộc sống, phải không? Chỉ có mỗi Brahma Baba ở trong sự giải thoát trong cuộc sống, hay là chỉ có một vương quốc thôi? Sẽ chỉ có Brahma và Saraswati, vua và nữ hoàng thôi sao? Con sẽ đạt được của thừa kế là sự giải thoát trong cuộc sống, phải không? Con đưa ra thách thức, nói rằng sự khác biệt lớn nhất giữa lối sống thánh thần nguyên thủy, vĩnh cửu và tất cả những lối sống/tôn giáo khác là họ chỉ thiết lập tôn giáo, trong khi con thiết lập cả lối sống và vương quốc. Điều này có vững chắc không? Con đang thiết lập nên lối sống, cũng như là vương quốc, phải không? Vậy thì sẽ có gì trong vương quốc đây? Sẽ chỉ có một vị vua và một nữ hoàng thôi sao? Một vua, một nữ hoàng và con, con trai hoặc con gái, thế thôi! Có thể nào có một vương quốc như vậy không? Do đó, hãy nhớ rằng con phải đi vào vương quốc. Đi vào vương quốc nghĩa là duy trì sự hài lòng với gia đình Brahmin, làm cho người khác hài lòng và có mối quan hệ hướng thượng.
BapDada hỏi tất cả các con “Con có muốn là một phần của chuỗi hạt không?”. Hay là con sẽ nói rằng nếu con ở bên ngoài chuỗi hạt thì vẫn ổn, không thành vấn đề? Con có muốn là một phần của chuỗi hạt không? Dù con đi vào chuỗi 108 hay chuỗi 16.000, con có muốn là một phần của chuỗi hạt không? (Ha ji, thưa vâng) Vậy thì tại sao giờ con lại e ngại gia đình Brahmin? Khi chuyện gì đó xảy ra, tại sao con lại nói “Baba là của con. Các chị sẽ làm gì? Các anh sẽ làm gì? Con đâu có hứa hẹn gì với các anh chị em đâu”. Tuy nhiên, cuộc đời Brahmin này là cuộc đời với những mối quan hệ thanh khiết, là cuộc đời trở thành một phần của chuỗi hạt. Ý nghĩa của chuỗi hạt là sự xâu chuỗi thống nhất cùng nhau. Vì thế, nếu có bất kỳ mối nghi ngờ nào về gia đình Brahmin, nếu có bất kỳ suy nghĩ lãng phí nào, nó sẽ khiến cho niềm tin của con chao đảo; nó sẽ đưa con vào biến động. “Baba thì tốt, kiến thức thì hay, nhưng những Dadi này không được, các giáo viên không được, cả gia đình cũng không được”. Đây có phải là lời nói của người mà trí tuệ có niềm tin không? Vào lúc ấy, con sẽ được gọi là người với trí tuệ có niềm tin hay là người với trí tuệ suy nghĩ miên man? Suy nghĩ lãng phí không cho phép trí tuệ của con duy trì sự hài lòng. Vậy thì con có hiểu niềm tin là gì chưa?
Còn kiểu trò chuyện từ tim đến tim thứ tư là gì? Một số linh hồn nói rằng “Chúng con hiểu đây là khoảng thời gian rất hướng thượng, đây là thời kỳ hứa hẹn nhất, đây là thời kỳ các linh hồn gặp gỡ Linh Hồn Tối Cao. Chúng con biết tất cả những điều này”. Rồi điều gì xảy ra? Con nói “Vẫn còn một chút thời gian mà. Sự hủy diệt sẽ không diễn ra sớm. Sự hủy diệt đã được nói đến từ lúc bắt đầu thiết lập – rằng lễ Diwali lần sau sẽ không đến! Sự hủy diệt đã được nhắc đến kể từ lúc bắt đầu sự thiết lập; chỉ đơn giản nói về sự hủy diệt, và rất nhiều năm đã qua đi như thế. Ngay cả vào lúc này, chúng con không biết khi nào sự hủy diệt sẽ xảy ra. Chúng con cứ ngủ ngon trên chiếc gối Dunlop – bất cẩn và lười biếng một chút, nỗ lực thong thả thôi. Rồi chúng con sẽ ổn vào đúng lúc”. Thậm chí con còn nhấn mạnh với Baba rằng “Xem nè, chúng con sẽ đạt được số hạng cao vào đúng lúc”. Tuy nhiên, BapDada luôn cảnh báo những đứa con ấy rằng “Nếu con thức tỉnh theo thời gian, nếu con mang đến sự chuyển hóa theo thời gian, đó chẳng phải là điều gì lớn lao; nhưng nếu con mang đến sự chuyển hóa trước khoảng thời gian ấy, điểm số sẽ được tích lũy cho nỗ lực của con”. Nếu con nỗ lực theo thời gian, thời gian sẽ nhận được điểm số, chứ không phải con. Trong kết quả tổng thể của con, con sẽ bị lừa phỉnh bởi giấc ngủ bất cẩn và lười biếng của con; đây cũng là dấu vết của giấc ngủ Kumbhakarna. Đó không phải là Kumbhakarna to tát gì, nó chỉ nhỏ thôi. Chuyện gì đã xảy ra với Kumbhakarna? Anh ta có thể tự cứu mình không? Anh ta đâu thể tự cứu mình, phải không? Tương tự như vậy, vào lúc cuối, con sẽ không thể làm cho mình xứng đáng thi đậu hoàn toàn. Con có hiểu không? Thỉnh thoảng con có kiểu trò chuyện từ tim đến tim này, thỉnh thoảng lại có cuộc trò chuyện với rất nhiều can đảm, thỉnh thoảng với sự tầm phào và lúc khác với mâu thuẫn.
Ngày hôm nay là ngày cuối trong mùa này. Ngày hôm nay không phải là ngày tận cùng, ngày hôm nay là ngày hoàn thành. Đây là lý do vì sao con đang được trao cho kết quả. Vì vậy, giờ con phải làm gì? Hãy kiểm tra nền tảng niềm tin của con có vững chắc ở cả bốn mặt không, hay là thay vì vững mạnh, nó lại yếu ở một trong bốn khía cạnh do hoàn cảnh. Vì vậy, hãy kiểm tra điều này. Con sẽ lại thực hiện tapasya, phải không? Con đã được bảo cho trước đó rằng con phải trao bằng chứng về tình yêu của con và bằng chứng của tình yêu thương là trở nên ngang bằng. Con phải làm điều gì khác nữa đây? Baba đang trao cho con bài tập về nhà trong năm nay.
Con đã nghe về một loại công việc, và giờ đây là khía cạnh thứ hai: Hãy làm cho nền tảng vững chắc ở cả bốn mặt. Đừng có điểm yếu ở bất kỳ khía cạnh nào. Sau đó, con sẽ trở thành một hạt trong chuỗi hạt; con sẽ là linh hồn xứng đáng được tôn thờ và con sẽ là linh hồn có quyền đối với vương quốc, bởi vì tất cả các con đều là Brahmin, người sẽ trở thành thánh thần. Con không thể trở thành thánh thần mà không trở thành Brahmin. Vì thế, có thể hòa hợp với Brahmin nghĩa là đạt được quyền đối với vương quốc thánh thiện. Do đó, con phải hoàn thành trách nhiệm của con đối với gia đình. Con sẽ phải chấm dứt bất kỳ biến động nào. Rồi sẽ có sự ngang bằng giữa niềm tin và chiến thắng. Đây là mantra vĩ đại để chấm dứt sự chênh lệch giữa cả hai. Để vững mạnh trong cả bốn khía cạnh, phần trăm niềm tin trong cả bốn loại niềm tin phải bằng nhau. Con có hiểu không? Bài tập về nhà thì rõ ràng, phải không? Con là học trò giỏi mà, phải không? Hay là con sẽ nói rằng bài tập về nhà của con bị lạc mất trong đống công việc ở trung tâm hoặc trong mớ công việc nhà? Con sẽ không nói như thế, phải không? Dấu hiệu của học trò giỏi là gì? Chúng là số một trong việc làm bài tập về nhà và chúng là số một trong việc học thực tế của mình, bởi vì chúng tích lũy được điểm số. Achcha.
Baba còn nhìn thấy kết quả nào khác nữa đây? Hiện tại, Baba đã thấy có hai loại khôn khéo ở những đứa con. Con phải nhận ra sự khôn khéo của mình, phải không? Loại khôn khéo đầu tiên Baba đã nhìn thấy là gì? Đó là nhìn vào bản thân và nhìn vào người khác – người xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân và người xoay chiếc đĩa nhìn vào người khác. Đây là hai khía cạnh, phải không? Phần đông thì khôn khéo trong điều gì? BapDada đã nói với con trước đó rằng tầm nhìn ngắn của một số con thì đang trở nên tốt, còn tầm nhìn xa của những đứa con khác thì đang trở nên rất tốt. Tuy nhiên, đối với đại đa số, tầm nhìn xa của chúng tốt nhưng tầm nhìn gần thì lại hơi kém. Chúng muốn nhìn, nhưng chúng không thể nhìn rõ ràng, vậy thì sự khôn khéo của chúng là gì? Mỗi khi chuyện gì đó xảy ra, để giữ cho bản thân an toàn, chúng nói về những chuyện của người khác và làm cho những chuyện đó trở nên to tát; còn chúng lại làm cho chuyện lớn của mình trở nên thật nhỏ, và chuyện nhỏ của người khác thì trở nên thật lớn. Baba đã nhìn thấy sự khôn khéo này ở phần đông các con.
Baba đã nhìn thấy sự khôn khéo nào khác nữa đây? Ngày nay, con sử dụng ngôn ngữ rất đặc biệt; con nói rằng con không thể chịu nổi khi nhìn thấy sự giả dối, con không thể chịu đựng khi nghe thấy bất kỳ sự giả dối nào, và đây là lý do vì sao khi con nhìn thấy điều giả dối, có sự thôi thúc mãnh liệt từ bên trong con. Đây có phải là ngôn ngữ đúng không? Nếu nó không đúng và con có sự thôi thúc từ bên trong khi nhìn thấy điều không thật, vậy sự thôi thúc này là đúng hay sai đây? Nó là sai, phải không? “Mình sẽ làm chuyện này và cho họ thấy”. Có đúng khi thách thức ai đó theo cách này không? Vì thế, hãy luôn nhớ đến dấu hiệu của sự thật là gì. Người mà đang đi theo sự thật và muốn chấm dứt sự giả dối thì có mục tiêu tốt; song, để chấm dứt sự giả dối, cần phải có sức mạnh của sự thật ở bản thân. Vậy thì tức giận và bức bách có phải là dấu hiệu của sự thật không? Còn khi có sự thật thì sẽ có sự bức bách chứ? Nếu một người cảm thấy tức giận khi nhìn thấy điều giả dối, liệu như thế có đúng không? Con sẽ không cảm thấy nóng nếu ai đó bắt đầu nổi lửa chứ? Hay là con có thể giữ mình miễn nhiễm với nhiệt? Nếu con có kiến thức rằng đó là ngọn lửa của sự giả dối, và con có thể cảm nhận được nhiệt của nó, con sẽ giữ mình an toàn, phải không? Hay là con sẽ nói rằng không thành vấn đề nếu con bị bỏng một chút bởi nhiệt nóng của ngọn lửa? Vì vậy, hãy luôn nhớ rằng dấu hiệu của sự thật (satyata) chính là cung cách (sabhyata). Nếu con chân thật và con có sức mạnh của sự thật, con sẽ không bao giờ buông bỏ cung cách của mình. Hãy chứng minh sự thật nhưng làm điều đó với toàn bộ cung cách. Nếu con bỏ đi cung cách của mình và muốn chứng minh sự thật mà không có cung cách, con sẽ không thể làm như vậy. Thật ra, những gì xảy ra đó là con muốn chứng minh sự thật, nhưng con lại buông bỏ cung cách của mình để chứng minh sự thật; bằng chứng ấy trở thành sự bướng bỉnh, không còn là bằng chứng nữa. Dấu hiệu của việc thiếu cung cách là bướng bỉnh và dấu hiệu của cung cách là khiêm tốn. Người chứng minh sự thật thì sẽ luôn giữ mình khiêm tốn và sẽ tương giao với cung cách. Vì vậy, con có hiểu loại khôn khéo thứ hai không? Đừng khôn khéo theo cách này. Đây cũng là bài tập về nhà – bỏ đi kiểu khôn khéo như thế và trở nên khiêm tốn; hoàn toàn khiêm tốn. Nói “Tôi đúng và người kia sai” thì không phải là khiêm tốn. Con người trên thế giới cũng nói rằng nếu ai đó đang cố chứng minh sự thật, thì có điều gì đó hoàn toàn không đúng. Nó đã trở thành ngôn ngữ của một số đứa con “Tôi đang nói với bạn sự thật. Tôi đang nói sự thật 100%”. Tuy nhiên, không cần chứng minh sự thật. Sự thật vốn dĩ là mặt trời, không thể bị ẩn khuất. Dù cho có bao nhiêu tường thành xuất hiện phía trước, ánh sáng của sự thật vẫn không thể bị che khuất. Con người chân thật sẽ không bao giờ nói “Tôi đang nói sự thật”. Người khác sẽ nói rằng con đang nói sự thật. Achcha.
Giờ con sẽ làm gì? Chuyển hóa bản thân! Đừng lo lắng về việc chuyển hóa người khác. Thế không phải là trở thành người có mong ước tốt lành dành cho người khác. Rồi con nói “Con đâu có lo lắng, mà con là người có mong ước tốt lành dành cho người khác”. Tuy nhiên, quên bản thân và có mong ước tốt lành dành cho người khác thì không được gọi là trở thành người có mong ước tốt lành. Cùng với việc dành cho người khác, hãy có mối quan tâm đối với bản thân trước. Nếu không quan tâm đến bản thân, và con cố gắng có mong ước tốt lành dành cho người khác, mũi tên sẽ không cắm trúng đích và con sẽ không thành công. Trước hết phải có bản thân, và cùng với bản thân là người khác. Đây là tình yêu của BapDada từ trái tim dành cho những đứa con. Dấu hiệu của tình yêu thương là người ấy không thể chịu nổi khi nhìn thấy bất kỳ điểm yếu nào ở người mà mình có tình yêu dành cho họ. Người ấy không thể chịu đựng nổi khi nghe về điểm yếu của người mà mình yêu thương. Họ sẽ làm cho người kia trở nên hoàn thiện. Đây là tình yêu thật sự từ trái tim. BapDada là Đấng chinh phục những trái tim, và đây là lý do vì sao Người trao tình yêu từ trái tim. Người mong muốn nhìn thấy mỗi đứa con đều trở nên ngang bằng và hướng thượng. Người mong muốn nhìn thấy mỗi đứa con là hình ảnh của thành công; không phải là hình ảnh của nỗ lực, mà là hình ảnh của thành công. Achcha.
Gửi đến những linh hồn hướng thượng ở khắp mọi nơi, những linh hồn với trí tuệ có niềm tin liên tục; gửi đến những linh hồn nỗ lực mãnh liệt, những linh hồn liên tục mang đến sự ngang bằng giữa niềm tin và chiến thắng; gửi đến những linh hồn liên tục ở trong lòng tự trọng và có cảm nhận chính xác, muốn mang lại lợi ích cho sự chuyển hóa bản thân và sự chuyển hóa của người khác; gửi đến những linh hồn liên tục trở nên ngang bằng với Cha và liên tục trao bằng chứng về điều đó; gửi đến những linh hồn liên tục có cuộc trò chuyện từ tim đến tim chính xác và chấm dứt những điều lãng phí… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste từ BapDada, Đấng chinh phục những trái tim.
Blessing:
Mong con chuyển hóa điều tiêu cực thành tích cực và trở thành người chuyển hóa bản thân, theo đó là người chuyển hóa thế giới.
Để bất kỳ suy nghĩ hoặc tâm ấn tiêu cực nào được chuyển hóa và được làm trở nên tích cực trong vòng một giây, con cần thực hành “traffic control” trong suốt cả ngày, bởi vì tốc độ của suy nghĩ lãng phí và tiêu cực thì rất nhanh. Vào bất kỳ lúc nào suy nghĩ lao với tốc độ nhanh, hãy phanh/thắng lại và thực hành mang đến sự chuyển hóa. Rồi con sẽ có thể chuyển hóa sự lãng phí của mình và có thể trở thành người chuyển hóa bản thân, theo đó là người chuyển hóa thế giới. Với hình thể thiên thần của con, con sẽ có thể trao cho nhiều linh hồn lời chúc lành – hạnh phúc và bình an.
Slogan:
Chỉ những ai nhận thức rõ kiến thức về Vở kịch thì có thể chiến thắng với phương pháp “chẳng có gì mới”.
*** Om Shanti ***
Notice: Hôm nay là Chủ nhật thứ 3 của tháng, tất cả những anh chị em Raj Yogi tapaswi hãy thiền từ 18.30 đến 19.30. Hãy ổn định trong hình thể ánh sáng và sức mạnh, và trong khi mời gọi BapDada đi vào giữa vầng trán con, hãy trải nghiệm hình thể kết hợp và làm công việc phục vụ trao tỏa những tia ánh sáng và sức mạnh ra khắp nơi.