Chấm dứt tâm ấn cũ, hấp thu tâm ấn nguyên thủy và trở nên luôn luôn sẵn sàng
Hôm nay, BapDada đang ngắm nhìn những đứa con may mắn và đáng yêu của Người, những đứa con tan hòa vào tình yêu thương của Người Cha thế giới. Người Cha tự hào về vận may của mỗi đứa con: “Những đứa con của Ta hiện tại thật vĩ đại đến mức trong suốt cả Chu kỳ, thậm chí không thánh thần nào, những người lãnh đạo tôn giáo, những linh hồn vĩ đại, hoặc là những linh hồn may mắn gấp muôn triệu lần, có vận may vĩ đại như là các con, những Brahmin. Vậy, con có liên tục giữ vận may hướng thượng của con ở trong nhận thức của con không? Con có liên tục hát lên bài hát vô hạn này trong tâm trí của con không – “Wah Baba! Đấng ban tặng vận may! Wah, vận may của tôi, linh hồn hướng thượng!”? Bài hát về vận may này của con có liên tục tự động vang lên không? Baba luôn vui lòng khi nhìn thấy các con. Các con cũng hạnh phúc, nhưng hết lần này đến lần khác, thay vì để cho vận may của con xuất hiện, con lại để cho nó mất hút. Khi Người Cha thấy con làm mất hút niềm hân hoan say sưa về vận may gấp trăm lần và niềm tin của mình, Người nói gì? Vở kịch! Tuy nhiên, BapDada luôn muốn nhìn thấy tất cả các con đều là hiện thân của nhận thức về vận may của mình. Tất cả các con cũng mong muốn điều này, tuy nhiên từ “nhưng” lại chen vào giữa. Nếu bất kỳ ai trong số các con được hỏi mục tiêu của con là gì, thì tất cả các con đều đang tiến lên với mục tiêu: Tôi phải trở nên ngang bằng với Người Cha. Mục tiêu thì rất tốt. Bởi vì mục tiêu của con thật là hướng thượng và rất tốt, thế thì tại sao thỉnh thoảng nó lại mất hút, thỉnh thoảng lại xuất hiện? Lý do cho điều này là gì? Con đưa ra lời hứa rất hay với BapDada; con có cuộc trò chuyện từ tim đến tim với BapDada. Vì vậy, trong trường hợp đó, tại sao lại có sự khác biệt giữa mục tiêu của con và những điều kiện thỏa mãn mục tiêu? BapDada đã nhìn thấy lý do cho kết quả này. Thật ra, tất cả các con đều biết lý do ấy. Đó không phải là điều gì mới, tuy nhiên BapDada sẽ nhắc lại nó cho con.
BapDada đã nhìn thấy có ba điều: một là suy nghĩ, nghĩa là tạo ra suy nghĩ; hai là nói, nghĩa là truyền đạt; ba là đưa nó vào thực hành trong hoạt động thực tế và hành vi của con. Vì vậy, việc đồng đều trong cả ba điều này đang bị thiếu. Khi có sự đồng đều này, niềm tin và niềm hân hoan say sưa xuất hiện, trong khi sự đồng đều bị thiếu, niềm hân hoan say sưa và niềm tin của con trở nên mất hút. Kết quả được nhìn thấy đó là tốc độ suy nghĩ của con rất tốt và nhanh; tốc độ và niềm hân hoan say sưa của con trong việc nói cũng 75% OK. Phần đông thì khéo léo trong việc nói, nhưng điểm số lại rất kém trong việc đưa vào hành động thực tế. Vì vậy, con OK trong hai khía cạnh, nhưng rất kém trong khía cạnh thứ ba. Lý do cho điều này là gì? Bởi vì suy nghĩ của con rất tốt, và lời nói của con cũng rất hay, tại sao hành động thực tế của con lại không tốt như thế? Lý do cho điều này là gì? Lý do là gì? Con có biết không? Hãy nói “Có” hoặc “Không”! Con biết rất rõ lý do mà. Nếu bất kỳ ai trong số các con được bảo hãy trao bài giảng về một chủ đề nào đó hoặc trao lớp học, con sẽ trao lớp học rất hay. Thậm chí con sẽ trao lớp học với thật nhiều niềm hân hoan say sưa, niềm tin và vẻ lấp lánh rạng ngời; con sẽ dẫn dắt lớp học. Con sẽ làm việc này. BapDada nghe lớp học của mọi người, và nghe những gì con nói. Người tiếp tục mỉm cười! Wah, con của Ta! Wah!
BapDada cũng đã bảo với con trước kia rằng điều chính yếu giờ đây đang diễn ra là khóa học ôn lại. Vì vậy, Baba nói: “Chỉ có một lý do; không có nhiều lý do, mà chỉ có một lý do. BapDada hiểu rằng không khó để tìm ra giải pháp cho lý do, nó rất dễ, nhưng con lại làm cho điều dễ dàng trở nên thật khó khăn. Nó không khó, nhưng con làm cho nó trở nên khó. Tại sao? Niềm hân hoan say sưa của con trở nên mất hút. Chỉ có một lý do. Bất cứ điều gì con nghe được – điều con hấp thu, và bất cứ điều gì con nói, dù là đức hạnh hay sức mạnh, con nói rất hay về những điều cần hấp thu. Con nói những điều rất hay về thực hành. Con nói rất hay về những điều này, dù linh hồn đang nghe là linh hồn có kiến thức hoặc không, thì tất cả họ đều nói: “Hay lắm, nó rất hay”. Họ vỗ tay tán dương con và nói rằng con nói rất hay. Tuy nhiên, con có thấy bao nhiêu lần con sử dụng từ “nhưng” không? Từ “nhưng” này gây ra trở ngại. Chấm dứt từ “nhưng” nghĩa là đến gần với trạng thái ngang bằng với Người Cha, và trở nên gần gũi với Người Cha nghĩa là mang thời gian đến gần. Tuy nhiên, kể cả vào lúc này, con vẫn phải sử dụng từ “nhưng”. Người Cha không thích điều đó, nhưng Người phải nói. Vì vậy, lý do cho điều này là gì? Bất cứ điều gì con nói, bất cứ điều gì con hấp thu, bất cứ điều gì con hấp thu như là sự thực hành của con, sự thực hành ấy cũng tiếp tục thi thoảng. Với một số, nó tiếp tục trong một lúc; và với những người khác, nó tiếp tục lâu hơn, nhưng khía cạnh chính yếu đó là làm cho việc thực hành tiếp diễn liên tục theo cách thực tế. Kể từ thời kỳ Đồng cho đến kiếp cuối cùng này, mọi thứ liên quan đến kiếp quá khứ của con, không liên quan đến kiếp hiện tại “chết trong khi còn sống” này. Vì vậy, bất kỳ điểm yếu nào con đã có từ những kiếp trước hoặc bất kỳ điểm yếu nào con có, chúng mang dáng dấp là tâm ấn, và bởi vì chúng đã trở thành tâm ấn của con, cho nên con không phải nỗ lực cho chúng, mà con muốn buông bỏ chúng. Con không ưa thích chúng, tuy nhiên con nói: “Con có thể làm gì? Tâm ấn của con là như thế này. Đừng nghĩ xấu về nó, tâm ấn của con là như thế này”. Tâm ấn ấy đã được tạo ra như thế nào? Nó được tạo ra khi con tạo ra nó. Vì vậy, con đã tạo ra những tâm ấn sai trái này kể từ thời kỳ Đồng, qua đó con thường xuyên bị cưỡng buộc và nói rằng: “Con có thể làm gì đây? Tâm ấn của con như thế này”. Vì vậy, tâm ấn dễ dàng đi vào hình dáng thực tế, kể cả khi con không muốn. Chúng cứ diễn ra, phải không? Một số trở nên tức giận, rồi sau một lúc, chúng nói: “Đừng nghĩ xấu về điều này; đó chỉ là tâm ấn của tôi”. Con đã làm cho tức giận trở thành tâm ấn của con, con đã làm cho điểm yếu trở thành tâm ấn của con, vậy tại sao con lại không làm cho đức hạnh trở thành tâm ấn của con? Giống như tức giận là uy lực, uy lực của u mê là tức giận, còn sức mạnh của kiến thức và sức mạnh khoan dung là bình an. Con đã làm cho tức giận trở thành tâm ấn của con theo cách rất hay, và con tiếp tục sử dụng nó, rồi con hỏi xin sự tha thứ: “Hãy thứ lỗi cho con; nó sẽ không xảy ra trong tương lai”. Tuy nhiên, nó xảy ra thậm chí còn nhiều hơn trong tương lai. Lý do cho điều này là gì? Bởi vì con đã làm cho nó trở thành tâm ấn của con. BapDada nói với con điều tương tự hết lần này đến lần khác: Hãy làm cho mọi đức hạnh và mọi khía cạnh của kiến thức trở thành tâm ấn của con.
Tâm ấn nguyên thủy của linh hồn Brahmin là gì? Là tức giận, hay là khoan dung? Đó là gì? Đó là khoan dung, là sức mạnh của bình an, phải không? Con đã dễ dàng làm cho những điểm yếu trở thành tâm ấn của con. Con đã chôn nó vào bên trong con theo cách mà chúng tiếp tục trồi lên khi con không mong muốn. Tương tự như vậy, hãy vùi mọi đức hạnh vào bản thân con và làm cho nó trở thành tâm ấn của con. Liên tục nhớ tâm ấn nguyên thủy của con là gì. Cái kia là tài sản của Ravan, con đã làm cho nó trở thành tâm ấn của con. Con đã làm cho điều gì đó vốn không thuộc về con trở thành của con. Giờ đây hãy làm cho kho báu của Người Cha trở thành kho báu của con. Con gìn giữ cẩn thận tài sản của Ravan ở bên mình và con đánh mất những thứ mà Người Cha đã trao cho con! Tại sao? Con có tình yêu dành cho Ravan. Con thích Ravan hay là con thích Người Cha? Tất cả các con sẽ nói rằng con thích Người Cha. Tất cả các con đều đang nói điều này trong tâm trí của mình, phải không? Tuy nhiên, những điều được nói bởi Đấng mà con thích sẽ được viết ra trong tim con bằng mực của niềm tin. Khi ai đó bị ảnh hưởng bởi tâm ấn của Ravan, tuy nhiên vẫn tiếp tục nói rằng người ấy có rất nhiều tình yêu dành cho Baba, Baba sẽ hỏi: “Con có bao nhiêu yêu thương?”. Người ấy sẽ đáp rằng: “Vĩ đại hơn cả bầu trời”. Người Cha hạnh phúc khi nghe được rằng đứa con thật ngây thơ. Tuy nhiên, Baba nói: “Người Cha đã hứa với tất cả những đứa con rằng bởi vì con nói “Baba, Baba của con”, bởi vì con đã nói điều này một lần từ trái tim con, mặc dù giữa chừng con quên đi Baba, nhưng bởi vì con nói “Baba của con” từ trái tim con một lần, cho nên Người Cha cũng nói: “Cho dù con là gì, cho dù con như thế nào, con vẫn là của Ta”. Baba phải đưa con về. Baba chỉ muốn con đi như là cô dâu, chứ không phải là một phần của đám rước dâu. Tất cả các con đều rất hạnh phúc khi nghe điều này. Thậm chí con còn đang cười với chính mình.
Giờ đây, khi nghe điều này, con đang cười với chính mình. Con đang cười với chính mình, nhưng khi con bị thúc ép, con trở nên đỏ bừng. BapDada đã nhìn thấy trong kết quả rằng con có một phẩm chất rất tốt. Đó là gì? Đó là duy trì được sự thanh khiết. Cho dù con phải khoan dung nhiều bao nhiêu cho điều này, cho dù bao nhiêu người đến để chống đối con, trong khía cạnh này, 75% là tốt. Một số vẫn nói những điều lãng phí, tuy nhiên 75% đã thi đậu trong khía cạnh này. Tuy nhiên, môn học thứ hai xuất hiện là gì? Giận dữ. Dĩ nhiên, có ý thức cơ thể, nhưng đã được thấy rằng rất ít người đã thi đậu trong môn học tức giận. Chúng nghĩ rằng có lẽ tức giận không phải là một thói tật, đó là một loại vũ khí chứ không phải là một thói tật. Tuy nhiên, đối với linh hồn có kiến thức thì tức giận là một kẻ thù to lớn. Tại sao? Tức giận bộc phát khi con kết nối và có mối quan hệ với nhiều linh hồn. Khi cơn giận ấy được nhìn thấy, tên của Người Cha bị bôi nhọ rất nhiều. Những ai nhìn thấy điều này sẽ nói lời mỉa mai rằng “Chúng tôi đã nhìn thấy những linh hồn có kiến thức này!”. Có nhiều hình thái biểu hiện khác nhau của tức giận. Con biết rất rõ một hình thái to lớn của nó. Con có thể thấy khi ai đó đang trở nên nóng giận. Hình thái tinh tế thứ hai của tức giận là ghen tị, xung đột hoặc ác cảm. Những hình thái này không được nhìn thấy rõ bên ngoài, không được thể hiện qua lời nói lớn tiếng hay hình dáng bề ngoài. Tuy nhiên, tức giận bề ngoài là một dạng lửa, nó bùng cháy từ bên trong, thậm chí nó còn thiêu đốt những người khác, tương tự như vậy, những ai có sự ghen tị, xung đột hoặc ác cảm bên trong bản thân họ thì cũng tiếp tục bùng cháy từ bên trong. Chúng không trở nên đỏ bừng từ bên trong. Khi ai đó trở nên đỏ bừng ở bên ngoài, rồi người khác cũng trở nên xấu xí ở bên trong. Hình thái thứ ba của tức giận là sự ma lanh. Đó là gì? Trong lời nói và trong lời giải thích, con nói rằng thỉnh thoảng con phải trở nên nghiêm nghị. Thỉnh thoảng con phải áp luật vì lợi ích của họ. Con hãy tự hỏi bản thân xem có lợi ích trong việc làm đó hay không. BapDada đã không cho phép bất kỳ ai trong số các con nắm luật trong tay mình. Baba có nói trong murli rằng con có thể nắm luật trong tay mình không? Đừng trở nên tức giận. Những ai nắm luật trong tay thì có dấu vết của tức giận ở bên trong. Ừ thì, kể cả những linh hồn công cụ cũng không nắm luật trong tay mình. Tuy nhiên, họ phải làm cho con ôn ngẫm lại, chứ họ không nắm luật trong tay. Không ai trong số các con có thể nắm luật trong tay, mà các công cụ phải làm cho người khác ôn nhớ lại luật BapDada đã tạo ra. Những ai là công cụ thì được phép đến mức độ này, chứ không phải là mọi người.
Hôm nay, BapDada đang trao một số lời dạy chính thức, vì vậy hãy chấp nhận những lời dạy ấy với tình yêu thương, bởi vì khi BapDada đến để gặp con, Người mỉm cười với những lời hứa mà con đã viết ra với Baba. Giờ đây, BapDada bảo con hãy làm cho mỗi đức hạnh của con trở thành tâm ấn nguyên thủy của con. Con có chú trọng điều đó không? Trong trường hợp đó, hãy nói rằng việc ở trong bình an, khoan dung đã trở thành tâm ấn của con. Hãy làm cho nó trở thành tâm ấn nguyên thủy của con và trình nó cho Baba trong vòng năm đến sáu tháng tới. Đây là lý do vì sao hôm nay Baba đang trao cho con kết quả. Baba nhận được nhiều báo cáo về tức giận. Cả người trẻ và người lớn tuổi đều trở nên tức giận dưới nhiều hình thức khác nhau. Giờ BapDada không tiết lộ thêm nữa, nhưng có nhiều câu chuyện thú vị. Vì vậy, kể từ hôm nay, con sẽ làm gì với tức giận? Con sẽ tiễn biệt nó chứ? Hãy cẩn thận! Thật dễ để vỗ tay, hãy đảm bảo rằng không có tiếng vỗ tay của tức giận. BapDada không muốn nghe điều này hết lần này đến lần khác, nhưng Người vẫn lắng nghe nó, bởi vì Người có lòng nhân từ. Tuy nhiên, Baba không muốn nghe: “Baba ơi, con đã hứa, nhưng nó vẫn đến, con có thể làm gì đây? Con không muốn nó đến, nhưng nó cứ đến! Người nên giải thích cho Maya, Người nên giải thích cho tức giận!”. Liệu Người Cha sẽ nỗ lực và những đứa con nhận được phần thưởng sao? Người Cha có nên thực hiện nỗ lực này không? Vậy đừng đưa ra những lời hứa như thế. BapDada sẽ nhìn thấy kết quả trong vòng năm tháng. Dù con đưa ra kết quả hay là không, chúng sẽ tiến đến BapDada. Kết quả của con đừng nên là: “Con có thể làm gì? Nó cứ xảy ra. Hoàn cảnh là như thế, tình huống trở nên to lớn như thế”. Con cố gắng làm cho Người Cha hiểu theo cách này. Con thật khôn. Con nói: “Baba ơi, chúng con có thể vượt qua những vấn đề nhỏ, nhưng đây là tình huống lớn”. Giờ đây, con đã đổ lỗi cho cái gì? Tình huống. Vậy tình huống làm gì? Nó đến và đi. Tình huống ấy sẽ đến lần nữa sau 5000 năm. Con đổ lỗi cho tình huống rằng nó sẽ xảy ra lần nữa sau 5000 năm. Đừng làm như vậy. Thậm chí đừng có suy nghĩ như là “Con có thể làm gì...?”. Tại sao BapDada lại đặc biệt nói với con về giận dữ? Bởi vì nếu con tiễn biệt giận dữ, tham lam và ham muốn… cũng bao gồm trong đó. Tham lam không chỉ đối với tiền hay thức ăn, mà có đa dạng các loại tham lam; dù là linh hồn có kiến thức hay là linh hồn u mê, bất kỳ loại ham muốn nào cũng là tham lam. Vì thế, khi tức giận kết thúc, tham lam cũng sẽ tự động kết thúc. Cao ngạo cũng sẽ kết thúc. Thỉnh thoảng, con có sự cao ngạo, phải không? “Con là senior (thâm niên), con có sự hiểu biết, con biết tất cả những chuyện này. Anh ta nghĩ anh ta là ai?”. Rồi tức giận đến. Vì vậy, cao ngạo và tham lam sẽ ra đi cùng với nhau. Đây là lý do vì sao BapDada không đặc biệt nói với con về tham lam, mà đang làm cho con lưu ý đến đến giận dữ. Vì vậy, con sẽ làm cho điều này trở thành tâm ấn của con chứ? Tất cả các con, hãy giơ tay lên! Hãy chụp hình của mọi người! Bây giờ, Baba đang trao cho con một vài lời chúc mừng, không nhiều. Tuy nhiên, khi Baba nhìn thấy kết quả, những vị thần của vùng tinh tế và những vị thần của thiên đường sẽ tưới đổ những cơn mưa hoa “Wah! Wah!” lên con.
Kể từ hôm nay, mỗi người các con phải nhìn vào bản thân. Đừng nhìn vào người khác. Hãy khép con mắt tâm trí nhìn vào người khác lại. Con không thể nhắm đôi mắt thể lý của con, nhưng con có thể nhắm con mắt tâm trí của con đối với bất cứ điều gì mà người thứ hai hoặc người thứ ba làm. “Tôi không được nhìn vào họ”. Người Cha đang nói điều này với uy lực như thế, thậm chí nếu một maharathi có mắc sai lầm, hãy để tâm trí của con trở nên hướng nội, đừng nhìn hay đừng nghe điều đó. Baba có nên nói cho con nghe điều gì đó thú vị không? Hôm nay, BapDada đang nói cho con nghe mọi thứ hết sức rõ ràng. Con không cảm thấy tệ hại về nó, phải không? Achcha, Baba sẽ nói rõ cho con nghe điều khác. BapDada đã thấy rằng phần đông hết lần này đến lần khác, không phải luôn luôn mà là thỉnh thoảng, không nhìn vào điểm đặc biệt của các maharathi nhiều đến thế, mà chúng săm soi vào điểm yếu của họ. Chúng theo dõi những điều đó và thậm chí còn nói về nó với người khác, nói rằng: “Đây là gì vậy? Chúng tôi đã nhìn thấy mọi người. Kể cả các maharathi cũng đang làm chuyện này, dù gì chúng ta cũng ở đằng sau. Giờ đây, khi các maharathi thay đổi, chúng ta cũng sẽ thay đổi”. Tuy nhiên, tapasya và nỗ lực trong suốt một thời gian dài của các maharathi sẽ làm cho họ kiếm được điểm thêm và thi đậu với bằng danh dự. Nếu con chờ các maharathi thay đổi trước khi con thay đổi, con sẽ bị lừa phỉnh. Do đó, hãy làm cho tâm trí của con hướng nội. Con có hiểu không? BapDada nghe điều này rất nhiều – “Chúng con đã nhìn thấy hết tất cả, chúng con đã nhìn thấy hết tất cả, chúng con cũng có mắt, chúng con cũng có tai, chúng con đã nghe được hết tất cả”. Tuy nhiên, đừng cạnh tranh với các maharathi trong khía cạnh này. Hãy chạy đua trong những điều hay ho, tốt đẹp; chứ đừng tranh đua trong những điều không hay, bởi vì nếu không thì con sẽ bị lừa phỉnh. Baba cảm thấy nhân từ. Bởi vì nền tảng của niềm tin của các maharathi không bị phá vỡ và không bị chao đảo, họ nhận được điểm thêm. Do đó, đừng bao giờ mở con mắt tâm trí của con ra với khía cạnh này. Giữ cho mắt nhắm lại! Thay vì lắng nghe tâm trí của con, hãy giữ cho nó hướng nội. Con có hiểu không?
Gửi đến những linh hồn ở khắp mọi nơi, những linh hồn thấm đẫm trong tình yêu thương dành cho BapDada; gửi đến tất cả những linh hồn phục vụ của Người Cha; gửi đến những linh hồn hướng thượng với nỗ lực dễ dàng; gửi đến những ai liên tục có mục tiêu trở nên ngang bằng với Người Cha và phát triển những điều kiện tương xứng với mục tiêu; gửi đến những linh hồn gần gũi với Người Cha… thật nhiều, thật nhiều nỗi nhớ, niềm thương và lời chào namaste từ BapDada.
Lời chúc phúc:
Mong con là người phục vụ mạnh mẽ, trao cho các linh hồn kiến thức bất diệt này và giải thoát họ khỏi nỗi sợ đột tử.
Con người trên thế giới sợ đột tử. Họ đang ăn với nỗi sợ, di chuyển với nỗi sợ và cũng ngủ với nỗi sợ. Hãy nói những điều hạnh phúc với những linh hồn ấy và giải thoát họ khỏi nỗi sợ. Trao cho họ tin tức tốt lành rằng con có thể cứu họ thoát khỏi đột tử trong suốt 21 kiếp. Làm cho mỗi linh hồn trở nên bất tử bằng cách trao cho họ kiến thức bất diệt này, họ sẽ được cứu thoát khỏi đột tử từ kiếp này đến kiếp khác. Với sóng rung động bình an và hạnh phúc, hãy trở thành người phục vụ mạnh mẽ và trao cho mọi người trải nghiệm hạnh phúc, thoải mái.
Khẩu hiệu:
Chỉ bằng cách giữ quân bình giữa tưởng nhớ và phục vụ, con có thể nhận được lời chúc phúc của mọi người.
*** Om Shanti ***