Noi theo gương cha Brahma, 2 bước tiếp theo:Vâng lời trong việc tuân thủ mọi mệnh lệnh và Chung thủy
Hôm nay, BapDada đang ngắm nhìn tất cả những người con đáng yêu và hợp tác, những người con mạnh mẽ và ngang bằng ở khắp mọi nơi. Tất cả những đứa con đều đáng yêu, song chúng vẫn mạnh mẽ – theo khả năng của mình. Những đứa con đáng yêu nhận được tình yêu thương và sự hợp tác gấp muôn triệu lần để đáp lại cho tình yêu thương của chúng. Những đứa con mạnh mẽ và ngang bằng nhận được sự hồi đáp bằng cách chiến thắng liên tục và dễ dàng. Dĩ nhiên, mọi người đều nhận được sự hồi đáp này nhưng bởi vì những đứa con đáng yêu chỉ mạnh mẽ theo khả năng của mình, cho nên chúng liên tục có thể trải nghiệm chiến thắng một cách dễ dàng. Thi thoảng là dễ, thi thoảng là khó khăn. BapDada trao cho những đứa con đáng yêu sự hợp tác – đó là làm cho công việc vất vả của chúng trở nên dễ dàng, bởi vì những đứa con đáng yêu cũng hợp tác. Vì vậy, để đáp lại cho sự hợp tác của chúng, BapDada cũng trao cho chúng sự hợp tác. Tuy nhiên, kể cả khi chúng nhận được sự hợp tác, do yoga của chúng không chính xác, cho nên chúng không thể trải nghiệm bất kỳ thành quả nào. Chỉ bằng cách có yoga, con mới có thể trải nghiệm sự hợp tác, và bởi vì những đứa con mạnh mẽ và ngang bằng liên tục có yoga chính xác (yogyukt), cho nên chúng dễ dàng có thể trở nên chiến thắng bằng cách trải nghiệm sự hợp tác. Tuy nhiên, Người Cha thì yêu cả hai loại con. Tất cả những đứa con đều có tình yêu thương và mong nguyện thanh khiết là liên tục chiến thắng, nhưng vì chúng thiếu sức mạnh, cho nên chúng không thể sử dụng mọi sức mạnh vào lúc cần. Người Cha trao cho tất cả những đứa con quyền đối với tất cả các sức mạnh, như là quyền đối với của thừa kế. BapDada không phân biệt khi trao quyền. Người làm cho mọi người trở thành những người có đầy đủ các quyền, nhưng những đứa con lại trở nên có thứ hạng trong việc nhận những quyền này. BapDada có phụ đạo riêng, đặc biệt cho bất kỳ ai không? Người không làm như thế. Việc học là như nhau đối với mọi người; nguồn nuôi dưỡng nhận được bởi mọi người là như nhau. Có phải các Pandava nhận được nguồn nuôi dưỡng khác với nguồn nuôi dưỡng mà các Shakti nhận được không? Việc học và nguồn nuôi dưỡng nhận được bởi mọi người là như nhau, nhưng có nhiều sự khác biệt giữa việc đón nhận việc học, nguồn nuôi dưỡng này và kết quả của nó. Không có nhiều khác biệt giữa tám viên ngọc và 16.108, phải không? Tại sao lại có sự khác biệt? Có sự khác biệt giữa việc hấp thu việc học, nguồn nuôi dưỡng và lời chúc phúc, và việc sử dụng những lời chúc phúc ấy theo cách thực tế. Một số con hấp thu tất cả những điều này, nhưng chúng không biết cách sử dụng những điều này vào đúng thời điểm. Chúng sẽ tuôn tràn những điều này về mặt trí tuệ, nhưng có sự khác biệt khi đưa vào thực hành.
Cha Brahma đã trở thành số một như thế nào? Trước đó con đã được nói cho biết về hai bước chân của ông ấy. Còn bước thứ ba là: Ông ấy liên tục tuân theo mệnh lệnh của Người Cha, Người Thầy và Satguru. Ông ấy nói “Thưa vâng, vị Chúa Tể của con” với mọi mệnh lệnh. Con đã thấy ông ấy đưa những mệnh lệnh của Người Cha – trở nên tràn đầy của thừa kế (có mọi kho báu) và làm cho người khác trở nên giống như vậy – vào thực hành như thế nào rồi. Ông ấy đã sử dụng tất cả các kho báu kiến thức, kho báu sức mạnh, kho báu đức hạnh, tầm quan trọng của khoảng thời gian hướng thượng này và kho báu những suy nghĩ hướng thượng từ ngày đầu tiên cho đến ngày cuối cùng. Kể cả vào ngày cuối cùng, ông ấy đã sử dụng thời gian và suy nghĩ của mình cho những đứa con. Ông ấy đã sử dụng mọi kho báu kiến thức, kho báu sức mạnh tưởng nhớ và kho báu trở thành hiện thân của lòng khoan dung cho đến ngày cuối cùng; thậm chí ông ấy đã quên cả cơ thể của mình và thị phạm cách sử dụng cơ thể cho phục vụ theo cách thực tế ra sao. Đây còn được biết đến như là trở thành đứa con số một trong việc tuân thủ mọi mệnh lệnh. Mệnh lệnh đặc biệt từ Người Cha là liên tục trở nên ngang bằng với Cha trong tưởng nhớ và phục vụ. Vì vậy, kể từ lúc bắt đầu cho đến khoảnh khắc sau cùng, con đã nhìn thấy cả hai mệnh lệnh đều được tuân thủ theo cách thực tế. Tuân theo là dấu hiệu của tình yêu thương. Vì vậy, hãy kiểm tra xem con đã sử dụng mọi kho báu từ lúc đầu cho đến giờ cho bản thân và cho phục vụ như thế nào. Mệnh lệnh của Cha là con không được lãng phí kể cả một hơi thở, một suy nghĩ hoặc một giây nào. Vì vậy, con có tuân theo mệnh lệnh này theo cách thực tế trong suốt cả ngày không? Hay là thỉnh thoảng con đưa vào thực hành và thỉnh thoảng thì không? Nếu thỉnh thoảng con vâng lời và lúc khác thì không, con sẽ đi vào danh sách nào? Nếu BapDada lập một danh sách những người vâng lời, con sẽ ở trong danh sách nào? Con biết về bản thân mà, phải không? Con là người được ủy thác, là chủ nhân đối với mọi kho báu. Vì vậy, không có những lời chỉ dẫn từ Người Cha, con thậm chí không thể sử dụng một suy nghĩ cho bất cứ điều gì khác. Hay con có nghĩ rằng con là con và cũng là chủ nhân, vì vậy con sử dụng chúng theo bất kỳ cách nào con muốn và “Có vấn đề gì với Cha không? Người Cha đã trao chúng, vậy thì tại sao Người lại muốn tài khoản về chúng vào lúc này?”. Không. Tuy nhiên, mỗi ngày con nói với Cha rằng “Mọi thứ là của Người, nó không phải là của con”. Con có nói điều này không? Hay là thi thoảng là “của Người”, lúc khác là “của con”? Khi nó phù hợp với con, nó là của con, nếu không thì chúng thuộc về Người Cha. Con không trở nên thông minh theo cách này, phải không? Con đã thấy cha Brahma rồi đấy, ông ấy sử dụng thời gian còn lại của mình cho việc nghiền ngẫm và giữ nó cho những đứa con. Thậm chí ông ấy còn thức dậy vào sáng sớm, trao sức mạnh của yoga cho những đứa con. Con đã nghe về những hoạt động này rồi, phải không? Con đã nghe câu chuyện về cha Brahma rồi, phải không? Con có noi theo gương cha không, hay là chỉ nghe chuyện thôi? Nghe nghĩa là làm theo.
Bước thứ ba là liên tục nói “Thưa vâng, vị Chúa Tể của con”, và vị Chúa Tể luôn có mặt. Cha Shiva không bao giờ chia rời với cha Brahma. Người luôn có mặt, phải không? Đứa con nói “Baba”, và Người Cha đáp “Con ngọt ngào”, vì vậy con có trải nghiệm Người luôn có mặt trên sân khấu tâm trí của con không? Người luôn nói “Thưa vâng, vị Chúa Tể của tôi” cho phục vụ. Bất kể ngày hay đêm, ngay khi ông ấy nhận được lời chỉ dẫn cho phục vụ, ông ấy đưa nó vào thực tế. Trong việc thực hiện hành động cũng vậy, ông ấy luôn nói “Thưa vâng” (Ha ji). Ông ấy đã dạy cho con bài học “Ha ji” rồi, phải không? Vì vậy, con đang theo cái gì? Đôi khi con không nói “Ha ji” (Có), và đôi khi con nói “Na ji” (Không), phải không? Vì vậy, hãy đưa ra bằng chứng cho tình yêu thương của con. Con có nghĩ rằng không ai khác có nhiều tình yêu thương như con có dành cho Baba không? “Hãy nhìn vào trái tim con; con có thể thể hiện cho Người thấy điều gì? Con có thể nói cho Người biết điều gì?”. Những đứa con hát lên những bài hát như thế, còn giờ đây hãy đưa ra bằng chứng cho điều đó. Bằng chứng là noi theo gương cha. Vì vậy, hãy kiểm tra trạng thái của con, trong phục vụ và trong hoạt động của con, nghĩa là trong mối liên hệ và mối quan hệ của con – hình thành mối liên hệ và mối quan hệ cũng là hành động – con có đang theo người cha trong cả ba hay không. Mọi mệnh lệnh đều ở trong trí tuệ của con hay là chúng cũng được đưa vào thực tế? Kết quả được nhìn thấy là nếu có 100 điều trong trí tuệ và lời nói của con, thì chỉ có 50 điều trong hành động của con thôi. Vì vậy, sẽ được bảo là con noi theo gương cha chứ? Những ai trong số các con chỉ đạt được một nửa kết quả thì có nên được đưa vào danh sách những người noi theo gương cha không? Con nghĩ gì? Con có vâng lời không? Hay là con hạnh phúc chỉ với nửa số điểm? Con có ưa thích một chút khác biệt không? Hãy nhìn xem, vào lúc đầu, con cũng từng làm ra chuỗi hạt. Con từng lập danh sách những người sẽ ở trong thời kỳ Vàng và những người sẽ ở trong thời kỳ Bạc. Chúng ta có nên lập danh sách lần nữa không? Hay là con sẽ trở nên thuộc về thời kỳ Đồng khi nhìn thấy tên của con trong danh sách những người thuộc về thời kỳ Bạc?
Dĩ nhiên Người Cha đang cảnh báo con về thời gian, và các yếu tố vật chất cũng đang cảnh báo con. Các yếu tố vật chất cũng đang thử thách con, vì vậy theo thời gian, con cũng cảnh báo cho người khác. Con nói với mọi người trong bài giảng của con rằng thời gian đã đến rồi. Con có tự nhủ với bản thân điều này không, hay là con chỉ nói với người khác điều này thôi? Thật dễ để nói với người khác, phải không? Vì vậy, giờ hãy đưa thử thách này vào nhận thức của con cho bản thân con. Tốc độ nỗ lực của con theo thời gian như thế nào? BapDada kinh ngạc về một chuyện. Con có biết Người kinh ngạc về điều gì không? Phần đông các con đôi khi làm chuyện này. Một mặt, con nghĩ rằng theo thời gian, con sẽ mãnh liệt trong nỗ lực của mình, nhưng giây này con nghĩ đến việc này, giây sau khi Maya ảnh hưởng đến con, con nghĩ rằng tất cả những chuyện này dù gì lúc nào cũng diễn ra, rằng chuyện này cũng đã tiếp tục từ lúc bắt đầu kể cả với các maharathi, vậy thì BapDada có thể làm gì đây? Người sẽ không nổi giận, phải không? Người chỉ mỉm cười. Lý do chính cho điều này là, hết lần này đến lần khác, nỗ lực đã được thực hiện quá dễ dàng. Nỗ lực đã được thực hiện dễ dàng. Con không trở nên dễ dàng trong bản tính của mình, bản tính của con cứng nhắc, nhưng con lại dễ dãi trong nỗ lực của mình. Rồi con nghĩ “Đây là yoga dễ dàng mà, phải không?”. Tuy nhiên, dễ dãi trong cuộc sống và trong nỗ lực của con thì không được gọi là yoga dễ dàng. Các sức mạnh trở nên mất hút khi con dễ dãi; chúng không được thể hiện ra. Tất cả các con nên nhớ về những ngày đầu trong cuộc đời Brahmin của con. Vào lúc đó, nỗ lực của con như thế nào? Đó là nỗ lực dễ dàng, hay là con phải chú ý đến nỗ lực? Đó là nỗ lực với sự chú ý và lòng hăng hái, nhiệt tình. Giờ con đã nhận được chiếc gối Dunlop và chiếc giường của sự bất cẩn. Các tiện ích đã làm cho con trở thành người ưa thích sự an nhàn, thoải mái rất nhiều. Vì vậy, hãy kiểm tra bản thân con với nỗ lực của con, công việc phục vụ của con, và lòng hăng hái, nhiệt tình của con vào những ngày đầu. Con có phải là người ưa thích sự an nhàn và thoải mái không? (Không) Tuy nhiên, giờ con có đang như thế một chút không? Các tiện ích là dành cho phục vụ; chúng không làm cho con trở thành người ưa thích sự nghỉ ngơi và thoải mái. Vì vậy, giờ hãy loại bỏ chiếc gối Dunlop và chiếc giường bất cẩn đi. Trở thành những vì vua (patrana) và nữ hoàng (patrani) trên sàn nhà. Kể cả nếu con ngủ ở trên giường, hãy để cho trạng thái của con là trạng thái của vị vua trên sàn nhà. Hãy nhìn xem, vào lúc đầu, họ đã không có tiện ích nào cả, mà nỗ lực tâm linh của họ thì rất hướng thượng. Chính nỗ lực tâm linh của những ngày đầu đã mang đến sự mở rộng này. Vì vậy, đừng làm ẩn khuất hạt giống của nỗ lực tâm linh giữa sự mở rộng này. Khi sự mở rộng diễn ra, hạt giống bị ẩn đi, vì vậy nỗ lực tâm linh là hạt giống, và các tiện ích là sự mở rộng. Do đó, đừng để cho hạt giống của nỗ lực tâm linh bị ẩn đi. Giờ đây, hãy hiển lộ hạt giống một lần nữa.
BapDada đã trao cho con nhiệm vụ để thực hiện trong mùa này, nhưng con đã không thực hiện. Con có nhớ con đã được giao cho nhiệm vụ nào không? Hay là nó đang nằm trong vở của con? Con đã được giao cho nhiệm vụ thảo luận – với bản thân con và với người khác – về “thái độ bàng quan vô hạn”, và hiển lộ hạt giống nỗ lực tâm linh theo cách thực tế. Vậy con có thực hiện việc này không? Hay là con chỉ tranh biện trong một ngày thôi? Con đã có workshop; nhưng nó đã không được đưa vào sử dụng. Vì vậy, theo thời gian hiện tại, giờ hãy tạo ra thái độ bàng quan vô hạn cho công việc phục vụ của con và cho thời gian biểu ở trung tâm của con. Hiện tại, thời gian biểu cho sự thoải mái đã bị trộn lẫn. Sự bất cẩn này khiến cho con đưa ra lời biện hộ ngay cả với những căn bệnh nhỏ của cơ thể. Còn trước kia, khi con mắc bệnh, lòng nhiệt tình của con dành cho phục vụ đã làm cho căn bệnh trở nên biến mất. Khi con làm công việc phục vụ con yêu thích, lúc đó con có nhớ đến bệnh của con không? Nếu người chị phụ trách bảo con rằng sức khỏe của con không ổn và con nên để người khác thực hiện, con có cho phép chuyện đó không? Vào lúc ấy, cơn sốt và cơn đau đầu của con đi đâu rồi? Tuy nhiên, chuyện gì xảy ra khi con phải làm công việc phục vụ mà con không thích? Con sẽ đau bụng hoặc đau đầu. Nếu con bị sốt, người thầy của con sẽ bảo con dùng nhiệt kế, nhưng không có chiếc nhiệt kế nào cho cơn đau đầu hoặc đau dạ dày cả. Chính là tâm trạng của con không ổn, tuy nhiên con sẽ nói rằng con bị đau dạ dày. Đây là những lời biện hộ cho sự bất cẩn. Thái độ bàng quan vô hạn mất hút và lời biện hộ đã xuất hiện.
Vì vậy, BapDada thấy rằng tất cả các con đã đến Madhuban với rất nhiều tình yêu thương. Con đã thể hiện ra tình yêu thương của con, vì vậy chúc mừng con vì điều đó! BapDada cũng vui lòng khi nhìn thấy niềm hạnh phúc của những đứa con nhưng con phải làm gì trong tương lai? Con phải tiến đến Madhuban, hay là con phải tiến đến trạng thái thiên thần của con ở vùng tinh tế, để đưa ra bằng chứng cho tình yêu thương của con? Con phải làm gì? Chúc mừng con đã đến Madhuban, nhưng khi nào con sẽ trở thành thiên thần và tiến đến vùng tinh tế? Trong khi con bước đi và di chuyển, hãy để mọi người chỉ nhìn thấy con là những thiên thần. Hãy để cho lời nói, hoạt động, lối sống của con trở nên giống như của thiên thần. Là thiên thần nghĩa là trở nên sáng và nhẹ. Vì vậy, đừng trở nên nhẹ (lơi lỏng) trong thời gian biểu của con, hãy nhẹ (lơi lỏng) trong mối liên hệ, mối quan hệ của con và nhẹ trong trạng thái của con. Vậy, con có biết cách trở nên nhẹ không, hay là một vài gánh nặng sẽ trì kéo con? BapDada muốn nhìn thấy bằng chứng của tình yêu thương. Khi con đưa ra bằng chứng của tình yêu thương, con sẽ không cần vỗ tay mà chính Maya sẽ vỗ tay tán dương “Wah, linh hồn chiến thắng! Wah!”. Các yếu tố tự nhiên cũng sẽ vỗ tay tán dương. Vì vậy, giờ hãy mang đến một vài chuyển hóa.
Giờ đây, cùng với việc có tình yêu thương, hãy làm cho bản thân con trở nên mạnh mẽ. Giờ hãy trở thành hình dáng của sức mạnh ở khía cạnh chuyển hóa bản thân. Đừng bất cẩn trong việc nghĩ rằng con là yogi dễ dàng. BapDada thấy rằng ở khắp bốn phương – rất nhiều bất cẩn đã phát triển, dù đối với bản thân, đối với công việc phục vụ hoặc đối với mối liên hệ và mối quan hệ. Đừng nghĩ rằng nó sẽ như thế. Đừng sao chép lẫn nhau, mà hãy sao chép người cha Brahma. Con đã phát triển thói quen nhìn vào người khác quá nhiều. Con đã trở nên bất cẩn trong việc kiểm tra bản thân. BapDada đã bảo với con rằng tầm nhìn gần của con đã trở nên mạnh mẽ và tầm nhìn xa của con đã trở nên yếu. Vậy giờ con sẽ làm gì? Con sẽ trao đi điều gì như là kết quả cho mùa này? Hay là quả chỉ cứ đến thế thôi, gặp gỡ, chào mừng cuộc gặp gỡ và nghe murli thôi? Con sẽ trao đi điều gì như là quả cho mùa này? Có quả trái cho mỗi mùa. Vậy thì con sẽ dâng cái gì cho BapDada như là bhog, quả trái của mùa này? Khi con dâng bhog, con cũng dâng cả trái cây, phải không? Con có thể tìm thấy trái cây ở chợ, đấy không phải là chuyện lớn. Con sẽ dâng gì cho Baba như là bhog hoặc tặng gì làm quà, như là quả trái cho mùa này đây? Con sẽ dâng nó chứ, hay là con thấy khó? Chúng ta sẽ xem bhog số một đến từ đâu. Điều xảy ra đó là con đưa ra lời hứa rất hay trước khi con rời đi; con không bao giờ nói “Không”, con luôn nói “Có”. Vào lúc đó, con làm vui lòng Baba. Vậy giờ con sẽ làm gì? Các con, những người thầy sẽ dâng bhog số một, phải không? Baba sẽ nhìn thấy bhog từ tất cả các trung tâm. Những ai sống ở nhà cũng dâng bhog, phải không? Hay là con chỉ tự ăn thôi? Con có dâng bhog mà, phải không? Đừng nghĩ rằng đây là nhiệm vụ chỉ của những ai sống ở trung tâm. Đây là nhiệm vụ của mọi người. Vì vậy, con phải đưa vào thực tế bước chân “vâng lời và tuân theo mọi mệnh lệnh”.
Bước thứ tư là chung thủy. Đừng thiếu thủy chung với Người Cha trong tâm trí, trong trí tuệ, kể cả trong suy nghĩ của con. Chung thủy nghĩa là liên tục thuộc về một Người Cha, không ai khác. Đừng để cơ thể, những mối quan hệ thuộc cơ thể, những tiện ích vật chất cho cơ thể hoặc bất kỳ con người nào lôi cuốn, hấp dẫn con – kể cả trong suy nghĩ của con. Vợ chồng chung thủy với nhau, họ không nhớ đến bất kỳ ai khác kể cả trong giấc mơ của họ; nếu không thì họ sẽ không được gọi là chung thủy. Vì vậy, con đã nhìn thấy cha Brahma rồi: ông ấy chẳng bao giờ tơ tưởng đến bất kỳ ai khác. Người Cha là tất cả; đây còn được biết đến như là chung thủy. Nếu có bất kỳ sự lôi cuốn, hấp dẫn nào ngay cả đối với những thứ vật chất, nếu bị lôi cuốn, hấp dẫn bởi những tiện ích, thì nỗ lực tâm linh và sự thủy chung của con sẽ bị đổ vỡ, điều bị hủy hoại thì không thể trở nên hoàn thiện và xứng đáng được tôn thờ. Vì vậy, hãy kiểm tra xem không loại hấp dẫn nào đang làm cho con trở nên thiếu chung thủy trong suy nghĩ của con. Nếu có một chút lôi kéo hướng về bất kỳ ai, nếu có dù chỉ một chút phụ thuộc vào cá nhân – dù vào đức hạnh, công việc phục vụ hay tâm ấn tốt của ai đó, nếu con bị ấn tượng một chút, con sẽ không được gọi là chung thủy. Nếu con bị thu hút bởi những điểm đặc biệt của mọi người, bởi những điểm đặc biệt vô hạn, đó là chuyện khác, nhưng nếu con đặc biệt bị hấp dẫn bởi con người hoặc sự thoải mái vật chất, tên của con sẽ bị loại bỏ khỏi danh sách những người chung thủy. Hãy kiểm tra con không phải là pho tượng bị hư hoại. Con có xứng đáng được tôn thờ không? Con không có thêm bất kỳ sự gắn kết hay sự lôi kéo nào, phải không? Đừng có sự lôi kéo nào dù chỉ một chút trong suy nghĩ của con, chứ chưa nói đến lời nói và hành động. Nếu có một chút lôi kéo nào trong suy nghĩ của con, con sẽ đi vào danh sách những người bị đánh bại. Con biết cách kiểm tra mà, phải không? Achcha.
Gửi đến những đứa con ở khắp bốn phương, những đứa con đưa ra bằng chứng cho tình yêu thương của chúng; gửi đến những đứa con đưa mỗi một lời chỉ dẫn vào suy nghĩ, lời nói và hành động của mình; gửi đến những đứa con làm cho bản thân trở nên đơn giản (simple) và trở thành tấm gương (sample) giống như cha Brahma; gửi đến những đứa con đặt mỗi bước chân của mình vào bước chân của cha Brahma; gửi đến tất cả những đứa con mạnh mẽ có lòng quyết tâm trở nên giống như cha Brahma… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Chúc phúc:
Mong con là người nỗ lực dễ dàng, diễn phần vai anh hùng bằng cách có trạng thái người quan sát tách rời.
Trạng thái người quan sát tách rời giúp con diễn phần vai anh hùng trong Vở kịch này. Nếu con không tách rời, con không thể diễn phần vai anh hùng. Người quan sát tách rời nghĩa là tách rời với cơ thể của con và linh hồn ổn định trong trạng thái là chủ nhân của cơ thể. Là người quan sát; ngay cả với cơ thể của con, hãy là chủ nhân của cơ thể. “Tôi là linh hồn làm cho cơ thể này thực hiện hành động”. Trạng thái người quan sát tách rời như thế giúp cho con trải nghiệm nỗ lực dễ dàng, bởi vì không thể có trở ngại hay khó khăn nào trong trạng thái này. Đây là điểm thực hành chính. Với sự thực hành này, con sẽ trở nên chiến thắng vào lúc cuối.
Khẩu hiệu:
Nếu con muốn trở thành thiên thần, hãy củng cố mọi mối quan hệ với Thượng Đế.