Giữ Đấng Đồng Hành ở bên con, được đặt ngồi trên ngai vàng người quan sát tách rời và giữ mình hạnh phúc
Hôm nay, Baba, Đấng mang lại lợi ích cho thế giới, hạnh phúc khi nhìn thấy những đứa con đến từ khắp nơi trên thế giới. Những đường yêu thương và hợp tác được nhìn thấy trên gương mặt của tất cả những đứa con. BapDada đang nghe bài hát “Baba của con” đang cất lên từ trái tim mỗi người con. Để đáp lại, BapDada nói “Ôi, những đứa con dấu yêu và cực kỳ, cực kỳ thân thương của Cha!”. Mỗi đứa con cực kỳ thân thương và vô cùng đáng yêu. Tại sao? Con là số ít ỏi trong số hàng triệu triệu linh hồn và là một nắm nhỏ trong số ít ỏi ấy. Điều đó làm cho con trở nên đáng yêu, phải không? BapDada hạnh phúc khi nhìn thấy những đứa con đáng yêu. Người liên tục nhìn thấy những đứa con nhảy múa trong niềm hạnh phúc và mong muốn nhìn thấy chúng nhảy múa – liên tục (sada). Con giữ mình hạnh phúc, nhưng Người Cha mong muốn nhìn thấy con ở trong trạng thái này – liên tục. Con có liên tục giữ mình hạnh phúc không? Hay là niềm hạnh phúc của con lung lay? Có phải thỉnh thoảng con rất hạnh phúc, thỉnh thoảng ít hơn một chút và thỉnh thoảng rất ít không?
BapDada cũng đã bảo với con trước kia rằng hiện tại, con phải phục vụ cho thế giới theo cách mà thông qua gương mặt của con, thông qua đôi mắt của con và thông qua vài lời nói của con, con có thể loại bỏ đau khổ của mọi linh hồn và trao cho họ hạnh phúc. Ngay khi họ nhìn thấy con, họ nên trở nên hạnh phúc. Đây là lý do vì sao con cần liên tục có gương mặt hạnh phúc và là hình ảnh của hạnh phúc, bởi vì niềm hạnh phúc trong tâm trí được biểu lộ một cách rõ ràng trên gương mặt. Thậm chí nếu linh hồn tuyệt vọng đang lang thang tìm kiếm, đang trải nghiệm đau khổ đi đến trước mặt con, nếu linh hồn ấy nhận thấy không thể nào hạnh phúc nổi, thì ngay khi linh hồn ấy đi đến trước mặt con, hình ảnh của con, thái độ của con và ánh nhìn của con nên chuyển hóa linh hồn ấy. Hôm nay, con người tiêu tốn quá nhiều tiền bạc chỉ để làm cho tâm trí họ hạnh phúc và rất nhiều tiện ích mới được tạo ra để giải khuây cho họ. Những tiện ích của họ (sadhan) mang tính tạm thời, trong khi con đang nỗ lực tâm linh thật sự (sadhna) cho mãi mãi. Vì vậy, hãy để cho nỗ lực tâm linh của con chuyển hóa những linh hồn kia. Có thể họ có nỗi phiền muộn (hai! hai!) khi họ đến với con, nhưng họ nên hát lên lời ca ngợi (wah! wah!) khi họ rời đi. “Wah! Đây quả là điều kỳ diệu của những linh hồn thuộc về Thượng Đế!”. Hết lần này đến lần khác, khi linh hồn trở nên phiền muộn, cho dù tiện ích tạm thời của họ là gì, vào những lúc như thế, niềm hạnh phúc của con sẽ trở thành nguồn hỗ trợ cho họ bởi vì con là người có vận may hạnh phúc. Con có vận may hạnh phúc (khushnaseed) hay không? Con không hoàn toàn ở trong trạng thái này, phải không? Con là người có vận may hạnh phúc. Trong cả Chu kỳ, không linh hồn nào khác có vận may hạnh phúc mà con có. Có ai khác không? Con phải trao cho người khác trải nghiệm về niềm hân hoan say sưa vĩ đại như thế thông qua gương mặt và hành động của con. Con có thể làm việc này không? Hay là con đang làm việc này?
Nếu con không trải nghiệm niềm hạnh phúc trong cuộc đời Brahmin, con đã đạt được gì bằng cách trở thành Brahmin? Cuộc đời Brahmin nghĩa là cuộc đời hạnh phúc. Thỉnh thoảng BapDada thấy gương mặt của một số đứa con hơi... Sau đó điều gì xảy ra? Tất cả các con biết rất rõ chuyện gì xảy ra, đây là lý do vì sao con đang cười. Nhìn thấy những gương mặt ấy, BapDada cảm thấy nhân từ và cũng kinh ngạc một chút. Những đứa con của Ta, tuy nhiên chúng lại bất hạnh! Điều này có thể không? Không. Bất hạnh nghĩa là trở thành đầy tớ của Maya. Tuy nhiên, con là chủ nhân chinh phục Maya. So với con thì Maya là gì? Thậm chí Maya không phải là con kiến; Maya là con kiến chết. Ngay từ xa, nó có vẻ như còn sống, nhưng thật ra nó chết rồi. Con chỉ cần có sức mạnh phân định ngay từ xa. Giống như con có kiến thức về Người Cha một cách chi tiết, tương tự như vậy, con phải hấp thu kiến thức về những hình dáng khác nhau của Maya và nhận ra bà ta. Maya tạo ra nỗi sợ bên trong con, giống như cha mẹ tạo ra nỗi sợ bên trong con cái của mình để làm cho chúng không còn sợ hãi. Họ không làm gì cả, nhưng họ chủ ý tạo ra nỗi sợ để làm cho con cái của họ không còn sợ hãi. Tương tự như vậy, Maya cũng khoác vào nhiều hình dáng khác nhau để làm cho con thuộc về bà ấy. Khi Maya khoác vào những hình dáng khác nhau của bà ấy, con cũng cần trở thành người với những hình dáng khác nhau và nhận ra bà ta. Con chơi trò chơi nào khi con không thể nhận ra bà ấy? Con bắt đầu tranh đấu và nghĩ: “Ôi! Maya đã đến!”. Sau đó, khi con tranh đấu, tâm trí và trí tuệ của con trở nên mệt mỏi. Do mệt mỏi, con nói gì? “Maya quá mạnh”. Đó không phải là Maya, mà đó là gì? Nó chẳng là gì cả, nhưng điểm yếu của con trở thành những hình dáng khác nhau của Maya. BapDada liên tục mong muốn nhìn thấy mỗi một đứa con có niềm hân hoan say sưa về vận may hạnh phúc, về việc liên tục có gương mặt hạnh phúc, và về việc duy trì niềm hạnh phúc với nguồn nuôi dưỡng hạnh phúc và tràn đầy kho báu hạnh phúc. Con người cần gì trong cuộc sống? Nguồn nuôi dưỡng và kho báu. Con người cần điều gì khác nữa? Vì thế, con có nguồn nuôi dưỡng hạnh phúc không, hay là kho báu của con chấm dứt? Kho báu hạnh phúc của con là vô hạn. Chúng là vô hạn, phải không? Con càng dùng nhiều, kho báu càng gia tăng. Thậm chí nếu con không thực hiện bất kỳ nỗ lực nào khác, thì con chỉ cần giữ lấy mục tiêu: “Cho dù chuyện gì xảy ra, dù là thông qua trạng thái tâm trí của con, thông qua những linh hồn khác, thông qua các yếu tố tự nhiên hoặc bầu không khí, tôi không được buông trôi niềm hạnh phúc của mình”. Nỗ lực này là dễ dàng, phải không? Hay là niềm hạnh phúc của con trôi tuột đi mất? Nó dễ hay là thỉnh thoảng nó khó? Hãy giữ lấy sự quyết tâm này và quên đi mọi thứ khác. Chỉ cần làm cho khía cạnh này trở nên kiên định: “Tôi phải giữ mình hạnh phúc”. Sau đó, những tình huống khác nhau sẽ giống như thế nào? Giống như là trò chơi. Hãy liên tục yên vị trên chiếc ghế người quan sát tách rời khi con theo dõi những trò chơi của chính mình. Thậm chí nếu như ai đó phỉ báng con hoặc cố gắng làm cho con phiền muộn và lôi con xuống khỏi lòng tự trọng của con – là người quan sát tách rời, con không nên bước xuống khỏi chiếc ngai người quan sát tách rời của con. Niềm hạnh phúc của con sụt giảm khi con bước xuống.
BapDada cũng đã nói với con hai từ trước đó: đồng hành (saathi) và người quan sát tách rời (saakshi). Khi BapDada ở bên con, trạng thái người quan sát tách rời của con rất mạnh. Tất cả các con đều nói rằng BapDada ở bên con, BapDada ở bên con! Tuy nhiên, con cũng có một vài ảnh hưởng từ phía Maya khi con nói rằng BapDada ở bên con. BapDada ở bên con, nhưng con lại không tận dụng sự đồng hành của Người vào lúc cần; vào lúc đó con gạt Người sang một bên. Khi ai đó ở bên con, hoặc khi nhiệm vụ xuất hiện, khi tình huống nảy sinh, con không nhớ đến Đấng Đồng Hành mà con có, mà con trở nên vướng mắc vào tình huống. Con tin rằng con có Bầu Bạn này và con cũng trải nghiệm về điều đó. Bất kỳ ai trong số các con có nói rằng con không có Bầu Bạn này không? Không ai trong số các con sẽ nói điều này. Tất cả các con đều nói: “Baba ở bên con”. Không ai trong số các con nói: “Baba ở bên bạn”. Mà mỗi người các con đều nói: “Baba ở bên con, Baba là Bạn Đồng Hành của con”. Người là như thế, phải không? Con nói điều này trong tâm trí của con hay là nói qua đôi môi của con? Con có nói điều này trong tâm trí của con không?
BapDada tiếp tục quan sát những trò chơi. BapDada đang ngồi cùng với con, tuy nhiên con lại vướng mắc vào tình huống riêng của con, cố gắng đối mặt với nó, thậm chí con không nhận ra ai đang ở bên con. Vậy sau đó Baba làm gì? Từ việc là Bầu Bạn, BapDada trở thành Người quan sát và quan sát những trò chơi của con. Đừng làm như vậy nữa nhé. Bởi vì con gọi Người là Bạn Đồng Hành, cho nên con hãy làm tròn trách nhiệm của người đồng hành. Tại sao con lại tách khỏi Người? Người Cha không thích điều đó. Người Cha có mong nguyện thanh khiết rằng mỗi một đứa con thật sự là người có quyền trị vì bản thân, theo đó là người có thẩm quyền trị vì thế giới. Có phải tất cả các con là một phần trong số các thần dân không? Con không mong muốn trở thành thần dân, phải không? Con là vua, phải không? Con là hoàng đế, là vua của thế giới. Con là người tạo ra các thần dân, chứ không phải là người trở thành thần dân. Con là người sẽ trở thành vua, phải không? Con là người sẽ trở thành vua và sẽ tạo ra thần dân. Vì vậy, vua thì ngồi ở đâu? Vua ngồi ở trên ngai, phải không? Khi ai đó có niềm hân hoan say sưa về việc là vua, người ấy giữ mình yên vị trên ngai vàng theo cách thực tế. Vì vậy, con đừng bước xuống chiếc ngai người quan sát tách rời. Khi con nỗ lực cho điều gì đó đặc biệt, con trở nên mệt mỏi. Hôm nay, con đã chú ý đến suy nghĩ của con; vào ngày mai, con sẽ chú ý đến lời nói của con hoặc mối liên hệ, mối quan hệ của con… Con trở nên mệt mỏi với việc này. Con chỉ cần nỗ lực không bước xuống cái ngai người quan sát tách rời của con; duy trì niềm hạnh phúc trong tim và yên vị trên chiếc ngai của con. Nếu nhà vua trông thật nghiêm trọng trong khi ngồi trên ngai, nếu ông ta ngồi trên ngai tuy nhiên trông thật tức giận, con sẽ thích chứ? Con sẽ nói: “Người ấy không phải là vua”. Vì vậy, tất cả các con liên tục yên vị ở trên ngai của con, phải không? Những ông vua kia thi thoảng ngồi trên ngai, thi thoảng thì không, nhưng con có thể yên vị ở trên ngai trong khi thực hiện bất kỳ nhiệm vụ nào. Con không phải bước xuống khỏi chiếc ngai của con. Con yên vị ở trên chiếc ngai của con trong khi đang ngủ; con yên vị ở trên chiếc ngai của con trong khi ngồi hoặc đứng; và trong khi tương giao hoặc có mối quan hệ với người khác. Con có biết cách yên vị ở trên ngai của con không? Con có bị trượt khỏi chiếc ngai của con không? Linh hồn yên vị trên chiếc ngai người quan sát thì không bao giờ có thể trở nên phiền muộn vì một vài vấn đề. Các vấn đề sẽ ở bên dưới chiếc ngai và con sẽ yên vị ở trên chiếc ngai. Các vấn đề sẽ không thể ngẩng đầu lên trước mặt con; chúng sẽ bị đè ở bên dưới. Chúng sẽ không quấy phiền con. Khi con ấn mạnh lên cái gì đó, tự thân nó kết thúc. Vào những lúc như thế, BapDada kinh ngạc; con không nên kinh ngạc. Con có thể kinh ngạc với bản thân con, nhưng đừng kinh ngạc về người khác. Baba kinh ngạc về những gì mà những đứa con của Người đang làm. Chúng bước ra khỏi chiếc ngai của chúng. Giờ đây con được đặt ngồi trên ngai; chỉ khi con thấm nhuần tâm ấn được đặt ngồi trên chiếc ngai của con vào lúc này, con sẽ có thể ngồi trên ngai vàng thế giới. Nếu con không liên tục yên vị trên chiếc ngai của con ở đây, ở đó, con sẽ không thể ngồi trên ngai suốt toàn bộ thời gian, nghĩa là trong suốt toàn bộ thời kỳ. Con phải làm đầy bản thân với tất cả những tâm ấn này vào lúc này đây. Bất kỳ tâm ấn nào con đã làm đầy, nó sẽ phát huy tác dụng trong thời kỳ Vàng. Con phải làm đầy bản thân với tâm ấn đường bệ vào lúc này. Đừng nghĩ rằng vẫn còn chút thời gian, sự hủy diệt sẽ không diễn ra sớm như vậy. Đừng suy nghĩ theo cách này bởi vì sự hủy diệt sẽ diễn ra bất ngờ. Nó sẽ không hỏi con trước là con có sẵn sàng hay không. Mọi thứ sẽ diễn ra bất ngờ. Tất cả các con đã trở thành Brahmin như thế nào? Con bất ngờ nhận được bức thông điệp, con đã nhìn thấy buổi triển lãm, con đã đi vào mối liên hệ và mối quan hệ, rồi con đã chuyển hóa bản thân. Con có nghĩ rằng con sẽ trở thành Brahmin vào một ngày cụ thể nào đó không? Con có nghĩ về điều này không? Con đã trở thành Brahmin một cách bất ngờ. Vì vậy, sự chuyển hóa cũng sẽ diễn ra bất ngờ. Trước tiên, Maya làm cho con trở nên thật bất cẩn. Nếu con suy nghĩ về điều đó, thậm chí năm 2000 mà con đã nghĩ đến gần như đang ở đây. Con nghĩ: “Hãy để con nghỉ ngơi một chút!”. Trước hết, Maya sẽ phù phép và làm cho con trở nên bất cẩn trong khía cạnh nào đó, dù là trong phục vụ, yoga, thực hành hay trong mối quan hệ, mối liên hệ. Con sẽ nghĩ: “Chuyện này lúc nào cũng xảy ra; chuyện này sẽ tiếp tục xảy ra”. Theo cách này, Maya trước hết sẽ cố gắng làm cho con trở nên bất cẩn. Sau đó, sự hủy diệt sẽ bất ngờ xảy ra. Vào lúc đó, đừng nói rằng BapDada đã không nói với con rằng nó sẽ diễn ra giống như thế này. Đây là lý do vì sao con đang được cảnh báo trước là đừng trở nên bất cẩn trong bất kỳ khía cạnh nào. Con phải tỉnh táo trong cả bốn môn học; nếu chuyện gì đó xảy ra ngay lúc này, hãy giữ mình tỉnh táo! Vào lúc ấy, đừng kêu gào: “BapDada ơi, hãy đến! Hãy đến và làm tròn trách nhiệm của Người, hãy trao cho con một chút sức mạnh!”. Baba sẽ không trao nó vào lúc đó. Con hãy tích lũy nó vào lúc này. Con cần đến sức mạnh nào đó đến mức độ nào, thì tất cả các con hoàn toàn được phép nhận bất cứ cái gì con muốn; kho báu luôn mở. Con muốn bao nhiêu sức mạnh, bất kỳ sức mạnh nào con muốn, con hãy nhận lấy vào lúc này. Giáo viên hoặc hiệu trưởng sẽ không giúp đỡ con vào lúc diễn ra kỳ thi đâu.
Baba vui lòng gấp đôi khi nhìn thấy những đứa con hai lần nước ngoài. Tại sao lại như vậy? Bởi vì những đứa con hai lần nước ngoài phải nỗ lực gấp đôi để chuyển hóa bản thân. Đây là lý do vì sao khi BapDada nhìn thấy những đứa con hai lần nước ngoài, Người vui lòng gấp đôi: “Wah, những đứa con hai lần nước ngoài của Ta!”. Những đứa con hai lần nước ngoài, con hãy giơ tay lên! (Có khoảng 1000 anh chị em từ nhiều quốc gia đang hiện diện) Wah! Tốt lắm. Con có thể vỗ tay hai lần. BapDada liên tục nghe và nhìn thấy những tin tức về công việc phục vụ được thực hiện ở nước ngoài. Lòng hăng hái và nhiệt tình dành cho phục vụ rất tốt. Chỉ là thỉnh thoảng con chất lấy gánh nặng phục vụ lên bản thân. Đừng mang vác gánh nặng này. Hãy trao gánh nặng ấy cho Người Cha. Gánh nặng này chẳng là gì đối với Người Cha, trong khi bằng cách chất gánh nặng phục vụ này lên bản thân, con trở nên mệt mỏi. Con làm công việc phục vụ rất tốt và không trở nên mệt mỏi trong khi làm phục vụ. Vào lúc đó, gương mặt của con rất tốt; con xứng đáng được chụp một tấm hình, nhưng một số con – không phải tất cả các con – sau khi làm công việc phục vụ ấy lại có gương mặt mệt mỏi. Người Cha hỏi: “Tại sao con lại mang vác gánh nặng? Có phải con thích mang vác gánh nặng không, hay là con đã tạo ra thói quen ấy?”. Đừng mang vác gánh nặng. Con cảm thấy đó là gánh nặng khi Người Cha không ở bên con. Khi con nghĩ: “Con đã làm việc này. Con đang làm việc này”, thì nó trở thành gánh nặng. Nếu Người Cha ở bên con, đó là nhiệm vụ của Người và Người đang làm cho con thực hiện nhiệm vụ ấy. Rồi sẽ không còn gánh nặng. Con sẽ nhẹ nhõm. Con sẽ bắt đầu nhảy múa. Khi con nhảy múa, con nhảy múa thật hay. Hãy xem điệu nhảy của những đứa con hai lần nước ngoài; tốt lắm. Chúng không mệt mỏi, chúng nhảy múa giống như thiên thần. Khi những người Ấn Độ nhảy múa, đôi chân của họ trở nên mệt mỏi, thậm chí tay của họ cũng trở nên mệt mỏi. Còn những đứa con nước ngoài nhảy múa hết sức nhẹ nhàng. Tương tự như vậy, con hãy xem công việc phục vụ là một vũ điệu, con hãy xem đó là một trò chơi. Đừng trở nên mệt mỏi. BapDada không thích tấm hình con trở nên mệt mỏi. Có lòng hăng hái, nhiệt tình rất tốt dành cho phục vụ, và Người Cha cũng có được kết quả rằng giờ đây có mức độ % rất ít đi vào chao đảo vì những chuyện cỏn con. Phần đông là ổn, có số lượng rất ít thỉnh thoảng được thấy là chao đảo một chút, nhưng có sự khác biệt lớn giữa kết quả vào lúc ban đầu và kết quả vào lúc này. Điều này có thể được nhìn thấy, phải không? Giờ đây con đang tiếp tục buông bỏ tính cách mong manh của con. BapDada vui lòng khi nhìn thấy kết quả này.
Giờ đây, con hãy chuẩn bị những “người phát ngôn” nhỏ. Giờ đây có những “người phát ngôn” nhỏ, và sau này sẽ có những “người phát ngôn” lớn. BapDada nhớ rằng vào lúc ban đầu, các giáo viên nước ngoài từng nói rằng thật khó để gặp các VIP. Đừng nói là họ đến, thậm chí đã từng rất khó để gặp họ, trong khi giờ việc này đã trở nên dễ dàng bởi vì con đã trở thành VVVIP, vì vậy những VIP kia có là gì trước mặt con? Về tổng quan, kết quả của những vùng đất nước ngoài là tốt. Các trung tâm cũng đang làm rất tốt và tiếp tục mở rộng. Ở Bharat, không có nhiều cánh tay, nếu không thì nhiều trung tâm sẽ mở ra. Những ai thuộc về mỗi một vùng nói rằng họ không có đủ cánh tay. Trong năm nay, hãy làm công việc phục vụ tạo ra cánh tay của riêng con. Đừng yêu cầu cánh tay. Hãy tạo ra cánh tay của riêng con, hãy trao tặng chúng cho những người khác. Hãy trao tặng và làm từ thiện.
Ở những vùng đất nước ngoài, các con có phương pháp rất hay. Cho dù trung tâm được mở ra ở đâu, những người ở đó vừa làm công việc đời thường, cũng như quán xuyến cả trung tâm. Những đứa con ấy không gặp vấn đề về việc trung tâm sẽ vận hành như thế nào hay ai sẽ chăm sóc cho nó. Con không nên nghĩ: “Tại sao chúng con lại làm công việc đời thường?”. Đây là phương tiện cho công việc phục vụ của con. Con không đang làm công việc đời thường, mà con đang làm công việc ấy để trở thành công cụ thực hiện nhiệm vụ tâm linh. Cho dù con đi đâu, con có lòng nhiệt tình để mở ra trung tâm ở đó. Vì vậy, trong khi con có công việc đời thường, đừng nghĩ theo cách này. Con đang làm công việc đời thường cho nhiệm vụ tâm linh này, vì vậy con dâng nộp. Đừng nên có bất kỳ cảm nhận đời thường nào. Khi có cảm nhận tâm linh, con dâng nộp trong khi làm công việc đời thường. Không phải là con phải từ bỏ công việc của con và có buổi lễ dâng nộp. Sẽ có sự mở rộng theo cách nào khác nữa đây? Đây là lý do vì sao trong khi làm công việc đời thường, con trở thành công cụ cho nhiệm vụ tâm linh này, vì vậy đối với những linh hồn đang sống trong môi trường tâm linh trong khi đang làm công việc đời thường, không chỉ là lời chúc mừng gấp đôi, mà là lời chúc mừng gấp muôn triệu lần gửi đến những linh hồn như thế. Con chỉ cần làm mọi việc như là người được ủy thác; đừng có ý thức “tôi”. “Tôi đang làm quá nhiều việc!”. Đừng có ý thức “tôi” này. Karavanhar đang tạo cảm hứng cho tôi thực hiện việc ấy; tôi chỉ là công cụ và đang vận hành với sự hỗ trợ của Cội Nguồn Sức Mạnh.
Ngày hôm nay, đây là lượt của những đứa con hai lần nước ngoài. Con cũng có rất nhiều hạnh phúc trong việc nhìn thấy những đứa con hai lần nước ngoài, phải không? Vậy, tất cả các con, những đứa con hai lần nước ngoài, có thật là hạnh phúc và vui tươi không? Con có thể vỗ tay. Maya không đến với con ở Madhuban, phải không?
Trong vòng một giây, con có thể trở nên hoàn toàn vô thể giống như Người Cha không? Hãy đặt dấu chấm hết trong vòng một giây và ổn định bản thân trong trạng thái vô thể trong vòng một giây. (BapDada dẫn thiền ba phút) Achcha, hãy tiếp tục thực hành điều này trong suốt cả ngày hết lần này đến lần khác.
Gửi đến tất cả những ai là người chinh phục Maya, là người chinh phục các yếu tố vật chất, được đặt ngồi trên chiếc ngai người quan sát tách rời và liên tục trải nghiệm sự bầu bạn của Đấng Đồng Hành; gửi đến những ai với sự quyết tâm, liên tục làm cho thành công trở thành tràng hoa quanh cổ của mình; gửi đến những ai liên tục giữ mình nhẹ, giống như Người Cha; gửi đến những ai sử dụng sức mạnh của mình để giải thoát cho thế giới khỏi bất kỳ điểm yếu nào – nỗi đau khổ và bất an – mãi mãi; gửi đến những chủ nhân đại dương hạnh phúc, đại dương vui vẻ, đại dương yêu thương, và chủ nhân đại dương kiến thức; gửi đến những ai ngang bằng với Người Cha… nỗi nhớ, niềm thương và lời chào namaste.
Lời chúc phúc:
Mong con là hiện thân của thành công và đạt được thành công trong công việc phục vụ con làm với sức mạnh phân định và quyết định.
Những ai nhận ra Người Cha, bản thân, thời gian, gia đình Brahmin và nhiệm vụ hướng thượng của mình bằng sức mạnh phân định, rồi sau đó quyết định mình muốn trở thành gì và mình phải làm gì, thì là người liên tục đạt được thành công trong công việc phục vụ mình làm, trong những việc mình làm và trong việc tạo dựng mối liên hệ, mối quan hệ với người khác. Nền tảng cho việc là hiện thân của thành công trong việc phục vụ thông qua tâm trí, lời nói và hành động là sức mạnh phân định và quyết định.
Khẩu hiệu:
Trở nên được đong đầy ánh sáng và sức mạnh từ kiến thức và yoga, rồi con sẽ vượt qua bất kỳ tình huống trái ngang nào trong vòng một giây.
*** Om Shanti ***