Cốt lõi của toàn bộ kiến thức này chính là nhận thức
Hôm nay, Người Cha mạnh mẽ đang ngắm nhìn những đứa con tràn đầy sức mạnh của Người từ khắp muôn nơi. Mỗi một đứa con mạnh mẽ đang tiến lên tùy theo sức mạnh của mình. Nền tảng cho cuộc đời mạnh mẽ này, nghĩa là nền tảng cho cuộc đời tâm linh, hướng thượng, hạnh phúc, được trải đầy thành công này là gì? Nền tảng chính là một từ: nhận thức.
Thật ra, cả Vở kịch này là về quên và nhớ. Vào lúc này, trò chơi nhớ đang diễn ra. BapDada chuyển hóa các con, những linh hồn Brahmin, dựa trên điều gì? Người chỉ đơn giản nhắc nhở con rằng mỗi người các con chính là linh hồn, chứ không phải là cơ thể. Rồi nhận thức này sẽ mang đến sự chuyển hóa cho linh hồn rất nhiều. Mọi thứ đều đã thay đổi, phải không? Điều đặc biệt trong cuộc đời con người chính là nhận thức. Hạt giống chính là nhận thức, với hạt giống này, thái độ, ánh nhìn, hành động và trạng thái của con hoàn toàn thay đổi. Đây là lý do vì sao được nhớ rằng “Nhận thức của con như thế nào, trạng thái của con như thế ấy”. Người Cha đã chuyển hóa nền tảng – nhận thức của con.
Khi nền tảng trở nên hướng thượng, cả cuộc đời con tự động trở nên hướng thượng. Người đã chuyển hóa điều nhỏ như thế: Con không phải là cơ thể; con là linh hồn. Ngay khi sự chuyển hóa này diễn ra, ngay khi con có nhận thức này, con trở nên mạnh mẽ bởi vì con, linh hồn, là chủ nhân toàn năng. Cuộc đời mạnh mẽ này giờ cảm nhận thật đáng yêu. Bản thân con đã trở thành hiện thân của nhận thức, con cũng nhắc nhở người khác về điều này và hoàn toàn chuyển hóa họ từ việc họ đã là gì. Với nhận thức này, con thay đổi cả thế giới của con. Thế giới của Thượng Đế thật đáng yêu! Thậm chí nếu con đang sống với những linh hồn đời thường chỉ để làm phục vụ, thì tâm trí con luôn ở trong thế giới tâm linh. Đây còn được biết là trở thành hiện thân của tưởng nhớ. Dù cho tình huống nào xuất hiện, linh hồn mạnh mẽ, là hiện thân của tưởng nhớ, xem đó là gì? Là trò chơi. Linh hồn như thế sẽ không bao giờ e sợ. Đối với linh hồn mạnh mẽ, dù cho “tình huống” có lớn thế nào, tất cả những thứ đó chỉ là cảnh ven đường để tiến đến đích. Vì vậy, con tận hưởng những cảnh ven đường này, phải không? Thậm chí con còn bỏ tiền ra để đi ngắm những cảnh ven đường. Ngày nay, người ta cũng đi đến Abu để du ngoạn. Nếu không có cảnh ven đường trên hành trình, con có thích lối đó không? Con sẽ thấy chán. Tương tự như vậy, đối với linh hồn là hiện thân của tưởng nhớ và là hiện thân của sức mạnh, dù con gọi đó là tình huống, bài thi, trở ngại hay vấn đề, thì chúng đều là cảnh ven đường. Con nhận thức rằng con đã lướt qua những cảnh ven đường này trên đường con đi để đến đích của mình vô số lần rồi. Chúng chẳng phải là điều gì mới, vì vậy nền tảng cho điều này là gì? Là nhận thức. Nếu nhận thức này mất đi, nghĩa là nếu nền tảng này bị lay chuyển, cả tòa nhà cuộc đời con bắt đầu rung lắc. Con không bị lay chuyển, phải không?
Nền tảng cho cả bốn môn học trong việc học này chính là nhận thức. Môn học quan trọng nhất là tưởng nhớ. Tưởng nhớ nghĩa là nhận thức “Tôi là ai?” và “Người Cha là ai?”. Môn học thứ hai là kiến thức. Con đã nhận được kiến thức về Đấng Sáng Tạo và tạo vật. Baba đang nhắc nhở con rằng về nguyên thủy, vĩnh cửu con là gì và hiện tại con là gì: Brahmin là người sẽ trở thành thiên thần và thiên thần sẽ trở thành thánh thần. Con cũng đã được nhắc nhở về nhiều loại nhận thức khác. Vì vậy, đó là nhận thức về kiến thức, phải không? Môn học thức ba là đức hạnh thánh thiện. Con cũng đã được nhắc nhở rằng đức hạnh thánh thiện là đức hạnh của các con, những Brahmin. Bởi vì con có danh sách các đức hạnh trong nhận thức của mình, nên con có thể sử dụng chúng vào lúc thích hợp. Kết quả sẽ là gì nếu nhận thức này bị thiếu? Con sẽ không thể sử dụng đức hạnh vào lúc cần đến. Con được nhắc nhở về nó sau khi thời gian đã qua đi “Con không muốn làm điều này nhưng nó đã xảy ra, con sẽ không làm nó trong tương lai nữa đâu”. Vì vậy, để đưa đức hạnh thánh thiện vào thực tế, con cần có nhận thức ấy vào lúc đó. Thỉnh thoảng, con cười mình vì một vài điều. Khi con quên điều gì đó, trạng thái của con lúc đó là gì? Con có điều đó, nhưng con không nhớ ra nó khi cần, vì vậy con trở nên hoang mang. Tương tự như vậy, ở đây cũng thế, bởi vì con không nhớ nó khi cần, thỉnh thoảng con trở nên hoang mang. Vì vậy, nền tảng cho việc có đức hạnh thánh thiện là gì? Là hiện thân liên tục của sự tưởng nhớ. Đức hạnh thánh thiện sẽ được sử dụng liên tục, tự nhiên và dễ dàng trong mỗi hành động. Môn học thứ tư là phục vụ. Nếu trong khi phục vụ, con không là hiện thân của tưởng nhớ, không là linh hồn công cụ và không là người mang lại lợi ích cho thế giới, con không thể nào thành công trong việc phục vụ. Rồi con không thể làm cho bất kỳ linh hồn nào trở thành hiện thân của tưởng nhớ bằng cách phục vụ cho họ. Làm phục vụ cũng là nhắc nhở người khác về bản thân và về Người Cha.
Vì vậy, nền tảng của bốn môn học chính là nhận thức, phải không? Từ “nhận thức” là cốt lõi của toàn bộ kiến thức. BapDada đã nói cho con biết trước câu hỏi cho bài thi kiểm tra cuối cùng sẽ là gì. Nó sẽ không là một bài thi dài dòng phức tạp. Đó sẽ là bài thi chỉ với một câu hỏi và chỉ mất một giây thôi. Câu hỏi đó là gì? Là người chinh phục sự gắn kết và là hiện thân của tưởng nhớ. Con đã biết trước câu hỏi rồi, vì vậy con nên thi đậu. Tất cả các con sẽ thi đậu với hạng nhất chứ? Hay con sẽ thi đậu theo thứ hạng?
Những đứa con hai lần nước ngoài sẽ thi đậu với con số nào? (Số một) Vậy thì chuỗi hạt sẽ được hoàn thành chứ? Con có lòng hăng hái, nhiệt tình rất tốt. Những đứa con hai lần nước ngoài có cơ hội đặc biệt “đến sau, đi mau, về trước”. Con có đường lề này. Nếu một chuỗi hạt riêng được chuẩn bị, con sẽ phải sống ở nơi tổ chức picnic. Nếu con thích nó hơn, một chuỗi hạt riêng sẽ được tạo ra chứ? Có đường lề cho con để đi vào chuỗi hạt. Con sẽ đi vào chuỗi hạt. Achcha.
Tất cả các con, các giáo viên, là hiện thân của tưởng nhớ, phải không? Con là hiện thân của tưởng nhớ trong cả bốn môn học. Con không phải gắng sức vất vả, phải không? Giáo viên nghĩa là làm cho người khác trở thành hiện thân của tưởng nhớ với diện mạo của con như là hiện thân của tưởng nhớ. Hãy nhắc nhở người khác thông qua diện mạo của con – Tôi là linh hồn. Ngay khi họ nhìn vào vầng trán con, hãy để họ nhìn thấy linh hồn đang tỏa chiếu lấp lánh: một viên ngọc đang tỏa sáng lấp lánh. Khi nhìn thấy viên ngọc rắn, không ai còn chú ý đến con rắn nữa; sự chú ý hướng đến viên ngọc. Vì vậy, khi họ nhìn thấy viên ngọc vĩnh cửu đang tỏa chiếu lấp lánh, họ sẽ không còn ý thức về cơ thể. Sự chú ý của họ sẽ tự động hướng đến linh hồn. Các giáo viên chính là công cụ cho công việc phục vụ như thế. Nhắc nhở người đã lãng quên thì chính là công việc phục vụ của con.
Con mạnh mẽ, phải không? Hay là thỉnh thoảng con e sợ? Nếu các giáo viên sợ hãi, chuyện gì sẽ xảy ra với các học trò đây? Là giáo viên nghĩa là trở thành hiện thân của tưởng nhớ và là hiện thân của sức mạnh liên tục, tự nhiên. Giống như Brahma ở phía trước, tương tự như vậy, các con, các giáo viên cũng ở phía trước, phải không? Là công cụ nghĩa là ở phía trước. Con đã có lòng can đảm dâng nộp bản thân để làm phục vụ và con đã trở nên mạnh mẽ, vì vậy nhận thức này là gì? Đây là vận may của sự từ bỏ. Con đã từ bỏ rồi, vì vậy nhận được vận may thì có gì là to tát cơ chứ? Con đã từ bỏ, nhưng sự từ bỏ ấy không phải là từ bỏ, bởi vì con đã có rất nhiều thành quả. Con đã từ bỏ gì nào? Con chỉ khoác lên mình bộ saree trắng mà thôi, đó là tất cả, thậm chí con còn trông đẹp hơn; con đã trở thành thiên thần. Con cần gì khác nữa đây? Con đã từ bỏ một số món ăn, thức uống, thậm chí ngày nay các bác sĩ còn bảo con đừng ăn quá nhiều. “Hãy ăn ít lại và ăn uống đơn giản thôi”. Ngày nay, ngay cả bác sĩ cũng không cho phép con ăn. Con còn từ bỏ thứ gì nữa đây? Con đã từ bỏ việc đeo trang sức. Ngày nay, kẻ cướp rượt đuổi theo sau các món trang sức. Tốt khi con từ bỏ việc đeo trang sức; con đã làm chuyện đúng đắn. Đây là cách con nhận được vận may gấp muôn triệu lần cho sự từ bỏ. Achcha.
BapDada giờ đang nhớ đến những người con ở Athens (một hội nghị khoa học đang diễn ra). Chúng cũng đang nhớ đến Baba rất nhiều. Mỗi khi một chương trình lớn diễn ra, chắc chắn con nhớ đến Người Cha vô hạn và gia đình vô hạn cho nhiệm vụ vô hạn này. Tất cả những đứa con đã đến đó thì đều can đảm. Lòng can đảm của những ai trở thành công cụ sẽ làm cho nhiệm vụ trở nên hướng thượng và không bị chao đảo. Tình yêu của Người Cha và cảm nhận thuần khiết, lời chúc tốt lành của những linh hồn đặc biệt sẽ đi theo những đứa con. Trí tuệ của Đấng Trí Tuệ Thông Thái – làm cho bất kỳ ai cũng trở thành công cụ – làm cho công việc của Người được thực thi. Đây là lý do vì sao con phải trở thành hoàng đế thảnh thơi, trở thành ngọn hải đăng, trạm điện và lan tỏa sóng rung động từ cảm nhận thuần khiết, mong ước tốt lành. BapDada đang trao nỗi nhớ niềm thương cho mỗi một đứa con có khả năng phục vụ. Achcha.
Gửi đến những linh hồn liên tục mạnh mẽ, là hiện thân của sự tưởng nhớ; gửi đến những linh hồn đặc biệt trải nghiệm mọi tình huống như là cảnh ven đường bằng cách trở thành hiện thân của tưởng nhớ; gửi đến những đứa con mahavir (chiến binh quả cảm) lan tỏa làn sóng tưởng nhớ đi khắp nơi giống như Người Cha; gửi đến những đứa con maharathi (chiến binh vĩ đại) thi đậu với bằng danh dự với tốc độ nhanh… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
BapDada gặp nhóm đến từ vùng Delhi:
Con có luôn hạnh phúc khi nhìn thấy vận may của mình không? Con có liên tục hát lên bài hát “Wah, Wah!” không? Bài hát than khóc đầy tuyệt vọng đã kết thúc chưa? Hay những làn sóng đau khổ thỉnh thoảng vẫn đến? Con đã trở nên tách rời khỏi thế giới đau khổ và trở nên yêu thương đối với Cha, theo đó làn sóng đau khổ không thể chạm đến con. Ngay cả nếu con đang sống với gia đình mình để phục vụ, con sống như bông hoa sen. Bông hoa sen không rời khỏi nước bùn nhơ; hoa vẫn đứng giữa bùn nhơ nhưng tách rời. Vì vậy, con đã trở nên tách rời như thế chưa? Dấu hiệu của việc tách rời là con sẽ trở nên yêu thương tương ứng với mức con tách rời. Con sẽ tự động trải nghiệm tình yêu của Cha, và tình yêu của Thượng Đế sẽ trở thành vòm che chở bảo vệ. Những ai có vòm che chở bảo vệ này thì an toàn. Ai có thể làm gì với người có vòm chở che của Thượng Đế ở bên trên đây? Vì vậy, hãy duy trì niềm tự hào về việc ở bên dưới vòm chở che của Thượng Đế.
Con không có sự cao ngạo, mà có niềm hân hoan say sưa tâm linh. Nếu có ý thức cơ thể, sự cao ngạo sẽ đến, trong khi nếu con ý thức linh hồn, không có sự cao ngạo, con sẽ có niềm hân hoan say sưa tâm linh, và ở đâu có niềm hân hoan say sưa tâm linh, không thể có trở ngại. Hoặc là có lo lắng (fikar), hoặc là có niềm hân hoan say sưa tâm linh (fakur). Cả hai không thể tồn tại đồng thời được. BapDada bị ràng buộc cung cấp dal (súp đậu) và roti (bánh mì nướng) tốt nhất cho con. Người sẽ không trao cho con 36 món ăn khác nhau mỗi ngày, nhưng chắc chắn con sẽ nhận được dal và roti là tình yêu thương. Điều này được đảm bảo bởi vì không ai có thể cản trở điều đó. Vậy thì con phải lo lắng về điều gì chứ? Con người trên thế giới phải lo lắng về việc chu cấp cho bản thân, cũng như cho những thế hệ sau. Con sẽ không đói và các thế hệ saucon cũng thế. Con cần gì nữa đây? Con có cần chiếc gối Dunlop không? Nếu con bị trằn trọc, con sẽ có thể ngủ yên với chiếc gối Dunlop và giường chứ? Nếu con thảnh thơi, thậm chí nếu con phải ngủ trên sàn nhà, con sẽ có thể đi vào giấc ngủ. Hãy lấy cánh tay con làm gối và con sẽ có thể ngủ. Ở đâu có tình yêu, ngay cả chappati khô khốc cũng sẽ cảm thấy giống như ăn 36 món khác nhau vậy. Vì vậy, hãy là hoàng đế thảnh thơi. Thẩm quyền duy trì sự thảnh thơi là thẩm quyền vĩ đại nhất. Nếu con đội lên chiếc vương miện, ngồi trên ngai vàng và vẫn tiếp tục lo lắng, thì đó là ngai vàng hay giàn hỏa đây? Thượng Đế, Đấng ban tặng vận may, đã vẽ đường vận may hướng thượng lên trên vầng trán của mỗi con. Con đã trở thành hoàng đế thảnh thơi. Con không phải là hoàng đế với chiếc mũ (địa vị) hay chiếc ghế kia; con là hoàng đế thảnh thơi. Con có mối lo nào không? Con có lo cho cháu của mình không? Con đã nhận được lợi ích, chắc chắn con sẽ nhận được lợi ích. Vì vậy, hãy liên tục nhìn vào đường vận may hướng thượng trên vầng trán con “Wah! Vận may hướng thượng thuộc Thượng Đế của tôi!”. Đó không phải là vận may về của cải; đó là vận may thuộc Thượng Đế. So với vận may này, của cải chẳng là gì. Nó sẽ đi theo con, giống như cái bóng tự động đi theo con vậy – hay con yêu cầu nó đi theo con? Tất cả những thứ đó đều là cái bóng, nhưng đây là vận may, vận may thuộc Thượng Đế! Hãy liên tục giữ lấy niềm hân hoan say sưa này. Nếu con đạt được điều gì đó, nó phải là điều vĩnh cửu. Bởi vì Người Cha và các linh hồn là bất diệt, thì tại sao thành quả lại có thể bị hoại diệt chứ? Thành quả cũng phải là bất diệt.
Cuộc đời Brahmin là cuộc đời hạnh phúc: ăn trong hạnh phúc, sống trong hạnh phúc, nói trong hạnh phúc và làm mọi việc trong hạnh phúc. Ngay khi con thức dậy và mở mắt ra, con trải nghiệm được niềm hạnh phúc. Vào ban đêm, khi con nhắm mắt lại, con đi ngủ thoải mái trong niềm hạnh phúc. Đây là cuộc đời Brahmin. Achcha.
BapDada gặp riêng từng người
Bằng cách trở nên vâng lời, con sẽ nhận được lời chúc phúc từ gia đình
(Gia đình của Gayatri ben đang ngồi trước mặt BapDada)
BapDada rất vui khi nhìn thấy một điều ở gia đình này. Đó là điều gì? Đây là một gia đình vâng lời. Con đã đến đây từ rất xa, phải không? Con cũng nhận được những lời chúc phúc này khi con tuân theo mệnh lệnh từ người khác. Khi một người nói ra điều gì đó và người khác chấp nhận nó, sẽ có hạnh phúc; lời chúc phúc xuất hiện dành cho nhau từ trái tim. Khi ai đó là bạn tốt hoặc là người anh em, người ấy nói “Người này rất tốt”, đây là lời chúc phúc, phải không? Nói “Ha ji” (Thưa vâng) hoặc tuân theo mệnh lệnh của họ sẽ mang đến cho con lời chúc phúc thầm lặng, và những lời chúc phúc này giúp con vào lúc thích hợp. Vào lúc đó, con không nhận ra lời chúc phúc đâu, con cảm thấy mọi chuyện vẫn ổn. Lời chúc phúc đã phát huy tác dụng và cảm thấy như thể rất bình thường, nhưng những lời chúc phúc thầm lặng này giúp cho linh hồn vào thời điểm thích hợp. Những lời chúc phúc này được tích lũy, đây là lý do vì sao BapDada vui lòng khi thấy chúng. Dù con đến đây vì việc gì, ít ra con đã đến. Vì vậy, hãy nhớ dù lý do con đến với nơi chốn của Thượng Đế là gì, dù để tham quan hay tìm hiểu về nó, ít ra con đã đặt chân đến đây, và con cũng đã tích lũy quả trái cho điều đó. Đây không phải là vận may nhỏ. Con sẽ trải nghiệm vận may này khi con tiến bộ hơn. Vào lúc đó, con sẽ trải nghiệm bản thân con thật may mắn, rằng ít ra con đã đặt chân đến đây với bất kỳ lý do nào, mặc dù giờ con chưa nhận ra nó. Hiện tại, con phải nghĩ “Chúng con không biết đây là gì”. Tuy nhiên, Người Cha biết, dù vô tình hay chủ ý, vận may của con được tích lũy. Vào đúng thời điểm, con sẽ nhận ra nó và nó sẽ hữu ích. Achcha.
(Chakradhari ben trao tình yêu thương và sự tưởng nhớ của những anh chị em từ nước Nga)
Tốt lắm, con đã thành công trong thời gian ngắn; rất tốt khi những linh hồn khát khao đã xuất hiện. Tình yêu của chúng đã tiến đến Người Cha. Hãy viết cho chúng và trao cho chúng nỗi nhớ niềm thương của Baba, bảo với chúng rằng tình yêu của BapDada đang trao cho mọi người sự hợp tác và làm cho chúng tiến về phía trước. Công việc phục vụ diễn ra tốt, hãy tiếp tục gia tăng việc phục vụ.
Blessing:
Mong con tiếp tục tiến về phía trước bằng cách sử dụng phương pháp nỗ lực đúng và trở thành hiện thân của thành công hoàn toàn.
Phương pháp nỗ lực đúng đó là chuyển hóa mọi hình thức biểu hiện của “của tôi” thành “Baba của tôi!”. Chỉ có nhận thức này mà thôi. Con có thể quên đi mọi thứ khác, nhưng đừng bao giờ quên “Baba của tôi!”. Con không phải nỗ lực để nhớ đến điều mà con xem là “của tôi”. Điều đó tự động được nhớ đến. Khi con nói “Baba của tôi!” từ trái tim, yoga của con trở nên mạnh mẽ. Tiếp tục tiến về phía trước bằng cách sử dụng phương pháp dễ dàng này và con sẽ trở thành hiện thân của thành công.
Slogan:
Để trở thành người chinh phục Maya, cùng với tình yêu thương, cũng hãy làm cho nền tảng kiến thức trở nên vững chắc.