13/03/23 Murli buổi sáng Om Shanti BapDada Madhuban
Trọng tâm: Con ngọt ngào, trong khi con ở trong sự tưởng nhớ, đêm tối thời kỳ sắt sẽ kết thúc. Con sẽ trở về cùng với Cha và sau đó sẽ đi vào ngày. Đây là cuộc hành hương tuyệt vời.
Câu hỏi: Tại sao các con lại mong ước đi đến thiên đường?
Trả lời: Bởi vì các con biết rằng khi các con đi đến thiên đường, tất cả các linh hồn khác cũng sẽ được lợi ích bởi có thể trở về nhà đến vùng đất bình an. Các con không tham đi đến thiên đường, mà đang nỗ lực rất nhiều để thiết lập thiên đường. Vì vậy, các con chắc chắn sẽ trở thành những chủ nhân của thiên đường đó. Tuy nhiên, con không có bất kỳ ham muốn nào khác. Những con người thì ham muốn có được một ánh nhìn của Thượng Đế, trong khi đích thân Thượng Đế thì đang dạy các con.
Bài hát: Hỡi kẻ lữ hành trong bóng đêm, đừng trở nên mệt mỏi. Đích đến bình minh chẳng còn xa.
Om shanti. Các con hiểu ý nghĩa của ‘những kẻ lữ hành trong bóng đêm’, theo thứ bậc, tương ứng với nỗ lực của con. Nếu các con tiếp tục xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân và ở trong sự tưởng nhớ, con sẽ có thể hiểu rằng con đã đến rất gần ngày đó, nghĩa là, đến thiên đường. Đã được giải thích cho các con rằng đây là ngày và đêm vô hạn. Nó được gọi là đêm vô hạn của Brahma. Cái tên được viết trong kinh sách rất đẹp. Nó không được gọi là đêm của Lakshmi và Narayan. Không, được nói rằng, “Ngày của Brahma và đêm của Brahma”. Lakshmi và Narayan từng trị vì ở đó trong thời kỳ vàng. Chu kỳ thế giới nhất định phải xoay chuyển. Vương quốc của Lakshmi và Narayan nhất định sẽ đến trở lại trong thời kỳ vàng. Sau thời kỳ vàng, thì các thời kỳ bạc, đồng và sắt nhất định sẽ theo sau. Vì vậy, nhất định sẽ lại có cùng những người trị vì đó trong thời kỳ vàng.
Duy nhất Shiv Baba là người trao cho các con kiến thức này thông qua Brahma. Đây là lý do chỉ các con mới có kiến thức về chu kỳ thế giới này; các vị thần không có nó. Chu kỳ này xoay quanh trí tuệ của những Brahmin các con. Đây là lý do tên gọi, ‘Đêm của Brahma và những Brahma Kumar và Kumari’ được sử dụng. Giờ các con đang tiến về phía ngày. Thời kỳ vàng được gọi là ngày, còn thời kỳ sắt được gọi là đêm. Các con biết rằng cuộc hành hương của các con diễn ra vào lúc chuyển giao giữa cuối thời kỳ sắt và đầu thời kỳ vàng. Các con đang ngồi trong thời kỳ sắt nhưng trí tuệ con thì ở nơi đó. Những linh hồn hiểu rằng họ phải rời bỏ cơ thể mình và trở về với Cha. Con sẽ rời bỏ cơ thể mình vào lúc cuối, khi con đã đạt đến đích của mình, nghĩa là khi Cha ngừng dạy yoga cho các con. Cha sẽ tiếp tục dạy các con cho đến khi con đã hoàn tất việc học tập của mình.
Các con ở trong sự tưởng nhớ đến Cha. Trong khi con ở trong sự tưởng nhớ như vậy, đêm sẽ đi đến hồi kết và con sẽ trở về cùng với Cha. Sau đó, con sẽ đi vào ngày. Đây là cuộc hành hương tuyệt vời của các con. Cha thiết lập ngày cho các con, những Brahma Kumar và Kumari. Ngày, tức là, thời kỳ vàng, giờ đây sắp đến. Bây giờ khi con đang ngồi trong đêm của thời kỳ sắt, con phải tưởng nhớ Cha liên tục. Cha đã giải thích rằng tất cả mọi người nhất định phải chết. Người ta hỏi: Khi nào chúng ta sẽ chết? Khi nào sự hủy diệt sẽ diễn ra? Con đã nhìn thấy sự hủy diệt trong các linh ảnh thánh thiện và con nhất định sẽ nhìn thấy nó bằng đôi mắt thể lý của mình. Con sẽ nhìn bằng đôi mắt thể lý của mình việc thiết lập mà con đã từng có nhiều linh ảnh về nó. Chủ yếu là Brahma, người mà ngày và đêm của ông ấy đã được ngợi ca, người đã có những linh ảnh về sự hủy diệt và sự thiết lập. Do vậy, bất kể điều gì đã được nhìn thấy trong các linh ảnh thánh thiện nhất định sẽ xảy ra một cách thực tế.
Những linh ảnh mà con đã có trên con đường thờ cúng cũng đã được nhìn thấy trong các linh ảnh thánh thiện. Các con cũng đã nhìn thấy những điều này trong các linh ảnh thánh thiện. Con không còn ham muốn bất cứ thứ gì. Các ẩn sĩ mong muốn nhìn thấy Cha Tối Cao, Linh hồn Tối cao. Ở đây, Cha Tối Cao, Linh hồn Tối cao, ngồi và đích thân dạy các con. Các con mong ước đi đến thiên đường. Các con hiểu rằng khi các con ở thiên đường, mọi người khác cũng sẽ được lợi ích. Giờ đây các con biết rằng Cha vô hạn, Hạt Giống, Đấng Sáng Tạo của thế giới loài người, biết được sự khởi đầu, giữa và kết thúc của cái cây. Chúng ta biết Người Cha đó và thừa kế của Người. Đối với những cây khác, con có thể nói đó có phải là một cây xoài không. Trước hết, hạt giống được gieo, sau đó hai hoặc bốn chiếc lá mọc lên và rồi cái cây bắt đầu phát triển. Hạt giống đó là không sống. Tuy nhiên, Người Cha này là Hạt Giống sống của cái cây thế giới loài người. Người được gọi là Đấng Tràn đầy kiến thức.
Các con biết rằng đây là một trường học nơi con nhận được kiến thức này. Con cũng đang học yoga. Bằng cách học điều này các con trở thành những hoàng tử và công chúa trong tương lai. Những linh hồn nhất định phải trở nên thanh khiết. Mặc dù tất cả bây giờ đều ô trọc, nếu con mà nói với họ rằng họ ô trọc, thì họ sẽ không tin điều đó. Họ nói rằng ngay cả trong mảnh đất Krishna, người ta cũng gây đau khổ cho nhau, rằng Kans và Ravan, v.v… đã tồn tại ở đó. Chỉ những ai trao hạnh phúc cho nhau mới có thể được gọi là thanh khiết. Không ai gây đau khổ cho bất kỳ ai ở thiên đường. Ở đó, sư tử và cừu uống nước cùng nhau từ cùng một hồ nước; chúng không làm tổn thương bất kỳ ai. Tuy nhiên, khó có bất kỳ ai hiểu được những điều này.
Bất kể kinh sách nào mà họ đã học, thì chính những thứ đó đọng lại trong trí tuệ họ. Những người thờ phụng các vị thần thì tự tát chính mình. Những người Hindu tự tát chính mình bởi phỉ báng các vị thần của họ. Chúa và Phật v.v… được ngợi ca rất nhiều, trong khi những người Hindu thì lại phỉ báng các vị thần. Đây là sự phỉ báng đạo lý sống. Trong kinh Gita nói rằng: Bất cứ khi nào có sự phi tôn giáo và sự vô đạo thì Ta đến. Ngay cả tên của Bharat cũng được nhắc đến. Chính Bharat trở thành suy đồi và cao quý hướng thượng. Lakshmi và Narayan là cao quý hướng thượng nhất. Những con người suy đồi và hư hỏng cúi đầu trước những con người cao quý hướng thượng.
Mặc dù các ẩn sĩ giữ thanh khiết, họ lại không biết Thượng Đế. Thay vào đó, họ tự gọi mình là Thượng Đế. Tất cả các guru khác v.v… đều ô trọc và cũng tham đắm trong thói tật. Những người thói tật được gọi là ô trọc và họ cúi đầu trước những người thanh khiết. Họ nhận các ẩn sĩ như là guru của mình với hi vọng được biến thành thanh khiết giống như các ẩn sĩ đó. Ngày nay, khó có bất kỳ ai trở thành một ẩn sĩ, vậy thì, có lợi ích gì trong việc biến một người chủ gia đình thành guru của con chứ, bởi vì bản thân ông ta (guru) là ô trọc? Tuy nhiên, có một số lời ngợi ca về các linh hồn mới đến. Khi người ta có con trai, hoặc nhận được tiền, họ trở nên hạnh phúc. Khi nhìn thấy điều này xảy ra, tất cả họ đều đi theo cùng một guru.
Thực ra, người ta tiếp nhận một guru là để nhận được sự cứu rỗi. Do vậy, nhất định nên là một người đã từ bỏ năm thói tật và trở thành thanh khiết được cần đến cho việc đó. Nếu không, một người có thể được lợi ích gì bằng việc nhận một người chủ gia đình làm guru của mình chứ? Tuy nhiên, có những guru chủ gia đình lớn có hàng ngàn môn đồ. Một khi ai đó nhận một guru, thì cái ngai của guru đó tiếp tục. Các môn đồ của ông ta rửa chân cho ông ta và uống nước rửa chân đó; đó được gọi là niềm tin mù quáng. Mặc dù người ta hát: “Hỡi Thượng Đế, Người là cây gậy cho người mù,” họ lại không hiểu được ý nghĩa của điều đó. Chính Maya, Ravan, biến các con thành không hiểu biết và mù quáng. Tất cả đã trở thành những người có trí tuệ sỏi đá. Đây là lý do Cha nói: Ta đến và nói cho các con cốt lõi của tất cả các kinh sách.
Ví dụ về Narad được đưa ra: ông ta được bảo hãy nhìn vào gương mặt của chính mình xem ông ta có xứng đáng cưới Lakshmi không. Lakshmi sẽ tồn tại ở thiên đường. Giờ đây con hiểu rằng con đang nỗ lực để cưới Lakshmi hoặc Narayan trong tương lai. Ví dụ đó thuộc về nơi đây. Mặc dù gương mặt họ là gương mặt của con người, nhưng tính cách họ thì giống như những con khỉ. Cha nói: Hãy nhìn vào gương mặt của chính con! Người ta nói rằng các con tham lam bởi muốn trở thành những chủ nhân thế giới. Con nên giải thích cho họ: Nhưng chúng ta đang biến cả thế giới thành thiên đường! Vì chúng ta đang nỗ lực nhiều như thế, nên chắc chắn chúng ta sẽ trở thành những chủ nhân thế giới. Sau tất cả, ai đó phải trị vì!
Baba đã giải thích rằng kẻ thù đầu tiên và lớn nhất là sắc dục; nó gây cho con người đau khổ từ khi nó bắt đầu, xuyên suốt giữa cho đến tận cuối. Đó là kẻ thù cay đắng của con suốt nửa chu kỳ. Mặc dù có hạnh phúc và đau khổ trong vở kịch, cũng phải có ai đó đưa con vào đau khổ và đó chính là Ravan. Suốt nửa chu kỳ, có vương quốc của Ravan. Chỉ các con biết những điều này, nhưng các con là theo thứ bậc.
Nhìn xem: họ nói rằng Shankar và Parvati sống trên núi Kailash. Ngay cả Tổng Thống, v.v… cũng đi đến Amarnath trên núi Kailash. Tuy nhiên, họ thậm chí không hiểu được Shankar và Parvati đã đến từ đâu. Có phải bởi vì Parvati đã suy đồi mà câu chuyện về sự bất tử đã được kể cho nàng ấy không? Không có chuyện suy đồi trong vùng tinh tế. Người ta loạng choạng vấp váp rất xa trên con đường thờ cúng. Những con người phải trải nghiệm khổ đau và bất cứ thành tựu nào họ nhận được cũng chỉ là tạm bợ nhất thời. Đó là kiểu thành tựu gì? Họ giữ thanh khiết chừng nào họ còn đi trên cuộc hành hương. Một số không thể sống nếu không có rượu, vì vậy mà họ giấu một chai rượu theo. Làm sao đó có thể được gọi là một cuộc hành hương được? Có quá nhiều thứ bẩn thỉu ở đó, đừng hỏi nữa! Những con người thói tật thậm chí còn sa vào thói tật ở đó.
Con người không có kiến thức, vì vậy họ nghĩ rằng tín ngưỡng thờ cúng là tốt, và rằng họ sẽ gặp được Thượng Đế bằng cách thực hiện thờ cúng. Suốt nửa chu kỳ, con phải loạng choạng khắp nơi trên con đường thờ cúng. Khi tín ngưỡng thờ cúng của nửa chu kỳ kết thúc, thì Thượng Đế đến. Baba cảm thấy nhân từ cho các con. Không phải rằng con đạt được Thượng Đế bằng cách thực hiện thờ cúng. Nếu mà như vậy, thì tại sao họ lại cầu gọi đến Thượng Đế làm gì? Tại sao họ lại tưởng nhớ Người? Vào lúc đó, họ không hiểu rằng họ có thể gặp được Thượng Đế. Nếu một người mà có một linh ảnh về Shri Krishna bằng cách thực hiện thờ cúng, thì họ nghĩ rằng họ đã tìm thấy Thượng Đế và đã trở thành một cư dân của thiên đường. Họ có cái thoáng nhìn của Shri Krishna và vậy là xong! Như thể họ đã đi đến mảnh đất của Shri Krishna. Tuy nhiên, không ai thực sự đi đến đó. Có rất nhiều niềm tin mù quáng trên con đường thờ cúng. Bây giờ các con đã hiểu được tất cả những điều này.
Cha đến trong một cơ thể bình thường; đây là lý do Người phải nhận rất nhiều sự xúc phạm. Nếu không, nếu không phải là cơ thể này, thì Người sẽ đi vào cơ thể nào đây? Người không thể bị xúc phạm trong cơ thể của Shri Krishna. Shri Krishna không thể đi vào thế giới ô trọc để thanh lọc nó. Họ thậm chí không gọi Shri Krishna là Đấng thanh lọc. Con người thậm chí không hiểu Đấng Thanh Lọc là ai và Người đến như thế nào. Đây là lý do người ta không thể tin tưởng bất cứ điều gì. Cách Người đi vào cơ thể của Brahma như thế nào không được viết trong kinh sách. Họ nói rằng các lối sống triều đại mặt trời và mặt trăng được thiết lập thông qua miệng của Brahma. Họ thậm chí quên mất điều đó xảy ra khi nào và như thế nào. Prajapita Brahma nhất định phải ở đây vào lúc chuyển giao của các chu kỳ; chỉ khi đó thế giới mới của những Brahmin mới có thể được tạo ra.
Con người hoàn toàn bị hoang mang nhầm lẫn; con phải chỉ đường cho họ. Cha đến và làm phục vụ vĩ đại như vậy. Con hiểu rằng các con đã tiếp tục trở nên tệ hơn cả những con khỉ bởi vì năm thói tật. Chúng ta từng là thánh thần và nhìn xem chúng ta đã trở thành gì! Cha đến và biến những người như vậy thành cao quý hướng thượng trở lại. Do vậy, con nên yêu Cha đến mức nào? Là Cha đang nói cho con điều này, hay là Dada? Nhiều người con thậm chí không biết điều này. Cha nói: Hãy nghĩ mà xem! Ta có thể hiện diện trong cỗ xe này mọi lúc không? Điều đó là không thể. Ta đến để làm phục vụ.
Baba đã nghe tin tức mà một người đã hỏi: “Những con người có thể trao cho bất kỳ ai hạnh phúc không? Điều này có nằm trong tay con người không?” Sau đó, một người khác đã trả lời: “Không, chỉ Thượng Đế mới có thể trao hạnh phúc cho mọi người; không gì nằm trong tay con người cả.” Rồi sau đó, một đứa trẻ đã nói: “Không, chính những con người trao hạnh phúc; chính những con người làm mọi điều. Không gì nằm trong tay Thượng Đế cả.” Ồ! Nhưng con không trao đi bất cứ thứ gì cả! Mọi thứ đều nằm trong tay Thượng Đế. Con nên giải thích rằng tất cả mọi người phải đi theo shrimat. Không ai có thể trao hạnh phúc nếu không có những chỉ dẫn cao quý hướng thượng của Cha Tối Cao.
Con nên xem bản thân mình là vĩ đại. Chúng ta đang biến cả thế giới thành thiên đường bằng cách đi theo shrimat. Nhìn xem một số người con phạm phải những sai lầm to lớn thế nào! Người ta nói rằng điều đó nằm trong tay Thượng Đế, trong khi những Brahma Kumar và Brahma Kumari nói rằng điều đó nằm trong tay con người! Thực tế, nó nằm trong tay Cha. Con không thể làm bất cứ điều gì nếu không có shrimat. Người ta đã trở nên hoàn toàn chẳng đáng một xu. Cha nói: Ravan biến các con thành những con người có trí tuệ sỏi đá. Ta đến và biến các con thành những người có trí tuệ thánh thiện. Tất cả các lời ngợi ca nên đi đến với Cha. Chúng ta đang đi theo shrimat. Không ai ngoài Thượng Đế có thể biến những con người thành cao quý hướng thượng. Achcha.
Gửi đến những tạo vật được sinh ra từ miệng của Brahma, những viên ngọc của dòng tộc Brahmin, những người xoay đĩa tự nhận thức bản thân, gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ người Mẹ, người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Trái tim của chúng ta nên có tình yêu đích thực dành cho Cha, Đấng Duy Nhất làm rất nhiều phục vụ và biến chúng ta thành những vị thần cao quý hướng thượng! Hãy trao hạnh phúc cho mọi người giống như các vị thần.
2. Hãy liên tục ngợi ca một mình Cha. Đừng tự xem bản thân mình là vĩ đại.
Chúc phúc: Mong con là một yogi dễ dàng và, trong khi diễn phần của mình trong phục vụ, luôn tách rời khỏi phần vai đó và luôn yêu thương đối với Cha.
Một số người con nói rằng đôi lúc họ có thể có yoga và đôi lúc không. Nguyên do cho việc này là họ thiếu sự tách rời. Bởi vì không tách rời, họ không thể trải nghiệm tình yêu thương và, nơi nào không có yêu thương, thì không có sự tưởng nhớ. Con càng có tình yêu thương nhiều bao nhiêu, sự tưởng nhớ của con sẽ càng trở nên dễ dàng bấy nhiêu. Do vậy, đừng diễn phần vai của con dựa trên các mối quan hệ của con, mà hãy diễn phần vai của con theo mối quan hệ của con trong phục vụ và rồi con sẽ luôn tách rời. Hãy tách rời như một đóa hoa sen khỏi bầu không khí của thế giới cũ và hãy yêu thương đối với Cha, và con sẽ trở thành một yogi dễ dàng.
Khẩu hiệu: Một linh hồn gyani (được khai sáng) là người làm tan biến từ ‘lý do’ và tìm ra giải pháp cho mọi tình huống.
*** Om Shanti ***