Trọng tâm: Con ngọt ngào, vở kịch này được tiền định. Không một linh hồn nào có thể thoát khỏi vở kịch này. Không một ai có thể nhận được sự giải thoát vĩnh cửu.
Câu hỏi: Người Cha, Đấng Thanh Lọc cao quý nhất là VịChúa Tể Ngây Thơ như thế nào?
Trả lời: Các con trao cho Người một nắm gạo và nhận lại cảmột cung điện và đây là lý do tại sao Người Cha được gọi là Vị Chúa Tể Ngây Thơ. Con nói: Shiv Baba là Con của tôi. Người là một Người Con đến mức mà Người không bao giờ nhận lấy bất cứ thứ gì từ con, nhưng luôn luôn trao cho con. Trên con đường thờ cúng, họ nói: Bất kể hành động nào mà ai đó thực hiện, anh ta nhận lại quả trái cho điều đó. Tuy nhiên, bất kỳ thứ gì mà họ nhận được trên con đường thờ cúng thì quả trái chỉ dành cho một khoảng thời gian tạm thời. Trên con đường kiến thức, con làm mọi thứ với sự hiểu biết và đây là lý do tại sao bất kể thứ gì mà con nhận được dành cho suốt toàn bộ chu kì (for all time).
Om shanti. Người Cha linh hồn đang có cuộc trò chuyện từ tim đến tim với những người con linh hồn. Hoặc con sẽ nói rằng Người Cha linh hồn đang dạy con Raja Yoga. Con phải đến để học Raja Yoga cùng với Người Cha vô hạn. Đây là lý do tại sao trí tuệ của con nên đi đến với Người Cha. Đây là kiến thức của Thượng Đế dành cho các linh hồn. Thượng Đế nói với các saligram. Chính các con những linh hồn phải lắng nghe và đây là lý do tại sao con phải trở nên ý thức linh hồn. Trước đây, con từng ý thức cơ thể. Người Cha chỉ đến vào thời kỳ chuyển giao triển vọng nhất này và làm cho các con trở nên ý thức linh hồn. Con bây giờ đã hiểu được sự khác biệt giữa ý thức linh hồn và ý thức cơ thể. Người Cha đã giải thích cho con rằng chính linh hồn diễn phần vai thông qua cơ thể của mình. Chính linh hồn, chứ không phải cơ thể, mới học. Tuy nhiên, bởi ý thức cơ thể, họ nghĩ rằng người này người kia đang dạy cho họ. Đấng Duy Nhất đang dạy cho con là vô hình. Tên của Người là Shiva.
Shiv Baba không có cơ thể của riêng Người. Mọi người khác sẽ nói rằng: Đây là cơ thể của tôi. Ai đã nói điều này? Linh hồn nói: Đây là cơ thể của tôi. Tuy nhiên, tất cả những việc học kia đều là việc học thể lý, đời thường và có nhiều môn học khác nhau trong đó. Có rất nhiều danh hiệu khác nhau như là B.A v.v… Ở đây, chỉ có một cái tên và đó chính là Đấng Duy Nhất đang dạy cho con. Chỉ duy nhất một mình Người Cha đến và dạy cho con. Do đó, con phải nhớ Người Cha. Người Cha vô hạn đang dạy cho chúng ta. Tên của Người là gì? Tên của Người là Shiva. Không phải rằng Người vượt thoát tên gọi và hình dạng. Tên gọi được đặt những con người hữu thể. Sẽ được nói rằng: Đây là cơ thể của người này người kia. Tuy nhiên, Shiv Baba không có tên gọi thuộc cơ thể. Con người được đặt tên cho cơ thể của mình, trong khi chỉ có một Người Cha vô hình, tên của Người là Shiva. Khi Người đến đây và dạy cho con, Tên của Người vẫn là Shiva. Cơ thể này không thuộc về Người. Chỉ có một Thượng Đế, không phải là 10 hay 12. Người là Đấng Duy Nhất, mà người ta vẫn nói rằng Người có 24 hóa thân. Người Cha nói: Con đã làm Ta lang thang khắp nơi rất nhiều. Con đã nói rằng Linh Hồn Tối Cao ở trong sỏi và đá. Cũng giống như con đã lang thang rất nhiều trên con đường thờ cúng, tương tự như vậy, con cũng đã làm cho Ta lang thang.
Tương ứng với vở kịch, cách Người nói thì rất đỗi chậm rãi, thanh thản. Người giải thích: Mọi người đã phỉ báng và xúc phạm Ta rất nhiều. Người ta nói rằng họ làm phục vụ vị tha, trong khi Người Cha nói: Không ai, ngoại trừ Ta, có thể làm phục vụ vị tha. Bất kỳ ai làm điều gì đó thì đều nhất định nhận được quả trái cho điều đó. Con bây giờ nhận được quả trái. Được nhớ rằng Thượng Đế trao quả trái cho việc thờ cúng bởi vì Thượng Đế là Đại Dương Kiến Thức. Con đã thực hiện các nghi thức trên con đường thờ cúng suốt nửa chu kỳ. Kiến thức này là việc học. Con chỉ nhận được việc học này một lần từ một mình Người Cha. Người Cha chỉ đến một lần, vào thời kỳ chuyển giao đầy triển vọng nhất và trở về nhà sau khi làm cho con trở thành những thực thể cao quý hướng thượng nhất. Đây là kiến thức và kia là thờ cúng. Con đã thực hiện việc thờ cúng suốt nửa chu kỳ. Những người không thực hiện thờ cúng nghĩ rằng có lẽ người này người kia đã chết hoặc trở nên ốm yếu bởi vì anh ta hay cô ta không thực hiện thờ cúng. Tuy nhiên, nó không giống như thế. Người Cha nói: Các con, con đã cầu gọi Ta đến và làm cho mọi người thanh khiết từ ô trọc và ban cho mọi người sự cứu rỗi. Do đó, bây giờ Ta đã đến. Việc thờ cúng thì tách biệt với kiến thức. Thông qua thờ cúng có đêm trong suốt nửa chu kỳ và thông qua kiến thức có ngày suốt nửa chu kỳ. Vương quốc của Rama và vương quốc của Ravan đều vô hạn. Thời lượng của mỗi vương quốc đều bằng nhau.
Vào lúc này, bởi vì con người là những bhogi (những người tham đắm trong niềm vui giác quan), dân số thế giới thì lớn hơn và tuổi thọ của con người thì ngắn hơn. Họ cố gắng tìm ra cách để dân số thế giới không gia tăng quá nhiều. Các con biết rằng chỉ nhiệm vụ của một Người Cha là làm cho thế giới rộng lớn như thế trở nên nhỏ (dân số thông thái, hiểu biết). Người Cha đến để làm cho nó nhỏ lại. Con đã cầu gọi: Baba, xin hãy đến và hủy diệt đi sự phi tôn giáo, nghĩa là, làm cho dân số thế giới này nhỏ lại. Thế giới không biết Người Cha làm cho nó nhỏ lại bằng cách nào. Chỉ còn lại một số ít người. Tất cả các linh hồn còn lại sẽ đi về nhà và rồi sau đó đi xuống, theo thứ hạng, tương ứng với vở kịch của mình. Phần vai của họ sau đó có trong vở kịch, sau đó họ sẽ đi đến đây từ ngôi nhà. Những người luôn ở trong vở kịch thì thực hiện công việc kinh doanh v.v…của mình và rồi sau đó đi và diễn phần vai của mình vào thời điểm riêng. Tương tự như vậy cho các con. Những ai có phần vai về sau trong vở kịch sẽ xuống sau. Những ai là diễn viên vào lúc bắt đầu của vở kịch đi xuống đây vào lúc bắt đầu thời kỳ vàng. Con có thể thấy rằng những người đến sau vẫn tiếp tục đi xuống. Cành, nhánh sẽ tiếp tục phát triển đến lúc cuối. Toàn bộ ý nghĩa của kiến thức này được giải thích cho con vào lúc này.
Khi con ngồi trong tưởng nhớ vào buổi sáng, đó là buổi diễn tập. Linh hồn phải nhớ Người Cha của mình. Quên từ “yoga”. Con người trở nên hoang mang với điều đó. Họ nói: Tôi không thể có yoga. Người Cha nói: Oh! Con không thể nhớ Người Cha của con sao? Như vậy có tốt không? Nếu con không nhớ Ta, con sẽ trở nên thanh khiết bằng cách nào đây? Người Cha là Đấng Thanh Lọc. Người Cha đến và giải thích cho các con bí mật về lúc bắt đầu, giữa và kết thúc của vở kịch. Đây là cái cây của sự đa dạng các tôn giáo và đa dạng con người. Mọi người trên thế giới đều là diễn viên. Có quá nhiều con người. Con người tính toán và nói: Trong một năm, sẽ có hàng triệu người được sinh ra. Tuy nhiên, không có nhiều không gian như thế ở đây. Đây là lý do tại sao Người Cha nói: Ta đến đây để giới hạn số lượng. Khi mọi linh hồn đều đã đến đây từ trên cao, ngôi nhà của Ta trở nên trống rỗng. Những người ở trên kia cũng sẽ đi xuống. Cái cây không bao giờ hoàn toàn khô khốc. Nó tiếp tục phát triển. Vào lúc cuối, khi không còn ai ở lại trên đó, thì mọi người sẽ trở về nhà.
Từng có rất ít người trong thế giới mới trong khi bây giờ ở đây có quá nhiều người. Cơ thể của mọi người tiếp tục thay đổi. Chỉ những ai nhận kiếp sinh đó ở mỗi chu kỳ mới sẽ nhận cùng kiếp sinh như thế vào lúc này. Không ai, ngoại trừ Người Cha, có thể giải thích cách vở kịch thế giới tiếp tục như thế nào. Các con cũng hiểu điều này, theo thứ hạng, tương ứng với nỗ lực mà con thực hiện. Vở kịch vô hạn là rất lớn. Cũng có nhiều thứ cần phải được hiểu. Người Cha vô hạn là Đại Dương Kiến Thức. Tất cả những thứ khác đều là hữu hạn. Họ viết kinh Vệ Đà và kinh sách v.v.., nhưng họ sẽ không thể tạo ra nhiều như thế. Nếu con mà viết từ lúc bắt đầu, nó hẳn sẽ trở thành một kinh Gita rất lớn. Nếu mọi thứ mà được in ra, kinh Gita hẳn sẽ thậm chí còn lớn hơn tòa nhà này. Đây là lý do tại sao họ đã trao cho nó lời ngợi ca nó: Nếu bạn biến đại dương thành mực…Rồi họ cũng nói rằng con chim sẻ nuốt chửng đại dương. Các con là những con chim sẻ, những người bây giờ đang nuốt chửng cả đại dương kiến thức.
Các con bây giờ đã trở thành Brahmin. Con bây giờ đã nhận được kiến thức này. Con bây giờ biết mọi thứ thông qua kiến thức này. Con đến đây để học mỗi chu kỳ. Không có chuyệnvề thứ gì ít hơn hay nhiều hơn. Con càng nỗ lực, con càng tạo ra phần thưởng lớn hơn. Mỗi người các con có thể hiểu được là con nỗ lực nhiều bao nhiêu và ở mức độ nào mà con trở nên xứng đáng đạt được vị trí đó. Các học trò vượt qua kỳ thi ở trường học, theo thứ hạng. Cả triều đại mặt trời và triều đại mặt trăng được tạo ra. Những ai thất bại thì trở thành triều đại mặt trăng. Không ai biết tại sao Rama được thể hiện với cái cung tên và mũi tên. Họ đã tạo ra lịch sử bạo lực. Vào lúc này, không có gì ngoài bạo lực. Con biết rằng bất kể hành động nào mà họ thực hiện, mỗi người trong số họ đều nhận được quả trái tương ứng. Chẳng han, khi ai đó xây một bệnh viện, anh ta sẽ có một cuộc đời dài lâu và khỏe mạnh trong kiếp sinh tiếp theo của mình.
Suốt nửa chu kỳ, những người xây dựng dharamshala (nhà nghỉ cho những người hành hương) hoặc trường học thì nhận được hạnh phúc tạm thời. Khi các con đến đây, Baba hỏi: Có bao nhiêu người các con? Con nói: Có ba người con thể lý và Đấng Duy Nhất là Shiv Baba, bởi vì Người trao cho các con của thừa kế và cũng nhận của thừa kế. Có tài khoản. Người không thực sự muốn nhận lấy bất kỳ thứ gì cả, bởi vì Người là Đấng Ban Tặng. Người là Chúa Tể Ngây Thơ bởi vì con trao cho Người một nắm gạo và con nhận lại được cả một cung điện. Người là Đấng Thanh Lọc và Đại Dương Kiến Thức. Bây giờ Người Cha nói: Ta giải thích cho con cốt lõi của các kinh sách trên con đường thờ cúng. Quả trái cho việc thờ cúng của con kéo dài suốt nửa chu kỳ. Các ẩn sĩ nói rằng niềm hạnh phúc này giống như giọt phân của một con quạ, và đây là lý do tại sao họ rời bỏ nhà cửa và gia đình của mình và đi vào rừng. Họ nói rằng họ không muốn niềm hạnh phúc thiên đường bởi vì rồi họ sẽ phải đi đến địa ngục. Thay vào đó, họ muốn giải thoát vĩnh viễn. Tuy nhiên, con phải nhớ rằng vở kịch này là vô hạn. Không một linh hồn nào có thể thoát khỏi vở kịch này; nó được tiền định. Đây là lý do tại sao, “Điều được ấn định thì đang diễn ra”, được nhớ đến. Do đó, họ lo lắng trên con đường thờ cúng. Bất kể điều gì xảy ra trong quá khứ, nó sẽ diễn ra trở lại.
Con đi vòng quanh chu kỳ 84 kiếp. Chu kỳ này không bao giờ kết thúc; nó được tiền định. Làm sao con có thể ngừng nỗ lực cho điều đó? Con không thể nào thoát ra khỏi nó chỉ bởi vì con nói như vậy. Nhận được sự giải thoát vĩnh cửu tan hòa trong ánh sáng hay tan hòa trong nguyên tố ánh sáng thì đều như nhau. Có vô số ý kiến và vô số tôn giáo. Sau đó, người ta nói: Chỉ có Người biết cách thức và phương tiện của Người. Chúng con nhận được sự cứu rỗi thông qua Shrimat mà Người trao cho chúng con. Chỉ có con biết điều này. Khi Người đến, chúng con học những điều này và cũng trở nên thanh khiết; chúng con có thể học và nhận được sự cứu rỗi. Khi con nhận được sự cứu rỗi, thì không còn ai cầu gọi đến Ta. Vào lúc này, những ngọn núi khổ đau đang đè lên tất cả mọi người. Họ đã đổ máu vô cớ và họ cũng thấy ngọn núi Goverdhan, và rằng ngọn núi được nâng bằng một ngón tay. Con biết ý nghĩa của điều này. Chỉ có một số người con loại bỏ ngọn núi khổ đau này. Còn một số người con chịu đựng đau khổ.
Con phải trao cho mọi người câu chú để kỷ luật tâm trí. Họ nói rằng Tulsidas nghiền gỗ đàn hương để trao dấu tilak. Các con nhận được dấu tilak của quyền trị vì thông qua nỗ lực của riêng con. Các con đang học cho vương quốc. Chỉ một mình Người Cha dạy cho con Raja Yoga thông qua đó mà con nhận được vương quốc. Các con bây giờ đang ngồi ở nhà. Đây không phải là một buổi thiết triều. Một buổi thiết triều là nơi vua và hoàng đế gặp nhau. Đây là pathshala (nơi học tập). Được giải thích rằng không một giáo viên Brahmin nào nên mang bất kỳ con người thói tật nào đến đây. Những người ô trọc sẽ làm hỏng bầu không khí. Đây là lý do họ không được phép đến đây. Khi họ trở nên thanh khiết, họ có thể được phép đến. Một số người bây giờ phải được phép đến. Nếu con đi từ đây và trở nên ô trọc, con sẽ không thể hấp thụ được gì cả. Điều này là con tự nguyền rủa chính mình. Thói tật chính là những lời chỉ dẫn của Ravan. Con ngừng đi theo những chỉ dẫn của Rama; con tuân theo những chỉ dẫn ma quỷ của Ravan và trở nên đầy thói tật và giống như sỏi đá. Có nhiều câu chuyện đáng sợ như vậy được viết trong Garuda Purana. Người Cha nói: Con người chỉ trở thành con người; anh ta sẽ không trở thành con vật v.v…Trong việc học này, không có chuyện về niềm tin mù quáng. Đây là việc học của con. Các học trò học tập, thi đậu và kiếm tiền. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu, nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Hãy trao cho mọi người câu chú để kỷ luật tâm trí. Hãy đạt được dấu tilak (trị vì) vương quốc bằng việc nỗ lực và học tập. Hãy trao đi ngón tay của con để loại bỏ những ngọn núi khổ đau này.
2. Ở thời kỳ chuyển giao, hãy nỗ lực để trở thành con người cao quý hướng thượng nhất. Hãy thực hành cuộc diễn tập về việc tưởng nhớ đến Người Cha. Đừng trở nên hoang mang nhầm lẫn bằng việc nói về yoga.
Chúc phúc: Mong con xem những trở ngại trong phục vụ là nấc thang cho sự tiến bộ của bản thân và do đó tiến lên cao hơn như là một người phục vụ đích thực tự do thoát khỏi trở ngại.
Phục vụ là phương tiện cho con để làm cho cuộc đời Brahmin của con liên tục tự do khỏi trở ngại, và cũng chính trong phục vụ mà con có nhiều bài thi của trở ngại. Một người phục vụ tự do khỏi trở ngại được xem là người phục vụ đích thực. Được ấn định trong vở kịch để trở ngại đến. Chúng sẽ đến và chúng sẽ tiếp tục đến, bởi vì chính trở ngại và các bài kiểm tra mới giúp con được trải nghiệm. Đừng xem chúng là trở ngại, mà hãy xem chúng là phương tiện để làm cho con tiến bộ và con sẽ trải nghiệm chúng như là nấc thang của trải nghiệm và làm cho con leo lên cao hơn.
Khẩu hiệu: Đừng trở thành hình dạng của trở ngại mà là người phá hủy đi trở ngại.