Trọng tâm: Con ngọt ngào, hãy quên đi mọi thứ mà con nhìn thấy bằng đôi mắt đó, bao gồm cơ thể của chính con và hãy nhớ một mình Cha, bởi vì tất cả những thứ đó sẽ bị hủy diệt.
Câu hỏi: Các con phải thực hiện nỗ lực nào để giành được giải xổ số là có được một vị trí hoàng tộc trong thời kỳ vàng?
Trả lời: 1. Để đạt được một vị trí hoàng tộc trong thời kỳ vàng, hãy chú ý trọn vẹn đến bản thân con. Hãy thấy rằng không còn tính quỷ nào trong con. Nếu có bất kỳ tính quỷ nào thì con sẽ không thể cưới Lakshmi. Để trở thành một vị vua, con phải tạo ra các thần dân ở đây.
2. Các con phải trở nên đề kháng với việc khóc lóc ở đây. Nếu con bị sốc trong khi nhớ con người hữu thể nào đó và con rời cơ thể mình, thì vị trí của con sẽ bị phá hủy, và đây là lý do vì sao con phải nỗ lực để ở trong sự tưởng nhớ đến Cha.
Bài hát: Nếu không phải hôm này, thì ngày mai, những đám mây sẽ tan biến.
Om shanti. Shiv Baba nói “Om shanti”. Sau đó linh hồn này cũng nói “Om shanti.” Đấng đó là Linh hồn Tối cao và ông này là Prajapita (Người Cha Nhân Loại). Linh hồn này nói “Om shanti” và các con cũng nói “Om shanti.” Các con phải biết lối sống của bản thân. Người ta không biết lối sống của chính bản thân họ. Om shanti có nghĩa: Tôi, một linh hồn, là một hiện thân của bình an. Linh hồn bao gồm tâm trí và trí tuệ. Họ quên mất điều này và chỉ đơn giản nói đến tâm trí. Nếu họ hỏi, “Làm cách nào linh hồn có thể tìm được bình an?”, thì hãy nói với họ: Wah! Đây có phải điều để hỏi không? Tự bản thân mỗi linh hồn là một hiện thân của bình an, một cư dân của mảnh đất bình an. Các bạn sẽ tìm thấy bình an ở đó. Khi một linh hồn rời khỏi cơ thể mình, thì linh hồn trở nên tĩnh lặng. Tất cả linh hồn trên toàn thế giới này phải diễn những phần vai của mình trong đó. Làm sao con có thể trở nên tĩnh lặng khi con phải thực hiện những hành động? Con người lang thang khắp nơi rất nhiều để đạt được bình an. Họ không biết rằng lối sống nguyên thủy của chúng ta, những linh hồn, là bình an. Giờ đây các con biết về lối sống của linh hồn.
Mỗi linh hồn giống như một chấm điểm. Cha đã giải thích: Mọi người nói, “Kính cẩn chào Linh hồn Tối cao vô hình”. Chỉ Đấng duy nhất đó mới có thể được gọi là Cha Tối cao. Người là vô hình và họ sẽ nói với Người rằng: Kính cẩn chào Linh hồn Tối cao, Shiva. Yoga của trí tuệ con giờ đây đang ở trong định hướng đó. Tất cả con người đều ý thức cơ thể. Yoga của họ không phải là với Cha. Mọi thứ được giải thích cho các con. Được nói rằng: Kính cẩn chào thần Brahma. “Kính cẩn chào Linh hồn Tối cao Brahma” thì không bao giờ được nói. Chỉ Đấng duy nhất mới có thể được gọi là Linh hồn Tối cao. Người là Đấng sáng tạo. Các con biết rằng các con là con cái của Shiv Baba. Người đã tạo ra các con thông qua Brahma và đã khiến các con thuộc về Người. Người cũng đã khiến linh hồn Brahma thuộc về Người để trao cho ông ấy thừa kế. Baba thậm chí nói với linh hồn Brahma: Hãy nhớ Ta. Người cũng bảo các BK hãy nhớ Người liên tục không gián đoạn và từ bỏ ý thức cơ thể. Đây là những khía cạnh kiến thức.
Chúng ta đã nhận 84 kiếp và cơ thể của chúng ta giờ đây đã hư hoại; chúng đã trở nên đau yếu và bệnh tật. Các con từng hoàn toàn tự do khỏi bệnh tật. Trong thời kỳ vàng, đã không hề có bệnh tật. Mọi người đã mãi khỏe mạnh và không ai bị phá sản bao giờ. Các con nhận được thừa kế cho 21 kiếp của mình vào lúc này, vì vậy các con không thể trở nên phá sản. Ở đây, mọi người tiếp tục trở nên phá sản. Nó đã được giải thích cho các con rằng họ hát: “Kính cẩn chào Cha Tối cao, Linh hồn Tối cao, Shiva.” Họ sẽ không nói “Linh hồn Tối cao” với Brahma. Ông ấy được gọi là Prajapita (Người Cha Nhân Loại). Các vị thần ở trong vùng tinh tế. Không ai biết rằng Prajapita này sau đó trở thành một thiên thần. Trở thành một cư dân của vùng tinh tế có nghĩa là trở thành người có một cơ thể tinh tế. Giờ đây, Cha đã nói với các con: Hãy nhớ Ta liên tục không gián đoạn. Các con là vô hình và Ta là vô hình. Các con phải nhớ Ta liên tục không gián đoạn và loại bỏ yoga của trí tuệ con khỏi mọi con người hữu thể. Bất kể điều gì con nhìn thấy bằng đôi mắt đó, bao gồm cả cơ thể của chính con, tất cả sẽ bị hủy diệt. Sau đó các con sẽ phải đi đến mảnh đất hạnh phúc thông qua mảnh đất bình an.
Các con có mong ước về mảnh đất hạnh phúc, tức là mảnh đất của Krishna. Vì vậy, Cha nói: Hãy nhớ mảnh đất bình an và mảnh đất hạnh phúc. Mặc dù có sự thanh khiết, bình an và hạnh phúc trong thời kỳ vàng, con không thể gọi nó là mảnh đất bình an. Các con phải thực hiện những hành động; các con phải trị vì. Các hành động mà con thực hiện trong thời kỳ vàng không phải là những hành động tội lỗi bởi vì Maya không tồn tại ở đó. Điều này rất dễ hiểu. Đó là ngày của Brahma, và các con không loạng choạng vấp váp vào ban ngày. Các con loạng choạng vấp váp trong đêm tối, vì vậy nửa chu kỳ là tín ngưỡng thờ cúng, đêm của Brahma, và nửa chu kỳ kia là ngày của Brahma. Baba đã giải thích: Họ có ngày cho sáu tháng ở đâu đó và đêm cho sáu tháng, nhưng điều đó không được giải thích trong kinh sách. Trong kinh sách, họ đã giải thích về ngày của Brahma và đêm của Brahma. Tại sao họ lại không nói đêm của Vishnu? Ở đó, vị thần đó (Vishnu) không có kiến thức. Các con, những Brahmin, biết rằng đây là ngày và đêm vô hạn của Brahma và những Brahma Kumar và Kumari. Các con không thể nói là ngày và đêm của Shiv Baba. Các con biết rằng chúng ta có ngày suốt nửa chu kỳ và đêm suốt nửa chu kỳ. Đó là trò chơi!
Các ẩn sĩ thì không biết về con đường gia đình; họ ở trên con đường cô lập. Họ không biết khía cạnh thiên đường và địa ngục. Họ hỏi thiên đường đã đến từ đâu bởi vì ngay cả trong kinh sách, họ cũng đã thay đổi thời kỳ vàng thành địa ngục. Giờ đây Baba đang nói cho các con những điều rất ngọt ngào. Người nói: Các con, Ta là vô hình, Đại dương Kiến thức. Phần vai trao kiến thức này của Ta xuất hiện vào lúc này. Cha trao lời giới thiệu về chính Người. Kiến thức này của Ta không xuất hiện trên con đường thờ cúng. Tất cả các truyền thống và phong tục tập quán tiếp diễn suốt thời gian đó thuộc về con đường thờ cúng. Tương ứng với vở kịch, với bất kể tình cảm nào mà các tín đồ thờ phụng ai đó, thì Ta là công cụ trao cho họ linh ảnh về người đó. Vào lúc đó, phần vai kiến thức không còn xuất hiện trong linh hồn Ta. Nó xuất hiện vào lúc này. Cũng giống như vòng xoay của các con được lấp đầy bằng 84 kiếp, thì cũng vậy, bất kể điều gì được ấn định trong vở kịch cho Ta như là phần vai của ta cũng được kích hoạt vào đúng thời điểm riêng của nó. Không có chuyện nghi ngờ trong việc này. Nếu kiến thức mà đã hiện lên trong Ta trên con đường thờ cúng, thì Ta đã nói nó rồi. Ngay cả Lakshmi và Narayan cũng không có kiến thức này ở đó; điều đó không được ấn định trong vở kịch.
Người ta chỉ nói rằng guru này guru kia ban cho họ sự cứu rỗi, nhưng làm sao các guru có thể ban sự cứu rỗi? Họ cũng có những phần vai của mình để diễn. Một số nói: Thế giới nhất định lặp lại, chu kỳ tiếp tục xoay chuyển. Họ đã tả một bánh xe quay tròn. Hãy nhìn điều kỳ diệu của chu kỳ thế giới; bằng cách xoay một bánh xe quay tròn, các con có thể kiếm sống cho mình. Bằng cách biết được chu kỳ thế giới, các con nhận được một phần thưởng cho 21 kiếp. Baba giải thích ý nghĩa chính xác; tất cả còn lại giải thích không chính xác. Cái khóa trên trí tuệ các con mở ra. Cao nhất là Thượng Đế và kế tiếp là Brahma, Vishnu và Shankar, những cư dân của vùng tinh tế. Sau đó, trong thế giới hữu hình, đầu tiên là Lakshmi và Narayan và sau đó là Jagadamba và Jagadpita. Họ đang ở lúc chuyển giao, nhưng họ vẫn là con người; họ không có thêm tay. Ngay cả Brahma cũng chỉ có hai cánh tay. Họ có rất nhiều tay trong các bức tranh của con đường thờ cúng. Nếu ai đó có tám cánh tay, thì họ cũng phải có tám cái chân, nhưng nó không giống như vậy. Họ tả Ravan có mười cái đầu, vậy thì hắn cũng nên có 20 cái chân. Tất cả những thứ đó chỉ là trò chơi búp bê. Họ không hiểu bất cứ thứ gì. Khi sử thi Ramayana được đọc lên, nhiều người khóc. Cha giải thích: Tất cả những thứ đó là con đường thờ cúng.
Kể từ khi các con bắt đầu đi theo con đường tội lỗi, thì các con đã trở nên xấu xí bởi ngồi trên giàn thiêu sắc dục. Bây giờ, trong một kiếp, bằng cách cột mối ràng buộc của việc ngồi trên giàn thiêu kiến thức, các con đạt được thừa kế cho 21 kiếp. Ở đó, các con luôn ý thức linh hồn. Các con cởi bỏ một cơ thể cũ và nhận một cơ thể mới khác. Không hề có chuyện khóc lóc. Khi một đứa bé được sinh ra, thì họ trao những lời chúc mừng và tổ chức lễ mừng trong niềm hạnh phúc lớn lao, nhưng nếu đứa bé đó chết ngày hôm sau, thì họ than van và khóc lóc. Đây là thế giới khổ đau. Các con biết rằng toàn bộ vở kịch là về Bharat; Bharat là mảnh đất vĩnh cửu. Chỉ duy nhất ở đây mới có hạnh phúc và đau khổ, thừa kế thiên đường và địa ngục. Nhất định, Thượng Đế thuộc Thiên đường, Người Cha, đã phải tạo ra thiên đường. Nếu nó là chuyện về hàng trăm ngàn năm, thì làm cách nào có bất kỳ ai có thể nhớ được gì? Không ai biết khi nào nó sẽ là thiên đường trở lại. Họ nói rằng vẫn còn lại 40 000 năm của thời kỳ sắt. Nếu các con nhận 84 kiếp trong 5000 năm, thì ai biết được con có thể nhận bao nhiêu kiếp trong 40 000 năm!
Giờ đây các con có được sự hiểu biết. Bây giờ các con đang ở trong ánh sáng, nhưng tất cả những người không có kiến thức thì đang ở trong giấc ngủ vô minh. Đây là bóng tối của sự vô minh; không ai có kiến thức về chu kỳ thế giới. Chúng ta là những diễn viên. Chu kỳ thế giới này có bốn phần trong nó. Chỉ có con người mới sẽ hiểu những điều này. Bây giờ, các con biết rằng Cha là toàn tri. Người trao tặng cho các con bất kể điều đặc biệt nào mà Người có. Các con nhận được thừa kế từ Đại dương Kiến thức. Baba luôn luôn bảo các con: Đừng nhớ những con người hữu thể. Mặc dù Ta nói với các con thông qua một con người hữu thể, các con vẫn phải nhớ Ta, Đấng vô hình. Nếu con tiếp tục có sự tưởng nhớ, thì con cũng sẽ có thể hấp thu kiến thức để cái khóa trên trí tuệ các con sẽ mở ra. Hãy bắt đầu bằng 15 phút hoặc nửa giờ và sau đó tiếp tục gia tăng nó. Không ai ngoài Cha nên được nhớ đến vào lúc cuối. Vì lý do này, mà các ẩn sĩ từ bỏ mọi thứ và ngồi trong tapasya, để khi họ rời cơ thể mình thì bầu không khí xung quanh trở nên bình an, cũng giống như linh hồn vĩ đại nào đó trong một thành phố đã rời bỏ cơ thể mình.
Giờ đây các con có kiến thức rằng những linh hồn là vĩnh cửu và rằng họ không hòa tan vào trong ánh sáng. Họ không có kiến thức này. Baba giải thích rằng những linh hồn không bao giờ bị hủy diệt và rằng kiến thức mà linh hồn có trong họ không bao giờ bị hủy diệt. Vở kịch là bất diệt; chu kỳ của các thời kỳ vàng, bạc, đồng và sắt tiếp tục xoay chuyển. Các con trở thành Lakshmi và Narayan và sau đó, các linh hồn của các tôn giáo khác cũng đi xuống từ đó trở đi, theo thứ bậc. Thượng Đế, Người Cha, là Đấng duy nhất. Tiếp tục có sự mở rộng từ thời kỳ vàng đến thời kỳ sắt. Một cái cây khác không thể phát triển. Chỉ có duy nhất một chu kỳ và các con chỉ nhớ một Đấng duy nhất. Họ nhớ Guru Nanak, nhưng ông ấy phải đến vào thời điểm riêng của mình. Mọi người phải đi vào chu kỳ sinh tử. Người ta tin rằng Krishna đang hiện diện khắp mọi nơi. Một số tin vào người này và số khác tin vào ai đó khác. Baba nói: Các con, các con phải giải thích một cách khéo léo rằng Thượng Đế của tất cả mọi người là Đấng duy nhất vô hình. Trong kinh Gita nói rằng “Thượng Đế nói”, vì vậy mà kinh Gita là mẹ và cha của tất cả các kinh sách tôn giáo bởi vì mọi người nhận được sự cứu rỗi thông qua kinh Gita.
Cha loại bỏ khổ đau của mọi người và trao cho họ hạnh phúc. Bharat là nơi hành hương cho tất cả mọi người. Chỉ duy nhất từ Cha mà các con mới nhận được sự cứu rỗi. Đây là nơi sinh của Người và mọi người nhớ đến Người. Chính Cha đến và giải thoát mọi người khỏi vương quốc của Ravan. Đây bây giờ là địa ngục cùng cực. Cha nói: Hỡi những linh hồn ở trong những cơ thể, bây giờ các con phải trở về nhà. Đơn giản hãy nhớ Ta. Nếu con bị mắc kẹt vào bất kỳ con người hữu thể nào, thì con sẽ phải khóc lóc. Con phải nhớ một mình Cha. Con phải đi đến đó, nơi con sẽ không khóc lóc suốt 21 kiếp. Nếu ai đó chết và con bắt đầu khóc, thì con không thể trở nên đề kháng với khóc lóc. Nếu, trong khi nhớ ai đó, con bị sốc và rời cơ thể mình, thì sẽ có sự suy thoái. Con phải nhớ Shiv Baba. Nhiều người bị đột quỵ. Trong khi đi lại và di chuyển, con phải nhớ một mình Cha. Điều này cũng phải được thấm nhuần trong trí tuệ con. Bởi vì con không nhớ Baba suốt cả ngày, mà con được bảo hãy ngồi xuống trong một tập thể. Có sức mạnh tập thể khi mọi người tập hợp cùng nhau. Nếu bất kỳ ai khác được nhớ đến bởi trí tuệ con, thì con phải tái sinh.
Bất kể điều gì xảy ra, con phải luôn ổn định. Ý thức về cơ thể không nên sót lại. Bất kể con ở trong sự tưởng nhớ Cha được bao nhiêu, thì chừng đó được viết vào đĩa ghi tưởng nhớ của con. Con cũng sẽ rất hạnh phúc khi biết rằng con sẽ nhanh chóng đi từ đây và ngồi trên ngai vàng của mình. Cha luôn luôn nói: Các con, con không bao giờ được khóc lóc. Chỉ những góa phụ mới khóc lóc. Các con phải trở nên hoàn toàn đức hạnh ở đây, và rồi điều này sau này sẽ trở thành bất diệt. Nỗ lực là cần thiết. Mỗi các con phải chú ý đến bản thân mình. Nếu con có bất kỳ tính quỷ nào trong mình, thì con không thể đạt được một vị trí cao. Narad từng là một tín đồ và đã muốn cưới Lakshmi. Khi ông ta nhìn thấy gương mặt của chính mình, nó đã giống như gương mặt của một con khỉ. Các con đang nỗ lực để cưới Lakshmi. Làm thế nào một người có năm thói tật có thể cưới Lakshmi? Rất nhiều nỗ lực được cần đến. Các con trúng giải xổ số lớn. Chúng ta nhất định trở thành các vị vua, nhưng, cũng sẽ có các thần dân. Sẽ có sự mở rộng của hàng trăm ngàn.
Khi bất kỳ ai đến, trước tiên hãy trao lời giới thiệu về Cha: Mối quan hệ của bạn với Đấng thanh lọc, Cha Tối cao, Linh hồn Tối cao là gì? Họ chắc chắn sẽ phải nói rằng Người là Cha. Hãy bảo họ viết ra rằng chỉ một mình Người là Đấng thanh lọc, đấng thay đổi mọi người từ ô trọc thành thanh khiết. Khi họ viết ra điều này thì họ sẽ không tranh cãi. Hãy nói với họ: Bạn đến đây để lắng nghe hay để nói? Đấng ban tặng Cứu rỗi cho tất cả là vô hình; Người không bao giờ có một hình hài tinh tế hoặc hữu hình. Achcha, mối quan hệ của bạn với Prajapita là gì? Ông này là hữu hình, trong khi Đấng đó là Người Cha vô hình. Chúng ta nhớ một mình Cha. Đó là mục tiêu và mục đích của chúng ta. Chúng ta sẽ đạt được vương quốc từ Người. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ người Mẹ, người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Đừng để trí tuệ con bị mắc kẹt vào bất kỳ con người hữu thể nào. Con phải giữ một bản ghi chính xác về sự tưởng nhớ của mình. Con không bao giờ được khóc lóc.
2. Con phải ổn định bản thân trong lối sống bình an nguyên thủy của mình. Đừng lang thang khắp nơi kiếm tìm bình an. Hãy giải thoát mọi người khỏi việc lang thang đó. Hãy nhớ mảnh đất bình an và mảnh đất hạnh phúc.
Chúc phúc: Mong con trở nên tự do khỏi sự chán nản và sự kiêu ngạo, và thực hiện nhiệm vụ đổi mới bằng sự khiêm nhường.
Đừng bao giờ trở nên chán nản trong nỗ lực của con. “Tôi phải làm điều này. Tôi phải trở thành thế này.” “Chuỗi hạt chiến thắng là ký ức về tôi.” Hãy trở nên chiến thắng bằng nhận thức này. Đừng để chỗ cho sự chán nản đi vào trái tim con dù chỉ một giây hoặc một phút. Cả hai sự kiêu ngạo và sự chản nản đều không cho phép con trở nên mạnh mẽ. Những người có sự kiêu ngạo thì cũng có rất nhiều cảm giác bị xúc phạm. Vì vậy, hãy trở nên tự do khỏi cả hai điều này và khi đó, con sẽ có thể thực hiện nhiệm vụ đổi mới.
Khẩu hiệu: Hãy được đặt ngồi trên ngai vàng phục vụ thế giới và con sẽ có thể ngồi trên ngai vàng vương quốc của mình.
*** Om Shanti ***