Chỉ những ai vâng lời mới có quyền đối với mọi sức mạnh
Hôm nay, BapDada, Đấng ban tặng mọi sức mạnh, đang ngắm nhìn đội quân Shakti của Người. Người Cha, Đấng Toàn Năng có mọi sức mạnh, đã trao đồng đều của thừa kế là mọi sức mạnh cho tất cả những linh hồn Brahmin. Người không phân biệt người con nào và không trao ít hơn hay nhiều hơn cho một số người con. Mọi người đã nhận được sức mạnh như nhau từ cùng một Đấng, tất cả đều nhận được như nhau vào cùng một thời điểm. Baba đang nhìn vào kết quả và tự hỏi tại sao lại có sự khác biệt trong khi mọi người đều nhận được như nhau. Một số trở nên tràn đầy mọi sức mạnh, trong khi số khác chỉ có một vài sức mạnh thôi, không phải là tất cả các sức mạnh. Một số liên tục là hiện thân của sức mạnh, trong khi số khác thỉnh thoảng mới trở thành hiện thân của sức mạnh. Khi một số linh hồn Brahmin, với thẩm quyền của người có mọi sức mạnh, ra lệnh cho một sức mạnh cụ thể vào một thời điểm cụ thể, thì sức mạnh đó đến trước chủ nhân sáng tạo như là tạo vật của chúng. Chúng ra lệnh cho sức mạnh và sức mạnh đến. Một số ra lệnh cho sức mạnh, nhưng sức mạnh không đến ngay lúc đó. Sức mạnh không nói: “Vâng, tôi có mặt”. Vậy, đâu là lý do cho điều này? Những ai tuân theo shrimat của Cha trong từng bước chân, những ai nói “Vâng, con có mặt” với Người Cha, Đấng Toàn Năng, Đấng được biết đến như là Chúa Tể và Đấng bây giờ hiện diện trước mặt con, thì chính là những người tuân theo mệnh lệnh một cách thực tế, là những người trải nghiệm mọi sức mạnh hiện diện trước mặt mình. Nghĩa là mỗi một sức mạnh nói với chúng: “Vâng, tôi có mặt”, “Vâng, thưa chủ nhân”.
Nếu ai đó có thể tuân theo shrimat hoặc mệnh lệnh một cách dễ dàng nhưng không làm bất cứ điều gì mà mình thấy khó khăn, nếu ai đó tuân theo một số mệnh lệnh nhưng không phải là tất cả, nếu thỉnh thoảng anh ta nói “Vâng, tôi luôn có mặt”, và thỉnh thoảng “Tôi có mặt”, thì mọi sức mạnh không trở nên hiện hữu cho linh hồn như thế vào lúc cần. Ví dụ, tương ứng với tình huống, con cần đến sức mạnh dung chứa, và con nghĩ: “Tôi chắc chắn sẽ vượt qua tình huống này với sức mạnh dung chứa. Tôi chắc chắn sẽ chiến thắng”, nhưng rồi điều gì xảy ra? Những người con hạng hai, nghĩa là, những người thỉnh thoảng có sức mạnh, sẽ thực nghiệm với sức mạnh dung chứa. Chúng sẽ dung chứa điều gì đó được mười lần, nhưng trong khi dung chứa, có một hoặc hai lần chúng không thể dung chứa mọi thứ, mặc dù chúng muốn làm vậy. Rồi chúng nghĩ gì? “Tôi đã không nói cho bất kỳ ai. Tôi đã dung chứa nó”, “Những người đó đã ở cùng với tôi, họ đã hợp tác với tôi và là đồng hành của tôi, vì vậy tôi chỉ trao cho họ tín hiệu thôi”, “Tôi đã không nói với họ, mà chỉ trao cho họ một tín hiệu”, “Tôi không muốn nói gì cả, nhưng một từ đã tuôn ra”. Con sẽ gọi đó là gì? Liệu con có gọi đó là dung chứa không? Con dung chứa khi ở trước mười người, nhưng lại không thể dung chứa khi ở trước một hoặc hai người. Vậy con sẽ gọi đó là gì? Sức mạnh dung chứa có chấp nhận mệnh lệnh của con không? Đó là sức mạnh của con và Cha đã trao nó cho con như là của thừa kế, vậy của thừa kế của Cha là của thừa kế của các con. Do đó, nếu sức mạnh của con không hữu ích đối với con, con sẽ gọi đó là gì? Liệu con có gọi những sức mạnh là những thuộc hạ chấp nhận mệnh lệnh của con không, hay là không tuân theo mệnh lệnh của con?
Hôm nay, BapDada đang ngắm nhìn tất cả những linh hồn Brahmin để xem mỗi con đã đạt được quyền đối với mọi sức mạnh đến mức độ nào. Nếu không có quyền, rồi thì, vào thời điểm đó, con phải trở nên phụ thuộc vào tình huống. BapDada hết sức nhân từ khi con cái không thể sử dụng sức mạnh cụ thể cho một nhiệm vụ vào lúc cần. Chúng làm gì vào lúc đó? Khi chúng chạm trán/đối mặt với tình huống, chúng đến trước Cha với bộ dạng nào? Chúng đến trong bộ dạng của những tín đồ hiểu biết kiến thức. Những tín đồ thì làm gì? Những tín đồ đơn giản chỉ cầu xin: “Xin hãy ban cho con điều này, xin hãy ban cho con điều kia!”. Chúng chạy đến với Cha, chúng có quyền đối với Người, nhưng bộ dạng của chúng là bộ dạng của kẻ thờ cúng đường bệ. Rồi thì thay vì là người có quyền, chúng đến trước mặt Cha trong bộ dạng của tín đồ hiểu biết kiến thức hoặc tín đồ đường bệ; chừng nào vẫn còn có dấu vết của thờ cúng, chúng không thể đạt được sự cứu rỗi hoặc thành công – quả trái của công việc thờ cúng. Chúng không thể đạt được sự cứu rỗi, nghĩa là chiến thắng. Ở đâu có dấu vết của thờ cúng, chúng không thể sử dụng kiến thức, nghĩa là mọi thành tựu, quả trái của thờ cúng. Chúng không thể nhận được thành công. Thờ cúng nghĩa là gắng sức vất vả, còn kiến thức nghĩa là tình yêu thương. Nếu có dấu vết của thờ cúng, chắc chắn chúng phải gắng sức, phong tục và hệ thống của thờ cúng đó là Thượng Đế được nhớ đến vào thời điểm khó khăn. Nếu không, chúng vẫn bất cẩn. Tín đồ hiểu biết kiến thức thì làm gì? Khi một chướng ngại đến, chúng có sự tưởng nhớ đặc biệt.
Có người con ngồi trong tưởng nhớ để làm phục vụ, và số khác thì ngồi để làm đầy bản thân bất cứ thứ gì còn thiếu. Có sự khác biệt giữa hai kiểu con, cũng giống như vào lúc này có bầu không khí bất an trên toàn thế giới và con thực hiện những chương trình đặc biệt để tưởng nhớ – chẳng hạn như, tề tựu lại để phục vụ. Đó là chuyện khác. Con làm việc đó để trao đi với vai trò là người trao tặng – con không làm việc đó để hỏi xin thứ gì; con làm việc đó để trao tặng cho người khác. Đó là phục vụ. Tuy nhiên, để làm đầy bản thân bất cứ thứ gì còn thiếu, con có sự tưởng nhớ đặc biệt vào một thời điểm nhất định, nếu không thì có sự bất cẩn đối với việc tưởng nhớ. Con thật sự có tưởng nhớ, con không quên, nhưng đó là tưởng nhớ với sự bất cẩn. “Dù sao thì chúng con cũng thuộc về Baba. Còn ai khác nữa đây?”. Tuy nhiên, bằng chứng thực tế của sự tưởng nhớ chính xác, mạnh mẽ là sức mạnh sẽ hiện diện vào đúng thời điểm. Cho dù ai đó nói nhiều đến mức nào – “Tôi luôn ở trong sự tưởng nhớ” – phải có thành công như là kết quả của sự tưởng nhớ. Đừng nên là con trải nghiệm hạnh phúc khi con ngồi trong tưởng nhớ, và con cũng trải nghiệm được sức mạnh, nhưng khi con đi vào hành động, hoặc khi con đi vào mối tương giao hay thiết lập mối quan hệ với người khác, không liên tục có thành công. Đó không được gọi là karma yogi. Sức mạnh là vũ khí. Vũ khí thì nên được sử dụng vào lúc nào? Vũ khí luôn được sử dụng vào lúc cần thiết.
Tưởng nhớ chính xác nghĩa là tràn đầy mọi sức mạnh. Vũ khí nên luôn luôn mạnh mẽ. Nếu kẻ thù đến dưới dạng một tình huống, và vũ khí không được sử dụng đủ uy lực tương ứng với tình thế, con sẽ gọi đó là gì? Con sẽ gọi đó là người mạnh mẽ và là người có vũ khí chứ? Vì vậy, hãy có sự tưởng nhớ, nghĩa là có thành công trong mọi hành động. Điều này còn được biết đến như là trở thành karma yogi. Con không chỉ là yogi vào lúc con ngồi xuống. Tên gọi yoga của con là ngồi trong yoga hay là karma yoga (yoga trong hành động)? Các con là những karma yogi, phải không? Có hành động liên tục và con là những karma yogi liên tục.
Cũng giống như con không thể dừng việc thực hiện hành động dù chỉ một giây – thậm chí khi con đang ngủ, con cũng thực hiện hành động ngủ – giống như con không thể ngưng hành động, tương tự như vậy, con không thể thực hiện một hành động nào mà không có yoga. Điều này được biết đến như là trở thành karma yogi. Vì vậy, đừng nghĩ rằng: “Tình huống thế này, hoàn cảnh thế kia, vấn đề thế này, bầu không khí như thế ấy”. Đó là kẻ thù và khi kẻ thù đến, nếu con nói rằng kẻ thù đã đến, đó là lý do tại sao con đã không thể sử dụng thanh kiếm/thanh gươm, hoặc rằng con đã không nhớ đến thanh gươm, hoặc rằng thanh gươm không phát huy uy lực, con sẽ gọi đó là gì? Con có nói rằng con là người có vũ khí không? Con chính là đội quân Shakti.
Sức mạnh của một đội quân là gì? Vũ khí, và vũ khí là mọi sức mạnh. Baba đã nhìn thấy kết quả nào? Phần đông các con thiếu khả năng trao mệnh lệnh cho mọi sức mạnh vào lúc cần. Chúng hiểu biết, nhưng trong việc là hiện thân của thành công vào đúng thời điểm, hoặc chúng thiếu sức mạnh, hoặc chúng không trải nghiệm nhiều thành công, và chúng tiến tới thành công. Vì vậy, Baba đã thấy ba dạng người:
1. Những người mà vào lúc đó trí tuệ hiểu rằng điều gì đó là không đúng, rằng chúng không nên thực hiện nhưng cho dù hiểu điều đó, chúng vẫn không thể biến hiểu biết của mình thành sức mạnh.
2. Những người hiểu biết nhưng thậm chí với sự hiểu biết, chúng nghĩ về điều đó sau khi tình huống và thời gian qua đi. Những người con hạng nhất xem xét nó chỉ trong thời gian ngắn, trong khi những người con khác lại xem xét nó sau khi tình huống kết thúc.
3. Những người thậm chí không nhận ra rằng đó là sai. Chúng luôn bao biện cho những sai trái của mình là đúng, nghĩa là, chúng không có sức mạnh nhận ra sự thật.
Vậy, hãy kiểm tra bản thân con xem: “Tôi là kiểu người nào?”.
BapDada đã nhìn thấy người con nào trải nghiệm thành công liên tục và dễ dàng tương ứng với thời điểm hiện tại. Trong khía cạnh này cũng vậy, có sự khác biệt. Có những người con trải nghiệm thành công một cách dễ dàng, và loại thứ hai là những người đạt được thành công một cách dễ dàng sau khi nỗ lực. Baba đã thấy điều gì như là nền tảng chính yếu cho những người con trải nghiệm thành công liên tục và dễ dàng? Những linh hồn luôn giữ mình khiêm tốn thì trải nghiệm thành công một cách dễ dàng. Khiêm tốn thì chỉ là một từ, nhưng sự sâu sắc và đa dạng của trạng thái khiêm tốn tương ứng với thời gian thì có nhiều ý nghĩa. Baba sẽ nói cho con biết điều này vào lúc khác, nhưng hãy nhớ rằng khiêm tốn là giữ lòng tự trọng, và đó là cách dễ dàng để nhận được sự tôn trọng từ mọi người. Khiêm tốn không có nghĩa là cúi đầu, mà là làm cho người khác phải cúi đầu trước những điểm đặc biệt và tình yêu thương của con. Con có hiểu không?
Tất cả các con đã nghe về kết quả. Thời gian đang chờ con và con thì đang làm gì? Con đang chờ đợi thời gian. Các con là con cái của Đấng Chủ Nhân, vì vậy thời gian đang chờ con, hãy nghĩ xem: “Khi nào những vị chủ nhân này sẽ chuyển hóa tôi?”. Thời gian đang chờ con; con phải có sự chuẩn bị, đừng chờ thời gian. Hãy nỗ lực để trao thông điệp cho tất cả mọi người và mang thời gian đến gần hơn. Khi hai nhiệm vụ này được hoàn tất, thời gian sẽ ngưng chờ con. Vậy, các con đã có sự chuẩn bị như thế chưa? Với tốc độ nào? Nhìn thấy tốc độ của thời gian, con cũng nói rằng nó đi rất nhanh. Con nghĩ đến việc bao nhiêu năm đã trôi qua, phải không? Bây giờ cũng đã nhiều năm kể từ khi con nhận được sự dưỡng nuôi của avyakt BapDada. Thời gian trôi qua rất nhanh! Vì thế, tốc độ của con như thế nào? Nó có nhanh không, hay là con mệt mỏi khi phải di chuyển nhanh, và rồi con nghỉ ngơi một lát? Con đang làm điều đó, và con nhất định phải làm điều đó tương ứng với Vở kịch, nhưng tốc độ thì thế nào? Hãy kiểm tra điều này. Phục vụ đang diễn ra, nỗ lực đang được thực hiện, con đang tiến bộ. Điều đó là tốt. Vậy, bây giờ hãy kiểm tra tốc độ của con. Đừng chỉ kiểm tra cách con tiến lên phía trước, hãy kiểm tra tốc độ của con nữa. Tất cả các con đều làm công việc của mình, phải không? Achcha.
Gửi đến những người con ở khắp mọi nơi, những người liên tục nói với Cha: “Thưa vâng, con có mặt”; gửi đến những người con liên tục trở thành chủ nhân toàn năng và làm cho mọi sức mạnh hoạt động theo mệnh lệnh của mình, và mọi sức mạnh đều diễn phần vai có mặt trước những đứa con ấy; gửi đến những linh hồn luôn là hình ảnh của thành công; gửi đến những người liên tục trải nghiệm sự tưởng nhớ trong mỗi hành động và trao cho người khác trải nghiệm đó; gửi đến những linh hồn có trải nghiệm; gửi đến những linh hồn luôn khiêm tốn trong mỗi hành động, mối quan hệ và mối liên hệ; gửi đến những viên ngọc chiến thắng; gửi đến những người con hướng thượng, những người dễ dàng trải nghiệm là hình ảnh của thành công… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
BapDada gặp các nhóm:
Hiển hiện vẻ lấp lánh của trạng thái hướng thượng ngay cả trong hành động bình thường nghĩa là noi theo gương Cha
Con có luôn trải nghiệm con là linh hồn hướng thượng nhất thuộc về thời kỳ Chuyển giao không? Thời kỳ Chuyển giao được gọi là hướng thượng nhất, đó là thời kỳ làm cho con trở thành con người hướng thượng nhất. Vì vậy, con đang ở thời kỳ Chuyển giao, phải không? Có phải tất cả các con trở nên hướng thượng nhất không? Linh hồn là thực thể, còn cơ thể là vật chất. Vậy thì “tạo vật hướng thượng nhất” nghĩa là linh hồn cao quý nhất. Ai là tạo vật số một, hướng thượng nhất? (Brahma Baba) Đây là lý do tại sao Brahma được gọi là Adi Dev.
Thiên thần Brahma trở nên cao quý nhất và trong tương lai cũng vậy, do là linh hồn thánh thần, cho nên ông ấy trở nên hướng thượng nhất. Lakshmi và Narayan cũng sẽ được gọi là hướng thượng nhất, phải không? Vậy thì đó là thời kỳ hướng thượng nhất, và “Tôi, linh hồn” là hướng thượng nhất. Nhiệm vụ của những linh hồn hướng thượng nhất thì cũng hướng thượng nhất. Con không chỉ thực hiện những hành động bình thường như là thức dậy, ăn, uống và làm việc, mà trong khi con thực hiện những hành động bình thường, con có nhận thức hướng thượng và trạng thái hướng thượng, vì vậy những ai nhìn thấy con đều có cảm nhận rằng con không phải là người bình thường. Chẳng hạn như, viên kim cương thật có thể bị ẩn giấu trong lớp bụi, nhưng nó chắc chắn sẽ hiển hiện vẻ lấp lánh của mình; nó không thể luôn bị ẩn giấu. Vì vậy, cuộc đời của mỗi người các con thì đáng giá như là kim cương, phải không?
Cho dù bầu không khí như thế nào, cho dù đám đông như thế nào, cũng giống như viên kim cương không thể ẩn giấu vẻ lấp lánh của nó, tương tự như vậy, mỗi người nên trải nghiệm vẻ lấp lánh của những linh hồn hướng thượng nhất. Vì vậy, khi con đi đến văn phòng, khi con đi làm, con cũng trở nên bình thường như bao người khác, phải không? Bây giờ con là thầm lặng và công việc của con là bình thường. Đây là lý do tại sao Pandava đã được mô tả ở trong hình dạng thầm lặng. Họ không cai trị vương quốc trong hình dạng thầm lặng, mà họphục vụ. Con được gọi là những người giúp việc cho chính phủ trong vương quốc của ai đó, phải không? Cho dù một viên chức có vị trí cấp cao đến mấy, anh ta cũng chỉ là công bộc. Vì thế, tất cả các con là những người phục vụ trong hình dạng thầm lặng. Tuy nhiên, trong khi là người phục vụ, con cũng là hướng thượng nhất. Vì thế, vẻ lấp lánh và niềm hân hoan say sưa tâm linh nên được hiển lộ.
Brahma Baba đã từng được trải nghiệm như là con người hướng thượng nhất, cho dù ông ấy ở trong một cơ thể bình thường. Tất cả các con đã nghe về điều đó, phải không? Con đã thấy nó, hay con đã nghe về nó? Thậm chí bây giờ, con có thể nhìn thấy trong hình dạng tinh tế có ánh sáng lấp lánh của tạo vật hướng thượng nhất ở trong hình dáng bình thường. Vì vậy, con đang noi theo gương cha, phải không? Con đừng nên nghĩ con đang làm công việc bình thường. Các bà mẹ thì nấu ăn và giặt quần áo – công việc có thể là bình thường nhưng hãy để trạng thái của con không hề bình thường chút nào. Trạng thái của con nên vĩ đại. Nó có như thế không? Hay là con trở nên bình thường khi con làm công việc bình thường? Đừng để cho con bình thường như bao người khác. Hãy để ảnh hưởng của cuộc đời hướng thượng được nhìn thấy trên gương mặt con. Gương mặt con cũng là một chiếc gương soi. Con có thể nhìn thấy trạng thái của con ở trong đó. Từ chiếc gương soi của gương mặt, con có thể nhận ra trạng thái của con là vĩ đại hay bình thường. Bản thân con có thể nhìn thấy nó và những người khác cũng có thể nhìn thấy nó. Vậy, con có trải nghiệm nhận thức và trạng thái của con luôn là hướng thượng không? Nếu trạng thái của con là hướng thượng, thì vẻ lấp lánh sẽ tự động hướng thượng.
Những ai có trạng thái ngang bằng thì luôn ở bên Cha. Về mặt thể lý, con có thể ngồi ở một góc, con có thể ngồi ở một bên, hay con có thể ngồi ở phía sau, nhưng trong trạng thái của tâm trí mình, con đang ở bên Cha. Chỉ những người con ngang bằng thì mới ở bên Cha. Về mặt thể lý, con có thể đang ngồi ngay trước mặt Baba, nhưng nếu con không ngang bằng, con không thể luôn luôn ở bên Baba; con sẽ ở một bên. Vì vậy, kề cận nghĩa là làm cho trang thái của con trở nên ngang bằng. Đây là lý do tại sao con phải luôn ở trong trạng thái hướng thượng giống như cha Brahma. Theo cách đời thường, hành vi và gương mặt của nhiều người con thì giống như cha của chúng, vì vậy có câu nói rằng: “Cha nào, con nấy”. Ở đây, nó không phải là chuyện về gương mặt mà hành vi của con là hình ảnh thể hiện Người Cha. Vì vậy, hãy để Cha được trải nghiệm thông qua mỗi hoạt động của con. Điều này được biết đến như là trở nên ngang bằng với Cha. Vậy, con muốn ở gần bên Cha, hay là con muốn ở xa Cha? Những ai luôn ở gần Cha trong trạng thái của mình trong kiếp sinh này vào thời kỳ Chuyển giao thì ở gần Cha ở vùng tối thượng và cũng ở trong vương quốc. Sự gần gũi trong kiếp sinh này sẽ làm cho con trở nên gần gũi trong nhiều kiếp sinh.
Hãy kiểm tra từng hành động. Nếu nó giống như hành động của Cha, thì hãy thực hiện; còn nếu không, thì hãy thay đổi. Trước tiên, hãy kiểm tra, rồi sau đó hẳn làm. Đừng nên là con kiểm tra sau khi đã thực hiện hành động, rồi con nói rằng nó không đúng. Đặc điểm của linh hồn có kiến thức là anh ta nghĩ trước rồi mới hành động. Đặc điểm của người ngu ngốc là hành động rồi mới suy nghĩ. Vậy, các con là những linh hồn có hiểu biết, phải không? Hay là thỉnh thoảng con trở thành tín đồ? Những người con đến từ Punjab thì có lòng can đảm, phải không? Con cũng có dũng khí trong tâm trí mình. Con không sợ hãi khi Maya đến trong hình dạng của một con kiến bé tí xíu, phải không? Con là người đưa ra thách thức. Các học trò có luôn sợ bài kiểm tra không? Vậy, con can đảm, hay là con sẽ sợ một bài kiểm tra nhỏ đây? Những học trò xứng đáng cầu mong bài kiểm tra đến nhanh để họ có thể tiến lên phía trước. Những học trò yếu thì sẽ nghĩ rằng ngày đó nên qua nhanh. Con thông minh mà, phải không?
Hãy có niềm tin vững chắc rằng con là người chiến thắng vào mỗi Chu kỳ và rằng con sẽ chiến thắng hết lần này đến lần khác. Con đã nỗ lực đến mức đó chưa? Nếu con không trở nên như thế, thì ai sẽ trở nên như thế đây? Con đã từng chiến thắng, con đã trở nên chiến thắng và con sẽ luôn chiến thắng. Con trải nghiệm rất nhiều hạnh phúc khi con nói từ “chiến thắng”. Gương mặt của con thay đổi, phải không? Những người con liên tục chiến thắng thì sẽ hạnh phúc biết nhường nào! Đây là lý do tại sao khi ai đó giành chiến thắng trong bất kỳ lĩnh vực nào, tiếng trống của niềm hạnh phúc được gióng lên. Ban nhạc của con vẫn đang chơi. Tiếng trống của niềm hạnh phúc không bao giờ nên ngừng gióng lên. Tiếng kêu khóc của con đã ngưng trong suốt nửa Chu kỳ. Ở đâu có tiếng trống hạnh phúc, thì không có tiếng kêu khóc nào ở đó. Achcha.
Blessing:
Mong con trở nên tinh tế và vô thể, từ bỏ kể cả dấu vết tinh vi nhất của ý thức cơ thể và cái tôi.
Nhiều người con không có bất kỳ gắn kết hay cái tôi nào về mặt thể lý, hình dạng thô. Tuy nhiên, liên quan đến cơ thể, có tâm ấn đặc biệt, trí tuệ đặc biệt, đức hạnh, kỹ năng và sức mạnh đặc biệt, chúng lại có cái tôi về những thứ này. Có sự kiêu ngạo, niềm hân hoan say sưa hay sự hách dịch, đó là ý thức cơ thể tinh vi. Sự kiêu ngạo đó không bao giờ cho phép con trở thành thiên thần tinh tế hay vô thể. Vì vậy, hãy từ bỏ bất kỳ dấu vết tinh vi nào của nó, rồi con sẽ dễ dàng trở nên tinh tế và vô thể.
Slogan:
Hãy trao sự hợp tác vào thời điểm cần thiết, con sẽ nhận được sự hồi đáp gấp muôn triệu lần.
* * * OM SHANTI * * *