Trọng tâm: Con ngọt ngào, chỉ bằng việc có kiến thức chính xác về vở kịch, thì các con mới có thể giữ được sựkiên định, vững vàng, không dao động và có một trạng tháiliên tục vững vàng: những cơn bão của Maya không thể lay chuyển con.
Câu hỏi: Đức hạnh chính yếu nào của các vị thần nên liên tục được nhìn thấy trong mỗi người các con?
Trả lời: Luôn vui tươi. Các vị thần luôn được thể hiện là vui tươi và mỉm cười. Tương tự như vậy, các con cũng phải liên tục vui tươi, hạnh phúc. Dẫu cho chuyện gì xảy ra, thì các con chỉ cần tiếp tục mỉm cười. Không bao giờ để có sự buồn phiền hoặc tức giận xuất hiện ở các con. Người Cha trao cho các con sự hiểu biết về điều gì là đúng và điều gì là sai và không bao giờ trở nên tức giận hoặc bất hạnh cùng với các con. Do vậy, các con không được trở nên bất hạnh.
Om shanti. Người Cha vô hạn giải thích cho các con những người con vô hạn. Một người cha thể lý sẽ không nói điều này. Có lẽ ông ấy sẽ có năm đến bảy người con. Ở đây, tất cả các con, những linh hồn, đều là anh em trai của nhau. Chắc chắn phải có Người Cha của tất cả những linh hồn. Người ta nói rằng họ đều là các anh em trai của nhau và họ nói điều này về tất cả mọi người. Đối với bất kì ai đến, họ sẽ nói: Chúng ta là các anh em trai của nhau. Tất cả đều bị buộc vào trong vở kịch này mà không ai biết. Việc không biết này cũng được ấn định trong vở kịch. Chỉ có Người Cha đến và nói cho các con tất cả những điều này.
Khi người ta thuật lại những câu chuyện tôn giáo, họ nói: Kính cẩn cúi chào Người Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, nhưng họ không biết Người là ai. Họ nói: Thần Brahma, Thần Vishnu và Thần Shankar, nhưng họ không nói điều này một cách hiểu biết. Thực tế, Brahma không nên được gọi là một vị thần. Vishnu được gọi là một vị thần. Không ai biết về Brahma. Nói "Thần Vishnu" là đúng, nhưng Shankar không có phần vai gì; không có tiểu sử nào về ông ấy. Cótiểu sử của Shiv Baba. Người đến đây để làm cho những người ô trọc trở nên thanh khiết và thiết lập thế giới mới. Đạo lý sống thánh thần vĩnh hằng nguyên thủy duy nhất bây giờ đang được thiết lập và tất cả các tôn giáo khác sẽ bị hủydiệt. Tất cả mọi người sẽ đi đâu? Tất cả mọi người đi đến vùng đất bình an. Cơ thể của mọi người sẽ bị phá hủy.
Trong thế giới mới, sẽ chỉ có các con. Các con biết tất cả các tôn giáo chính yếu. Con không thể nhắc đến tên của tất cả họ; có rất nhiều cành nhánh lớn và các nhánh nhỏ. Đầu tiên, có đạo lí sống thánh thần và sau đó là Đạo Hồi giáo. Những điều này không nằm trong trí tuệ của bất cứ ai ngoại trừ các con. Đạo lý sống thánh thần vĩnh hằng nguyên thủy bây giờ đã biến mất và đây là lý do tại sao ví dụ về cây đa được đưa ra. Toàn bộ cái cây vẫn đứng, nhưng nó không còn nền tảng gốc rễ nữa. Cây đa là cây có tuổi thọ cao nhất. Đạo lý sống thánh thần có thời gian tồn tại lâu nhất. Khi lối sống đó biến mất, thì Người Cha mới đến và nói: Bây giờ đạo lý sống này phải được thiết lập và các tôn giáo khác phải bị phá hủy.
Đây là lý do tại sao Trimurti đã được tạo ra, nhưng họ không hiểu ý nghĩa của điều đó. Các con biết rằng Thượng Đế là Đấng Tối Cao, và sau đó là Brahma, Vishnu và Shankar. Sau đó, khi các con đến trái đất, ngoài các vị thầnra, thì không có một ai thuộc về các tôn giáo khác tồn tại. Con đường thờ cúng cũng được ấn định trong vở kịch. Đầu tiên, người ta thờ phụng Shiva và sau đó là các vị thần. Điều này chỉ áp dụng cho riêng Bharat, bởi vì tất cả những người còn lại đều biết tôn giáo của họ được thiết lập khi nào. Người Aryan nói: Chúng tôi rất cổ xưa. Thực tế, lối sống lâu đời nhất là đạo lý sống thánh thần nguyên thuỷ vĩnh hằng. Khi các con giải thích hình ảnh cái cây, họ có thể tự hiểu rằng tôn giáo của họ bắt đầu vào thời điểm này hay thời điểm khác. Tất cả mọi người đều phải diễn phần vai nguyên thuỷ, vĩnh hằng đã được tiền định mà họ đã nhận được.
Các con không thể đổ lỗi cho bất kì ai hoặc nói rằng đó là lỗi của bất cứ ai. Nó chỉ giải thích tại sao họ trở thành những linh hồn tội lỗi. Mọi người nói rằng họ đều là con của Người Cha vô hạn. Vì vậy, tại sao tất cả các con không ở trong thời kỳ vàng? Tuy nhiên, đó không phải là một phần của vở kịch. Vở kịch vĩnh hằng này là tiền định. Hãy có niềm tin vào nó và đừng nói bất cứ điều gì khác! Các con đã được chỉ cho thấy chu kỳ xoay chuyển như thế nào. Ngoài ra còn có bức tranh về cái cây phả hệ nhưng không ai biết thời lượng tồn tại của nó là bao lâu.
Người Cha không phỉ báng bất kì ai; Người chỉ giải thích. Người cũng giải thích cho các con biết con đã từng thanh khiết như thế nào. Bây giờ các con đã trở nên ô trọc, các con cầu gọi: Hỡi Đấng Thanh Lọc, xin hãy đến! Đầu tiên, tất cả các con phải trở nên thanh khiết và sau đó đi xuống để diễn phần vai của mình, theo thứ hạng. Tất cả các linh hồn đều cư ngụ ở bên trên. Người Cha cũng cư ngụ ở bên trên và sau đó các con cầu gọi Người đến. Người không đến bằng việc con cầu gọi đến Người. Người Cha nói: phần vai của Ta cũng được ấn định trong vở kịch. Cũng giống như các diễn viên chính trong một vở kịch hữu hạn có phần vai chính, thì đây là một vở kịch vô hạn. Tất cả đều bị ràng buộc trong sự ràng buộc của vở kịch này. Điều này không có nghĩa là các con bị trói bằng một sợi dây; không. Người Cha giải thích rằng những cái cây đó là không có nhận thức. Nếu hạt giống có ý thức, thì nó sẽ biết cái cây phát triển như thế nào và ra quả trái ra sao. Đấng ấy là Hạt giống có ý thức của cái cây thế giới loài người. Nó được gọi là cái cây lộn ngược. Người Cha là tràn đầy kiến thức. Người có kiến thức về toàn bộ cái cây.
Đây là cùng kiến thức của kinh Gita; nó không phải là điều gì mới mẻ. Baba không đọc thuộc bất kì câu kinh kệ nào ở đây. Những người kia mới học kinh Granth và ngồi xuống giải thích ý nghĩa của nó. Người Cha giải thích: Đây cũng là việc học. Không cần phải có những câu kinh kệ trong việc học này. Không có mục tiêu hay mục đích nào khi học những kinh sách đó. Họ nói kiến thức, thờ cúng và sự bàng quang vô hạn.
Thế giới cũ này sẽ bị phá hủy. Các ẩn sĩ có sự bàn quang hữu hạn trong khi các con có sự bàn quang vô hạn. Khi Shankaracharya đến, ông ấy ngồi và dạy mọi người phải có sự bàng quan với gia đình và nhà cửa của họ. Ông không dạy kinh sách, v.v. vào lúc khởi đầu. Chỉ khi có nhiều sự mở rộng thì mọi người mới bắt đầu viết kinh sách. Khi một tôn giáo mới được thiết lập, chỉ có một người và sau đó sự mở rộng dần được diễn ra. Các con cũng phải hiểu đạo lý sống nào là đạo lý sống đầu tiên trên thế giới. Bây giờ có rất nhiều tôn giáo. Trước đây có đạo lý sống thánh thần vĩnh hằng nguyên thuỷ được gọi là thiên đường. Bằng cách biết đến Đấng sáng tạo và tạo vật, các con trở thành những người hữu thần. Có rất nhiều đau khổ khi các con là những người vô thần. Các con trở thành những kẻ mồ côi và tiếp tục đánh nhau và cãi vã lẫn nhau. Người ta nói rằng: Các con liên tục đánh nhau. Các con không có vị chúa tể và chủ nhân sao? Vào lúc này, tất cả đều là trẻ mồ côi. Ở trong thế giới mới, có sự thanh khiết, bình an và niềm hạnh phúc, thực tế ở đó, có niềm hạnh phúc vô hạn. Còn ở đây, có đau khổ vô hạn. Đó là thời kỳ vàng và đây là thời kỳ sắt. Bây giờ là thời kỳ chuyển giao đầy lợi ích nhất của con. Chỉ có một thời kỳ chuyển giao đầy lợi ích. Chuyển giao giữa thời kỳ vàng và thời kỳ bạc không thể được gọi là đầy lợi ích.
Có các vị thần ở đó và ma quỷ ở đây. Các con biết rằng đây là vương quốc của Ravan. Họ thể hiện một cái đầu con lừa trên đầu của Ravan. Cho dù con có làm sạch một con lừa như thế nào trước khi đặt quần áo lên nó, nó vẫn sẽ lăn trong bụi bẩn và làm hỏng tất cả quần áo. Người Cha giặt bộ đồ dơ bẩn cho các con và làm cho con trở nên xinh đẹp và sau đó con lăn lộn trong vương quốc của Ravan và trở nên ô trọc. Cả linh hồn và cơ thể đều trở nên ô trọc. Người Cha nói: Các con đã làm mất hết tất cả mọi trang hoàng. Người Cha được gọi là Đấng Thanh Lọc. Các con có thể nói trước đám đông rằng con đã từng được trang hoàng lộng lẫy như thế nào ở trong thời kỳ vàng. Các con đã có một vận may hạng nhất như thế trong vương quốc, và sau đó con lăn lộn trong bụi bẩn của Maya và trở nên dơ bẩn. Người Cha nói: Đây là thành phố của bóng tối. Họ đã nói rằng Thượng Đế hiện diện khắp mọi nơi.
Bất kể điều gì xảy ra, nó sẽ lặp lại giống hệt như vậy. Không cần phải hoang mang bối rối về điều này. Một người con đã tính toán làm thế nào để có bao nhiêu giờ, phút và giây của mỗi tôn giáo trong 5000 năm và gửi sự tính toán này cho Baba. Chắc chắn anh ta đã lãng phí trí tuệ của mình vào việc đó. Baba chỉ giải thích cách thế giới tiếp tục diễn ra như thế nào. Prajapita Brahma là ông tằng ông tổ. Không ai biết nghề nghiệp của ông ấy. Họ đã tạo ra một bức tranh đa dạng nhưng họ đã gạt Prajapita Brahma sang một bên. Họ không biết Người Cha hay các Brahmin một cách chính xác. Họ gọi Người là Adi Dev. Người Cha giải thích: Ta là Hạt giống có ý thức của cái cây này. Đây là một cái cây lộn ngược. Người Cha là Chân lý sự thật, là Thực Thể có Ý thức và là Đại Dương Kiến Thức mới được ngợi ca.
Nếu một cơ thể không có linh hồn, thì nó không thể di chuyển khắp nơi. Một linh hồn sẽ đi vào một bào thai sau bốn đến năm tháng. Vở kịch này là tiền định. Sau đó, khi linh hồn rời bỏ cơ thể, mọi thứ đã kết thúc. Linh hồn là bất tử và diễn phần vai của mình.
Người Cha đến và làm cho các con nhận ra rằng một linh hồn chỉ là một chấm điểm nhỏ xíu và có một phần vai bất diệt được ghi lại trong chúng. Người Cha Tối Cao cũng là một linh hồn và Người được gọi là Đại dương kiến thức. Người trao cho các con sự nhận ra về linh hồn. Người tađơn giản nói rằng Thượng Đế là Đấng Toàn Năng và rằng Người sáng hơn ngàn mặt trời, nhưng họ không hiểu gì cả. Người Cha nói: Họ đã mô tả tất cả những điều đó trên con đường thờ cúng và viết về những điều đó vào kinh sách. Khi Arjuna được trao cho một linh ảnh, anh ta nói: "Tôi không thể chịu đựng được quá nhiều ánh sáng như thế." Vì vậy, những ý tưởng đó đã được ấn định vào trong trí tuệ của mọi người. Nếu một người sáng chói đến như vậy mà đi vào một người nào đó, người đó sẽ phát nổ. Họ không có bất kì kiến thức nào về điều này. Vì vậy, họ nghĩ rằng Linh Hồn Tối là cao sáng hơn cả ngàn mặt trời và họ muốn có một linh ảnh về Người. Họ có những cảm xúc yêu thương của việc thờ cúng, và vì vậy họ có linh ảnh về điều đó. Vào lúc bắt đầu, nhiều người đến với các con sẽ có những linh ảnh và mắt họ sẽ đỏ lên. Họ đã có những linh ảnh, nhưng bây giờ họ ở đâu? Tất cả những điều đó đều thuộc về con đường thờ cúng. Người Cha giải thích cho các con về tất cả những điều này. Không có chuyện phỉ báng trong điều này.
Các con phải luôn liên tục vui tươi. Vở kịch này đã đượctiền định. Con người xúc phạm Ta rất nhiều, nhưng ngay cả như thế thì Ta phải làm gì? Ta có trở nên tức giận không? Ta hiểu rằng tất cả họ đều mắc kẹt trong con đường thờ cúng tương ứng theo vở kịch, và vì vậy không cần phải muộn phiền về nó. Vở kịch đã được ấn định theo cách này. Các con phải giải thích bằng tình yêu thương. Những người nghèo bất lực ở trong bóng tối của sự vô minh và các con nên cảm thấy có lòng nhân từ cho họ bởi vì họ không hiểu. Các con nên luôn liên tục mỉm cười. Những người nghèo đó sẽ không thể đến được cổng thiên đường. Tất cả họ đều sẽ đến vùng đất bình an. Mọi người đều muốn bình an. Vì vậy, Người Cha giải thích những điều thực sự cho con.
Bây giờ các con hiểu rằng vở kịch này đã được tiền định. Mỗi người đều nhận được một phần vai trong vở kịch. Các con cần một trí tuệ không dao động, vững vàng, kiên định trong điều này. Cho đến khi con có một trạng thái không dao động, không lay chuyển và liên tục, làm thế nào để con có thể thực hiện được nỗ lực đó? Dù có chuyện gì xảy ra, ngay cả khi những cơn bão đến, các con vẫn phải luôn ổn định. Cho dù có chuyện gì xảy ra, cho dù giông bão có đến, thì con vẫn phải giữ mình vững vàng kiên định. Nhiều cơn bão của Maya sẽ đến và chúng sẽ đến cho đến lúc cuối, nhưng trạng của con phải mạnh mẽ. Nỗ lực này là thầm lặng. Một số người nỗ lực và tiếp tục thổi bay những cơn bão. Những ai càng vượt qua điều này, thì họ sẽ đạt được vị trí càng cao hơn. Có nhiều cấp độ vị trí khác nhau trong một vương quốc.
Những bức tranh đẹp nhất là bức tranh Trimurti và bức tranh chu kỳ và bức tranh cái cây. Những bức tranh này được tạo ra từ buổi ban đầu. Các con có thể mang hai bức tranh này ra nước ngoài để làm phục vụ. Mọi người sẽ có thể hiểu được chúng thật rõ. Baba muốn những bức tranh này được vẽ trên vải và điều đó cũng sẽ diễn ra dần dần. Con sẽ giải thích làm thế nào mà sự thiết lập đang được diễn ra. Con có thể nói: Nếu con cũng hiểu được điều này, thì con cũng sẽ đạt được vị trí cao trong tôn giáo của riêng con. Nếu con muốn đạt được một vị trí cao trong Đạo Thiên Chúa, thì hãy hiểu điều này thật tốt. Achcha.
Gửi đến những đứa con ngọt ngào, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Hãy trở nên thanh khiết ở thời kỳ chuyển giao đầy lợi ích nhất này và hãy trang hoàng cho chính bản thân con. Đừng bao giờ để sự trang hoàng của con bị hỏng vì lăn lộn trong bụi bẩn của Maya.
2. Hãy hiểu chính xác vở kịch này và làm cho trạng thái của con không dao động, không lay chuyển và vững vàng, kiên định. Không bao giờ trở nên hoang mang bối rối; hãy liên tục giữ mình vui tươi.
Lời chúc phúc: Mong con là linh hồn hiểu biết, thực hiện mỗi một hành động sau khi cân nhắc cẩn thận và do vậy không phải ăn năn hối tiếc.
Con người trên thé giới nói rằng: Hãy nghĩ trước rồi sau đó mới hành động. Những ai không suy nghĩ trước khi hành động, những ai làm điều gì đó rồi sau đó mới nghĩ về nó, thìsẽ phải ăn năn hối tiếc. Nghĩ về điều gì đó sau đó sau khi đã thực hiện hành động là một hình dạng của sự hối tiếc trong khi nghĩ về nó trước khi thực hiện hành động là phẩm chất của một linh hồn hiểu biết. Ở trong thời kỳ đồng và thời kỳ sắt, có nhiều kiểu hối tiếc. Tuy nhiên, bây giờ, ở thời kỳ chuyển giao, con nên có những suy nghĩ với sự cân nhắc cẩn thận rồi mới thực hiện hành động. Chỉ khi không có bất kì kiểu hối tiếc nào trong tâm trí của con, dẫu chỉ trong một giây, thì con mới được gọi là một linh hồn hiểu biết.
Khẩu hiệu: Những ai có lòng nhân từ và quyên tặng mọi đức hạnh và sức mạnh chính là chủ nhân trao tặng.