Hôm nay, Người Cha Murlidhar đang ngắm nhìn những đứa con chủ nhân murlidhar của Người. Tất cả các con giống như là những chú chim chatrak (loài chim trong truyền thuyết, khao khát được uống một giọt mưa) khao khát murli và gặp gỡ Cha. Không ai ngoại trừ những linh hồn Brahmin khao khát đến thế. Murli kiến thức và cuộc gặp gỡ với Thượng Đế là độc đáo và đáng yêu. Nhiều linh hồn trên thế giới đang khát khao và ngóng chờ được gặp Thượng Đế, trong khi những linh hồn Brahmin các con đang ở một góc của thế giới lại nhận được vận may hướng thượng của mình theo cách thầm lặng.
Để biết và nhìn thấy Người Cha thánh thiện, con cần có trí tuệ thánh thiện và ánh nhìn thánh thiện, những thứ mà Người Cha đã trao cho mỗi người các con, những linh hồn đặc biệt. Đây là lý do vì sao chỉ Brahmin mới có thể biết đến Người và tổ chức cuộc gặp gỡ Người. Con người trên thế giới cứ tiếp tục cầu gọi “Chúng con khát chỉ một giọt thôi”, trong khi con nói gì? “Chúng tôi có quyền đối với của thừa kế”. Sự khác biệt giữa những người đang khát và những người có quyền lớn đến thế nào! Giờ đây, tất cả các con đã đến đây với thẩm quyền, với tư cách là những người có thẩm quyền. Con có niềm hân hoan say sưa trong tim rằng con đã đến với nhà của Cha, nghĩa là nhà của con. Con sẽ không nói rằng con đã đến với ashram (đạo tràng, tu viện). Con tin rằng con đã về đến nhà, phải không? Dấu hiệu của việc có quyền chính là có cảm nhận thuộc về. Con đã đến với Cha; con đã đến với gia đình của con. Con không đến đây với tư cách là khách mời, mà con đến với ngôi nhà của con. Dù con đến đây chỉ trong 4 ngày, con vẫn nghĩ rằng con đã đến Madhuban, chỗ của con. Đến và đi – đây là hai từ cốt lõi trong việc học của Brahmin các con và cốt lõi trong murli của Murlidhar.
Con thực hành điều gì cho cuộc hành hương tưởng nhớ? Là karma yogi có nghĩa là “Tôi, linh hồn vô thể, tách rời khỏi ràng buộc của cơ thể. Tôi đi vào hành động chỉ để thực hiện hành động. Tôi hoàn thành hành động và tách rời khỏi bất kỳ mối quan hệ nào có liên quan đến hành động ấy. Tôi ở trong mối quan hệ, chứ không ở trong ràng buộc”. Thế có nghĩa là gì? Nghĩa là “đến” – để thực hiện hành động, rồi “đi” – bằng cách trở nên tách rời.
Con không đi vào hành động do bị ảnh hưởng bởi bất kỳ ràng buộc nghiệp nào, mà con làm cho các giác quan quy phục và trở thành karma yogi để thực hiện hành động với thẩm quyền. Con không bị ảnh hưởng bởi hành động được thực hiện bởi các cơ quan thể lý. Nếu ai đó bị ảnh hưởng, linh hồn dưới sự ảnh hưởng sẽ bị khống chế, trong khi linh hồn là chủ nhân thì không bao giờ bị điều khiển bởi bất cứ thứ gì.
Linh hồn ấy vững mạnh trong lòng tự trọng của mình. Ngay cả vào lúc này, thỉnh thoảng một số con vẫn bị ảnh hưởng bởi cơ quan thể lý, rồi nói “Hôm nay, đôi mắt con lừa phỉnh con. Hôm nay, cái miệng con lừa phỉnh con. Hôm nay, ánh nhìn của con lừa phỉnh con”. Bị ảnh hưởng nghĩa là bị lừa phỉnh. Dấu hiệu của việc bị lừa phỉnh là trải nghiệm đau khổ. Con không muốn bị lừa phỉnh, nhưng con lại làm điều gì đó trái với ý chí của mình. Đây còn được biết là bị ảnh hưởng. Con người trên thế giới nói rằng “Chúng tôi bị vướng vào vòng xoáy. Chúng tôi đâu muốn. Chúng tôi không biết chúng tôi bị vướng vào đó như thế nào”. Các con, những người xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân, không bao giờ có thể bị vướng vào vòng xoáy của sự lừa phỉnh, bởi vì chiếc đĩa xoay tự nhận thức bản thân này giải thoát con khỏi mọi vòng xoáy khác. Chiếc đĩa xoay ấy không chỉ giải thoát con, mà còn làm cho con trở thành công cụ giải thoát người khác. Con người nghĩ về việc trở nên tự do thoát khỏi đau khổ do nhiều loại vòng xoáy, vì vậy họ muốn thoát ra khỏi chu kỳ thế giới. Tuy nhiên, họ không biết họ có thể diễn phần vai trong chu kỳ thế giới trong khi được giải thoát khỏi vòng xoáy của nhiều loại đau khổ và vẫn đạt được trạng thái giải thoát trong cuộc sống. Con thách thức họ vào bảo với họ rằng con có thể làm cho họ đạt được sự giải thoát trong cuộc sống, vừa có sự giải thoát vừa có cả cuộc sống.
Con đã đưa ra thách thức như vậy, phải không? Con nói với niềm hân hoan rằng “Sự giải thoát trong cuộc sống là quyền sinh ra đã có của chúng tôi và của bạn”. Vì vậy, là người xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân nghĩa là được giải thoát khỏi vòng xoáy đau khổ và giải thoát cho người khác. Con không phải là người bị ảnh hưởng, mà là người hành động thông qua các cơ quan thể lý của mình với thẩm quyền, với tư cách là chủ nhân. Con không phải là người bị lừa phỉnh, mà là người giải thoát người khác khỏi bị lừa phỉnh. Đây là điều con thực hành phải không? Đi vào hành động, rồi trở nên tách rời. Vậy, thực hành tưởng nhớ là gì? Đến và đi.
Con học cái gì, nghĩa là cốt lõi của kiến thức là gì? Trở nên thoát nghiệp và trở về nhà, rồi đi đến vương quốc của con và diễn phần vai cai trị. Đây là cốt lõi của kiến thức, phải không? Vì vậy, đến và đi chính là kiến thức và yoga. Con gắn mình vào sự thực hành này cả ngày lẫn đêm. Con có trong trí tuệ của mình niềm hạnh phúc đi về nhà và đi vào vương quốc của con. Khi con đi đến nhà của con ở Madhuban, con cảm thấy vô cùng hạnh phúc. Từ lúc con đặt vé, con đã có suy nghĩ “Mình sắp đi Madhuban rồi!”. Con ghi nhớ điều này trong trí tuệ. Con có niềm hạnh phúc đi đến ngôi nhà Madhuban của con, cũng như đi đến ngôi nhà của các linh hồn. Tuy nhiên, ai sẽ đi vào hạnh phúc? Những người liên tục có sự thực hành “đến và đi” nhiều hơn, những người ổn định bản thân trong trạng thái vô thể bất cứ khi nào mình muốn và trở nên thoát nghiệp bất cứ khi nào mình muốn.
Việc thực hành này phải thật kiên định. Đừng nên là con muốn trở nên vô thể, nhưng sự ràng buộc của cơ thể,ràng buộc của nghiệp, ràng buộc của người khác, ràng buộc của tài sản sở hữu, hay ràng buộc của tính cách và tâm ấn cuốn lấy con. Bất kỳ loại ràng buộc nào đều sẽ không cho phép con trở nên vô thể. Tương tự như khi ai đó mặc đồ chật, lúc cần, họ muốn cởi nó ra trong vòng một giây, nhưng lại không thể làm như vậy và đánh vật với nó vì nó đang bám chặt vào cơ thể. Tương tự như vậy, bất kỳ ràng buộc nào cũng sẽ kéo con về phía nó. Ràng buộc khiến cho linh hồn bị bó chặt. Vì vậy, BapDada luôn dạy bài học này “Trở nên miễn nhiễm, nghĩa là tách rời và cực kỳ yêu thương”. Con phải thực hành bài học này trong suốt một thời gian dài.
Lắng nghe kiến thức, trao kiến thức cho người khác và phục vụ là chuyện khác, nhưng sự thực hành này là cực kỳ cần thiết. Để thi đậu với bằng danh dự, con cần phải thi đậu trong bài thực hành này. Vì vậy, hãy gạch chân 2 lần sự chú ý vào việc thực hành này. Chỉ sau đó con sẽ trở nên sáng và nhẹ, đạt được trạng thái thoát nghiệp và đạt được vương miện kép. Con đã trở thành Brahmin, con đã đạt được quyền đối với của thừa kế của Cha, con đã trở thành học trò của Thượng Đế, con trở thành linh hồn được khai sáng, con trở thành người phục vụ cho thế giới. Con đã đạt được tất cả vận may ấy, còn giờ thì để thi đậu với bằng danh dự và đến gần với trạng thái thoát nghiệp giống như Cha Brahma, hãy đặc biệt chú ý thực hành trở nên tách rời và vô thể.
Brahma Baba đã trao cho con trải nghiệm thực tế về quả trái tức thì cho việc thực hành tách rời và yêu thương của ông ấy trước khi trở nên thoát nghiệp. Tất cả các con chia sẻ trải nghiệm của mình về điều này. Ông ấy vẫn tách rời trong khi lắng nghe, ông ấy vẫn tách rời trong khi thực hiện hành động và tách rời trong khi nói. Ông ấy đã không ngưng phục vụ. Ông ấy không ngưng thực hiện hành động, nhưng ông ấy vẫn tách rời, và đến ngày cuối cùng, ông ấy hoàn tất việc phục vụ cho những đứa con. Tách rời dễ dàng mang đến trải nghiệm thành công trong mọi hành động. Hãy thử xem – nói với ai đó trong suốt 1 tiếng và nỗ lực làm cho người ấy hiểu, so với việc lắng nghe và nói trong 15 phút trong khi ổn định mình trong trạng thái tách rời, trao cho linh hồn kia sóng rung động của trạng thái tách rời. Thành công mà con đạt được trong 15 phút này sẽ không đạt được trong 1 tiếng kia. Cha Brahma đã thực hành điều này và thị phạm cho con thấy. Vì vậy, con có hiểu con phải làm gì không?
Những công cụ đầu tiên chính là các con, những giáo viên, phải không? Con sẽ noi theo gương Cha, phải không? Dù con mở rộng việc phục vụ nhiều bao nhiêu, trong khi đi vào sự mở rộng, đừng giảm việc thực hành ổn định trong trạng thái cốt lõi. Đừng quên cốt lõi trong sự mở rộng. Ăn, uống và phục vụ, nhưng đừng quên tách rời. Con có thể phục vụ qua lời nói đến mức độ nào chứ? Con sẽ phục vụ cho bao nhiêu linh hồn? Giờ hãy lan tỏa sóng rung động tâm linh vào bầu không khí, sóng rung động của trạng thái vô thể và sóng rung động mạnh mẽ của trạng thái tách rời và yêu thương. Đây là cách để có tốc độ nhanh trong phục vụ. Trước khi phục vụ người khác, nếu con hoàn thiện phương pháp này ở bản thân, con sẽ có thể đạt được thành công trong phục vụ. Giờ việc nói đã trở nên dễ dàng, và con làm điều đó từ trái tim, bởi vì sự thực hành ấy giờ đây đã vững chắc. Tương tự như vậy, việc thực hành này cũng sẽ trở nên tự nhiên. Với sự thực hành tự nhiên này mà bản tính sẽ thay đổi, dù đó là bản tính của linh hồn hay tính chất của yếu tố vật chất. Con có hiểu không? Con không thấy khó, phải không? Con là con của Người Cha vĩ đại nhất, và con có quyền đối với thành quả vĩ đại nhất, vì vậy đây không phải là chuyện lớn đối với con.
Con biết cách chú ý (attention) mà, phải không? Hay con biết cách để trở nên căng thẳng (tension)? Tâm ấn nguyên thủy của con là tâm ấn chú ý. Bởi vì con biết cách để trở nên căng thẳng, nên chú ý thì có là việc gì lớn đâu? Con đã thấm nhuần thói quen trở nên căng thẳng rồi, phải không? Đừng căng thẳng, ngay cả trong lúc tập trung chú ý, hãy có sự chú ý tự nhiên. Những gì mà một số con làm đó là thay đổi từ chú ý thành căng thẳng, nhưng hãy để cho sự chú ý ở trong hình dáng là sự chú ý, đừng thay đổi nó. Thực hành nguyên thủy của con đó là giữ mình tách rời. Đã tách rời, đang rời và sẽ tách rời. Sự gắn kết không cho phép con trở nên tách rời. Thật ra, bản tính nguyên thủy của linh hồn là tách rời với cơ thể; cơ thể và linh hồn tách biệt nhau. Cơ thể không phải là linh hồn, và linh hồn không phải là cơ thể; linh hồn và cơ thể tách nhau, phải không? Chỉ là đã từng có thói quen gắn kết trong suốt 63 kiếp. Nguyên thủy vẫn luôn là nguyên thủy.
Achcha, nhiều đứa con hai lần nước ngoài cũng đã đến. Con đã đến để đón mừng năm mới. Con đã đến với tư cách là khách hay con đến với tư cách là con? Con có cảm nhận thuộc về, phải không? BapDada cũng vui khi nhìn thấy những đứa con của Người đang ở trong nhà của Người. Các con luôn là vật trang hoàng tô điểm cho ngôi nhà, vì vậy Madhuban được tô điểm với sự hiện diện của con. Đây là lý do vì sao BapDada vui khi nhìn thấy vật trang hoàng tô điểm ở trong ngôi nhà của Người. Dù con là dân Bharat hoặc ở nước ngoài, con luôn là vật trang hoàng cho ngôi nhà. BapDada chúc mừng con vì đã đến và Người cũng chúc mừng con khi con rời đi, bởi vì đến đây đã là tốt và rời khỏi đây cũng tốt. Đó không phải là từ biệt, mà chỉ là lời chúc mừng. Khi con rời khỏi nơi đây, con được chúc mừng cho công việc phục vụ con thực hiện; và khi con đến đây, con được chúc mừng cho cuộc gặp gỡ với Cha. Cả hai đều là lời chúc mừng, phải không? Achcha.
Gửi đến tất cả những đứa con từ vùng đất này và ở nước ngoài, những người liên tục có quyền; gửi đến những linh hồn hướng thượng liên tục duy trì cốt lõi của kiến thức và yoga; gửi đến những linh hồn sẽ trở nên đầy nhận thức về việc đến và đi; gửi đến những linh hồn yogi liên tục noi theo gương Cha Brahma và đến gần với trạng thái thoát nghiệp; gửi đến những đứa con ở trong niềm hạnh phúc với cảm nhận chúng thuộc về và có quyền; gửi đến những ai có niềm hạnh phúc ở trong tim… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
BapDada gặp nhóm Bác sĩ:
Điều gì đang ở trong tim của các con, các bác sĩ? Không phải là bệnh viện chứ? Làm cho Cha ngồi trong tim con nghĩa là trao sự chữa lành mãi mãi cho nhiều linh hồn khác. Ngày nay, ngay cả các bác sĩ cũng nói rằng thuốc không phát huy tác dụng nhiều như là lời chúc phúc. Họ cũng thất vọng với thuốc men, bởi vì họ biết tác dụng của thuốc là gì, còn có thể làm gì nữa đây? Đây là lý do vì sao ánh nhìn của mọi người giờ đang hướng về lời chúc phúc. Giờ đây, yoga, dưới hình thức là bài tập thể dục, đang phổ biến ở khắp nơi. Giờ họ đã tiến đến trạng thái yoga (Hatha yoga), và cuối cùng họ sẽ tiến đến trạng thái yoga dễ dàng (sahaj yoga). Trí tuệ của họ đã chuyển hướng khỏi thuốc men. Cuối cùng họ sẽ tiến đến đích đúng đắn. Vì vậy, đây là công việc mà các con thực hiện, phải không? Con là người hướng trí tuệ của mọi người đến đúng nơi, phải không? Tốt lắm. Bằng cách duy trì lòng can đảm, con tự động nhận được sự giúp đỡ của Cha và con sẽ tiếp tục làm như thế.
Ở đâu có can đảm, điều không thể cũng trở thành có thể. Con là người làm cho điều không thể trở thành có thể. Mọi người trên thế giới nói rằng rất khó để tập trung tâm trí. Thậm chí họ nói rằng điều đó là không thể, trong khi con nói gì? Với con, đó là chuyện của một giây, phải không? Con chỉ đơn giản nói “Baba!” và tâm trí con tiến đến đích của nó. Vì vậy, với con, đó là nhiệm vụ của một giây; trong khi với họ, điều đó là không thể. Có rất nhiều khác biệt! Con không mất thời gian, phải không? Không phải là con phải chờ cho bài hát bật lên, chờ đèn đỏ bật sáng thì tâm trí con mới tập trung được chứ? Con không phải đánh vật với tâm trí, phải không? Người là Cha của con, phải không? Người không phải là Cha của ai đó khác. Nếu ai đó không phải là cha của con và có người bảo rằng người ấy là cha con, con phải nhớ ông ấy, con sẽ không thể nhớ đến ông ấy, phải không? Tuy nhiên, Đấng này chính là Cha của con. Chẳng bao giờ là khó để nhớ đến người mà thuộc về con. Khó khi nhớ người mà không thuộc về con. Con nhớ đến Người với thẩm quyền. Hay con nhớ Người, nghĩ Người là Thượng Đế, Người thật vĩ đại, Người giống như là mặt trời? Hãy nhớ đến Người với thẩm quyền mọi thứ thuộc về con.
Trở thành đóa hồng tâm linh và tiếp tục tỏa ngát hương thơm suốt cả ngày. Hương thơm thu hút mọi người từ xa. Những ai ở xa sẽ thắc mắc hương thơm này đến từ đâu. Vì vậy, tính tâm linh của con sẽ thu hút cả thế giới. Hãy xem, hương thơm tâm linh còn thu hút được cả những người ở nước ngoài đến vùng đất này, phải không? Hương thơm tiến đến cả những vùng đất ở nước ngoài. Bất kỳ công việc nào con thực hiện, hãy tiếp tục lan tỏa hương thơm này với suy nghĩ thanh khiết của con. Trong khi làm bất cứ công việc gì, hãy kiểm tra trí tuệ con đang hướng về đâu. Trái với ý muốn của con, trí tuệ con đi theo nhiều hướng khác nhau; nó không chỉ đi theo một hướng. Bởi vì trí tuệ có thể đi theo hướng khác, nên con cũng có thể làm phục vụ, đồng thời có sự tưởng nhớ, phải không? Con chỉ mất chút thời gian để gắn trí tuệ hoàn toàn vào nhiệm vụ. Chẳng hạn như, khi phẫu thuật, trí tuệ phải hoàn toàn chuyên chú vào ca phẫu thuật, nhưng khi trao thuốc hoặc kiểm tra sức khỏe bệnh nhân, trí tuệ con có thể đồng thời làm công việc khác. Bởi vì trí tuệ có thể làm được việc đó, tại sao nó không thể làm được việc này? Tâm trí và trí tuệ có thói quen nghĩ vẩn vơ. Dù cho con xoay chiếc đĩa kiến thức hay con xoay chiếc đĩa những điều lãng phí, chắc chắn có cái gì đó đang xoay vần. Khi con xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân, mọi sự xoay vần khác kết thúc.
Vì vậy, tất cả các con đều hợp tác trong phục vụ, phải không? Những ai không có thời gian do hoàn cảnh của mình, giơ tay lên nào! Tất cả các con có thể phục vụ qua tâm trí mà, phải không? Làm phục vụ là cách tốt để giữ mình bận rộn. Con càng giữ mình bận rộn, con sẽ càng an toàn. Dù con phục vụ bằng suy nghĩ, lời nói hay hành động, chắc chắn hãy giữ cho trí tuệ con bận rộn. Con giữ mình bận rộn với đôi tay và đôi chân con, đồng thời cũng giữ cho trí tuệ con bận rộn. Tạo ra thời gian biểu cho bản thân. Người nào càng quan trọng, thời gian biểu của họ càng được ấn định sát sao. Vì vậy, con là người vĩ đại nhất, phải không? Hãy tìm kiếm khắp cả chu kỳ xem có ai vĩ đại hơn Brahmin không? Ngay cả thánh thần cũng không được như vậy. Dù con sẽ trở thành thánh thần, điều đó chẳng sánh được với cuộc đời này. Trong mọi cuộc đời, cuộc đời Brahmin là hướng thượng nhất. Achcha.
Blessing:
Mong con đạt được quyền đối với số hạng đầu tiên bằng cách trở nên vững mạnh bằng nguồn nuôi dưỡng avyakt và là người “đến sau, đi mau, về trước”.
Những linh hồn đến vào thời gian diễn ra phần vai avyakt (Brahma Baba phục vụ trong hình thể thiên thần 24/7) thì dễ dàng nhận được vận may đạt được tốc độ nhanh trong nỗ lực của mình. Sự nuôi dưỡng avyakt này dễ dàng làm cho con trở nên vững mạnh, theo đó con có thể tiến lên nhiều đến mức con muốn. Vào lúc này, con nhận được lời chúc phúc “đến sau, đi mau, về trước”. Vì vậy, hãy sử dụng lời chúc phúc này, nghĩa là đưa lời chúc phúc này vào thực hành tương ứng với thời gian. Sử dụng bất cứ điều gì con nhận được, rồi con sẽ đạt được quyền ở trong số hạng đầu tiên.
Slogan:
Được đặt ngồi trên chiếc ghế tự trọng, con sẽ tự động nhận được sự tôn trọng của mọi người.