01/08/24 Morning Murli Om Shanti BapDada Madhuban
Trọng tâm: Con ngọt ngào, con không thể trở về nhà mà không trở nên thanh khiết. Do đó, hãy sạc cục pin linh hồn bằng việc có tưởng nhớ đến Người Cha và trở nên thanh khiết một cách tự nhiên.
Câu hỏi: Người Cha dạy cho con điều gì trước khi mang con trở về nhà?
Trả lời: Các con, trước khi trở về nhà, hãy sống trong khi đang chết! Đây là lý do tại sao Baba làm cho con thực hành đi vào vượt thoát ý thức cơ thể trước, nghĩa là, Người dạy cho con chết trong khi đang sống. Để đi vượt thoát lên bên trên nghĩa là chết. Con bây giờ đã nhận được kiến thức về việc đến và đi. Các con, những linh hồn biết rằng con đã đến đây từ trên kia để diễn những phần vai của mình thông qua cơ thể. Nguyên thủy, các con từng là cư dân của nơi đó và giờ con phải trở về đó.
Om shanti. Không có khó khăn trong việc xem bản thân con là linh hồn và nhớ Người Cha. Con không được bị nghẹt thở trong việc đó. Đây được gọi là sự tưởng nhớ dễ dàng. Trước hết, mỗi người các con phải xem bản thân con là linh hồn. Chính linh hồn mới tiếp nhận cơ thể và diễn phần vai. Tất cả các tâm ấn đều lưu lại trong mỗi linh hồn. Mỗi linh hồn đều độc lập, khác biệt. Người Cha nói: Hãy xem bản thân con là linh hồn và nhớ đến Ta, Cha của con. Chỉ vào lúc này mà con mới nhận được kiến thức này; con sẽ không nhận được nó một lần nữa. Thế giới thì không biết rằng con đang ngồi trong bình an. Đây được gọi là bình an tự nhiên. Chúng ta, những linh hồn đi xuống từ trên cao để diễn các phần vai của mình thông qua cơ thể. Chúng ta nguyên thủy là cư dân của nơi đó. Kiến thức này có trong trí tuệ của con. Không có chuyện về hatha yoga v.v…trong việc này. Điều này rất dễ dàng. Chúng ta những linh hồn bây giờ phải quay trở về nhà, nhưng chúng ta không thể đi đến đó mà không trở nên thanh khiết. Để trở nên thanh khiết, con phải nhớ Người Cha, Linh Hồn Tối Cao. Tội lỗi của con sẽ được xóa bỏ bằng việc nhớ Người. Không có chuyện về sự khó khăn. Khi con đi bộ, hãy ở trong tưởng nhớ đến Người Cha. Chỉ duy nhất vào lúc này mà con mới có thể trở nên thanh khiết bằng việc có sự tưởng nhớ. Ở đó, là thế giới thanh khiết. Ở đó, trong thế giới thanh khiết, thì không cần đến kiến thức này bởi vì không có những hành động tội lỗi được thực hiện ở đó. Chính ở đây mà những tội lỗi đó phải được xóa bỏ bằng cách có tưởng nhớ. Ở đó, con làm mọi thứ một cách tự nhiên giống như con làm ở đây. Sau đó, con đi xuống, dần dần. Không phải rằng con cũng phải thực hành việc này ở đó. Chính lúc này mà con mới phải thực hành điều này. Cục pin của con bây giờ phải được sạc, và rồi chắc chắnchúng dần dần cạn kiệt. Chỉ duy nhất một lần, vào lúc này, con nhận được kiến thức về cách sạc cục pin của con. Mất bao lâu để con trở nên hoàn toàn thanh khiết từ hoàn toàn ô trọc? Từ lúc bắt đầu, cục pin của con tiếp tục giảm dần theo thời gian.
Chỉ có linh hồn ở trong thế giới vô hình. Không có cơ thể ở đó. Do đó, không có chuyện cục pin của con tự nhiên bị suy giảm hay cạn kiệt. Chỉ khi xe chạy thì bình ắc quy mới xả. Khi xe chỉ đứng yên, thì pin (bình ắc quy) không hoạt động. Pin sẽ khởi động khi động cơ hoạt động. Trong động cơ, cục pin tiếp tục được sạc, nhưng cục pin của con chỉ được sạc một lần, vào lúc này. Sau đó, khi con bắt đầu hành động thông qua cơ thể, cục pin dần giảm sút.
Trước tiên, hãy giải thích rằng Người là Người Cha Tối Cao, Đấng mà mọi linh hồn nhớ đến. Họ nói: Hỡi Thượng Đế! Người là Người Cha và chúng con là con của Người. Ở đây, được giải thích cho các con cách cục pin của con phải được sạc như thế nào. Các con có thể đi đây đó nhưng hãy nhớ đến Người Cha và rồi con sẽ trở nên hoàn toàn thanh khiết. Nếu con không hiểu gì cả, thì con có thể hỏi. Nó rất dễ dàng.
Cục pin của chúng ta vơi cạn mỗi 5000 năm. Người Cha đến và sạc cục pin của mọi người. Mọi người nhớ Thượng Đế vào thời điểm hủy diệt. Chẳng hạn, khi có lũ lụt, thì tất cả mọi tín đồ đều cố gắng nhớ Thượng Đế. Tuy nhiên, vào lúc đó, họ sẽ không thể có tưởng nhớ đến Thượng Đế. Sẽ chỉ có bạn bè và người thân, của cải và tài sản được nhớ đến. Mặc dầu họ nói, “Hỡi Thượng Đế!” thì cũng chỉ để mà nói. Thượng Đế là Người Cha và chúng ta là con của Người. Họ không hề biết điều này chút nào. Họ nhận được kiến thức không chính xác về sự hiện diện khắp mọi nơi. Người Cha đến và trao cho các con kiến thức chính xác.
Phần của con đường thờ cúng là hoàn toàn khác biệt. Họ phải loạng choạng trên con đường thờ cúng. Đêm của Brahma là đêm của các Brahmin. Ngày của Brahma là ngày của các Brahmin. Sẽ không được nói rằng: Ngày của tiện dân và đêm của tiện dân. Người Cha ngồi đây và giải thích những bí mật này. Đây là ngày và đêm vô hạn. Đêm bây giờ sắp đi đến hồi kết và các con sẽ đi vào ban ngày. Những lời này được đề cập trong các kinh sách. Họ nói về ngày của Brahma và đêm của Brahma, nhưng họ không biết gì cả. Trí tuệ của con bây giờ đã đi vào vô hạn.
Trên thực tế, con có thể nói về các vị thần: Ngày của Vishnu và đêm của Vishnu bởi mối quan hệ giữa Brahma và Vishnu được giải thích cho con. Không ai khác có thể hiểu nghề nghiệp của Trimuti là gì. Họ đã đặt Thượng Đế vào trong cá và cá sấu và vào trong chu kỳ sinh tử.
Radhe và Krishna v.v…thì cũng đều là những con người, nhưng họ có các đức hạnh thánh thiện. Các con bây giờ phải trở nên giống như họ. Sau đó con sẽ trở thành thánh thần trong kiếp sinh tiếp theo. Có tài khoản 84 kiếp, nhưng nó bây giờ kết thúc. Bây giờ nó sẽ lặp lại. Các con bây giờ đang nhận được những lời dạy này. Người Cha nói: Những người con ngọt ngào nhất, hãy có niềm tin rằng các con là linh hồn. Họ nói rằng họ là những diễn viên, nhưng họ không hiểu cách linh hồn đi xuống từ trên cao như thế nào. Họ xem bản thân là những thực thể có cơ thể. Chúng ta linh hồn đi xuống từ bên trên, nhưng khi nào chúng ta sẽ trở về? Đi vượt thoát lên bên trên nghĩa là chết, cởi bỏ cơ thể của con. Ai muốn chết nào? Người Cha đã nói: Đơn giản hãy tiếp tục quên đi cơ thể của con. Người dạy cho con cách để chết trong khi đang sống. Không ai khác có thể dạy cho con điều này.
Con đã đến đây để đi về nhà của con. Chỉ vào lúc này mà con mới nhận được kiến thức về cách để quay trở về nhà. Đây là kiếp sinh cuối cùng trong mảnh đất chết. Thời kỳ vàng được gọi là mảnh đất bất tử. Lúc này có trong trí tuệ của các con rằng con phải sớm trở về nhà. Trước tiên, con phải trở về nhà, mảnh đất giải thoát. Chính ở đây mà con phải cởi bỏ bộ y phục cơ thể đó và rồi linh hồn sẽ trở về nhà. Khi vở kịch hữu hạn kết thúc, các diễn viên cởi bỏ bộ y phục của mình, để bộ y phục lại đó và mặc lên mình bộ đồ mà họ mặc ở nhà và quay trở về nhà. Tương tự như vậy, các con cũng thế, bây giờ con phải cởi bỏ những bộ y phục kia (cơ thể) và quay trở về nhà.
Chỉ có rất ít thánh thần trong thời kỳ vàng. Ở đây, có vô số con người. Ở đó, chỉ có một đạo lý sống thánh thần, vĩnh hằng, nguyên thủy. Họ bây giờ tự gọi mình là những người Hindu. Họ đã quên đạo lý sống/lối sống và hành động hướng thượng của mình và đây là lý do tại sao họ trở nên bất hạnh. Ở trong thời kỳ vàng, lối sống và hành động của con đều cao quý hướng thượng. Bây giờ, trong thời kỳ sắt, lối sống của con đã trở nên hư hoại. Liệu nó có đi vào trong trí tuệ của con về cách con đã rơi ngã như thế nào không?
Các con bây giờ trao lời giới thiệu về Người Cha vô hạn. Người Cha vô hạn đến và tạo ra thế giới mới, thiên đường. Người nói: Manmanabhav! Những lời này đến từ kinh Gita. Cái tên được đặt cho kiến thức của Raja Yoga dễ dàng là kinh Gita. Đây là trường học của con. Khi các con đến và học tập ở đây, họ nói: Đây là trường học của Baba của chúng ta. Chẳng hạn, một người con của hiệu trưởng sẽ nói: Tôi đang học trong trường của cha tôi. Nếu mẹ cậu ta cũng là hiệu trưởng, cậu ta sẽ nói: Cả cha mẹ tôi đều là hiệu trưởng. Cả hai người họ đều đang dạy. Nó là trường học của cha mẹ tôi. Con sẽ nói: Đây là trường học của Mama và Baba. Cả hai người họ đều đang dạy. Cả hai người họ đều mở trường học tâm linh này. Cả hai người họ đều đang dạy cùng lúc.
Cha (Brahma) đã nhận nuôi con. Đây là những điều rất sâu sắc của kiến thức. Người Cha không giải thích bất kỳ điều gì mới cho con. Người cũng trao cho con lời giải thích này trong chu kỳ trước. Đúng vậy, có rất nhiều kiến thức và nó tiếp tục trở nên sâu sắc hơn ngày qua ngày. Hãy nhìn xem con nhận được lời giải thích về linh hồn như thế nào. Một linh hồn nhỏ xíu có 84 phần vai được ghi trong mình. Nó không bao giờ bị phá hủy. Một linh hồn là hoại diệt và do đó phần vai trong linh hồn cũng hoại diệt. Linh hồn lắng nghe thông qua đôi tai. Khi có cơ thể, thì có phần vai. Khi linh hồn đi ra khỏi cơ thể, con không thể nhận được hồi đáp. Người Cha bây giờ nói: Các con, con bây giờ phải trở về nhà. Khi thời kỳ chuyển giao đầy triển vọng này đến, con phải trở về nhà. Sự thanh khiết là điều chính yếu được cần đến. Chỉ những linh hồn thanh khiết mới cư ngụ trong mảnh đất bình an.
Mảnh đất bình an và mảnh đất hạnh phúc thì đều thanh khiết. Không có cơ thể ở đó. Linh hồn thì thanh khiết. Không có cục pin của ai bị vơi ở đó. Khi con tiếp nhận cơ thể ở đây, thì động cơ mới bắt đầu hoạt động. Khi động cơ đứng yên, thì xăng không sụt giảm. Ánh sáng của các con những linh hồn lúc này trở nên rất mờ; chúng không phải là tụi tắt hoàn toàn. Khi một người chết đi, người ta thắp một ngọn đèn đất nung, và họ trông nom nó rất cẩn thận để ngọn đèn không tắt. Ánh sáng của linh hồn không bao giờ tụi tắt hoàn toàn; nó là bất diệt. Người Cha ngồi đây và giải thích tất cả những điều này.
Baba biết rằng các con là những người con rất ngọt ngào và rằng con đã bị thiêu đốt bởi ngồi trên giàn thiêu sắc dục. Ta bây giờ đang đánh thức con một lần nữa. Con trở thành xác chết hoàn toàn ô trọc. Con không hề biết Người Cha. Con người chẳng có ích lợi gì cả. Hài cốt của con người chẳng có ích lợi gì. Không phải rằng hài cốt của những người quan trọng thì có ích còn hài cốt của những người nghèo thì không. Mọi thứ bị trộn lẫn: tro tàn trở về tro tàn, cát bụi trở về cát bụi, bất kể đó là ai.
Một số người thì có lễ hỏa táng trong khi những người khác thì được chôn cất. Người Parsi giữ những xác chết trên tòa tháp trên một cái giếng và những con chim đến và ăn thịt. Rồi xương thì rơi xuống giếng. Điều đó ít nhất nó cũng còn có ích. Có nhiều người trong thế giới chết. Con bây giờ phải cởi bỏ cơ thể của con một cách tự động. Con đã đến đây để cởi bỏ cơ thể của con và trở về nhà, nghĩa là, con đã đến đây để chết. Con đi vào hạnh phúc bởi vì con sẽ đi đến mảnh đất giải thoát trong cuộc sống. Bất kể phần vai nào mà mỗi người các con đã diễn, con sẽ diễn cùng phần vai đó cho đến lúc cuối. Người Cha sẽ tiếp tục truyền cảm hứng cho con nỗ lực và sẽ tiếp tục quan sát như Người Quan Sát tách rời. Đây là chuyện của sự hiểu biết. Không có chuyện sợ hãi trong việc này. Chúng ta đang nỗ lực để cởi bỏ cơ thể của mình để đi đến thiên đường. Con đơn giản phải tiếp tục nhớ Người Cha và suy nghĩ sau cùng của con rồi sẽ dẫn con đến đích của mình. Điều này đòi hỏi nỗ lực. Nỗ lực được cần đến trong mọi việc học. Thượng Đế phải đến để dạy cho con, do đó việc học này nhất định phải là rất vĩ đại. Những đức hạnh thánh thiện được cần đến ở đây.
Con phải trở nên giống như Lakshmi và Narayan. Họ đã tồn tại trong thời kỳ vàng. Con đã đến đây để trở thành thánh thần thời kỳ vàng một lần nữa. Mục tiêu và mục đích là rất dễ dàng! Bức tranh Trimurti cũng rất rõ ràng. Làm sao con có thể giải thích nếu con không có bức tranh của Brahma, Vishnu và Shankar? Brahma trở thành Vishnu và Vishnu trở thành Brahma. Họ tả 8 cánh tay và 100 cánh tay của Brahma bởi vì Brahma có rất nhiều người con. Do đó, họ đã làm ra những bức tranh đó. Tuy nhiên, không phải rằng có con người với nhiều cánh tay như vậy. Ravan với 10 cái đầu cũng là một hình ảnh biểu tượng; không có con người nào giống như thế cả. Người Cha ngồi đây và giải thích điều này. Con người không biết gì cả. Đây cũng là vở kịch. Không ai biết điều này bắt đầu khi nào. Họ nói rằng nó đã tồn tại từ thời xa xưa. Oh! nhưng đó là khi nào? Người Cha dạy cho các con, những người con ngọt ngào nhất. Người là Người Thầy và cũng là Guru. Do đó, các con cũng nên có thật nhiều hạnh phúc.
Dựa trên những lời chỉ dẫn của ai mà những bảo tàng v.v…được mở ra? Ở đây, chỉ có người mẹ, Người Cha và các con. Có nhiều người con. Các trung tâp tiếp tục được mở ra tương ứng với những lời chỉ dẫn. Người ta nói: Anh nói rằng Thượng Đế nói thông qua cỗ xe, vậy thì hãy ban cho chúng tôi một linh ảnh! Oh! nhưng anh đã có linh ảnh về một linh hồn chưa? Làm cách nào mà anh có thể có một linh ảnh về một chấm điểm nhỏ xíu như vậy được? Không cần thiết phải như vậy. Nó chỉ là chuyện về việc biết về linh hồn. Một linh hồn cư ngụ ở trung tâm vầng trán của mỗi người và cơ thể to lớn được vận hành dựa trên nền tảng đó. Các con bây giờ không có vương miện ánh sáng mà cũng không có vương miện được nạm châu ngọc. Các con đang một lần nữa nỗ lực để đạt được cả hai vương miện. Con đạt được của thừa kế từ Người Cha mỗi chu kỳ. Baba hỏi con: Chúng ta đã từng gặp nhau trước đây chưa? Con nói: Vâng, Baba. Chúng ta đã gặp nhau mỗi chu kỳ. Tại sao lại phải gặp? Để trở nên giống như Lakshmi và Narayan. Mọi người sẽ nói cùng một điều. Người Cha nói: Achcha, bởi vì con nói về những điều triển vọng, bây giờ hãy nỗ lực! Khôngphải ai ai cũng sẽ trở thành Narayan từ con người bình thường. Các thần dân cũng được cần đến. Có câu chuyện về Narayan đích thực. Những người kia thuật lại câu chuyện đó, nhưng không có gì đi vào trong trí tuệ của họ. Các con hiểu rằng đó là mảnh đất bình an, thế giới vô hình. Từ đó, con sẽ đi xuống mảnh đất hạnh phúc. Chỉ một mình Người Cha mang con đến mảnh đất hạnh phúc. Hãy giải thích cho mọi người và nói với anh ta rằng: Chúng ta bây giờ phải trở về nhà. Chỉ có Người Cha vô thể mới sẽ mang tất cả các linh hồn trở về nhà. Người Cha bây giờ đã đến, nhưng họ không biết Người. Người Cha nói: Họ thậm chí không biết cơ thể của người mà Ta đi vào. Cũng có cỗ xe. Mỗi linh hồn đều đi vào một cỗ xe. Linh hồn của một người cư ngụ ở trung tâm vầng trán của người đó.Người Cha đến và ngồi ở trung tâm vầng trán này. Người giải thích một cách rất dễ dàng. Chỉ một mình Người Cha là Đấng Thanh Lọc. Tất cả con của Người Cha thì đều như nhau và mỗi người đều có một phần vai riêng. Không ai có thể can thiệp vào điều này. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu, nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Hãy loại bỏ gắn kết của con khỏi bộ y phục, cơ thể đó, và chết trong khi đang sống! Nghĩa là, hãy thanh toán các tài khoản nghiệp trong quá khứ của con!
2. Để được đội vương miện kép, hãy nỗ lực để học và hấp thụ các đức hạnh thánh thiện. Hãy nỗ lực tương ứng với mục tiêu và những lời nói triển vọng đầy lợi ích của con.
Lời chúc phúc: Mong con là một linh hồn có kiến thức, người nâng đỡ cả những người phỉ báng con và là người kết thúc đi bất kỳ mọi suy nghĩ nào gây tổn hại cho bất kỳ ai.
Thậm chí nếu ai đó có phỉ báng con, gây cho con tổn hại hay lăng mạ xúc phạm con mỗi ngày, hãy đừng để có bất kỳ cảm nhận nào về việc không thích người đó trong tâm trí con. Nâng đỡ những người phỉ báng con là nhiệm vụ của linh hồn hiểu biết kiến thức. Các con đã xúc phạm Người Cha suốt 63 kiếp và Người Cha vẫn nhìn con với ánh nhìn nhân từ. Do vậy, hãy noi gương Cha. Là một linh hồn hiểu biết kiến thức là có cảm nhận nhân từ dành cho mọi người. Đừng có một suy nghĩ dù là nhỏ nhất nào về việc gây tổn hại cho bất kỳ ai.
Khẩu hiệu: Hãy ổn định bản thân con trong trạng thái “Manmanabhav” và con sẽ hiểu được tâm trí của người khác.
*** Om Shanti ***