Để duy trì niềm hân hoan say sưa về việc là đứa con và cũng là chủ nhân, hãy là người cai trị đối với tâm trí của con
Hôm nay, Người Cha, Chủ Nhân của thế giới, đang ngắm nhìn những đứa con ở khắp mọi nơi, vừa là chủ nhân vừa là những đứa con. Con vừa là con vừa là chủ nhân. Con sẽ trở thành chủ nhân của thế giới trong tương lai, nhưng vào lúc này, con là chủ nhân đối với các kho báu của Người Cha. Con sẽ đạt được quyền đối với vương quốc thế giới trong tương lai, nhưng giờ con có quyền trị vì bản thân. Đây là lý do vì sao con vừa là con vừa là chủ nhân. Con là cả hai, phải không? Niềm hân hoan say sưa của việc là con thì liên tục có. BapDada đã nhìn thấy ở phần đông các con niềm hân hoan say sưa của việc có trạng thái là đứa con khi ẩn khi hiện. Nếu con ngồi trong sự tưởng nhớ vào lúc này, con sẽ nhớ đến điều gì? Nhớ đến Baba. Con nghĩ đến “Baba”, hoặc con nói từ “”Baba” khi con là đứa con. Đây là lý do vì sao con nói“Baba”. Lời nào liên tục tuôn ra từ đôi môi của những người phục vụ thật sự? “Baba đã nói điều này, Baba đã nói điều kia”. Trong suốt cả ngày, hãy kiểm tra và xem bao nhiêu lần con sử dụng từ “Baba,Baba” trong công việc phục vụ. Tuy nhiên, có hai cách nói từ “Baba”. Một là nói “Baba” từ trái tim, và cách kia là nói “Baba” từ cái đầu đầy kiến thức. Với những ai nói “Baba” từ trái tim mình, liên tục và dễ dàng có được thành quả hạnh phúc và sức mạnh nhìn thấy được, nhận được từ Baba trong trái tim mình. Những ai nói “Baba, Baba” dựa trên kiến thức – bởi vì chúng có cái đầu thông minh chứa đầy kiến thức – thì trải nghiệm niềm hạnh phúc vào lúc chúng nói, và những ai nghe chúng cũng trải nghiệm được niềm hạnh phúc vào lúc ấy. Có cảm nhận tốt vào lúc đó, nhưng niềm hạnh phúc và sức mạnh không luôn luôn lưu lại trong tim chúng. Thỉnh thoảng nó có lưu lại, lúc khác thì không. Tại sao? Bởi vì chúng không nói“Baba” từ trái tim mình. BapDada đã thấy rằng mọi người có niềm tin vào việc là đứa con, nhưng thi thoảng có niềm hân hoan say sưa, lúc khác thì không. Phần đông đều có niềm tin rằng chúng thuộc về Baba, rằng chúng là con. Tuy nhiên, thật ra con không chỉ là con, mà con cũng là chủ nhân nữa. Con vừa là con vừa là chủ nhân.
Là chủ nhân nghĩa là trước hết là chủ nhân với quyền tự trị vì bản thân, và hai là làm cho mọi kho báu củaBaba thuộc về bản thân – như là của thừa kế của mình. Người Cha là Đấng ban tặng, nhưng Người đã trao nó cho con bởi vì con là chủ nhân đối với của thừa kế. Mọi người có nhận được của thừa kế hay không? Có phải một số người nhận được ít hơn và người khác nhận được nhiều hơn? Có phải mọi người nhận được như nhau không? Hay là người này nhận được chục triệu và người khác nhận được cả trăm triệu? Nó không giống như thế, phải không? Bởi vì kho báu của Người Cha là vô hạn, cho dù có bao nhiêu đứa con, kho báu của Người Cha sẽ không bị vơi bằng cách phân phát. Cửa hàng kho báu luôn mở và đầy. Vậy tại sao Người Cha lại trao cho ai đó ít hơn chứ? Bởi vì dù gì mọi kho báu luôn dành cho những đứa con, tại sao Người lại trao nhiều hơn cho đứa này và trao ít hơn cho đứa khác chứ? Vì vậy, trước hết, con là chủ nhân với thẩm quyền đối với của thừa kế của Cha; và hai là, con là chủ nhân có quyền tự trị vì bản thân. Con đã nhận được quyền trị vì bản thân chưa? Con có phải là chủ nhân đối với cả hai không? Có chắc chắn không? Con tiến lên trong nhận thức là chủ nhân trong bao lâu? Con nói “Trị vì bản thân là quyền sinh ra đã có của con”. Con nói điều này, phải không? Có phải đó là quyền sinh ra đã có của các maharathi, nhưng con chỉ có một chút thôi không? Con đã nhận được quyền trị vì bản thân trọn vẹn hay là chỉ một ít thôi? Hãy kiên định trong điều này. Vì vậy, hãy kiểm tra tất cả các giác quan/cơ quan thể lý của con có đang hoạt động theo mệnh lệnh của con không. Tất cả các giác quan/cơ quan thể lý đều là thuộc hạ của con, người đã đạt được quyền trị vì bản thân, phải không? Chúng không phải là chủ nhân, phải không? Con mới là chủ nhân, có đúng không? Hay là thuộc hạ trở thành chủ nhân, và con trở thành thuộc hạ?
BapDada đã nhìn thấy khía cạnh khiến cho những đứa con quên đi trạng thái là chủ nhân nhiều nhất, khía cạnh liên tục kiểm soát vì vua, đó chính là tâm trí. Đây là lý do vì sao Người Cha đã trao câu mantra “Manmanabhav”. Không phải là tập trung cơ thể vào Thượng Đế (tan-manabhav), không phải là tập trung của cải vào Thượng Đế (dhan-manabhav), thậm chí không tập trung trí tuệ vào Thượng Đế (buddhi-manabhav), mà là “Manmanabhav” – tập trung tâm trí của con vào Thượng Đế. Tâm trí của con sử dụng sức ảnh hưởng của nó; con trở nên bị ảnh hưởng bởi tâm trí. Con hãy nhìn xem: trong bất kỳ sự việc lãng phí nhỏ nào, trong bầu không khí lãng phí hay trong cảnh tượng lãng phí nào, tầm ảnh hưởng được cảm nhận ở đâu trước? Có sự ảnh hưởng lên tâm trí của con, rồi trí tuệ của con hợp tác với nó. Sau đó, nếu tâm trí và trí tuệ của con đi theo hướng đó, nó tạo thành tâm ấn. Kể cả vào lúc này, hãy kiểm tra bản thân “Tâm ấn lãng phí của tôi đã được tạo ra như thế nào?”. Ví dụ như, nếu tâm ấn đã được tạo ra để rồi tâm trí của con có cảm nhận tệ hại trong vòng một giây về một sự việc nhỏ, tâm ấn ấy đã được tạo ra như thế nào? Sau đó, con nói “Con không muốn nó. Con suy nghĩ về nó, tuy nhiên nó cứ xảy ra”. Đây được gọi là bị ảnh hưởng bởi tâm ấn. Đối với một số người, tâm trí của họ trở nên phiền muộn. Họ nhìn thấy một chút, nghe một chút và tâm trí họ phiền muộn. Rồi nếu con hỏi họ, họ sẽ nói gì? Họ nói“Chẳng có gì đâu. Đây là tâm ấn của tôi. Nó sẽ ổn.Đó là tâm ấn của tôi”. Nhưng nó đã được tạo ra như thế nào? Tâm ấn được tạo ra dựa trên tâm trí và trí tuệ. Có những tâm ấn khác nhau, đó không phải là những tâm ấn của Brahmin. BapDada tin rằng nếu bất kỳ ai trong số các con được hỏi “Bạn là ai?”, con sẽ nói “Tôi là Brahma Kumar hoặc Brahma Kumari”. Những đứa con của Brahma là ai? Là các Brahmin. Tuy nhiên, vào lúc con bị ảnh hưởng bởi những tâm ấn lãng phí, con là Brahma Kumar, Brahmin hay là chiến binh? Vào lúc đó con là ai? Khi con tranh đấu với bản thân – “Không phải thế này, không phải thế này”, con là Brahmin hay là chiến binh? Một số đứa con nói “Con không biết tại sao, nhưng tâm trí con đã mất niềm hạnh phúc trong suốt hai ngày qua”. Từ bên trong, chúng hiểu mọi điều, nhưng ở bên ngoài, chúng nói “Con không biết”. Tuy nhiên, chúng là gì trong hai ngày qua, là Brahmin hay là chiến binh? Nếu niềm hạnh phúc của ai đó biến mất, người ấy có phải là Brahmin không? Hay thi thoảng người ấy là chiến binh, thi thoảng là Brahmin? Tất cả các con nói rằng con là chủ nhân. Vậy vào lúc đó chuyện gì xảy ra? Con là chủ nhân hay con bị ảnh hưởng?
BapDada thấy rằng tâm trí lay chuyển trạng thái của chủ nhân. Con là người cai trị với thẩm quyền trị vì bản thân và tâm trí con là kẻ thừa hành. Hay tâm trí con là chủ nhân và con là người thừa hành của nó? Con là vua, phải không? Tâm trí của con không phải là vua. Nó là kẻ thừa hành của con; nó hợp tác với con. Liên tục là chủ nhân đối với tâm trí thì được gọi là có thẩm quyền trị vì bản thân. Nếu không, thỉnh thoảng con có quyền, lúc khác con bị phụ thuộc. Lý do cho điều này là gì? Tại sao sự chuyển hóa lại không diễn ra? Mặc dù con hiểu, nhưng tại sao con vẫn bị ảnh hưởng bởi tâm ấn của con? Do đó, trước hết hãy kiểm soát tâm trí của con. Con gọi mình là vua nhưng ý nghĩa của việc là vua là người ấy có sức mạnh cai trị. Nếu có tước hiệu “vua”, nhưng lại không có sức mạnh cai trị, tình trạng đó sẽ là gì? Liệu sự cai trị của người ấy có thể tiếp tục được không? Không thể nào. Vì vậy, hãy kiểm tra con có sức mạnh cai trị bao nhiêu phần trăm.
Thường thì lỗi lầm không cho phép con chiến thắng tâm ấn của con; nó cần có nhiều thời gian. Con nghĩ“Từ ngày mai, con sẽ không làm việc này”, nhưng khi ngày mai đến, ngày mai đã làm cho tình huống trở nên to lớn hơn ngày hôm nay. Rồi con nói “Ngày hôm qua tình huống vẫn còn nhỏ, nhưng hôm nay nó trở nên thật lớn. Bởi vì đó là tình huống lớn, nên một chút sai lầm đã xảy ra. Con sẽ chỉnh sửa cho nó sau”. Con trao cho các anh chị lớn và trái tim con hy vọng giả này, và con tiếp tục tiến lên với hy vọng giả này. Tuy nhiên, thật ra đây không phải là hy vọng, đây là sự lừa phỉnh. Vào lúc đó con nghĩ rằng tốt khi trao cho bản thân và người khác hy vọng này trong chốc lát, nó sẽ sớm ổn, nhưng con củng cố thói quen lừa phỉnh bản thân theo cách này. Vào lúc đó, con không nhận ra điều đó, nhưng sau đó khi con bị lừa phỉnh trong thực tế, con mới nhận ra rằng đó là sự lừa phỉnh. Vì vậy, con đã mắc phải lỗi lầm nào? Cho dù con trẻ hay già, con nói gì khi con chỉnh sửa nhau? “Đây là bản tính của tôi, đây là tâm ấn của tôi”. Với một số người, đó là cảm xúc tệ hại; với một số người khác, đó là bước tránh qua một bên; với một số người, tán gẫu hết lần này đến lần khác; với những người khác, lắng nghe lời tán gẫu. Có những hình thức khác nhau. Con biết về tất cả những điều này thậm chí nhiều hơn cả Người Cha, nhưng BapDada đang hỏi con rằng con gọi cái gì là tâm ấn “của con”, nó có thật sự là “của con” không? Đó là của ai? (Của Ravan) Vậy tại sao con lại gọi đó là “của con”? Con không bao giờ nói đó là tâm ấn của Ravan; con nói đó là tâm ấn “của con”. Từ “của con” làm cho con chểnh mảng trong nỗ lực của con. Tại sao con giấu những thứ thuộc về Ravan trong bản thân con? Con người thiêu đốt Ravan sau khi giết chết hắn ta và sau khi thiêu đốt hắn ta, bất cứ thứ gì còn sót lại thì được nhận chìm xuống nước, trong khi con giữ nó như thểnó thuộc về con! Do đó, nếu những thứ thuộc vềRavan ở đó, làm thế nào để những tâm ấn sạch ở cùng với cái gì đó không sạch? Đó sẽ là sự cai trị của ai? Của thứ gì đó không sạch, chứ không phải của thứ sạch sẽ. Vương quốc không sạch, bởi vì con đã cẩn thận cất giữ những thứ không sạch ở bên mình, giống như con sẽ cẩn thận cất giữ vàng hoặc kim cương vậy. Bởi vì có sự tranh chấp giữa “không sạch” và “sạch”, cho nên con liên tục trở thành chiến binh thay vì là Brahmin. Tâm ấn của con là gì? Là tâm ấn của Người Cha. Tâm ấn của Người Cha là tâm ấn của Đấng mang lại lợi ích cho thế giới, Đấngvới lời chúc tốt lành cho tất cả, Đấng có lời chúc tốt lành và cảm nhận thuần khiết cho tất cả. Đây là những tâm ấn nguyên thủy “của con”. Còn lại không phải là “của con”. Bất cứ thứ gì không sạch sẽ mà con cất giấu bên trong con, nó can thiệp vào việc con trở nên hoàn toàn trong sạch. Đây là những gì con mong muốn trở thành. Con có mục tiêu, nhưng trong thực tế, nó trở nên khác biệt.
Phần đông các con đều có suy nghĩ – nhiều người đã có suy nghĩ – và cũng đã viết ra rằng trong suốt lễ kỷ niệm Kim cương, chúng trở thành viên kim cương giống như Người Cha. Đây có phải là suy nghĩ của con không, hay là con muốn nghĩ về nó nhiều hơn? Nếu con muốn suy nghĩ nhiều hơn về nó, hãy nghĩ về nó, nhưng số hạng sẽ tiến dần về phía cuối. Được bảo rằng “Mỗi người các con nhận được theo mức độ con làm”. Không phải là mỗi người các con nhận được theo mức độ con nghĩ. Con có những suy nghĩ rất tốt. BapDada hạnh phúc khi đọc chúng hoặc lắng nghe chúng. Tuy nhiên, những thứ của Ravan mà con lén lút giấu không cho phép con trở thành chủ nhân đối với tâm trí con. Nếu con cất giữ tài sản của Ravan ở trong tim con – “thói quen của tôi, bản tính của tôi, tâm ấn của tôi” – Đấng vỗ về những trái tim sẽ ngồi ở đâu? Người sẽ ngồi trên nóc đống của thừa kế của Ravan sao? Do đó, bây giờ hãy tẩy xóa nó.
Khi con nói từ “của con”, hãy nhớ bản tính “của con” là gì. Kể cả con người trên thế giới cũng gọi tâm trí là con ngựa và nói rằng nó chạy rất nhiều, nó chạy đua rất nhanh. Tuy nhiên, tâm trí con có đang chạy đua không? Con có sợi dây cương mạnh mẽ của shrimat. Nếu dây cương chặt, không thể có biến động, nhưng con làm gì? BapDada thấy và mỉm cườivới việc con đang cưỡi xe ngựa như thế nào, khi nào, sợi dây cương nằm trong tay của con. Khi con tiến lên, chuyện gì xảy ra khi tâm trí và trí tuệ của con bị xao lãng bởi những cảnh ven đường? Dây cương trở nên lỏng lẻo. Nếu dây cương lỏng lẻo, tâm trí của con chắc chắn chơi trò lừa phỉnh. Vì vậy, hãy liên tục giữ dây cương shrimat trong nhận thức của con. Trong bất kỳ tình huống nào, nếu tâm trí của con chơi trò lừa phỉnh, hãy siết chặt dây cương shrimat. Rồi không điều gì sẽ xảy ra và con sẽ tiến đến đích của mình. Shrimat áp dụng cho mọi bước đi, chứ không chỉ cho việc tịnh dục. Shrimat đã được trao cho mọi hành động: di chuyển, ăn, uống, nghe, nói; shrimat áp dụng cho mọi việc. Nó không đúng sao? Ví dụ như, nếu con tán gẫu, đó có phải là shrimatkhông? Nếu con lơ đễnh với shrimat, tâm trí của con có cơ hội chơi trò lừa phỉnh, rồi nó phát triển thói quen ấy. Ai đã thấm nhuần thói quen ấy? Chính con đã làm điều đó. Vì vậy, trước tiên hãy là người cai trị đối với tâm trí, rồi hãy kiểm tra xem kẻ thừa hành có đang âm thầm gầy dựng vương quốc của mình từ bên trong không. Ngày nay, một nhóm được tạo ra trong chính phủ, sau đó họ đoạt quyền; họ cố gắng đoạt lấychính quyền đương nhiệm. Vì vậy, tâm trí con cũng làm điều tương tự. Thậm chí nó khiến cho trí tuệ của con thuộc về nó. Nó làm cho cái miệng và đôi tai con thuộc về nó. Vì vậy, con hãy kiểm tra mỗi ngày. Con hãy hỏi “Này kẻ thừa hành tâm trí kia, ngươi đã làm gì? Ngươi có tạo ra bất kỳ sự lừa phỉnh nào không?”.Từ bên trong, nó có thể tạo ra một nhóm kín và biến con trở thành nô lệ thay vì là người cai trị. Đừng để cho điều đó xảy ra. Con hãy xem, vào lúc ban đầu, cha Brahma đã từng tổ chức cuộc thiết triều mỗi ngày, ông ấy sẽ hỏi thăm tin tức về những bầu bạn đồng hành hợp tác. Vào lúc ban đầu, việc này nằm trong thời gian biểu mỗi ngày của cha Brahma. Con đã nghe về điều này rồi, phải không? Cha Brahma cũng đã thực hiện nỗ lực này; ông ấy đã chú ý đến điều này, vì vậy ông ấy có thể trở thành người có quyền trị vì bản thân, theo đó có quyền đối với vương quốc thế giới. Cha Shiva thì vô thể, nhưng chaBrahma đã nỗ lực giống như con trong suốt cả cuộc đời ông ấy và ông ấy đã đạt được phần thưởng.
Vì thế, con hãy noi theo gương cha Brahma. Tâm trí này rất hay lừa phỉnh và rất nhanh. Nó có thể đưa con đi khắp các vùng đất nước ngoài trong vòng một giây. Vậy con đã nghe được gì? Đứa con và chủ nhân. Đừng chỉ hạnh phúc rằng con đã trở thành con, rằng con đã nhận được của thừa kế. Bởi vì nếu con không trở thành chủ nhân đối với của thừa kế, mục đích của việc là đứa con là gì? Ý nghĩa của việc là đứa con đó là trở thành chủ nhân. Con cũng hãy là chủ nhân đối với quyền trị vì bản thân của con. Đừng chỉ hạnh phúc với việc nhìn thấy của thừa kế, mà hãy đạt được quyền trị vì bản thân. Đôi mắt chỉ là hai chấm nhỏ, nhưng nó cũng lừa phỉnh con. Khi con không phải là chủ nhân của chúng, con bị lừa phỉnh.BapDada mong muốn nhìn thấy tất cả các con là người cai trị với thẩm quyền trị vì bản thân. Những ai với thẩm quyền này sẽ không bị lệ thuộc. Con có hiểu không? Con sẽ trở thành gì? Đứa con và chủ nhân. Hãy bỏ lại những thứ thuộc về Ravan ở đằng sau, ở đây, trong hội trường này! Đây là nơi dành chotapasya. Tapasya được mô tả như là ngọn lửa. Những thứ kia sẽ chấm dứt trong ngọn lửa.
BapDada thấy rằng một số đứa con vẫn có tình cảm dành cho Ravan. Con có tình cảm không? Con không muốn nó bằng trái tim con, nhưng nó vẫn ở đó. Giờ con hãy chấm dứt nó! Các con, các giáo viên, dạy gì? Con sẽ bỏ nó lại đằng sau, ở đây, hay là con ném nó xuống từ tàu hỏa? Nếu con đã có thứ gì đó trong 63 kiếp rồi, hẳn phải có chút ít tình cảm dành cho nó. Các Pandava sẽ làm gì? Con sẽ bỏ lại nó ở đây, hay con sẽ thả nó xuống đường Abu? Hãy bỏ nó lại đây trước khi con rời đi. Con có sẵn sàng để lại nó không? Câu trả lời “Có” của con thật lề mề. BapDada kiểm tra những khía cạnh khác nhau của con mỗi ngày. Điều phải thay đổi thì phải được kiểm tra; rồi nó có thể thay đổi.
Achcha, con đã được trao cho thêm cơ hội. Những ai đã đến lần đầu tiên, hãy giơ tay lên nào! Những đứa con mới và những đứa con cũ đều nhận được tấm vé số ngoài mong đợi này. Tấm vé số đến ngoài mong đợi thì có ý nghĩa vô cùng quan trọng. Hãy luôn dùngtấm vé số này trong hành động thực tế của con và tiến về phía trước. Con càng sử dụng tất cả những điều này cho bản thân và cho nhiệm vụ, con sẽ càng tiến bộ. Vì vậy, hãy tiếp tục gia tăng điều này và đừng bao giờ quên cái ngày trúng số này. Hãy liên tục nhớ điều này.
Gửi đến tất cả những linh hồn hướng thượng ở khắp mọi nơi; gửi đến những đứa con trở thành chủ nhân và đạt được quyền gấp đôi; gửi đến những linh hồn may mắn liên tục đạt được quyền trị vì bản thân và điều hành vương quốc bản thân; gửi đến những ai liên tục tiến lên trong việc phục vụ với phương pháp làm cho tâm ấn của Baba là tâm ấn của con; gửi đến những linh hồn phục vụ hướng thượng, những linh hồn liên tục tiến về phía trước… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Lời chúc phúc:
Mong con là linh hồn vĩ đại, luôn giữ lấy lời chúc phúc hạnh phúc của cuộc đời Brahmin ở bên con.
Niềm hạnh phúc là quyền sinh ra đã có của cuộc đời Brahmin và liên tục hạnh phúc chính là điều vĩ đại. Những ai luôn giữ lấy lời chúc phúc hạnh phúc này ở bên mình thì thật tuyệt. Vì vậy, đừng bao giờ đánh mất niềm hạnh phúc của con. Vấn đề sẽ đến rồi đi, nhưng niềm hạnh phúc của con sẽ không đi mất, bởi vì vấn đề là tình huống bên ngoài, nó đến từ người khác và nó sẽ đến rồi đi. Còn niềm hạnh phúc là tài sản của con, con luôn giữ bất cứ điều gì thuộc về con ở bên con. Vì vậy, nếu con phải rời bỏ cơ thể của con, cũng đừng buông bỏ niềm hạnh phúc của con. Khi con rời bỏ cơ thể của mình trong niềm hạnh phúc, con sẽ nhận được cơ thể mới và xinh đẹp.
Khẩu hiệu:
Để nhận được lời chúc mừng từ trái tim của BapDada, đừng nhìn vào những thứ xung quanh con, mà hãy giữ mình bận rộn trong việc làm công việc phục vụ một cách không mệt mỏi.
*** Om Shanti ***