Nhu cầu của thời gian hiện tại là con cần tạo ra bầu không khí chứa đựng sự bàng quan vô hạn
Hôm nay, Baba, Đại Dương Yêu Thương, đang ngắm nhìn những người con dấu yêu của Người, những người con tan hòa vào tình yêu thương. Tình yêu thương của Thượng Đế không đạt được bởi bất kỳ ai ngoại trừ các con. Tất cả các con đều có thành quả đặc biệt này.
Tất cả các con đều có thành quả, nhưng trạng thái đầu tiên chỉ là có thành quả, còn trạng thái thứ hai là đắm mình vào trải nghiệm về thành quả. Khía cạnh đầu tiên là tất cả các con nói với niềm hân hoan say sưa về việc con đã nhận được tình yêu thương của Người Cha. Con đã tìm thấy Người Cha, nghĩa là con đã nhận được tình yêu thương. Âm thanh phát ra từ đôi môi mọi người là: “Baba của con!”. Mọi người đều có trạng thái đầu tiên về việc có thành quả, nhưng lại có thứ hạng trong việc liên tục lạc đắm trong trải nghiệm ấy. Những ai thấm đẫm trong tình yêu thương của Thượng Đế thì không thể bị chia tách khỏi tình yêu thương này. Vẻ lấp lánh, niềm hân hoan say sưa và những tia trải nghiệm của linh hồn thấm đẫm trong tình yêu thương của Thượng Đế thì thật mạnh mẽ, nếu như có ai đó đến gần chúng, thậm chí họ không có can đảm ngước mắt lên nhìn vào chúng, kể cả từ xa. Nếu con liên tục có trải nghiệm này, con sẽ không phải thực hiện bất kỳ nỗ lực nào nữa.
Hiện tại, con phải chật vật để có yoga. Con ngồi để có yoga, nhưng do con không thấm đẫm trong trải nghiệm ấy, nên thỉnh thoảng có yoga và lúc khác lại có sự tranh đấu. “Tôi thuộc về Người Cha”, con phải liên tục đưa điều này vào nhận thức của con. Chính vì con đã quên mất nó cho nên con mới phải liên tục đưa nó vào nhận thức của con. Vì vậy, tranh đấu giữa “có” và “không”, hoặc giữa “nhớ” và “quên” không cho phép con trải nghiệm trạng thái thấm đẫm trong tình yêu thương. Vì vậy, vào lúc này, con phải chiến đấu và nỗ lực; có quá nhiều tranh đấu giữa điều lãng phí và mạnh mẽ. Ở một số người con, tâm ấn nhìn điều lãng phí đã trở thành bản tính tự nhiên của chúng. Một số đứa đã phát triển bản tính tự nhiên là lắng nghe, nói hoặc nghĩ về những điều lãng phí, đến mức thậm chí chúng không nhận ra rằng chúng đang làm điều đó. Nếu ai đó trao cho chúng dấu hiệu, do ý thức của chúng là ý thức của Maya, chúng xem bản thân mình thật là hiểu biết. Hoặc là ý thức của chúng là ý thức của Maya, hoặc là chúng phát triển sự bất cẩn: “Chuyện này lúc nào cũng xảy ra. Chuyện này luôn cứ như thế”. Ý thức của Maya khiến cho chúng xem bản thân mình là đúng, kể cả khi chúng sai. Vì vậy, do đó là ý thức của Maya, chúng sẽ nghĩ rằng không có ai khác hiểu biết, là yogi hoặc là người phục vụ được như chúng. Vì sao? Bởi vì vào lúc đó, cái bóng của Maya ảnh hưởng lên tâm trí và trí tuệ của chúng theo cách mà chúng không thể quyết định bất cứ điều gì một cách chính xác. Ý thức của Mayavi yogi (yogi bị ảnh hưởng bởi Maya) và Mayavi gyani (người có kiến thức bị ảnh hưởng bởi Maya) làm cho chúng thoát xa khỏi ý thức của Thượng Đế. Thật ra, ngay cả ý thức của Maya về sự hiểu biết cũng không hề thua kém. Những ai có yoga với Maya cũng là những yogi không bị lung lay và liên tục. Vì thế, chúng không thể hiểu được sự khác biệt. Tất cả các con đều biết niềm hân hoan say sưa về những lời được nói ra khi đó, phải không? Đấy là niềm hân hoan say sưa vĩ đại. Đây là lý do vì sao BapDada liên tục bảo con hãy tan hòa vào đại dương của những trải nghiệm về thành quả. Tan hòa vào đại dương nghĩa là trước tiên là hiện thân của tất cả thành quả vô hạn, giống như đại dương, rồi mới đi vào hành động.
BapDada đã kiểm tra tấm biểu đồ của những đứa con ở khắp mọi nơi. Baba đã nhìn thấy gì? Theo sự đến gần của thời gian, con cần tạo ra bầu không khí chứa đựng thái độ bàng quan vô hạn theo cách thực tế. Con nói về sự bàng quan vô hạn; con trích dẫn nhiều điểm kiến thức. Con cũng trao những bài giảng hay. Tất cả các con đều có những điểm kiến thức này, phải không? Phần đông các con đã thi đậu trong việc nói và nghĩ về những điểm kiến thức. Nếu con trao những bài giảng được chuẩn bị sẵn cho những kumari trẻ, họ sẽ có thể làm việc đó. Phương tiện dễ dàng để có được thái độ bàng quan đúng là: ngay cả trong khi đi vào mối liên hệ với các linh hồn, ngay cả trong khi sử dụng các tiện ích vật chất, ngay cả trong khi nhận được vận may có được cơ hội làm phục vụ, khi đi vào mối liên hệ với mọi người, hãy có sự quân bình giữa yêu thương và tách rời. Tuy nhiên, thay vì như thế, điều gì xảy ra? Thỉnh thoảng, mức độ phần trăm tách rời gia tăng, và thỉnh thoảng mức độ phần trăm yêu thương gia tăng. Yêu thương nghĩa là có cảm nhận con chính là công cụ và giữ mình khiêm tốn. Tuy nhiên, thay vì như vậy, con lại có ý thức “của tôi”: “Đây là nhiệm vụ của tôi. Đây là nơi của tôi. Tôi đã nhận được tất cả những tiện ích này theo vận may của mình. Tôi đã tích lũy những tiện ích này và đã mang đến nơi này, công việc phục vụ này và những người đồng hành phục vụ (các học trò cũng là người đồng hành phục vụ) đến đây với rất nhiều nỗ lực. Họ là của tôi! Nỗ lực mà tôi đã thực hiện không có giá trị gì hay sao?”. Có sự khác biệt giữa cảm nhận là công cụ và có ý thức “của tôi” không, hay là như nhau? Ý thức “của tôi” đã lớn mạnh thành hình thái đường bệ. BapDada nghe rất nhiều về ngôn ngữ đường bệ và suy nghĩ đường bệ của ý thức “của tôi” trong những cuộc trò chuyện từ tim đến tim. Chúng đến và trò chuyện thật ngọt ngào với BapDada và những linh hồn công cụ với thật nhiều tình yêu thương. “Baba ơi, chỉ Người mới có thể giúp con trong chuyện này. Người nghĩ sao: Đây không phải là nhiệm vụ của con ư? Đây không phải là trách nhiệm của con sao? Con không nên nhận lấy quyền của con à?”. Con trở nên rất thông minh trong việc trao kiến thức cho Cha. BapDada tiếp tục mỉm cười. Con là công cụ: “Bất cứ điều gì con nhận được, con nhận được nó như thế nào, cho dù Người đặt con ngồi ở đâu, thức ăn nào Người trao cho con, điều gì Người khiến cho con làm, con sẽ chỉ làm việc đó”. Đây là lời hứa đầu tiên của mọi người. Con đã đưa ra lời hứa này, phải vậy không? Đây có phải là lời hứa không, hay chỉ là chuyện ăn uống thôi? Bàng quan đối với ý thức “của tôi” là bàng quan vô hạn. Những hình thái mới của ý thức “của tôi” đang xuất hiện thậm chí còn nhiều hơn. Hiện tại, Maya đang phủ bóng bằng kiểu ý thức “của tôi” mới. Đây là lý do vì sao sự đến gần của thời gian chưa được hiển lộ. Dù đó là linh hồn gyani (có kiến thức) hay agyani (không có kiến thức), cả hai đều nói rằng tình hình trên thế giới đang rất tệ. Thế giới này còn có thể tiếp tục bao lâu nữa đây? Nó có thể tiếp tục như thế nào? Tuy nhiên, thế giới vẫn đang tiếp tục. Nền tảng cho sự đến gần của thời gian là thái độ bàng quan vô hạn. BapDada đã kiểm tra và đã thấy, bên cạnh việc con có thái độ bàng quan vô hạn, thì sự mở rộng của những kiểu gắn kết mới – lớn, nhỏ – thì cũng rất lớn. Sự mở rộng này làm che khuất cái cốt lõi. Vậy, con có hiểu giờ đây con phải làm gì không?
Những thứ gắn kết này có vẻ như rất ngon lành. Con đã nếm trải chúng một lần hoặc hai lần, vì vậy hương vị này lôi kéo con. Con đang làm phục vụ, rất tốt, nhưng cũng hãy kiểm tra con có cảm nhận con là công cụ không, hay là con có cảm nhận gắn kết. Thay vì là “Baba, Baba”, con không nói “của tôi, của tôi” chứ? Con muốn chấp nhận đó là “của Người”, nhưng thay vào đó nó lại trở thành “của tôi”. Vậy thì bây giờ con sẽ nói gì đây? Con có ưa thích ý thức “của tôi, của tôi” không?
BapDada cũng đã bảo với con trước kia, rằng con mắc phải lỗi lầm rất lớn; trong khi tiến lên, con mắc phải lỗi lầm này. Con không muốn mắc lỗi ấy, nhưng con vẫn mắc lỗi. Lỗi lầm này là gì? Đối với người khác, con trở thành quan tòa; còn trong khi đối với bản thân, con trở thành luật sư biện hộ cho mình. Con nên trở thành quan tòa đối với chính mình, nhưng thay vào đó con lại trở thành quan tòa đối với người khác. “Người này không nên làm việc này; người này nên thay đổi”, trong khi đối với bản thân, con lại nói: “Điều này hoàn toàn đúng. Những gì tôi đang nói với bạn là đúng. Người này giống như thế này, và người kia là như thế kia”. Luật sư cũng chứng minh sự thật thành sai, và những gì sai thành thật, và không ai khác biết nhiều như luật sư biết cách đưa ra chứng cứ. Con phải là quan tòa đối với chính mình. Con mắc phải lỗi lầm này. Có ý kiến nhận xét về người khác thì rất dễ. Tuy nhiên, con phải chuyển hóa bản thân. Khẩu hiệu là “Chuyển hóa thế giới thông qua chuyển hóa bản thân”. Trước hết là bản thân. Con có nghe Baba đã nhìn thấy tấm biểu đồ nào không?
BapDada cũng tiếp tục mỉm cười khi nhìn thấy những cách thức của Maya. Maya quá khôn khéo! Thậm chí bà ta còn làm cho những linh hồn chủ nhân toàn năng thuộc về bà ấy. Vậy thì giờ đây con muốn gì nào? Con phải tạo ra bầu không khí chứa đựng thái độ bàng quan vô hạn, giống như con tạo ra bầu không khí cho phục vụ, con tạo ra chương trình vậy. Hãy để thái độ này không chỉ từ cái đầu, mà nó cũng nên từ trong trái tim con. Trí tuệ mọi người biết rằng nó nên như thế này, rằng họ nên làm việc này, nhưng giờ đây cần tạo ra làn sóng này trong trái tim con. Con có hiểu không? Các con có hiểu rõ điều này không? Hay là giờ con đã hiểu, nhưng sau khi con đứng dậy rời khỏi đây, con sẽ nghĩ: “Bây giờ, làm sao chuyện này lại có thể? Thật khó làm việc này. Thật dễ để lắng nghe điều này, thật dễ để nói về nó nhưng khó mà thực hiện. Vì vậy, giờ đây con sẽ không nói như vậy, phải không?
Vì tình yêu thương, con đã đến đây, và BapDada cũng đã đến đây. Hãy nhìn xem có bao nhiêu sức mạnh trong tình yêu thương. Tình yêu thương mang avyakt vào vyakt (BapDada trong hình dáng tinh tế vào hình dáng hữu hình). Tình yêu thương đã mang tất cả các con đến Madhuban. Vì tình yêu thương, tất cả các con đã đến đây một cách thoải mái, phải không? Điều gì mang con đến? Có phải tàu hỏa đã mang con đến không, hay tình yêu thương đã mang con đến? Ở đâu có tình yêu thương, nỗ lực không được cảm thấy như là nỗ lực; khó khăn không được cảm thấy như là khó khăn. Thay vì là ba feet vuông đất, nếu con chỉ nhận được hai feet vuông thôi, con sẽ cảm thấy thế nào? Thậm chí nó còn hướng thượng hơn cả những chiếc giường của thời kỳ Vàng. Tất cả các con có đang sống một cách thoải mái không, hay là con đang sống ở đây do bị cưỡng ép? “Chúng con có thể làm gì? Chúng con phải ở đây...”. Trên con đường thờ cúng, họ nỗ lực rất nhiều để có thể đặt chân đến nơi nào đó. OK, con có thể không có ba feet vuông đất để ngủ; ít ra con cũng có hai feet vuông. Con đã nói: “Ngay cả nếu Người có trao cho chúng con một chỗ dưới chân của Người, chúng con cũng sẽ chấp nhận nó”. Tuy nhiên, thay vì đặt con dưới chân của Người, BapDada đã làm cho con trở thành những nữ hoàng của sàn nhà (patrani). Con đang ở ngoài sân của Madhuban. Cho dù con ngủ ở đâu (ở Madhuban), thì vẫn là ở sân của Madhuban. Con chưa bao giờ mơ rằng con sẽ nhận được quyền đến thật gần với Người Cha. Vì vậy, tất cả các con đều hạnh phúc, phải không? Vì vậy, thay vì hai feet vuông, nếu con nhận được một foot vuông thôi, con sẽ hạnh phúc chứ? Con sẽ ngủ ngồi. Một số con ngủ rất ngon trong khi ngồi. Còn khi chúng lên giường nằm ngủ, chúng không ngủ được. Lúc chúng ngồi trong yoga, chúng bắt đầu ngủ gục! Nếu con phải có tapasya liên tục trong năm ngày, con có sẵn sàng không? Có ổn không nếu như con không nhận được thức ăn? Hoặc là con có nghĩ rằng chuyện này sẽ không thật sự xảy ra? Thật ra, ở đây (Madhuban), con nhận được những thứ con không có để ăn ở nhà của mình. Tuy nhiên, con phải luôn luôn sẵn sàng. Nếu con nhận được, thì tốt, và nếu con không nhận được, thì rất tốt, bởi vì mọi người đều nhận được toli Dilkhush (hạnh phúc từ trong tim) vào giờ amrit vela, và trong suốt cả ngày, con nhận được nguồn dưỡng chất hạnh phúc. Vì vậy, con có thể tiếp tục theo cách này, phải vậy không? Chúng ta cũng sẽ thử điều này. Achcha.
Gửi đến những linh hồn may mắn, hướng thượng nhất ở khắp mọi nơi; gửi đến những linh hồn hướng thượng, liên tục tan hòa vào trải nghiệm về mọi thành quả; gửi đến những linh hồn gần gũi, gia tăng mãnh liệt sức mạnh phân định và ra quyết định của mình; gửi đến những linh hồn công cụ liên tục mạnh mẽ và làm cho người khác trở nên mạnh mẽ; gửi đến những linh hồn xứng đáng nhận được lời chúc phúc bằng cách giữ quân bình giữa yêu thương và tách rời… nỗi nhớ, niềm thương và lời chào namaste từ BapDada.
BapDada nói với các giáo viên: Giống như các giáo viên có danh hiệu là giáo viên, vì vậy, các con, những giáo viên cũng nên đặc biệt giữ mình chặt chẽ (nghiêm túc) trong việc tạo ra bầu không khí chứa đựng thái độ bàng quan vô hạn. Đừng trở nên lơi lỏng trong chuyện này, bởi vì bầu không khí của người thầy công cụ tiến đến nhiều người khác. Vì thế, giống như con đã trở nên vâng lời trong việc mang đến sự chuyển hóa, vì vậy, các con, những người thầy giờ đây phải thực hiện điều kỳ diệu này. Con đã làm cho bài học này trở nên kiên định, bài học về sự vâng lời, nói “Ha ji”, nhưng giờ hãy làm cho bài học thứ hai – thái độ bàng quan vô hạn – trở nên kiên định, bởi vì con chính là công cụ. Theo đó, những linh hồn công cụ có thể khiêm tốn và thực hiện nhiệm vụ làm mới thật là dễ dàng. Ngày hôm nay, năm nay sắp kết thúc. BapDada sẽ nhìn thấy vẻ lấp lánh của điều mới mẻ này trong năm mới này. Con đã làm phục vụ, con đã mở ra các trung tâm, con đã mang đến nhiều sự mở rộng, những người quan trọng (IP) đã đến, những người rất quan trọng (VIP) đã đến; việc này tiếp tục diễn ra, nhưng thái độ bàng quan vô hạn trong việc làm phục vụ sẽ mang nhiều linh hồn đến gần hơn. Việc phục vụ thông qua lời nói mang họ vào mối liên hệ với con, và việc phục vụ cho họ thông qua bầu không khí được tạo ra bởi thái độ của con sẽ mang họ đến gần. Con có hiểu không? BapDada nhìn thấy tấm biểu đồ, phải không? Con là công cụ để làm phục vụ. Vận may hướng thượng này không phải là chuyện nhỏ. Đây cũng là của thừa kế đặc biệt. Con đã đạt được quyền đối với vận may có được của thừa kế đặc biệt này. Con có hiểu không? Achcha.
BapDada nói với những người con hai lần nước ngoài: (đến từ khắp mọi nơi) Những đứa con hai lần nước ngoài thì thông minh. Giống như là cử các đại sứ đến từ mỗi quốc gia. Tốt lắm. Đây là gia đình Brahmin quốc tế. Điểm đặc biệt của những đứa con hai lần nước ngoài là chúng liên tục nắm tay và liên tục có Đấng đồng hành. Mốt của người nước ngoài là nắm tay. Hiện tại con đang ở trong tay của ai? Ở trong tay Cha. Con là những người liên tục có bàn tay của mình ở trong tay của Baba và tiến về phía trước. Bàn tay chính là shrimat, vì vậy hãy để bàn tay shrimat liên tục ở trong bàn tay của con. Việc này chắc chắn chứ? Hay là đôi khi con mệt mỏi và buông tay? Con đã bao giờ buông tay chưa? Chuyện gì xảy ra nếu Maya khiến cho con buông tay? Con không buông tay, phải không? Con không buông tay dù trong một thời gian ngắn, phải không? Vì vậy, con là người liên tục ở bên Đấng đồng hành và là người liên tục nắm lấy bàn tay shrimat. Những ai có Bầu Bạn là Người Cha, những ai có bàn tay của mình ở trong bàn tay của Cha, thì liên tục thoát khỏi lo lắng và là hoàng đế thảnh thơi. Vì vậy, con có phải là hoàng đế thảnh thơi không, hay là hoàng đế lo lắng? Con thảnh thơi, bởi vì bàn tay của Đấng đồng hành thì thật là mạnh mẽ. Có đúng không? Những đứa con đến từ Nairobi có bàn tay và Đấng đồng hành thật kiên định, phải không? Nếu vô số người trên thế giới cố gắng làm cho con buông tay, con có buông tay không? Vô số người kia thì bất lực, chỉ có con là chủ nhân toàn năng. Vì thế, những đứa con hai lần nước ngoài có niềm hân hoan say sưa rằng chúng có thêm bàn tay và sự bầu bạn của BapDada; chúng có chiếc thang máy. Achcha.
Chúc phúc:
Mong con hiểu biết kiến thức về triết lý sâu sắc về karma và giữ cho học bạ của con không tì vết với lời chúc phúc nhận được trí tuệ thánh thiện.
Ngay khi mỗi đứa con Brahmin được sinh ra, nó nhận được lời chúc phúc có được trí tuệ thánh thiện. Chỉ khi không bị ảnh hưởng bởi bất kỳ vấn đề nào, bất kỳ bầu bạn nào hay lời chỉ dẫn nào của riêng con lên trí tuệ thánh thiện của con thì học bạ của con mới không bị tì vết. Tuy nhiên, nếu trí tuệ của con không hoạt động vào đúng thời điểm, có thể có hoen ố trên sổ học bạ. Đây là lý do vì sao được bảo rằng triết lý về karma thật là sâu sắc. Con người trên thế giới hối tiếc cho hành động của họ trong mỗi bước đi, trong khi các con, những người hiểu biết kiến thức về karma, thì không bao giờ phải hối tiếc cho hành động của mình. Con sẽ nói: “Wah! Hành động hướng thượng của tôi”.
Khẩu hiệu:
Chỉ với việc thấm nhuần thật sâu sự thanh khiết, con mới có thể trải nghiệm niềm vui siêu giác quan.