Hôm nay, Người Cha, Đấng vỗ về những trái tim, đã đặc biệt đến để đáp ứng mong muốn của tất cả những đứa con của Người và để tổ chức cuộc gặp gỡ với những đứa con. Dù gì thì tất cả những đứa con lúc nào cũng tổ chức cuộc gặp gỡ trong hình dáng avyakt (thiên thần tinh tế). Tuy nhiên, chúng luôn có mong muốn tổ chức cuộc gặp gỡ avyakt (tinh tế) thông qua hình dáng hữu hình. Đây là lý do vì sao Người Cha cũng phải đi từ nơi tinh tế (avyakt) vào nơi hữu hình này.
Vào lúc này, BapDada đang nhìn thấy tất cả những người con ở vùng đất này và cả những đứa con ở nước ngoài – trong tâm trí chúng, tất cả đều đang hiện diện ở Madhuban. Con ở đây trong hình dáng hữu hình của mình, và vô số những đứa con khác đang tổ chức cuộc gặp gỡ trong hình dáng tinh tế của chúng. BapDada cũng đang hồi đáp lại cho tình yêu của tất cả những đứa con. Dù con ở đâu, trong sự tưởng nhớ của con, con đều gần gũi với trái tim Người Cha. BapDada đang nghe khúc nhạc yêu thương của mọi người. Người Cha biết điều đó. Đối với những đứa con, không ai nhớ đến những đứa con ngoại trừ Người Cha; và đối với Cha cũng thế, không có ai khác ngoại trừ các con. Con liên tục nhận thức rằng con thuộc về Baba và Baba thuộc về con. Nhận thức này là dễ dàng và nó cũng làm cho con trở nên mạnh mẽ. Những đứa con đáng yêu thư thế chính là hiện thân của sự tưởng nhớ, chúng không bao giờ có thể yếu, không chỉ về mặt thể lý mà còn cả trong giấc mơ của chúng. Yếu nghĩa là thay vì là “Baba của tôi”, con có ý thức “của tôi” đối với thứ khác. Có nhận thức “Baba của tôi” nghĩa là tổ chức cuộc gặp gỡ (mela). Nếu thay vì nhận thức về một Đấng duy nhất, con lại có ý thức “của tôi” đối với điều gì đó, rồi chuyện gì xảy ra đây? Nhận thức về một Đấng duy nhất là cuộc tề tựu (mela), còn cái kia là hỗn loạn (jamela).
Một số con nghĩ rằng dù gì Baba cũng là của chúng, nhưng chúng cũng phải nói “của tôi” đối với một hoặc hai người khác. Chúng nói “Con đâu cần ai khác đâu, nhưng con cần một vài điểm tựa”. Tuy nhiên, lời hứa của con là gì? Có phải là “Thuộc về một Người Cha, không ai khác không?”. Hay là “Thuộc về một Người Cha và một người khác nữa?”. Rồi con trở nên ngây ngô. Có thêm nhiều người khác nữa bao hàm trong nhận thức ấy, đây là lý do vì sao nó trở thành mớ hỗn độn (jamela). Con có thể tìm thấy món đồ chơi như thế trong thế giới cũ này, bên ngoài dường như chỉ có một, nhưng bên trong lại chứa đựng thêm thứ khác, rồi bên trong đó lại có thêm thứ khác nữa (giống như búp bê Nga). Con mở cái này ra thì lại có cái khác ở bên trong; khi con mở cái thứ hai ra thì lại có cái khác ở bên trong nữa. Tình trạng này cũng giống như món đồ chơi ấy. Nhìn bên ngoài rõ ràng là chỉ có một thôi, nhưng ẩn chứa bên trong lại là nhiều thứ khác.
Vậy thì con có thể tổ chức cuộc gặp gỡ (mela) như thế nào đây khi mà con rơi vào mớ hỗn độn (jamela)? Con sẽ bị mắc kẹt trong mớ hỗn độn (jamela), hay là con sẽ tổ chức cuộc gặp gỡ (mela)? Đừng nghĩ rằng chỉ có hai thôi mà. Ngoài Người Cha ra, nếu con chấp nhận bất cứ linh hồn nào khác hoặc thậm chí bất kỳ tiện ích vật chất nào như là chỗ dựa của con, ngay cả chỉ trong suy nghĩ của con, thì cỗ máy của Thượng Đế vận hành với tốc độ rất nhanh, diễn ra một cách tự động. Khoảnh khắc con làm cho ai đó hay điều gì đó trở thành chỗ dựa của con, tâm trí và trí tuệ con bước ra khỏi Người Cha. Do bước ra khỏi Người Cha, Đấng Chân Lý, nên trí tuệ bắt đầu xem những thứ giả trá là thật, và điều sai hóa thành đúng. Trí tuệ bắt đầu có những suy xét sai. Rồi dù cho ai đó có cố gắng giải thích bao nhiêu rằng điều kia là không đúng, thì người với sức mạnh của sự giả trá sẽ chứng minh điều đúng đắn là sai với người đang cố gắng giải thích cho anh ta. Hãy luôn nhớ rằng ngày nay, theo Vở kịch, đây là vương quốc giả dối và kẻ cai trị vương quốc giả dối ấy chính là Ravan. Hắn ta có rất nhiều cái đầu, nghĩa là sức mạnh của sự giả dối của hắn thì khủng khiếp! Quần thần của hắn cũng rất dữ dội. Phán quan và luật sư của hắn cũng hết sức ma mãnh. Đây là lý do vì sao chúng đưa ra nhiều ý khác nhau dẫn đến sự phân định sai lầm theo cách hết sức ngọt ngào. Đây là cách chúng ma mãnh trong việc chứng minh điều giả dối là thật.
Tuy nhiên, sự khác biệt giữa sự thật và sự giả dối là gì? Chiến thắng của sự giả dối là tạm thời bởi vì vương quốc của sự giả dối là tạm thời. Sự thua bại của sự thật cũng chỉ là tạm thời, sự chiến thắng của sự thật mới là vĩnh cửu. Những ai chiến thắng dựa trên sự giả dối thì chỉ hạnh phúc ngay lúc đó. Chúng ăn mừng trong niềm hạnh phúc chỉ trong khoảng thời gian ngắn ngủi, chúng xem bản thân mình là đúng. Tuy nhiên, khi khoảng thời gian hạnh phúc tạm thời ấy kết thúc và khi sự chiến thắng của sự thật được hiển lộ, chúng ăn mừng trong niềm vui dưới sự ảnh hưởng của sự giả dối đến mức độ nào, thì có sự hối tiếc nhiều gấp trăm lần cho sự giả dối bởi vì con đã bước ra khỏi Người Cha. Con không bước ra khỏi Người Cha về mặt thể lý. Thực tế là con xem mình là người có hiểu biết kiến thức, con bước ra khỏi Người Cha với tâm trí và trí tuệ của con. Bước ra khỏi Người Cha nghĩa là thay vì trở nên đầy đủ thẩm quyền đối với mọi thành quả mãi mãi, con chỉ đạt được một nửa quyền thôi. Một số con nghĩ rằng ít ra chúng nên ăn mừng với niềm vui, niềm hạnh phúc cho sự chiến thắng trong vương quốc của sự giả dối với sức mạnh của sự giả dối trong khoảng thời gian này, bởi vì “Ai thấy được tương lai chứ? Dù sao thì có ai thấy được gì đâu? Chúng ta đều sẽ quên hết, và mọi người khác cũng sẽ quên hết”. Tuy nhiên, đó là sự suy xét dựa trên sự giả dối. Tương lai là cái bóng của hiện tại. Tương lai không thể nào được tạo ra mà không có hiện tại. Linh hồn dưới sự ảnh hưởng của sự giả dối có thể đung đưa trên chiếc xích đu của niềm hạnh phúc tạm thời – từ việc nhận được tên tuổi, sự nể trọng, niềm vinh dự… nhưng linh hồn như thế không thể nào ăn mừng trong niềm vui dựa trên tên tuổi, sự nể trọng, danh vọng… tạm thời, người ấy không thể nhận được tình yêu thương và lời chúc lành từ trái tim của mọi linh hồn. Người ấy có thể có được tình yêu hời hợt, nhưng không phải là sự nể trọng từ tận trái tim. Linh hồn ấy có thể nhận được danh vọng tạm thời, nhưng không thể trải nghiệm được sự vinh danh từ Người Cha – được đặt ngồi trên ngai vàng trái tim của Người. Thông qua những bầu bạn giả trá, linh hồn ấy có thể có được tên tuổi, nhưng không thể ghi tên mình trong tim của BapDada, bởi vì linh hồn ấy đã bước ra khỏi BapDada. Hãy để tương lai qua một bên – dù gì nó cũng được hiểu – có nhiều sự khác biệt giữa thành quả hiện tại nhận được từ sự thật và từ sự giả dối. Làm cho người khác thuộc về con nghĩa là làm cho sự giả dối trở thành chỗ dựa của con. Đấy chính là sự hỗn loạn (jamela)!
Con sẽ nói “Đâu phải là thứ gì khác đâu, nhưng thỉnh thoảng con cũng cần đến một chút hỗ trợ”. Tuy nhiên, phá vỡ lời hứa nghĩa là mắc kẹt trong mớ hỗn độn (jamela). Con có hứa rằng chỉ mỗi Baba là của con và thỉnh thoảng có thể có người khác không? Liệu người thứ hai có được phép không? Đấy có phải là điều con đã viết? Thậm chí nếu con nhận lấy sự hỗ trợ của tên tuổi, sự nể trọng và danh vọng tạm thời, hoặc sự hỗ trợ của con người, hoặc sự hỗ trợ từ bất kỳ tài sản sở hữu nào, khi con đã hứa sẽ không có ai khác, thì người kia đã đến từ đâu? Tất cả những điều đó là sự ma mãnh bẫy nhốt con vào mớ hỗn độn (jamela) của vương quốc giả dối. Người Cha nói rằng những đứa con thì biết Ta – Ta là ai và Ta là gì – theo thứ hạng. Tương tự như vậy, không phải lúc nào con cũng biết về Ravan, kẻ cai trị của vương quốc giả dối – hắn ta là ai và hắn ta là gì. Thỉnh thoảng con quên, và thỉnh thoảng con biết về hắn ta. Hắn ta là kẻ cai trị, do đó quyền năng ấy chẳng thua kém chút nào! Dù giả hay thật thì đây vẫn là vương quốc của hắn. Do đó, hãy kiểm tra bản thân, chứ không phải kiểm tra người khác.
Ngày nay, mọi người trở nên tài tình trong việc kiểm tra người khác. BapDada nói “Hãy trở thành người kiểm tra bản thân và là người thực thi cho người khác”. Tuy nhiên, con làm gì? Con trở thành người kiểm tra người khác và tạo dựng nên nhiều câu chuyện. Mỗi ngày BapDada nghe câu chuyện nào của tất cả những đứa con? Cuốn sách tập hợp những câu chuyện hẳn là rất đồ sộ. Vì vậy, hãy kiểm tra bản thân! Khi con bắt đầu kiểm tra người khác, nó trở thành câu chuyện dài dòng; còn khi con kiểm tra bản thân, mọi câu chuyện đều kết thúc và sẽ chỉ có một câu chuyện đời thật sự, thực tế. Những đứa con đều nói “Baba ơi, con rất yêu Người”. Con chỉ nói suông thôi, hay là con thật sự có tình yêu thương ấy? Con sẽ nói gì đây? Thỉnh thoảng con chỉ nói suông thôi, lúc khác con dành cho Người tình yêu thương ấy. Người Cha đã đưa ra bằng chứng thực tế cho tình yêu thương của Người “Dù cho con là gì, dù cho con thế nào, con vẫn là của Ta”. Tuy nhiên, giờ con phải đưa ra bằng chứng. Con phải đưa ra bằng chứng nào? Người Cha nói “Dù cho con là gì, dù cho con thế nào, con vẫn là của Ta”, vậy thì con sẽ nói gì đây? “Người là tất cả đối với con”. Đừng nên là cũng có một chút thứ gì đó khác nữa. Con có tình yêu dành cho Cha, nhưng thỉnh thoảng con bị ảnh hưởng bởi vương quốc của sự giả dối. Achcha.
Gửi đến tất cả những đứa con chân thật ở khắp mọi nơi, những đứa con thuộc về Người Cha chân thật và nhận ra sự thật; gửi đến những linh hồn hướng thượng tan hòa trong tình yêu thương; gửi đến những linh hồn mạnh mẽ liên tục làm tròn mọi lời hứa của mình; gửi đến tất cả những linh hồn mạnh mẽ, những linh hồn nhận ra sự thật; gửi đến tất cả những ai thoát khỏi trở ngại bằng cách tưởng nhớ và phục vụ; gửi đến những đứa con liên tục đồng hành và ở gần bên Cha… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste.
BapDada gặp những cư dân Madhuban:
Cư dân Madhuban đã nhận được bao nhiêu quả trái hữu hình, thiết thực rồi? Đâu là điểm đặc biệt của Madhuban, điều mà không thể tìm thấy ở bất kỳ nơi nào khác? Những ai sống trên cánh đồng hành động hướng thượng này thì luôn noi theo gương cha. Điểm đặc biệt của Madhuban đó là đây chính là cánh đồng hành động đặc biệt của cha Brahma. Vì vậy, cư dân Madhuban noi theo gương cha Brahma trong mỗi hành động mà họ thực hiện. Trên cánh đồng hành động, hành động là điều đặc biệt. Vì vậy, con có đang noi theo gương cha Brahma trong hành động của con không? Con có noi theo gương cha Brahma trong mọi hành động mà con thực hiện từ giờ amrit vela cho đến tối không? Cư dân của Madhuban có sức mạnh tưởng nhớ phụ trội trên cánh đồng hành động này. Điều đó được nhìn thấy trong hành động của con không, hay là nó sẽ được nhìn thấy trong hành động của con? Con sẽ nói gì nào? Con có nhìn vào bản thân con không? Hãy noi theo gương cha Brahma trong mỗi bước đi: từ lúc thức giấc, lúc ngồi, lúc đi lại, nói năng, khi con đi vào mối tương giao, mối quan hệ với người khác – con có đang noi theo những hành động của cha Brahma trong mọi việc không? Đây chính là lợi ích của cánh đồng hành động này, phải không? Vậy thì con có đang thu nhận nhiều lợi ích không? Các Shakti nghĩ gì nào? Những ai ở Madhuban thì có thể nhận được lợi ích từ cánh đồng hành động này – những người khác thì phải đến đây để nhận được lợi ích, trong khi con (cư dân Madhuban) thì đã nhận được lợi ích rồi. Đó là vùng đất của những lời chúc lành và vùng đất của hành động. Vậy thì mỗi hành động có xứng đáng nhận được lời chúc phúc không, nghĩa là có những lời chúc phúc tuôn ra từ đôi môi của bất kỳ ai nhìn thấy hành động đó? Điều này được biết như là nhận chúc phúc từ mảnh đất của phước lành. Thậm chí nếu con có đang thực hiện những hành động bình thường, thì cũng hãy để cho những điểm đặc biệt được nhìn thấy qua những hành động bình thường ấy. Đây là điểm đặc biệt của Madhuban, phải vậy không?
Niềm hy vọng đặc biệt hướng thượng mà cha Brahma có đối với những đứa con ở trên cánh đồng hành động này là mỗi linh hồn Brahmin ở Madhuban, mỗi một linh hồn hướng thượng, trở thành tấm gương cho những hành động được thực hiện bởi cha Brahma. Vậy thì con nhìn thấy gì trong gương nào? Đây là điều có thể được nhìn thấy, phải không? Khi con đứng trước gương, con sẽ thấy hình ảnh y đúc của mình hay con thấy ai khác nữa? Vì vậy, hành động của cha Brahma nên được nhìn thấy qua tấm gương hành động của con. Tất cả các con luôn nói rằng các con có vận may, đúng vậy. Tuy nhiên, hãy để những hành động của cha Brahma được nhìn thấy trong mỗi hành động của con. Ai sẽ đạt được chứng chỉ này và khi nào thì con đạt được nó đây? Con sẽ đạt được nó, có phải không? Hay là con đã đạt được nó rồi? Những ai đã đạt được chứng chỉ “hành động hiển lộ người Cha” thì mọi lời nói, hành động của chúng cũng giống như Cha, ngay cả trong cách chúng ngồi, đi lại, nhìn ngắm, hay tương giao cũng đều giống như Cha. Con đã đạt được chứng chỉ như thế chưa? Những ai muốn đạt được nó, hãy giơ tay lên nào! Điều này cũng tốt. Trước khi nói, thì chúng sẽ làm trước. Tuy nhiên, con phải giữ mục tiêu rằng mỗi hành động của con là ngang bằng với hành động của cha Brahma. Thật dễ để noi theo gương cha Brahma, phải không con? Trở nên vô thể nghĩa là liên tục ổn định trong trạng thái vô thể. Thay vì như thế, noi theo gương cha Brahma trong hành động thì dễ dàng hơn. Cha Brahma đang trao cho con một nhiệm vụ dễ dàng, chứ không phải là điều gì khó khăn. Vì vậy, tất cả các con hãy giữ mục tiêu này: bất kỳ ai nhìn thấy con ở Madhuban, thì những hành động của cha Brahma nên được nhìn thấy. Qua hành động của con, con có thể làm cho cha Brahma trở nên hiện diện ở khắp mọi nơi. Dù họ nhìn đi đâu, thì họ đều nhìn thấy những người đồng đẳng với cha Brahma. Điều đó có thể không con?
Lời ngợi ca về Madhuban nghĩa là lời ngợi ca về những cư dân Madhuban. Nó không phải là lời ngợi ca dành cho những bức tường ở Madhuban, nó chính là những lời ngợi ca dành cho cư dân Madhuban. Con nghe lời ngợi ca Madhuban từ khắp mọi nơi và con nghe mỗi ngày, phải không? Lời ngợi ca là dành cho ai khi họ ngợi ca cư dân Madhuban? Đó là lời ngợi ca dành cho tất cả các con, phải không? Con có niềm hân hoan say sưa rằng con là cư dân của Madhuban. Giống như con có niềm hân hoan say sưa này, hãy để nó được nhìn thấy rằng con là người ngang bằng với cha Brahma và đang noi theo gương cha Brahma. Achcha. Tất cả các con hài lòng phải không? Con có cần bất kỳ sự cứu rỗi nào không? Con đang ngồi trên mảnh đất của sự cứu rỗi. Con đang ngồi đây thật thảnh thơi! Các con phải làm việc bằng cơ thể của mình, tuy nhiên con nhận được mọi thứ đã được làm sẵn rồi. Những ai không làm việc bằng cơ thể thì bị buộc phải tập thể dục. Con may mắn khi con không bị buộc phải vận động. Đôi tay và đôi chân của con làm việc không ngừng nghỉ. Người nào càng bận rộn, thì càng được an toàn khỏi Maya và bệnh tật thể lý. Trí tuệ con luôn bận rộn, phải không? Không có việc nào bị lãng phí. Những ai luôn bận rộn thì thật là may mắn. Vì vậy, đừng để bản thân con rảnh rỗi. Con nói “Con đã làm việc này lâu rồi, hãy để con bây giờ được thảnh thơi”. Luôn giữ mình bận rộn là dấu hiệu của việc có vận may hạnh phúc. Con có vận may mà, phải vậy không? Hãy luôn giữ cho bản thân con bận rộn. Achcha. Bây giờ, hãy làm việc gì đó cụ thể và chỉ cho BapDada thấy. Con có hiểu không?
Điểm đặc biệt nào mà con đã thấy trên gương mặt của cha Brahma? Có sự chín chắn (nghiêm túc) và cũng có cả nụ cười. Chín chắn nghĩa là hướng nội. Cùng với điều đó, ông ấy cũng hay pha trò. Dấu hiệu của sự hướng nội chính là liên tục là hình ảnh của sự chín chắn, lạc đắm vào Đại Dương. Gương mặt của ông ấy thể hiện ông ấy đang chìm đắm trong việc nghiền ngẫm và suy tư, rồi sau đó ông ấy nhoẻn miệng cười. Con đã nhìn thấy cả hai phẩm chất này trên gương mặt của ông ấy. Vì thế, hãy để gương mặt của con giống hệt như gương mặt của cha Brahma. Hãy để cha Brahma được hiển lộ trên gương mặt con và trong hình dáng của con, bởi vì Madhuban là nơi phục vụ của Brahma Baba và là nơi ông ấy thực hiện hành động. Vì thế, hãy để cũng những hành động và sự phục vụ như thế được nhìn thấy ở những người sống trên mảnh đất này. Hãy liên tục giữ cho ngọn đèn hy vọng này được thắp lên. Đây là hy vọng mà cha Brahma có ở con. Bây giờ, hãy tổ chức lễ hội Deepwali theo cách này. Thắp lên ngọn đèn của niềm hy vọng mà BapDada có ở con. Khi mỗi người các con thắp sáng ngọn đèn (deepak) này, nó sẽ là lễ hội Deepmala (một chuỗi ánh sáng). Nếu một hoặc hai ngọn đèn trong một vòng tròn đi ra ngoài, thì nó còn đẹp không? Nếu thậm chí một hoặc hai ngọn đèn nhấp nháy, thì nó cũng không đẹp. Đây là lý do tại sao tất cả các con phải luôn được thắp sáng trong lễ hội này.
Tất cả các con, cư dân của Madhuban, cũng nên là thẩm phán, tự phán xét bản thân. Trước khi con phán xét điều gì đó, trước hết hãy phán xét bản thân mình. Rồi thời gian của con và thời gian của những người khác sẽ không bị lãng phí. Madhuban chính là Cung điện Bình an. Khi con có bình an trong tâm trí và bình an trên đôi môi con, thì những tia bình an sẽ tỏa khắp Madhuban, Cung điện Bình an. Những con người sầu muộn thì hỏi xin bình an từ tất cả các con, những người sống trong Cung điện Bình an. Tuy nhiên, những tia bình an của con vẫn chưa chạm đến những người đang chuẩn bị cho sự hủy diệt. Đây là lý do tại sao có một cuộc giằng co. Thỉnh thoảng con có bình an và thỉnh thoảng con có bất an. Để xoa dịu họ, những tia bình an từ Cung điện Bình an phải chạm đến họ. Rồi sau đó trí tuệ của họ mới đưa ra quyết định cuối cùng. “Họ sẽ hủy diệt mọi thứ. Mọi người sẽ trở về Nhà, đến vùng đất bình an, một cách bình an”. Vì vậy, bây giờ hãy trở thành người trao tặng vĩ đại và chúc phúc cho những người ăn xin bằng sự trao tặng vĩ đại này. BapDada luôn xem các con, những cư dân của Madhuban, là những viên ngọc gần gũi, những người sẽ mang các linh hồn trên thế giới đến gần với BapDada. Vì vậy, con hãy đưa ra bằng chứng này. Khi các con thực hiện chính xác như cách Brahma Baba làm, thì các quả bom vô hạn sẽ được thả xuống. Sau đó sẽ là lễ bắn pháo hoa và lễ đăng quang. Bây giờ hãy chọn ngày cho điều này. Ngày mà tất cả các con trở thành bản sao của Brahma Baba. Các con, cư dân của Madhuban, có thể làm bất cứ điều gì con muốn. Achcha, vì vậy các con đang nghĩ về điều gì?
BapDada không chỉ có một cái máy để quay lại tất cả những suy nghĩ trong tâm trí các con, mà BapDada còn có thể nhìn thấy một cách rõ ràng điều gì đang diễn ra trong tâm trí của mỗi người con. Ngay cả giờ đây, các nhà khoa học cũng đang cố gắng phát minh ra một chiếc máy quay để có thể thu nhận dòng suy nghĩ của ai đó. Những nhà khoa học bất lực, tội nghiệp kia đang nỗ lực rất nhiều! Trong khi họ đang cố phát minh ra những thứ như thế, họ sẽ bị bỏ lại và con sẽ thừa hưởng những tiện ích mà họ đã tạo ra cho con. Achcha.
Blessing:
Với sức mạnh nhận biết, mong con bảo vệ bản thân khỏi bầu bạn xấu và lãng phí, và trở thành linh hồn mạnh mẽ.
Một số con bảo vệ mình khỏi bầu bạn xấu, nhưng chúng lại bị ảnh hưởng bởi bầu bạn lãng phí, bởi vì những điều lãng phí thì thú vị và hấp dẫn. Đây là lý do vì sao lời dạy của BapDada là: “Đừng nghe điều lãng phí, đừng nói điều lãng phí, đừng làm điều lãng phí, đừng nhìn điều lãng phí và đừng suy nghĩ lãng phí”. Hãy trở nên mạnh mẽ đến mức không sắc màu nào khác ngoài sắc màu đồng hành của Cha có thể ảnh hưởng đến con. Với sức mạnh của sự nhận biết, hãy sớm nhận ra bầu bạn xấu và lãng phí, rồi chuyển hóa nó. Sau đó, con sẽ được gọi là linh hồn mạnh mẽ.
Slogan:
Để trải nghiệm sự nhẹ nhàng, hãy liên tục giữ quân bình giữa việc là chủ nhân và là đứa trẻ.