Trọng tâm: Con ngọt ngào, con phải kỷ niệm lễ hội Shiv Jayanti với rất nhiều vẻ rực rỡ và lộng lẫy. Đây là ngày của niềm hạnh phúc to lớn dành cho con. Hãy trao cho mọi người lời giới thiệu về Cha.
Câu hỏi: Người con nào tự làm tổn hại bản thân mình rất nhiều? Khi nào chúng gánh chịu một tổn thất?
Trả lời: Những người con ngừng việc học trong khi tiến lên gây ra cho bản thân nhiều thiệt hại to lớn. Mỗi ngày, Baba trao rất nhiều viên kim cương và châu ngọc và nói cho các con nhiều ý điểm sâu sắc. Nếu con không học tập thường xuyên, con sẽ gánh chịu tổn thất. Con sẽ sa ngã, đánh mất quyền trị vì cao quý hướng thượng của thiên đường và phá hủy vị trí của mình.
Bài hát: Hỡi kẻ du hành trong đêm tối, đừng trở nên mệt mỏi! Đích đến của bình minh không còn xa.
Om shanti. Ngày và đêm này là cho con người. Không có ngày và đêm cho Shiv Baba. Điều này là dành cho các con, dành cho con người. Đêm của Brahma và ngày của Brahma được nhớ đến. Điều này không phải là, ‘Đêm của Shiva và ngày của Shiva’. Sẽ không được nói về chỉ riêng một mình Brahma; đó không phải là đêm của chỉ một người, mà được nhớ đến là đêm của các Brahmin. Con biết rằng bây giờ là kết thúc của con đường thờ cúng. Cùng với nó, là sự kết thúc của bóng tối cùng cực. Người Cha nói: Ta đến khi đó là đêm của Brahma. Con bây giờ đã bắt đầu tiến đến bình minh. Khi các con đến và trở thành con cái của Brahma, các con được gọi là những Brahmin. Sau khi đêm của những Brahmin kết thúc, ngày của những thánh thần bắt đầu. Các Brahmins sẽ trở thành thánh thần. Một sự thay đổi lớn xảy ra thông qua yagya (học viện) này. Thế giới cũ thay đổi và trở thành mới. Thời kỳ sắt là thời kỳ cũ và thời kỳ vàng là thời kỳ mới. Thời kỳ bạc sau đó 25% cũ và thời kỳ đồng thì 50% cũ. Cái tên của thời kỳ cũng thay đổi. Tất cả mọi người sẽ gọi thời kỳ sắt là thế giới cũ. Người Cha được gọi là Ishwar (Thượng đế). Người thiết lập vương quốc thuộc Thượng đế. Cha nói: Ta đến trong thời kỳ chuyển giao của mọi chu kỳ. Điều này cần thời gian. Thực tế, đó là chuyện của một giây nhưng nó cần thời gian cho những tội lỗi của con được phá hủy bởi vì có những tội lỗi của nửa chu kỳ trong đầu con. Cha tạo ra thiên đường và vì thế các con sẽ trở thành những chủ nhân của thiên đường. Tuy nhiên, cần thời gian để loại bỏ gánh nặng tội lỗi trong đầu các con. Con phải có yoga. Con nhất định phải xem bản thân con là linh hồn.
Trước đây, khi con nói ‘Baba’, con nhớ về những người Cha thể lý của mình. Bây giờ, khi con nói ‘Baba’, trí tuệ của các con đi lên. Nó sẽ không ở trong trí tuệ của bất kỳ ai khác trong thế giới này rằng những linh hồn là con cái của người Cha linh hồn. Cả ba, người Cha, Thầy và Satguru của chúng ta là tâm linh. Chúng ta phải nhớ Người. Đó là những cơ thể cũ, vậy thì tại sao con lại trang hoàng cho chúng? Tuy nhiên, ở bên trong, con hiểu rằng bây giờ con đang ở trạng thái của sự đơn giản. Con đang chuẩn bị đi đến nhà chồng/ vợ của mình trong một thế giới mới. Không gì còn lại vào lúc cuối. Chúng ta sẽ trở thành những chủ nhân của thế giới. Vào thời điểm này, như thể cả thế giới đang lưu vong. Nó có thể cung cấp điều gì? Không gì cả! Khi nó từng là nhà chồng/ vợ của con, đã từng có những cung điện được nạm kim cương và châu ngọc; đã từng có rất nhiều sự giàu có. Bây giờ con phải đi từ nhà của cha mẹ mình đến nhà chồng/ vợ của con. Bây giờ con phải đi đến với ai? Con sẽ nói rằng con phải đến với Bapdada. Người Cha đã đi vào Dada. Dada là cư thân của nưi này. Vì thế Bap và Dada được kết hợp. Người Cha tối cao, Linh hồn tối cao, là Đấng thanh lọc. Khi Người nói kiến thức này, nếu linh hồn Người mà ở trong Krishna, thì sau đó Kirshna sẽ được gọi là Bapdada. Tuy nhiên, điều đó không đúng khi gọi Krishna là ‘Bapdada’. Chỉ Brahma được nhớ đến là người Cha nhân loại (prajapita).
Người Cha đã giải thích rằng đây là một chu kỳ của 5000 năm. Khi các con tổ chức một buổi triển lãm, con cũng nên viết điều này: Chúng tôi đã cho các bạn xem triển lãm này 5000 năm trước và chúng tôi cũng đã giải thích cho bạn làm thế nào bạn có thể đạt được thừa kế thiên đường của mình từ người Cha vô hạn. Chúng tôi một lần nữa đang kỷ niệm Trimurti Shiva Jayanti, một cách chính xác như khi chúng tôi đã làm 5000 năm trước. Con nhất định phải viết những từ này. Baba đang trao những lời chỉ dẫn này và con phải đi theo chúng. Con phải chuẩn bị cho Shiva Jayanti. Khi mọi người nhìn thấy những điều mới mẻ, họ sẽ ngạc nhiên. Con nên có rất nhiều sự trang hoàng rực rỡ. Chúng ta đang kỷ niệm Trimurti Shiva Jayanti. Chúng ta sẽ có một ngày lễ cho việc này. Ngày lễ cho Shiva Jayanti là chính thức. Một số có ngày nghỉ lễ, số khác thì không. Đây là một ngày hội lớn của các con, giống như người Thiên chúa giáo kỷ niễm ngày lễ Giáng sinh. Họ tổ chức kỷ niệm với rất nhiều niềm hạnh phúc. Bây giờ con nên tổ chức kỷ niệm cùng niềm hạnh phúc.
Hãy nói với mọi người rằng chúng ta đang đạt được thừa kế của mình từ người Cha vô hạn. Những ai biết điều này sẽ kỷ niệm trong niềm hạnh phúc. Chúng sẽ gặp gỡ nhau tại các trung tâm. Không phải tất cả mọi người có thể đến đây. Chúng ta đang ăn mừng ngày sinh nhật. Không thể có cái chết cho Shiv Baba. Cũng như Shiv Baba đã đến, Người cũng sẽ ra đi. Kiến thức đang được hoàn thiện; chiến tranh sẽ bắt đầu; đó là tất cả! Đấng duy nhất ấy không có một cơ thể của riêng Người. Các con phải xem bản thân mình là những linh hồn và phải trở nên trọn vẹn ý thức linh hồn. Điều này đòi hỏi nỗ lực. Con là ý thức linh hồn ở thời kỳ vàng. Sẽ không có cái chết yểu ở đó. Ở đây, cái chết đến khi con đang chỉ ngồi ở đâu đó; con có cơn suy tim. Họ sau đó sẽ nói rằng đó là ý nguyện của Thượng đế. Tuy nhiên đó không phải là ý nguyện của Thượng đế. Con sẽ nói rằng điều này đã được tiền định trong vở kịch, rằng điều đó là phần vai của anh ta trong vở kịch.
Bây giờ đang là thời kỳ sắt và thế giới của thời kỳ vàng sẽ là mới. Những cung điện của thời kỳ vàng sẽ được trang hoàng với nhiều kim cương. Sẽ có rất nhiều sự giàu có ở đó. Tuy nhiên, không thể có một sự miêu tả đầy đủ về nó. Khi có những cơn động đất v.v. tất cả mọi thứ nứt vỡ ra và đi sâu xuống dưới (lòng đất). Vì vậy con phải sử dụng trí tuệ của mình và nghĩ về tất cả những điều này. Đây là thức ăn cho trí tuệ. Bây giờ trí tuệ của các con đã đi lên trên. Bằng việc biết Đấng sáng tạo con cũng biết về sự sáng tạo. Các con có những bí mật của toàn bộ thế giới trong trí tuệ mình. Thượng đế là Đấng cao nhất trên cao trong vở kịch. Sau đó có Brahma, Vishnu, Shankar. Chúng ta có thể nói với các con sự cư ngụ của cả ba và những phần vai của họ là gì. Một mela lớn như vậy diễn ra với Jagadamba. Mối quan hệ giữa Jagadamba và Jagadpita là gì? Không ai biết điều này, bởi vì đó là một điều được giấu kín. Người đang ngồi ở đây là người mẹ; người kia được nhận nuôi. Đây là lý do vì sao những bức tranh được tạo nên từ người kia. Người kia được gọi là Jagadamba. Bà ấy là Saraswati, con gái của Brahma. Mặc dù bà ấy được mệnh danh là ‘Mẹ’, bà ấy là một người con gái. Bà ấy thường ký tên mình là Brahama Kumari Saraswati. Các con đã từng gọi bà là Mama. Có vẻ không đúng khi gọi Brahma là ‘Mẹ’. Một trí tuệ rất tinh tế được cần đến để hiểu và giải thích tất cả những điều này. Đây là những vấn đề sâu sắc.
Dù con đến ngôi đền thờ của bất kỳ ai, con sẽ biết ngay lập tức sự cư ngụ của họ. Khi con đến đền thờ của Guru Nanak, con sẽ có thể ngay lập tức nói cho họ khi nào ông ấy sẽ đến một lần nữa. Những người đó không biết bất kỳ điều gì, bởi vì họ đã kéo dài thời gian của chu kỳ. Con có thể nói về điều này. Cha nói: Hãy xem Ta đang dạy cho con như thế nào! Hãy xem Ta đến như thế nào! Điều này không ám chỉ tới Krishna. Con người tiếp tục học kinh Gita. Một số nhớ cả 18 chương và họ được ngợi ca rất nhiều. Nếu một trong số họ kể lại dù chỉ một slokha (câu thơ), mọi người sẽ ca ngợi anh ta và nói rằng không có linh hồn nào khác vĩ đại như anh ta. Ngày nay, cũng có rất nhiều sức mạnh huyền bí; họ phô diễn rất nhiều tà thuật. Có rất nhiều sự lừa lọc trên thế giới. Người Cha trao cho con những lời dạy dễ dàng như thế, nhưng tất cả phụ thuộc vào những người con học tập chúng. Người Thầy dạy mọi người như nhau, nhưng nếu một số không học tập, chúng sẽ thất bại. Điều này nhất định phải xảy ra. Toàn bộ một vương quốc đang được thiết lập. Con tắm trong kiến thức, ngâm mình trong kiến thức và sau đó trở thành những thiên thần của vùng đất thiên thần, nghĩa là, con trở thành những chủ nhân của thiên đường. Có sự khác biệt về ngày và đêm. Ở đó, bởi vì các yếu tố tự nhiên là satopradhan (hoàn toàn thanh khiết), các cơ thể được tạo ra một cách chính xác (hoàn hảo). Có vẻ đẹp tự nhiên ở đó.
Đó là vùng đất được thiết lập bởi Thượng đế. Bây giờ, nó là một vùng đất ma quỷ. Có rất nhiều sự khác biệt giữa thiên đường và địa ngục. Bây giờ, nhưng bí mật của sự khởi đầu, giữ và kết thúc của vở kịch ở trong trí tuệ các con, theo thứ bậc, tương ứng với những nỗ lực của con. Người Cha nói: Hãy nỗ lực thật tốt. Những người con gái đi vòng quanh những nơi mới. Nếu có những người mẹ tốt v.v. ở đó, thì phục vụ phải được thiết lập ở đó. Nếu một số không đi đến trung tâm, chúng gây thiệt hại cho bản thân. Nếu một số không đi học, các con nên viết cho chúng: Con đang không học tập và vì điều này, sẽ có tổn thất lớn cho con. Mỗi ngày, rất nhiều ý điểm sâu sắc xuất hiện. Có những viên kim cương và châu ngọc. Nếu con không học tập, con sẽ thất bại. Con sẽ đánh mất quyền trị vì của một thiên đường cao quý hướng thượng như thế. Con phải lắng nghe một murli mỗi ngày. Nếu con rời bỏ một người Cha như thế, hãy nhớ rằng con sẽ thất bại và sau đó sẽ khóc lóc rất nhiều. Sẽ có những giọt nước mắt của máu. Con không được ngừng việc học. Baba nhìn vào danh sách đăng ký và xem bao nhiêu con đến thường xuyên. Những ai không đến nên được cảnh báo. Shrimat nói: Nếu con không học tập, vị trí của con sẽ bị phá hủy. Sẽ có tổn thất. Hãy viết cho chúng theo cách này, vì chỉ khi đó con mới có thể nâng đỡ trường học (trung tâm) của mình thật tốt. Đừng để nó trở thành nếu một số không đến, con chỉ quên chúng đi. Một người giáo viên nên lo lắng rằng nếu nhiều học sinh của mình không thi đỗ, anh ta sẽ đánh mất danh dự của mình. Baba viết: Không có nhiều phục vụ diễn ra ở trung tâm của con. Có lẽ con chỉ tiếp tục ngủ mọi lúc. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ người Mẹ, người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste tới những người con linh hồn. Những đứa con linh hồn chào namaste tới Người Cha linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Đừng trang hoàng cơ thể cũ kỹ đó. Hãy sống đơn giản và chuẩn bị để đến ngôi nhà mới của con.
2. Hãy tắm trong kiến thức mỗi ngày. Đừng bao giờ bỏ lỡ việc học này.
Chúc phúc: Mong con là một người trao tặng hạnh phúc và nhận được sự tôn trọng từ tất cả mọi người bằng cách khiêm tốn và vĩ đại như vậy.
Dấu hiệu của sự vĩ đại là khiêm tốn. Con khiêm tốn ở mức độ nào, thì con vĩ đại tương ứng ở mức độ đó, bởi vì con liên tục tràn đầy. Một cái cây càng nhiều quả trái thì nó sẽ càng cúi xuống nhiều. Vì thế, chính là sự khiêm tốn phục vụ và những người con có sự khiêm tốn sẽ nhận được sự tôn trọng từ mọi người. Không có ai trao đi sự tôn trọng tới người có lòng kiêu ngạo, họ bỏ chạy khỏi những người như vậy. Những ai có sự khiêm tốn là những người trao tặng hạnh phúc. Mọi người trải nghiệm hạnh phúc từ họ. Mọi người mong ước được đến gần họ.
Khẩu hiệu: Để đạp bay nỗi buồn, hãy giữ những kho báu của hạnh phúc thường trực bên con.
Om shanti.
***
Những lời dạy ngọt ngào, hướng thượng của Mateshwari
Bài hát: Hãy cho những người mù thấy con đường, hỡi Thượng đế!
1) Vì mọi người hát bài hát ‘Hãy cho người mù thấy con đường’, nó có nghĩa là chỉ duy nhất Thượng đế mới có thể cho thấy con đường. Đây là lý do vì sao con người cầu gọi Thượng đế, và khi họ nói ‘Hãy chỉ cho chúng con con đường, Prahbu’, chắc chắn chính là đích thân Thượng đế, Người phải đi vào trong một hình thể hữu hình từ hình thể vô hình của Người để cho chúng ta thấy con đường. Chỉ khi đó Người mới có thể cho chúng ta thấy con đường theo một cách thực tế. Người không thể cho chúng ta thấy con đường mà không đến đây. Những người đó họ bối rối và cần được chỉ con đường và đó là lý do họ nói với Thượng đế, ‘Hãy chỉ cho người mù thấy con đường!’. Người cũng được gọi là Đấng chèo thuyền, nghĩa là, Người sẽ đưa chúng ta băng qua thế giới được tạo thành từ năm nguyên tố tự nhiên để đến phía bên kia, vượt thoát 5 nguyên tố, đến nguyên tố thứ sáu của ánh sáng vĩ đại. Vì thế, chỉ khi Thượng đế đến từ phía bên kia qua phía bên này, thì Người mới có thể đưa chúng ta đến đó. Thượng đế đã đến từ vùng đất của Người; đó là lý do vì sao Người được gọi là Đấng chèo thuyền. Người đưa chúng ta những con thuyền (những linh hồn) băng qua. Người sẽ đưa những ai có yoga với Người đi, trong khi đó những ai bị bỏ lại sẽ trải nghiệm sự trừng phạt từ Dharamraj và sau đó được giải thoát.
2) Hãy để chúng con đi từ thế giới của những bụi gai đến nới bóng mát của những đóa hoa. Điều này chỉ có thể được hát tới Thượng đế. Khi con người ở trong sự bất hạnh cùng cực, họ nhớ đến Thượng đế. ‘Thượng đế, hãy mang chúng con đi từ thế giới của những bụi gai này, đến nơi bóng mát của những đóa hoa’. Điều này cho thấy rằng nhất định có một thế giới khác. Tất cả con người biết rằng thế giới hiện tại được phủ đầy bởi gai nhọn, bởi vì thế mà con người trải nghiệm khổ đau và bất an. Do đó, họ nhớ về thế giới của những đóa hoa. Vì thế, nhất định phải có thế giới đó, những tâm ấn đó ở trong linh hồn. Chúng ta biết rằng khổ đau và bất an là những tài khoản nghiệp của sự trói buộc nghiệp. Tất cả con người, từ vua chúa đến những kẻ ăn xin, hoàn toàn bị mắc kẹt trong những tài khoản này, và đó là lý do vì sao đích thân Thượng đế nói: thế giới hiện tại là thời kỳ sắt và nó được tạo nên bởi tất cả những trói buộc của nghiệp. Thế giới trước kia từng là thời kỳ vàng, nơi được gọi là thế giới của những đóa hoa. Thế giới đó không có sự trói buộc nào của nghiệp; nó là vương quốc của những thánh thần, những người đã được giải thoát trong cuộc sống nhưng họ không tồn tại bây giờ. Khi chúng ta nói ‘giải thoát trong cuộc sống’, nó không có nghĩa là chúng ta tự do khỏi cơ thể. Họ không có bất kỳ nhận thức nào về cơ thể của mình, nhưng thậm chí khi ở trong cơ thể, họ không có khổ đau, nghĩa là không cần phải có bất kỳ trói buộc nghiệp nào ở đó. Họ sẽ nhận kiếp sinh, sau đó rời đi và sẽ trải nghiệm hạnh phúc từ sự khởi đầu đến giữa và kết thúc. Vì thế, ‘giải thoát trong cuộc sống’ có nghĩa là trở nên karmateet khi còn sống. Toàn bộ thế giới này bị mắc kẹt trong 5 thói tật. Nó có nghĩa là 5 thói tật hoàn toàn hiện diện ở đây, nhưng con người không có đủ sức mạnh để chinh phục 5 tinh thần ma quỷ này. Vì vậy, đó là khi đích thân Thượng đế đến và giải thoát chúng ta khỏi 5 tinh thần ma quỷ và khiến chúng ta đạt được phần thưởng tương lai của vị trí thánh thần. Achcha.