Trọng tâm: Con ngọt ngào, tất cả mọi mong nguyện của con bây giờ đã được đáp ứng và dạ dày các con đang no căng. Người Cha đã đến để làm cho linh hồn các con được thỏa mãn hoàn toàn.
Câu hỏi: Các con không còn thực hiện thờ cúng nữa, nhưng tại sao các con chắc chắn vẫn là những người tín đồ như thế nào?
Trả lời: Chừng nào các con vẫn còn ý thức cơ thể thì con vẫn là những tín đồ. Các con đang học để trở nên hiểu biết. Khi con thi đậu những kỳ thi và trở nên thoát nghiệp, karmateet, thì con trở nên hiểu biết kiến thức. Khi đó con sẽ không cần phải học nữa.
Om shanti. Có hai điều: Thượng Đế và những tín đồ, các con và Người Cha. Có nhiều tín đồ, nhưng chỉ có một Thượng Đế. Con đã thấy những điều này thật dễ dàng. Linh hồn thực hiện thờ cúng thông qua cơ thể của mình. Tại sao lại thực hiện thờ cúng? Để được gặp Thượng Đế, Người Cha. Các con, những tín đồ bây giờ đã hiểu vở kịch. Khi linh hồn các con trở nên hoàn toàn hiểu biết, thì các con sẽ không ở lại đây nữa. Khi con thi đậu trong khi đang học ở trường, thì con sẽ được chuyển tiếp lên lớp trên. Thượng Đế bây giờ đang dạy cho con. Những linh hồn hiểu biết kiến thức rồi thì không cần phải học nữa. Thượng Đế đang dạy cho những tín đồ. Các con biết rằng chúng ta, những linh hồn đã từng thực hiện thờ cúng. Người Cha đang dạy chúng ta cách thoát khỏi việc thờ cúng và đi vào kiến thức này. Chúng ta không thực hiện sự thờ cúng lúc này, nhưng chúng ta vẫn còn ý thức cơ thể. Con hiểu rằng những tín đồ kia thậm chí còn không biết Thượng Đế. Họ nói: Chúng tôi không biết. Người Cha cũng hỏi những ai là tín đồ số một rằng: Con có biết về Thượng Đế, Đấng mà con thờ phụng không? Thực tế, chỉ có duy nhất một Thượng Đế. Ở đây, trên con đường thờ cúng thì có rất nhiều Thượng Đế. Người ta vẫn tiếp tục tự gọi bản thân mình là Thượng Đế! Đó được gọi là sự ngu dốt, vô minh. Có bóng tối cực độ trên con đường thờ cúng.
Những tín đồ hát rằng: Khi Satguru trao dầu của kiến thức, thì bóng tối vô minh được xua tan. Các guru kia thì không thể trao dầu kiến thức này. Có rất nhiều guru. Các con biết những gì mà con đã từng làm trên con đường thờ cúng, con đã từng nhớ đến ai và con đã từng thờ phụng ai. Bây giờ các con đã thoát khỏi bóng tối của việc thờ cúng bởi vì bây giờ các con đã biết đến Người Cha. Người Cha đã trao cho các con lời giới thiệu về Người.
Những đứa con ngọt ngào nhất, các con là những linh hồn. Các con diễn phần vai của mình thông qua cơ thể đó. Kiến thức của các con là vô hạn. Con tiếp tục diễn phần vai vô hạn. Con đã rời khỏi những điều hữu hạn và đi vào vô hạn. Dân số của thế giới bây giờ cũng đã trở nên thật đông đúc bằng cách đi vào mở rộng và sau đó chắc chắn sẽ lại trở nên ít đi. Các con bây giờ đã biết cách đi từ hữu hạn vào vô hạn và từ vô hạn đi vào hữu hạn.
Mỗi linh hồn giống như một ngôi sao nhỏ xíu. Mọi người hiểu điều này nhưng họ lại tạo ra một hình ảnh lingam khổng lồ. Họ có thể làm gì, bởi vì họ không thể thờ phụng một chấm điểm nhỏ xíu? Họ nói: "Một ngôi sao đang tỏa sáng ở giữa trung tâm vầng trán", nhưng làm sao họ có thể thờ phụng được ngôi sao đó? Không ai biết về Thượng Đế, nhưng họ biết về linh hồn. Mỗi linh hồn ngự trị ở giữa trung tâm vầng trán; vậy thôi! Trí tuệ của họ không nhận ra rằng mỗi linh hồn tiếp nhận một cơ thể và diễn phần vai của mình. Các con đã từng là những người đầu tiên thực hiện thờ cúng; các con đã từng tạo ra những lingam thật lớn. Mọi người tiếp tục tạo ra hình ảnh của Ravan ngày càng lớn hơn. Họ không thể tạo ra những hình ảnh Ravan nhỏ hơn. Con người lúc đầu thì nhỏ rồi sau đó trở nên lớn hơn. Họ không bao giờ thể hiện Ravan là nhỏ. Hắn ta không trở nên lớn hay nhỏ. Hắn ta không phải là vật chất. Năm thói tật được gọi là Ravan. Có sự phát triển của năm thói tật bởi vì con người tiếp tục trở nên hoàn toàn ô trọc, tamopradhan. Trước đây, không có nhiều ý thức cơ thể, nhưng ý thức cơ thể đã tiếp tục gia tăng. Con người thờ phụng người này rồi lại đi thờ phụng người khác và việc thờ cúng cứ tiếp tục phát triển theo cách đó. Linh hồn đã trở nên hoàn toàn ô trọc, tamopradhan. Không có trong trí tuệ của một con người nào trên thế giới nhận thức được rằng khi nào thì họ trở nên hoàn toàn thanh khiết, satopradhan và khi nào thì họ trở nên hoàn toàn ô trọc, tamopradhan. Con người hoàn toàn không biết gì về những điều này.
Kiến thức này thì không khó. Người Cha đến và trao cho các con kiến thức hoàn toàn dễ dàng. Người đang dạy cho các con kiến thức. Rồi sau đó chỉ còn lại cốt lõi của việc học mà thôi. Chúng ta, những linh hồn, là con của Người Cha. Chúng ta phải nhớ đến Người Cha. Người ta cũng nhớ rằng chỉ một nắm trong muôn triệu mới xuất hiện. Nghĩa là chỉ một số ít trong số hàng triệu linh hồn mới biết chính xác về Người Cha. Họ biết chính xác về ai? Về Người Cha. Họ hỏi: Người Cha có thể như thế không? Mọi người đều biết về cha đời thường của mình, vậy tại sao họ lại quên đi Người Cha Tối Cao? Đây được gọi là trò chơi mê cung. Có những người cha hữu hạn và có Người Cha vô hạn. Con nhận được của thừa kế từ cả hai người cha; con nhận được của thừa kế nhỏ từ người cha hữu hạn. Ngày qua ngày, nó dần trở nên rất ít đi; giống như thể không có của thừa kế gì cả. Cho đến khi Người Cha vô hạn đến, bằng không thì dạ dày của con không thể đầy. Cái dạ dày của con trở nên hoàn toàn trống rỗng. Người Cha đến và lấp đầy dạ dày của con. Trong mọi khía cạnh, Người lấp đầy dạ dày của con theo cách mà các con không còn cần bất cứ thứ gì nữa. Người đáp ứng mọi mong nguyện của con và con trở thành những linh hồn hoàn toàn thỏa mãn, giống như một linh hồn đã ra đi thì trở nên hài lòng mãn nguyện khi được cho ăn bởi một thầy tu brahmin. Đây là sự thỏa mãn vô hạn. Con hãy nhìn xem có bao nhiêu sự khác biệt! Hãy xem có bao nhiêu sự khác biệt giữa sự thỏa mãn hài lòng của linh hồn và sự thỏa mãn vô hạn của linh hồn.
Bằng việc biết Người Cha, mà các con trở nên thỏa mãn bởi vì Người Cha đang làm cho các con trở thành chủ nhân của thiên đường. Các con biết rằng các con là con của Người Cha vô hạn. Mọi người đều nhớ đến Người Cha. Mặc dù một số người nói rằng đây là yêu tố tự nhiên (các nguyên tố) và họ sẽ tan hòa vào trong các nguyên tố brahm, nhưng Người Cha đã nói với các con rằng không một ai có thể tan hòa vào nguyên tố brahm.
Đây là vở kịch vĩnh cửu vẫn tiếp tục diễn ra. Không cần phải hoang mang lẫn lộn về điều này. Chu kỳ của bốn thời kì vẫn tiếp tục diễn ra; nó sẽ tiếp tục lặp lại y như thế. Chỉ có một Người Cha và cũng chỉ có một thế giới. Những người kia thì vò đầu bứt tóc rất nhiều và nghĩ rằng có một thế giới trên mặt trăng hoặc trên các vì sao. Họ tìm kiếm điều đó rất nhiều. Họ thậm chí còn nghĩ đến việc mua một mảnh đất trên mặt trăng, nhưng làm sao điều đó có thể diễn ra? Họ sẽ trả tiền cho ai? Đó được gọi là sự kiêu ngạo của khoa học. Tuy nhiên, thực sự không có gì ở đó cả. Người ta vẫn tiếp tục cố gắng làm mọi thứ, nhưng tất cả chỉ là sự phô trương của Maya. Họ có một sự phô trương thậm chí còn lớn hơn cả thiên đường. Họ đã hoàn toàn quên mất thiên đường. Có vô số của cải ở thiên đường. Con hãy xem họ đã lấy đi bao nhiêu của cải chỉ từ một ngôi đền! Chỉ riêng ở Bharat đã có quá nhiều của cải. Tất cả các kho báu đều tràn ngập. Mahmud Guznavi đã đến và cướp bóc mọi thứ.
Các con mạnh mẽ trong suốt nửa chu kỳ và không hề có chuyện trộm cắp, v.v. bởi vì không có vương quốc Ravan khi ấy. Ngay khi vương quốc Ravan bắt đầu thì trộm cắp, cướp bóc và đánh nhau, v.v. bắt đầu. Người ta nhắc đến cái tên Ravan, nhưng Ravan thì không phải là một thực thể: đó chỉ là sự tồn tại của các thói tật. Hãy nhìn xem người ta làm gì cho Ravan; họ tổ chức lễ hội rất nhiều. Con cũng đã từng tổ chức lễ hội Dashera. Người ta đã từng đến và xem cách họ đốt hình nộm của Ravan và sau đó họ sẽ đi cướp vàng (thu thập một loài ký sinh trùng màu vàng từ cây). Điều đó có nghĩa là gì? Bây giờ con hãy tự hỏi bản thân về tất cả những điều đó.
Con hãy nhìn xem con đã trở thành gì và con đã từng thờ phụng nhiều như thế nào! Khi họ có một ngày trọng đại, hãy nhìn xem họ tiếp tục làm gì! Con đường thờ cúng giống như trò chơi búp bê và con biết nó kéo dài bao lâu. Họ đã không thờ cúng như vậy vào lúc đầu. Sau đó, sự mở rộng dần dần diễn ra và con hãy xem tình trạng hiện tại đã trở thành như thế nào! Tại sao họ lại chi nhiều tiền cho hình ảnh và xây dựng đền thờ như vậy? Tất cả những việc đó đều là lãng phí tiền bạc. Họ chi hàng trăm nghìn rupee để xây dựng những ngôi đền, v.v. Người Cha ngồi đây và giải thích cho các con bằng rất nhiều tình yêu thương rằng: Ta đã trao cho các con rất nhiều của cải. Vậy, con đã đánh mất tất cả đi đâu rồi? Hãy nhìn xem con đã trở thành gì trong vương quốc của Ravan từ việc con từng là gì! Không phải là con phải luôn vui vẻ bằng cách nghĩ rằng đó là ý muốn của Thượng Đế. Đó không phải là ý muốn của Thượng Đế; mà đó là ý muốn của Maya.
Bây giờ con đang nhận được vận may vương quốc từ Thượng Đế, ở đó không có đau khổ. Bây giờ con đã nhận được hiểu biết về sự khác biệt giữa ý muốn của Thượng Đế và ý muốn của Maya, nhưng điều đó cũng theo thứ hạng, tùy thuộc vào nỗ lực mà con thực hiện. Con có thể hiểu được ai là người nhận được liều tiêm kiến thức này. Người nào đó đã được tiêm thật tốt với mũi tiêm kiến thức này; người nào đó được mũi tiêm kiến thức ít hơn và người nào thì chưa được tiêm gì cả. Chỉ có Baba mới biết điều này. Mọi thứ đều phụ thuộc vào công việc phục vụ của con. Chỉ từ công việc phục vụ của con, mà Người Cha mới có thể nói cho con biết rằng: Người này chưa được tiêm gì cả; người này không biết cách làm công việc phục vụ chút nào. Cũng có một số đã đã được tiêm kiến thức nhiều hơn, trong khi những người khác vẫn chưa được tiêm gì cả.
Người ta nói rằng: Khi Satguru trao dầu kiến thức, thì bóng tối vô minh được xua tan. Người Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, là Đại Dương Kiến Thức và Đại Dương Hạnh Phúc. Sau đó, họ lại nói rằng Người ở trong sỏi và đá. Các con nên có niềm tin rằng Người Cha vô hạn đang trao cho các con niềm hạnh phúc vô hạn. Các con hát: Baba vô hạn, khi Người đến, chúng con sẽ thuộc về Người và chúng con sẽ chỉ làm theo lời chỉ dẫn của Người. Trên con đường thờ cúng, các con thậm chí còn không biết về Người Cha. Phần vai này chỉ được thực hiện vào lúc này. Chỉ bây giờ mà Người Cha mới dạy cho con.
Các con biết rằng việc học này sẽ tiếp tục trở lại sau 5000 năm nữa. Người Cha sẽ đến trở lại sau 5000 năm nữa. Tất cả các linh hồn thì đều là anh em trai rồi sau đó linh hồn tiếp nhận lấy cơ thể để diễn phần vai của mình. Thế giới loài người cũng tiếp tục phát triển. Có một kho các linh hồn. Cũng như cái kho con người đi đến hồi kết thúc, thì cái kho linh hồn ở đó cũng như thế. Không thể có thêm hoặc bớt một diễn viên. Tất cả các con đều là những diễn viên vô hạn. Tất cả các con đều đã nhận được phần vai vĩnh cửu. Điều này thật tuyệt vời! Các con giờ đây đã trở nên rất hiểu biết. Việc học này thì thật hướng thượng. Chính Người Cha, Đại Dương Kiến Thức, đang dạy cho các con. Tất cả những thứ còn lại đều là đại dương của thờ cúng. Cũng như có sự tôn trọng dành cho thờ cúng, thì cũng có sự tôn trọng đối với kiến thức này. Con người quyên góp rất nhiều và thực hiện rất nhiều từ thiện trên con đường thờ cúng nhân danh Thượng Đế. Những quyển kinh sách lớn như kinh Vệ Đà và kinh sách lớn được tạo ra.
Con giờ đã nhận được sự hiểu biết về sự khác biệt giữa thờ cúng và kiến thức. Cần có những trí tuệ rộng lớn và vô hạn được cần đến. Ánh nhìn của các con sẽ không bao giờ bị kéo đến bất kỳ ai. Liệu con sẽ nói: Tôi muốn nhìn thấy vua hay nữ hoàng? Có gì ở họ để mà con nhìn? Con không có bất kỳ ham muốn nào trong trái tim của con. Tất cả những điều này sẽ bị phá hủy. Bất cứ thứ gì mọi người có, thì nó đều sẽ bị phá hủy. Cái dạ dày chỉ muốn hai chiếc bánh chapatti thôi, nhưng con người phạm rất nhiều tội lỗi chính vì điều đó. Vào lúc này, không có gì ngoài tội lỗi trên thế giới. Cái dạ dày làm cho con phạm phải rất nhiều tội lỗi. Người ta tiếp tục nói xấu, phỉ báng nhau. Họ thậm chí còn kiếm được rất nhiều tiền. Họ giấu rất nhiều tiền, nhưng Chính phủ có thể làm được gì? Tuy nhiên, cho dù ai đó có cố gắng che giấu nhiều bao nhiêu, thì nó cũng không thể tiếp tục che giấu được. Bây giờ cũng sẽ có những thảm họa thiên nhiên. Chỉ còn lại ít thời gian nữa thôi. Người Cha nói: Các con có thể làm bất cứ điều gì các con muốn để kiếm sống cho cơ thể. Con không bị cấm làm điều đó. Thủy ngân hạnh phúc của con phải luôn ở mức cao. Hãy luôn nhớ đến Người Cha và của thừa kế. Người Cha đang làm cho con thành chủ nhân của toàn bộ thế giới. Toàn bộ trái đất và bầu trời đều sẽ thuộc về con; không có giới hạn nào vào thời điểm đó. Con biết rằng con đã từng là chủ nhân.
Bharat được nhớ đến như mảnh đất bất diệt. Các con nên có nhiều hạnh phúc. Cũng có hạnh phúc trong những việc học kia còn đây là việc học vô hạn mà Người Cha vô hạn đang dạy cho con. Con nên nhớ một Người Cha như thế. Con có thể hiểu được những công việc kinh doanh đời thường, v.v. là gì. Chúng chẳng là gì cả, trong khi chúng ta nhận được của thừa kế từ Người Cha là gì? Có sự khác biệt giữa ngày và đêm. Trong khi tiếp tục với những công việc làm ăn đời thường của con, v.v., thì các con vẫn có thể đạt được vương miện kép. Người Cha đã đến để dạy cho con, vì vậy con nên giữ mình hạnh phúc. Con cũng phải tiếp tục làm tất cả những công việc khác.
Con hiểu rằng thế giới này đã cũ. Mọi sự chuẩn bị đang được thực hiện cho sự hủy diệt của nó. Họ thực hiện những hành động như thế khiến cho nỗi sợ của một cuộc chiến tranh lớn xảy ra. Tất cả những điều đó phải diễn ra theo vở kịch. Không phải là Thượng Đế đang làm cho nó xảy ra; nó được ấn định trong vở kịch. Nếu không phải hôm nay, thì ngày mai, sự hủy diệt phải diễn ra. Bây giờ các con đang học. Thế giới mới chắc chắn được cần đến cho các con. Các con nên nhớ những điều này và trở nên hạnh phúc từ bên trong. Baba đã lấy cỗ xe này, nhưng cỗ xe này không có gì cả; ông ấy đã từ bỏ mọi thứ. Ta sẽ làm gì với những của cải hữu hạn này đây trong khi ta đang nhận được quyền trị vì vô hạn?
Baba đã sáng tác một bài hát: Khi người đầu tiên tìm thấy Allah, thì người ấy sẽ làm gì với "trò con lừa" này? Người ấy cũng sẽ trao hết mọi thứ mà người ấy có, không nhiều hơn và cũng không ít hơn, trao đi hết mọi thứ. Ông ấy thậm chí còn trao tặng cả cơ thể cho Baba. Oho! Ta sẽ trở thành chủ nhân của thế giới! Ta đã trở thành chủ nhân nhiều lần. Việc này thật dễ dàng! Các con có thể sống ở nhà nhưng hãy xem mình là linh hồn và hãy nhớ đến Người Cha. Achcha.
Gửi đến những đứa con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã mất từ lâu nay vừa tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ Người Mẹ, Người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste với những đứa con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Con phải trở nên hoàn toàn thỏa mãn và có trí tuệ rộng mở vô hạn để ánh nhìn của con không bị thu hút đến bất cứ điều gì khác. Đừng có ham muốn nào trong trái tim con bởi vì tất cả những điều này sẽ bị phá hủy.
2. Trong khi hành động để kiếm sống cho cơ thể, hãy để thủy ngân hạnh phúc của con luôn ở mức cao. Hãy nhớ đến Người Cha và của thừa kế. Hãy loại bỏ trí tuệ của con ra khỏi mọi thứ hữu hạn và luôn giữ cho trí tuệ của con ở trong sự vô hạn.
Lời chúc phúc: Mong con trở nên sáng, nhẹ bằng cách nỗ lực hết mình và vượt qua mọi tình huống trong khi trải nghiệm sự giải trí tiêu khiển.
Một số người con nói, "Nhìn chung, con ổn, nhưng có ràng buộc của tâm ấn với những người khác hoặc với bầu không khí." Bất kể lý do có thể là gì hoặc như thế nào, thì một người nỗ lực mãnh liệt sẽ vượt qua mọi tình huống như thể chúng không là gì cả. Một linh hồn như thế liên tục trải nghiệm sự giải trí. Trạng thái như thế được gọi là trạng thái bay và dấu hiệu của trạng thái bay là sáng và nhẹ. Không có loại gánh nặng nào có thể đưa linh hồn ấy vào bất kỳ sự xáo trộn nào.
Khẩu hiệu: Hãy làm cho mỗi một đức hạnh và mỗi một khía cạnh của kiến thức trở thành tâm ấn nguyên thủy của con.