Nhân cách của cuộc đời Brahmin là vượt thoát khỏi mọi câu hỏi và liên tục mãn nguyện
Hôm nay, BapDada, Đấng ban tặng mọi thành quả, đang ngắm nhìn tất cả những đứa con là hiện thân của mọi thành quả. Con đã có rất nhiều thành quả từ BapDada, và nếu con lập một danh sách các thành quả, đó sẽ là một danh sách rất dài, vì vậy thay vì nói về cả một danh sách dài, con chỉ đơn giản nói “Không điều gì thiếu trong cuộc đời Brahmin này”. Vì vậy, BapDada đang thấy rằng con có rất nhiều thành quả. Đó là một danh sách dài, phải không? Dấu hiệu trong cuộc sống thực tế của những ai có tất cả các thành quả là gì? Con biết điều này mà, phải không? Dấu hiệu của mọi thành quả là nhân cách mãn nguyện sẽ liên tục được nhìn thấy trên gương mặt của người ấy và trong các hoạt động của người ấy. Nhân cách ấy thu hút mọi người. Vì vậy, dấu hiệu của mọi thành quả là nhân cách mãn nguyện, còn được gọi là hài lòng. Tuy nhiên, vẻ lấp lánh của sự mãn nguyện, lẽ ra nên liên tục được nhìn thấy trên gương mặt của chúng, lại không được nhìn thấy. Thỉnh thoảng, chúng mãn nguyện (prasanchit); và thỉnh thoảng, chúng thắc mắc (prasnachit). Có hai loại con. Một loại là những đứa con là hiện thân của câu hỏi và hay thắc mắc – “Tại sao? Cái gì? Như thế nào? Khi nào?” – ngay khi tình huống xuất hiện. Chúng là hiện thân của câu hỏi. Và một loại con khác là những đứa con luôn là hiện thân của thành quả, nghĩa là chúng hoàn toàn thỏa mãn. Chúng sẽ không bao giờ có bất kỳ câu hỏi nào về bất cứ điều gì, bởi vì chúng tràn đầy mọi thành quả. Vì vậy, câu hỏi “Tại sao? Cái gì?”, gây ra chao đảo, và những ai tràn đầy thì không bao giờ chao đảo. Thứ gì rỗng thì mới không vững chãi.
Vì vậy, con hãy tự hỏi bản thân “Tôi có liên tục mãn nguyện không?”. Không chỉ thỉnh thoảng, mà là liên tục chứ? Những ai đã 10 năm trong kiến thức thì có liên tục như thế này không? Con không đang trả lời “Vâng”. Con vẫn đang suy nghĩ về điều đó sao? Nếu thiếu mãn nguyện, điều đó có nghĩa là thiếu thành quả, và thiếu thành quả nghĩa là ham muốn này, ham muốn kia vẫn còn. Gốc rễ cho sự ghen tị đó là ham muốn nào đó và việc thiếu thành quả. Những ham muốn rất tinh tế lôi kéo con khiến cho con thấy mình thiếu thành quả; rồi trong ngôn ngữ đường bệ, con nói “Đó không phải là ham muốn của tôi, nhưng nếu chuyện đó xảy ra, sẽ thật tốt”. Tuy nhiên, ở đâu có ham muốn tạm thời, không thể có điều gì tốt đẹp ở đó. Vì vậy, con hãy kiểm tra xem có bất kỳ hình thức ham muốn đường bệ nào trong cuộc đời của con trên con đường kiến thức này không, hay là có những ham muốn thô. Đã được thấy rằng những ham muốn thô giờ đã kết thúc, kể cả sau khi đến với kiến thức này, nhưng những ham muốn đường bệ vẫn còn sót lại ở dạng tinh tế. Vì vậy, con hãy kiểm tra những điều này. Giờ đây, BapDada mong muốn làm cho tất cả các con tràn đầy và hoàn hảo, giống như Người Cha. Khi con có tình yêu thương dành cho ai, thì không khó để trở nên giống như người ấy.
Con có nhiều tình yêu thương dành cho BapDada không, hay là con chỉ có tình yêu thương thôi? (Thật nhiều tình yêu thương) Con có chắc không? Vì vậy, từ bỏ điều gì đó hoặc chuyển hóa điều gì đó vì tình yêu thương có phải là chuyện lớn không? (Không) Vậy, sự từ bỏ của con có hoàn toàn chưa? Con đã làm điều mà Cha muốn và những gì mà Người yêu cầu con làm chưa? Vào mọi lúc chứ? Không phải là thỉnh thoảng mới làm. Con muốn đạt được vận may vương quốc vào mọi lúc hay chỉ thỉnh thoảng thôi? Con muốn đạt được nó mãi mãi, phải không? Vậy, con hãy liên tục có sự thỏa mãn; đừng có cảm xúc nào khác được nhìn thấy trên gương mặt hay trong hoạt động của con. Thỉnh thoảng, được bảo rằng “Hôm nay, tâm trạng của người chị hoặc người anh này khác quá”. Thỉnh thoảng, con cũng nói “Hôm nay, tâm trạng của mình khác quá”. Con sẽ gọi đây là gì? Đó có phải là liên tục mãn nguyện không? Nhiều đứa con trải nghiệm sự mãn nguyện (prashanta) dựa trên lời ca ngợi về chúng (prashansa). Tuy nhiên, sự thỏa mãn đó là tạm thời. Hôm nay, chúng sẽ có sự thỏa mãn ấy, nhưng nó sẽ kết thúc sau một khoảng thời gian. Con cũng hãy kiểm tra xem sự thỏa mãn của con không dựa trên bất kỳ lời ca ngợi nào. Giống như ngày nay người ta xây nhà vậy: họ sử dụng cát nhiều hơn xi măng; chúng được trộn lên. Tương tự như ở đây, nền tảng bị trộn lẫn, nó không còn chính xác. Sau đó, nếu có cơn bão dù là nhỏ nhất – là bất kỳ tình huống trái ngang nào hay bất kỳ loại chao đảo nào – nó chấm dứt sự thỏa mãn của con. Con không có nền tảng kiểu như thế, phải không?
BapDada cũng đã nói với con trước đó, và giờ Người đang nhấn mạnh điều đó, rằng hình thái đường bệ của ham muốn chính là tên gọi, sự tôn kính và danh dự. Con có thể nhận lấy sự hỗ trợ của công việc phục vụ và muốn tên của con được rạng danh trong công việc phục vụ con làm. Tuy nhiên, những ai làm phục vụ trong khi chạy đuổi theo sau cái tên thì, mặc dù chúng có khả năng phục vụ và thu hút những người khác, nhưng tên của chúng chỉ rạng danh trong một khoảng thời gian tạm thời mà thôi. Những ai làm công việc phục vụ dựa trên việc kiếm tên tuổi thì thụt lùi trong danh sách những người sẽ đạt được vị trí cao, bởi vì chúng ăn quả chưa chín, và nó sẽ không bao giờ chín. Vậy, làm thế nào con có thể ăn quả chín nếu con đã ăn mất quả chưa chín rồi? Con đã phục vụ và đã kiếm được tên tuổi, đó là quả chưa chín. Hay là con có ham muốn “Tôi đã làm rất nhiều công việc phục vụ, và tôi là công cụ làm công việc phục vụ nhiều nhất”. Vì vậy, những ai làm công việc phục vụ dựa trên việc kiếm tên tuổi thì là người ăn quả chưa chín. Có thể có sức mạnh trong quả chưa chín không? Con nghĩ “Con đã làm rất nhiều công việc phục vụ, vì vậy con nên nhận được sự kính trọng”. Đó không phải là kính trọng (maan), mà là cao ngạo (abhimaan). Ở đâu có sự cao ngạo, không thể có sự mãn nguyện. Danh dự vĩ đại nhất là nhận được danh dự trong tim của BapDada. Nếu con nhận được danh dự trong tim của những linh hồn khác, những linh hồn ấy chỉ là người nhận hoặc là chủ nhân trao tặng thôi, chứ không phải là Đấng ban tặng. Vì vậy, nếu con muốn nhận danh dự, hãy liên tục nhận danh dự của con trong tim của BapDada. Tất cả những mong muốn đường bệ kia không cho phép con trở thành hiện thân của thành quả, và theo đó nhân cách mãn nguyện không liên tục được nhìn thấy trên gương mặt hoặc trong hoạt động của con.
Nếu trong bất kỳ tình huống nào, sự mãn nguyện của con thay đổi, đó không phải là sự mãn nguyện bền vững. Trạng thái của cuộc đời Brahmin là liên tục vui vẻ và cẩn thận; đừng thay đổi tính khí của con. Tuy nhiên, con nói với những lời đường bệ rằng “Hôm nay, con muốn cô tịch”. Tại sao con lại cần điều này? Con muốn bước tránh khỏi công việc phục vụ hoặc tránh ở cùng với gia đình, con nói rằng con muốn có bình an và cô tịch. Hôm nay, tâm trạng của con như thế này. Vì vậy, đừng thay đổi tính khí của con. Có thể có lý do nào đó, nhưng con có phải là người thay đổi lý do thành giải pháp không, hay là người vướng vào các lý do? Con là người tìm ra giải pháp. Con đã nhận lấy giao kèo nào? Con là người tiếp nhận giao kèo mà, phải không? Con đã tiếp nhận giao kèo nào? Rằng con sẽ thay đổi trạng thái của các yếu tố. Con cũng phải thay đổi các yếu tố nữa. Vậy người thay đổi các yếu tố lại không thể thay đổi tâm trạng của mình được sao? Tâm trạng của con có thay đổi không? Thỉnh thoảng con có thay đổi tâm trạng của con không? Sau đó, con nói rằng con muốn đi và ngồi bên bờ đại dương, không phải là Đại Dương Kiến Thức, mà là đại dương vật chất. Các con, những đứa con nước ngoài, làm điều này, phải không? Hay là con sẽ nói “Con không biết tại sao, nhưng hôm nay, con cảm thấy thật lẻ loi”. Thế thì hình dáng kết hợp với Người Cha đi đâu mất rồi? Con có tách mình khỏi Người không? Con trở nên chia tách khỏi việc được kết hợp: đây có được gọi là tình yêu thương không? Thật ra, tâm trạng trồi sụt là điều rất nghiêm trọng, liên tục thay đổi tâm trạng là điều không tốt. Những ai tâm trạng trồi sụt thì thể hiện những kiểu trò chơi khác nhau. BapDada thấy rằng chúng thể hiện nhiều trò chơi cho các anh chị lớn thấy, thậm chí là cho những bạn đồng hành của chúng thấy. Đừng chơi những trò chơi như thế, bởi vì BapDada có rất nhiều tình yêu dành cho tất cả những đứa con. Không phải là BapDada chỉ muốn những linh hồn công cụ đặc biệt trở nên giống như Cha và không quan tâm những đứa con khác có trở nên như thế hay không; không. BapDada phải làm cho mọi người trở nên ngang bằng: đây là tình yêu của BapDada. Con có biết cách trao đáp lại cho tình yêu không? Hay là con trao đáp lại cho tình yêu bằng những trò tinh nghịch của con? Thỉnh thoảng con thể hiện những trò chơi tinh nghịch, và thỉnh thoảng con trao đáp bằng cách trở nên ngang bằng. Giờ đây, khoảng thời gian đó đã kết thúc.
Giờ con đang tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương, phải không? Sau 60 tuổi, thông thường con bắt đầu thời kỳ nghỉ hưu. Con không còn là những đứa trẻ nhỏ nữa, mà đang ở trong trạng thái nghỉ hưu, nghĩa là con là linh hồn có kinh nghiệm, con biết mọi điều: con tràn đầy kiến thức, mạnh mẽ và thành công. Vì vậy, giống như con liên tục tràn đầy kiến thức, vì vậy con cũng mạnh mẽ và thành công, phải không? Tại sao thỉnh thoảng con lại không thành công? Lý do cho điều này là gì? Thật ra, thành công là quyền sinh ra đã có của tất cả các con. Con nói điều này, phải không? Con chỉ nói thôi, hay là con cũng tin vào điều đó? Vậy tại sao con không trải nghiệm được thành công? Lý do cho điều này là gì, bởi vì đó là quyền sinh ra đã có của con? Vậy tại sao con lại thiếu sót trong việc đạt được quyền này hoặc trải nghiệm được điều này? Lý do cho điều này là gì? BapDada đã thấy rằng phần đông các con để cho những suy nghĩ yếu xuất hiện trước – “Con không biết chuyện này có xảy ra hay không”. Những suy nghĩ yếu này không cho phép con trở thành hiện thân của sự mãn nguyện mà làm cho con trở thành hiện thân của câu hỏi. “Nó sẽ xảy ra chứ? Nó sẽ không xảy ra chứ? Chuyện gì sẽ xảy ra? Con không biết...”. Những suy nghĩ này trở thành bức tường, và thành công lẩn khuất đằng sau bức tường này. Câu khẩu hiệu của con là: Người nào với trí tuệ có niềm tin thì chiến thắng. Bởi vì đây là câu khẩu hiệu thuộc về thời gian này, cho nên nó dành cho hiện tại chứ không dành cho tương lai. Bởi vì đây là câu khẩu hiệu dành cho thời gian hiện tại, cho nên con nên như thế nào vào mọi lúc? Mãn nguyện hay là đầy câu hỏi? Vì vậy, Maya lan tỏa mạng lưới những suy nghĩ yếu của con và con bị vướng bẫy vào mạng lưới của chính con. Hãy chấm dứt mạng lưới những suy nghĩ yếu ấy bằng nhận thức này – “Tôi chiến thắng”. Đừng bị vướng bẫy vào trong đó, mà hãy chấm dứt nó. Con có sức mạnh để chấm dứt nó không? Đừng chấm dứt nó một cách từ từ, mà hãy chấm dứt nó ngay lập tức trong vòng một giây. Đừng để cho mạng lưới này phát triển. Một khi con bị vướng vào mạng lưới này, rất khó để thoát khỏi nó. “Chiến thắng là quyền sinh ra đã có của tôi”, “Thành công là quyền sinh ra đã có của tôi”. Quyền sinh ra đã có này là quyền sinh ra đã có thuộc về Thượng Đế, không ai có thể tước nó khỏi tôi. Những ai với trí tuệ có niềm tin thì sẽ dễ dàng và tự động liên tục mãn nguyện. Chúng sẽ không phải gắng sức vất vả cho việc này.
Lý do thứ hai cho việc thiếu thành công là gì? Bản thân con bảo người khác hãy sử dụng thời gian, suy nghĩ và của cải của họ theo cách hữu ích. Sử dụng cái gì đó theo cách hữu ích nghĩa là đạt được thành công. Nền tảng cho thành công là sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích. Nếu con không đạt được thành công, đó là bởi vì con không đang sử dụng kho báu này hoặc kho báu khác theo cách hữu ích. Đó là lý do vì sao con không đạt được thành công. Có nhiều kho báu và con biết danh sách tất cả các kho báu này, phải không? Vì vậy, hãy kiểm tra kho báu nào con đã không sử dụng theo cách hữu ích và chỉ lãng phí nó thôi. Rồi con sẽ tự động đạt được thành công. Đây là của thừa kế và cũng là lời chúc phúc. Hãy sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích và đạt được thành công. Con biết cách sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích mà, phải không? Rồi con có đạt được thành công không? Sử dụng cái gì đó theo cách hữu ích chính là hạt giống, và thành công là quả của nó. Nếu hạt giống tốt, không thể nào con không đạt được quả từ đó. Hẳn là thiếu cái gì đó trong hạt giống – trong việc sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích – đó là lý do vì sao con không nhận được quả thành công. Vậy con phải làm gì? Hãy liên tục duy trì nhân cách mãn nguyện của con. Những ai mãn nguyện thì sẽ có trải nghiệm rất tốt. Thật ra, khi con nhìn thấy người mãn nguyện, họ trông thật xinh đẹp. Con cảm thấy thật tốt khi bầu bạn cùng họ, ngồi và trò chuyện với họ, trong khi nếu ai đó hỏi quá nhiều câu hỏi mà đến, thì con sẽ trở nên chán ngán. Vì vậy, hãy giữ lấy mục tiêu con phải trở thành gì. Đừng là người hỏi nhiều câu hỏi, mà hãy là người mãn nguyện.
Hôm nay là ngày cuối cùng của mùa này, vì vậy điều gì được thực hiện vào ngày cuối cùng này? Khi người ta tạo ra ngọn lửa hiến tế, họ làm gì? Họ hiến tế mọi thứ. Vậy con sẽ làm gì? Hiến tế việc trở thành hiện thân của câu hỏi. “Tại sao chuyện này lại xảy ra? Chuyện gì đang xảy ra…?”. Không. Bởi vì con tràn đầy kiến thức, cho nên sẽ không có câu hỏi “Tại sao” hoặc “Cái gì”. Vì vậy, kể từ hôm nay, hãy hiến tế tất cả những câu hỏi lãng phí kia. Rồi thời gian của con và thời gian của người khác đều sẽ được bảo toàn. Thời gian của các Dadi cũng bị dành cho chuyện này – “Tại sao điều này lại như thế này? Đây là gì? Làm sao điều này lại có thể?”. Vì vậy, con hãy tiết kiệm thời gian. Hãy tiết kiệm thời gian của con, cũng như thời gian của người khác. Hãy tích lũy trong tài khoản tiết kiệm của con. Rồi con sẽ ăn, uống và sống trong sự thoải mái trong suốt 21 kiếp. Con sẽ không phải tích lũy bất cứ điều gì ở đó. Vậy con đã mãn nguyện chưa, hay là con vẫn suy nghĩ về điều đó? Nếu con muốn suy nghĩ về điều đó, con có thể làm như thế. Hãy tự hỏi bản thân “Điều này khả thi như thế nào? Tôi có thể làm điều này hay không?”. Hãy nghĩ về điều này trong một phút. Con hãy hoàn thành nhiệm vụ này thật tốt. Hãy tự hỏi bản thân bao nhiêu câu hỏi mà con muốn trong vòng một phút. Con đã tự hỏi mình chưa? Con cũng đã hiến tế chúng chưa, hay là con chỉ đặt câu hỏi thôi? Con đã chấm dứt mọi câu hỏi cho tương lai chưa? (Sau một phút tĩnh lặng) Con đã chấm dứt chúng chưa? (Ha ji) Đừng nói “Vâng” chỉ để mà nói. Con đã trải nghiệm trong suốt một thời gian dài rằng đặt câu hỏi nghĩa là trở nên phiền muộn và khiến cho người khác phiền muộn. Do đó, hãy giữ lấy danh dự – là niềm tin của con và quyền sinh ra đã có của con – rồi con sẽ không trở nên phiền muộn. Khi con không giữ lấy danh dự này, con trở nên phiền muộn. Con hiểu không? Con có hiểu rõ điều này không? Hay là con nói rằng giờ con đã hiểu, nhưng khi con quay trở về nước của con, con sẽ nói rằng nó khó? Nó không giống như thế này, phải không? Achcha.
Bài học trở nên vô thể trong vòng một giây có kiên định không? Khoảnh khắc này hãy đi vào sự mở rộng, khoảnh khắc tiếp theo tan hòa vào cốt lõi. (BapDada dẫn thiền) Achcha. Con hãy tiếp tục việc thực hành này.
Gửi đến tất cả các linh hồn ở khắp bốn phương, những người chuyển hóa bản thân từ việc là hiện thân của câu hỏi; gửi đến những linh hồn hướng thượng liên tục có nhân cách mãn nguyện; gửi đến những linh hồn có nhận thức về chiến thắng của mình và quyền sinh ra đã có của mình; gửi đến những linh hồn đặc biệt, là hiện thân của sự tưởng nhớ; gửi đến những linh hồn sử dụng mọi thứ theo cách hữu ích, và theo đó đạt được thành công; gửi đến những linh hồn thân cận với Người Cha… nỗi nhớ, niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Gửi đến những đứa con hai lần nước ngoài ở khắp bốn phương, những đứa con trên mười năm trong kiến thức; gửi đến các con lời chúc mừng đặc biệt, cùng nỗi nhớ, niềm thương.
BapDada gặp các Dadi:
BapDada liên tục có suy nghĩ dành cho con, những linh hồn công cụ, những người là chiếc vương miện của gia đình “Mong con sống mãi, mong con liên tục bay và làm cho người khác bay”. Con đang làm cho cơ thể con hoạt động với sức mạnh của tapasya, và BapDada có nhiều mối quan tâm hơn là con có. Vì thế, giờ đây, theo thời gian, đừng có những chuyến đi chớp nhoáng. Hãy đi một cách thoải mái và quay về một cách thoải mái. Giờ đây, tình hình của thế giới cũng đang thay đổi nhanh chóng. BapDada không cấm con làm công việc phục vụ, nhưng Người đang bảo con hãy giữ cân bằng. Cuộc sống của mỗi người nằm ở cơ thể của con (của các Dadi). Nếu cơ thể của con khỏe, thì công việc phục vụ tốt có thể diễn ra. Vì thế, con hãy làm thật nhiều công việc phục vụ, nhưng đừng thúc ép bản thân. Chỉ thúc đẩy bản thân một chút thôi. Điều gì xảy ra khi con thúc ép mình quá nhiều? Pin sẽ cạn kiệt. Vì thế, từ giờ trở đi, giữ cân bằng là cần thiết. Đừng nghĩ “Năm nay hãy để tôi làm việc này, bởi vì tôi không biết chuyện gì sẽ xảy ra vào năm sau”. Không, con phải sống và làm cho người khác bay. Bây giờ, đây là phần vai của con, phải không? Vì vậy, hãy hiểu phần vai của con, rồi thúc đẩy bản thân, nhưng hãy thúc đẩy bản thân trong khi giữ cân bằng. OK không? Đừng thực hiện những chương trình chớp nhoáng ở một nơi trong vòng hai ngày, rồi đến ngày thứ ba thì con phải ở nơi khác; không. Chưa phải là lúc cho việc đó. Khi khoảng thời gian như thế đến, con sẽ phải đi đến bốn nơi khác nhau chỉ trong vòng một ngày, nhưng giờ chưa phải là lúc. Achcha.
Lời chúc phúc:
Mong con là linh hồn hài lòng, khơi dậy các đức hạnh thánh thiện bằng cách bỏ đồ lễ – là mọi điểm yếu của con – vào ngọn lửa hiến tế.
Vào lễ Deepawali, mọi người đặc biệt chú ý đến sự sạch sẽ và kiếm thu nhập. Tương tự như vậy, con phải giữ mục tiêu giữ sạch sẽ theo mọi cách, đồng thời kiếm thu nhập và trở thành linh hồn hài lòng. Chỉ với sự hài lòng, con có thể khơi dậy tất cả các đức hạnh thánh thiện của con. Đồ lễ – là mọi điểm yếu – sẽ tự động được chuẩn bị. Chấm dứt các điểm yếu, khiếm khuyết, cảm giác bất lực và bất kỳ tính cách mong manh nào còn vương lại bên trong con, và giờ hãy mở ra tài khoản mới. Khoác lên bộ đồ mới là những tâm ấn mới và tổ chức lễ Deepawali thật sự.
Khẩu hiệu:
Vâng lời Cha, rồi đúng thời điểm, lời chúc phúc sẽ tiếp tục trợ giúp cho con theo cách thầm lặng.
*** Om Shanti ***