Mong muốn của BapDada là năm kỷ niệm Kim cươngđược tổ chức như là năm thoát khỏi gắn kết
Hôm nay, BapDada đã đến để gặp gỡ những đứa con dấu yêu và hợp tác của Người, những đứa con liên tục có sự tưởng nhớ đến Cha trong tim chúng. Người Cha có tình yêu thương dành cho những đứa con nhiều như những đứa con có tình yêu thương dành cho Người Cha vậy. Người Cha trao cho tất cả những đứa con đồng đều như nhau, nhưng những đứa con lại hấp thu tình yêu thương ấy theo khả năng của mình. Đây là lý do vì sao Người Cha phải nói “Nỗi nhớ niềm thương, theo thứ hạng”. Tuy nhiên, vào giờ amrit vela, Người Cha trao tình yêu thương số một từ trái tim Người cho tất cả những đứa con. Đây là lý do vì sao khoảng thời gian đặc biệt, giờ amrit vela, là đặc biệt dành riêng cho những đứa con, bởi vì giờ amrit vela là khoảng thời gian bắt đầu cho cả một ngày. Những đứa con mà trái tim chúng hấp thu tình yêu thương từ Người Cha vào lúc bắt đầu một ngày thì không bị hấp dẫn bởi bất kỳ thứ tình yêu nào khác bởi vì trái tim chúng đong đầy tình yêu thương của Thượng Đế. Nếu, theo trạng thái của con, con không hoàn toàn đong đầy trái tim con với tình yêu thương, nếu trái tim con trống rỗng một chút, nếu con chỉ hấp thu một chút tình yêu thương, bởi vì vẫn còn khoảng trống trong trái tim con, con bị hấp dẫn bởi nhiều hình thái của tình yêu từ Maya, dù dưới dạng tình yêu của những người khác hoặc sự thoải mái vật chất. Maya thu hút con với tình yêu ấy trong cả hai hình thái này.
Nhiều đứa con hỏi BapDada “Tại sao Maya vẫn đến với chúng con?”. Bởi vì con đã trở thành chủ nhân toàn năng, thế nên không nên có chuyện Maya đến với con. Tuy nhiên, lý do cho điều này đó là vào giờ amrit vela, vào khoảng thời gian bắt đầu, trái tim con không hấp thu tình yêu thương của Thượng Đế với hết khả năng của con. Nếu cái gì đó chỉ đầy ½, vẫn còn chỗ trống trong đó, chắc chắn sẽ có chao đảo. Con thức dậy vào giờ amrit vela, con ngồi tưởng nhớ, con có mục tiêu ấy, thậm chí con nói rằng con thuộc về Người Cha, không ai khác. Con nói điều này bằng trái tim hay bằng đôi môi con? Vậy thì, sau đó, lý do tại sao trái tim con lại bị lôi kéo đến nơi khác? Chắc chắn tình yêu của con bị lôi kéo về phía người khác hoặc tài sản sở hữu khác, đây là lý do vì sao Maya lôi kéo con. Trái tim con không hoàn toàn đong đầy tình yêu thương của Thượng Đế. Hãy nghĩ xem: nếu ai đó đưa cho con viên kim cương trong tay này và một cục đất trong tay kia, con sẽ bị hấp dẫn bởi cái nào? Con sẽ bị hấp dẫn bởi viên kim cương, chứ không phải bởi đất sét. Chơi với đất sét cũng hay, phải không? Vậy suy nghĩ lãng phí là gì? Đó là kim cương hay là đất sét? Con chơi với đất bởi vì con đã phát triển thói quen ấy. Những người kia là gì? Họ cũng được tạo nên từ đất, phải không? Đất thì hòa vào đất. Họ trông có thể xinh đẹp đấy, có thể do gương mặt của họ, điểm đặc biệt của họ hoặc đức hạnh của họ, vì vậy con nói “Con không có sự gắn kết nào khác. Con không có tình cảm như thế, nhưng đức hạnh này của người kia thì thật hay”. Vì thế, con hơi bị ảnh hưởng bởi những đức hạnh của họ. Hoặc là con nói rằng người kia có nhiều điểm đặc biệt để làm phục vụ, vì thế con có một chút tình cảm dành cho người đó. Có thể con không nói ra bằng lời, nhưng khi con liên tục có suy nghĩ này về bất kỳ ai hoặc về bất kỳ sự thoải mái vật chất nào, con cảm thấy “Nếu người này hoặc điều này ở đây, thế thì rất tốt”. Đây cũng là một sự lôi cuốn. Thế Đấng ban tặng điểm đặc biệt cho công việc phục vụ cho người đó là ai? Là người đó, hay là Người Cha trao nó cho người đó? Ai trao nó đây? OK khi nói rằng người kia rất giỏi, nhưng vào lúc con nhìn thấy bất kỳ điểm đặc biệt nào, đức hạnh nào hay công việc phục vụ nào của họ, đừng quên đi Đấng ban tặng. Những người kia cũng là người nhận thôi, chứ không phải là người trao đi. Không thuộc về Người Cha, họ có thể phát triển được đức hạnh hoặc điểm đặc biệt đó cho công việc phục vụ được không? Họ có thể phát triển được không? Hay là họ đã mang điểm đặc biệt ấy theo cùng với mình từ con đường u mê? Điểm đặc biệt trong công việc phục vụ của Thượng Đế không thể nào tồn tại trên con đường u mê. Trên con đường u mê, họ có thể có điểm đặc biệt hoặc đức hạnh, nhưng sau khi đi vào kiến thức này, nếu họ không làm đầy bản thân với đức hạnh hoặc điểm đặc biệt đó với kiến thức, điểm đặc biệt hoặc đức hạnh đó không thể làm nhiều công việc phục vụ trên con đường kiến thức. Kể cả đức hạnh tự nhiên cũng phải được đong đầy với kiến thức. Vậy ai đong đầy nó với kiến thức? Chính là Người Cha. Vậy đó là món quà từ ai? Ai là Đấng ban tặng? Vậy con ưa thích người nhận hay là con ưa thích Đấng ban tặng? Thế thì tại sao con lại chạy đuổi theo sau những người chỉ nhận lấy mà thôi?
Con nói chuyện với Người Cha và các Dadi rất ngọt ngào, con nói rằng “Dadi ơi, em không có gắn kết, không hề có, nhưng do công việc phục vụ này, chỉ có một chút gắn kết thôi”. Con nói rằng con chỉ có một chút gắn kết và con biện hộ cho mình theo cách này. Tuy nhiên, cho dù đó là gắn kết với đức hạnh của họ hay công việc phục vụ của họ, nếu không phải hôm nay thì là ngày mai, sự gắn kết ấy sẽ dẫn con đến đâu? Một số đứa con thậm chí bị kéo trở lại thế giới cũ bởi những điều gắn kết của chúng, nhưng phần đông các con không quay về thế giới cũ; chỉ một vài đứa con quay trở lại mà thôi. Với phần đông các con, sự gắn kết đưa con đến sự bất cẩn trong nỗ lực của con. Sau đó, con nghĩ “À, dù gì chuyện này lúc nào cũng xảy ra một chút”. Sau đó con bắt đầu biện hộ cho bản thân trước mặt Baba “Baba ơi, Người không tồn tại trong hình dáng hữu hình. Ngay cả Brahma Baba cũng đã trở thành thiên thần avyakt và Người chỉ là một chấm điểm, một điểm sáng. Chúng con thì có cơ thể hữu hình to lớn và chúng con phải làm mọi việc với cơ thể của chúng con. Chúng con phải di chuyển với cơ thể, vì vậy chúng con là hữu hình, trong khi Người thì tinh tế và vô thể, vì vậy chúng con cần ai đó trong hình dáng hữu hình. Có thể chúng con không cần đến nhiều người, nhưng chúng con cần một người nào đó”. Con cần một người sao? Những ai đang ngồi ở phía sau, con có cần một người nào đó không? Hãy cẩn thận, BapDada đang hỏi con có cần một người nào đó không. Con không cần bất kỳ ai ư? (Chúng con chỉ cần một Baba) Dĩ nhiên là con có Người Cha, nhưng thỉnh thoảng nhiều thứ đi vào tâm trí con, vì vậy tâm trí con trở nên nặng nề. Cho đến khi con làm cho tâm trí con trở nên nhẹ nhõm, không thì con không thể có yoga. Vậy sau đó con làm gì? Ngay cả Người Cha cũng có câu hỏi “Con nên làm gì khi tâm trí con nặng nề và con không thể có yoga?”. Các bác sĩ nói gì nếu con cảm thấy buồn nôn mà không nôn ra được? Nếu dạ dày của con trở nên nặng nề, con có nên nôn ra không? Con nên nôn hết ra ngoài hay là con nên giữ nó lại bên trong con? Các bác sĩ nói gì? Con nên nôn hết ra, phải không? Các bác sĩ cũng nói rằng con nên nôn hết ra. Achcha.
Họ là bác sĩ cho cơ thể, còn tất cả các con là bác sĩ cho tâm trí. Vì vậy, các bác sĩ cho cơ thể đã đưa ra phản hồi của mình. Bây giờ, các bác sĩ cho tâm trí hãy nói đi: nếu có sự rối rắm nào đó trong tâm trí con, con nên nôn vào đâu? Con sẽ nôn ra trước mặt Baba chứ? (Đi đến phòng Baba để nôn) Hãy đi đến phòng Baba để nôn! Con hãy nghĩ về điều đó. Con sẽ nôn ra trước mặt Người Cha chứ? Nếu không, con sẽ nôn ra ở đâu? Hãy nói cho Baba nơi mà con có thể nôn ra. BapDada đứng ở vị trí của những đứa con và cảm nhận thấy rằng vào lúc đó, chắc chắn con cần đến ai đó. (Chúng con nói với Baba) Con nên làm gì nếu như Người Cha không nghe thấy con? Nhiều đứa con phàn nàn rằng chúng đã kể cho Baba nghe điều gì đó, nhưng Baba đã không nghe chúng và không phản hồi gì cả. Vậy con sẽ làm gì? Thật ra, nếu trái tim con đầy tình yêu thương của Thượng Đế, sức mạnh của Thượng Đế và kiến thức của Thượng Đế, nếu thậm chí không có một chút khoảng trống, sẽ không thể có sự gắn kết hoặc tình yêu thương dành cho bất kỳ ai khác.
Nhiều đứa con nói rằng “Chúng con đâu có gắn kết, mà chúng con thích họ”. Vậy con sẽ gọi đó là gì? “Con đâu có gắn kết, mà con thích họ”. Vậy đó là gì? Con có nên được trao cho quyền tự do con có thể ưa thích họ mà không có sự gắn kết nào không? Con có thể ngồi cùng với họ, trò chuyện cùng với họ và làm cho họ làm phục vụ. Con tận hưởng tất cả những điều đó. Con có nên được trao cho quyền tự do như thế không? Những ai trong số các con nghĩ rằng con nên được phép tự do một chút, bởi vì con chưa trở nên hoàn thiện và vẫn còn đang nỗ lực, thì con nên được trao cho một chút tự do, hãy giơ tay lên nào! Giờ con không giơ tay lên bởi vì con sẽ ngượng, nhưng nếu con cảm thấy con nên được phép tự do một chút, con có thể viết thư và gửi riêng cho Dadi. Đừng nói rằng con muốn nói chuyện với Dadi trong vòng năm phút, bởi vì sẽ cần thời gian cho điều đó. Chỉ hãy viết ra trên một mẩu giấy nhỏ và BapDada sẽ tổ chức một nhóm những ai đã viết thư. Điều đó thậm chí sẽ tốt hơn! Achcha. Tất cả các con đang nói “Không” và điều này đang được ghi lại trên video. Băng video đang được ghi lại cho việc con đã nói “Không” sẽ được gửi đến con. Vậy tại sao con lại làm điều đó? Baba sẽ phải gửi nó cho con chứ? Hay là con sẽ giữ mình an toàn? Con có chắc không? Hay là con hơi không chắc chắn, con chỉ chắc chắn một chút thôi?
Trước kia, con cũng đã được bảo rằng đây là mùa để bắt đầu lễ kỷ niệm Kim cương. Vì thế, con đã tạo ra nhiều chương trình hội nghị, thuyết giảng và triển lãm cho mùa này. Tuy nhiên, BapDada mong muốn thực hiện một chương trình đặc biệt cho lễ kỷ niệm Kim cương này. Vậy tất cả các con đều sẵn sàng cho điều đó chứ?
BapDada mong muốn bất kỳ đứa con nào Người nhìn thấy ở lễ kỷ niệm Kim cương, dù là đứa con 2 năm tuổi hay 60 năm tuổi, kể cả 2 tháng tuổi, dù đó là giáo viên hay học trò, dù là đứa con đã dâng nộp hay đang sống ở nhà, tất cả các con đều cần trở nên thoát khỏi gắn kết. Tất cả các con cùng với Người Cha đã nhận lãnh trách nhiệm thanh lọc cho các yếu tố vật chất bằng sự thanh khiết của con trong năm diễn ra lễ kỷ niệm Kim cương. Đây có phải là suy nghĩ của con không, hay là chỉ Người Cha phải làm tất cả những việc này? Con có phải là bạn đồng hành của Người Cha không? Cánh tay của con hơi chần chừ trong chuyện này, và con đã trở nên thông minh theo cách này. Đừng có làm như vậy! BapDada muốn mỗi đứa con trên thế giới trở nên thoát khỏi sự gắn kết đối với các tiện ích và những người khác. Con không được có bất kỳ sự gắn kết nào đối với các tiện ích vật chất. Sử dụng các tiện ích ấy là một chuyện, nhưng gắn kết lại là chuyện khác. Vì vậy, BapDada muốn con tổ chức năm sau như là năm thoát khỏi gắn kết. Người mong muốn tổ chức buổi lễ này. Con sẽ trở thành bạn đồng hành của Người trong nhiệm vụ này chứ? Sau đó, con sẽ không nói rằng điều này đã xảy ra, phải không? Cho dù lý do là gì, kể cả dãy Himalayas có sụp đổ, con sẽ di chuyển khỏi dãy Himalayas đang sụp đổ chứ? Vậy con có nhiều can đảm như thế này không? Các giáo viên, con nên nói trước đi. Các con, những học trò, đang cảm thấy hạnh phúc bởi vì BapDada đang nói điều gì đó với các giáo viên của chúng. Các giáo viên luôn là người đồng hành để trao sự hợp tác của mình. Trong thế giới ngày nay, khi con càng tiến bộ, nền tảng là sự thanh khiết của tất cả những linh hồn tự gọi mình là linh hồn tôn giáo, linh hồn vĩ đại, sẽ lay chuyển rất nhiều. Cũng vào khoảng thời gian như thế, vào lúc ban đầu, khi Brahma Baba trở thành công cụ, ông ấy đã bị phỉ báng. Tại sao ông ấy lại bị phỉ báng? Bởi vì sự thanh khiết. Nếu không, trong cuộc đời trước đó của Brahma, không ai, kể cả người lớn tuổi, có can đảm chỉ ngón tay vào ông ấy. Nhân cách của ông ấy là như thế. Tuy nhiên, bởi vì sự thanh khiết, ông ấy phải nhận lấy sự phỉ báng. Điều mới mẻ trong kiến thức của Thượng Đế là sự thanh khiết. Con nói với thật nhiều niềm hân hoan say sưa rằng dù sợi bông có sống cùng với lửa, nó cũng không thể bắt lửa. Con đưa ra thách thức này. Những ai là cặp vợ chồng, hãy giơ tay lên nào! Thế tất cả các con, những cặp đôi, đang đưa ra thách thức này, hay là sẽ có đốm lửa nhỏ và sau đó con sẽ dập tắt nó? Con đang thách thức cả thế giới, phải không? Trong bài giảng của con, con nói với cả thế giới rằng không có sự thanh khiết, con người không thể trở thành linh hồn yogi (có yoga) hoặc gyani (có kiến thức). Đây là thách thức của con, phải không? Những cặp đôi nào cảm thấy chúng có thể đưa ra thách thức này theo cách này, hãy giơ tay lên! Tốt lắm. Có nhiều người đồng hành trong một nhóm. Vậy con sẽ làm gì trong lễ kỷ niệm Kim cương? Hãy trở nên thoát khỏi gắn kết. Con đã có năm cho việc trở nên thoát khỏi giận dữ rồi. BapDada đã nhìn thấy nhiều người có một chút giận dữ. Tuy nhiên, lần này, Người để cho con thoát khỏi nó. Với tất cả những ai đã chú ý, dù từ vùng đất này hoặc ở nước ngoài, BapDada trao muôn triệu lời chúc mừng cho những ai đã trải nghiệm cuộc đời của mình hoàn toàn thoát khỏi giận dữ.
Chiếc điện thoại trí tuệ của những ai từ vùng đất này và những ai ở nước ngoài được kết nối với Madhuban. Tất cả các con đều có sự kết nối với Madhuban; và những ai trong số các con đã có sự quyết tâm này thì phải trải nghiệm nhận được sự giúp đỡ phụ trội đặc biệt từ BapDada. Giờ đây, đừng nghĩ rằng bởi vì con đã chấm dứt việc thoát khỏi giận dữ trong một năm, cho nên giờ con tự do. Không! Khi con trải nghiệm bản thân con hoàn toàn thoát khỏi gắn kết, con sẽ tự động trở nên thoát khỏi giận dữ. Tại sao? Tại sao con lại nổi giận? Nếu con không thể đáp ứng mong nguyện của con, hoặc là con không thể đạt được bất cứ điều gì con muốn, thì con nổi giận. Lý do cho sự giận dữ là mỗi khi suy nghĩ của con – dù chúng đúng hay sai – không được đáp ứng, thì con nổi giận. Chẳng hạn như, có thể con muốn tham gia vào hội nghị hay nhiệm vụ đang diễn ra, và con cảm thấy “Rốt cuộc, khi nào thì con sẽ có cơ hội làm việc này lần nữa?”. Con có mong muốn và thậm chí con đưa ra dấu hiệu cho điều đó, nhưng nếu con không được trao cho cơ hội đó, con có bực tức không? Ok, có thể con không có sự tức giận thô với bất kỳ ai, nhưng con sẽ không có suy nghĩ lãng phí về bất kỳ ai chối bỏ con chứ? Đó không phải là sự thanh khiết. Con được phép tiến cử mình và đưa ra ý tưởng, nhưng sau khi đề xuất ý tưởng, đừng chuyển đổi những ý tưởng ấy thành ham muốn của riêng con. Khi suy nghĩ của con khoác vào dạng lốt ham muốn, con trở nên bực tức, hoặc con thể hiện sự tức giận thông qua lời nói, hoặc thậm chí con dùng cả tay chân của mình: đó là dạng thức rất thô của giận dữ. Tuy nhiên, hãy đưa ra ý tưởng của con mà không có bất kỳ động cơ vị kỷ nào. Đừng có bất kỳ động cơ vị kỷ nào và nghĩ rằng bởi vì con đã nói điều đó, cho nên nó nên diễn ra. Đừng nghĩ theo cách như thế. Con có thể trao dâng điều gì đó; điều đó không sai, nhưng đừng đi vào “Tại sao?” hay “Cái gì?”... Nếu không, tất cả những bầu bạn của nó – như là ghen tị hoặc ghét bỏ – cũng sẽ theo sau. Vì thế, nếu con đã làm cho kỷ luật thanh khiết trở nên kiên định, nếu con đã trở nên thoát khỏi gắn kết, con sẽ không gắn kết với điều gì nên diễn ra. Đừng có “Điều này nên diễn ra”. Nếu con trao dâng điều gì đó mà không có động cơ vị kỷ, nó sẽ nhanh chóng tiến đến những người khác. Nếu con trao dâng điều gì đó với động cơ vị kỷ hoặc vì sự đố kỵ, nó sẽ tạo ra giận dữ thậm chí còn nhiều hơn. Các giáo viên sẽ làm gì? 100% thoát khỏi gắn kết! Hãy nói đi nào! Có hay là không? Những đứa con hai lần nước ngoài hãy nói “Ha ji!” (Thưa vâng).
Con không được tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương chỉ như thế. Con phải cho thấy sự mới mẻ trong lễ kỷ niệm Kim cương, để rồi con mắt của Chính phủ mở ra và họ tự hỏi “Đây là gì vậy?”. Họ sẽ không thể nói “Không” với bất cứ điều gì. Thay vào đó họ sẽ tự trao dâng bản thân họ. Khi Mahamandleshwar đến đây, ông ta đã trao dâng điều gì? Rằng Brahma Kumar và Brahma Kumari nên điều hành ashram (đạo tràng) của ông ấy. Ông ấy đã yêu cầu điều này, phải không? Vì vậy, tất cả các phòng ban của họ nên đưa ra đề xuất rằng chỉ các con điều hành các phòng ban của họ. Có thể làm cho điều này trở nên thực tế nghĩa là tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương. Tuy nhiên, con có nhớ lời hứa đầu tiên của con không? Con muốn trở thành gì? (Thoát khỏi gắn kết) Chỉ sau đó tất cả những điều này mới có thể diễn ra. Nếu con tiếp tục đánh con của con, làm sao con của con sẽ trở nên ngoan được chứ? Nếu con tiếp tục trở nên yếu, làm sao các mahatma sẽ phủ phục dưới chân của con đây? Con càng làm cho trụ cột thanh khiết vững mạnh, trụ cột này sẽ càng hoạt động giống như là ngọn hải đăng. Achcha.
Gửi đến những linh hồn hướng thượng đã thất lạc từ lâu, nay vừa tìm lại được ở khắp bốn phương, những linh hồn tan hòa vào trái tim Người Cha; gửi đến những linh hồn dâng nộp mỗi một mong ước của bản thân và của người khác bằng cách liên tục tuân theo mỗi một mệnh lệnh của Người Cha; gửi đến những linh hồn liên tục làm cho trụ cột thanh khiết vững chắc; gửi đến những linh hồn đặc biệt lan tỏa ánh sáng thanh khiết bằng cách trở thành ngọn hải đăng; gửi đến những ai làm cho bản thân thoát khỏi gắn kết, theo đó đến gần Người Cha; và gửi đến những ai gần gũi với Người Cha; gửi đến những đứa con như thế nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste từ BapDada.
Gửi đến những đứa con đang sống ở nước ngoài; gửi đến tất cả những đứa con ở khắp mọi nơi, nỗi nhớ niềm thương đặc biệt từ BapDada, bởi vì tất cả các con luôn gửi những lá thư thấm đẫm nỗi nhớ niềm thương của con. Nỗi nhớ nhung đặc biệt gửi đến những ai đã gửi thư, và nỗi nhớ niềm thương đặc biệt dành cho những ai đã gửi nỗi nhớ niềm thương từ trái tim của mình.
Lời chúc phúc:
Mong con là viên ngọc chiến thắng với trí tuệ có niềm tin, theo đó không bị lay chuyển ngay cả trong bất kỳ biến động nào.
Niềm tin và chiến thắng là đôi bạn đồng hành rất khăng khít của nhau. Ở đâu có niềm tin, chắc chắn có chiến thắng bởi vì con có niềm tin rằng Người Cha là Đấng Toàn Năng và con là chủ nhân toàn năng, vì vậy chiến thắng có thể đi nơi đâu khác đây? Những ai mà trí tuệ có niềm tin như thế thì không bao giờ có thể bị đánh bại. Khi nền tảng niềm tin là vững mạnh, thì không cơn bão nào có thể lay chuyển nó. Không bị lay chuyển kể cả giữa biến động còn được biết đến như là trở thành viên ngọc chiến thắng với trí tuệ có niềm tin. Tuy nhiên, không chỉ tin vào Người Cha, mà con cũng hãy có niềm tin vào bản thân và tin vào Vở kịch.
Khẩu hiệu:
Con chim bay là người thoát khỏi mọi mối quan hệ thuộc cơ thể và nỗ lực để trở thành thiên thần.
*** Om Shanti ***