Trở nên thoát khỏi việctheo những lời chỉ dẫn của người khác (parmat), nghĩ về người khác (parchintan)và nhìn vào người khác (pardarshan); trở thành người nâng đỡ cho người khác
Hôm nay, BapDada đang ngắm nhìn tất cả những ai là con của Người Cha, những ai là linh hồn đặc biệt. Dù chúng đến từ Bharat hay từ bất kỳ ngóc ngách nào ở những vùng đất nước ngoài, BapDada đang nhìn thấy tất cả những linh hồn đặc biệt rất gần gũi với Người. BapDada vui lòng khi nhìn thấy những đứa con đặc biệt của Người. Con cũng trải nghiệm được niềm hạnh phúc khi nhìn thấy Người Cha, phải không? Con cảm thấy hạnh phúc, đây là lý do vì sao con chạy đến đây. Vì vậy, Người Cha cũng hạnh phúc rằng mỗi một đứa con của Người đều là linh hồn đặc biệt. Cho dù con là đứa con lớn tuổi, không được học hành, con còn trẻ, ở tuổi thanh thiếu niên hay là người chủ gia đình, thì các con đều là những linh hồn đặc biệt khi so với cả thế giới. Cho dù họ có là những nhà khoa học vĩ đại thể hiện những điều diệu kỳ đến mấy, kể cả nếu họ có tiến lên mặt trăng, khi so với những đứa con đặc biệt của Người Cha, họ vẫn là u mê. Họ biết về năm yếu tố vật chất, thậm chí họ chinh phục được cả năm yếu tố vật chất, nhưng họ không biết về chấm điểm nhỏ xíu, linh hồn. Ở đây, thậm chí nếu con hỏi một đứa trẻ nhỏ “Con là ai?”, nó sẽ nói gì? Nó sẽ nói “Con là linh hồn”. Thậm chí nó sẽ chỉ cho con linh hồn cư ngụ ở đâu. Tuy nhiên, hãy hỏi một nhà khoa học “Linh hồn là gì?”, ông ta chưa thể biết về linh hồn. Cho dù ai đó có vĩ đại thế nào – trong lịch sử hoặc trong chuyên môn đời thường, nếu người đó không biết về bản thân, thì đến cả đứa trẻ năm tuổi ở đây còn đặc biệt hơn nữa. Thuở ban đầu, con đã có bài hát đầy hứng khởi. Con có nhớ bài hát ấy không? Con từng có bài hát “Cho dù ai đó có là lãnh chúa hay thương nhân vĩ đại đến mấy, nếu người ấy không biết đến Alpha; cho dù người ấy có vĩ đại đến mấy, cho dù người ấy là nhà lãnh đạo chính trị hoặc diễn viên, nếu người ấy không biết về bản thân, thì người ấy biết gì?”. Vì vậy, con chính là linh hồn đặc biệt như thế. Ở bên này, con có những bà mẹ lớn tuổi, không được học hành gì cả; trong khi ở bên kia, họ có mahatma (linh hồn vĩ đại), tuy nhiên những bà mẹ lớn tuổi này sẽ nói với niềm hân hoan say sưa rằng họ đã tìm thấy Thượng Đế. Mahatma sẽ nói rằng rất khó để tìm thấy Thượng Đế, trong khi ở đây một bà mẹ 100 tuổi và có trí tuệ có niềm tin sẽ nói gì? “Ông vẫn đang tìm kiếm Thượng Đế, còn tôi thì đã tìm thấy Thượng Đế rồi”. Vậy thì mahatma sánh được gì so với con? Những người chủ gia đình sẽ nói với niềm hân hoan say sưa rằng họ ngủ trên giường đôi. Trong khi sống cùng với nhau, con nói “Chúng con vẫn thanh khiết kể cả sống cùng với nhau bởi vì chúng con có Người Cha ở giữa chúng con”. Tuy nhiên, mahatma sẽ nói gì? Người ấy sẽ nói rằng lửa và sợi bông không thể nào sống cùng với nhau. Tuy nhiên, đối với con thì như thế nào? Những người chủ gia đình hãy nói đi! Giữ thanh khiết dễ hay là khó đây? Nó như thế nào? Nó dễ dàng phải không? Hay là thỉnh thoảng con cảm thấy khó khăn? Những ai mạnh mẽ thì có thể dõng dạc nói giữa đám đông và nói với niềm hân hoan say sưa rằng thanh khiết là lối sống nguyên thủy của mình. Đây không phải là một tôn giáo nào khác, mà chính là lối sống nguyên thủy của họ. Bất cứ điều gì thuộc về con thì dễ dàng để theo, trong khi bất cứ điều gì là bề ngoài đối với con thì con cảm thấy khó. Ô trọc là lối sống thuộc về bề ngoài, trong khi thanh khiết là lối sống nguyên thủy của con. Vì vậy, con có biết điểm đặc biệt của mình không? Nhiều đứa con mới đã đến, nhưng cho dù con mới thế nào, thì bài học về sự thanh khiết vẫn vững chắc, phải không? Thậm chí một số đứa con nói rằng khi chúng gặp gỡ Người Cha, chúng ổn, bởi vì mọi người đều biết rằng chúng rất vững vàng trong việc tuân thủ kỷ luật. Tuy nhiên, một khi chúng đã đến Madhuban và nhìn thấy Madhuban, một khi chúng đã đến đây, chúng trở nên bất cẩn khi chúng quay trở về. Tuy nhiên, con hãy nghĩ về điều đó! Con đã đưa ra lời hứa thanh khiết với ai? Với Người Cha. Đây là mệnh lệnh của Người Cha. Vì vậy, nếu con trở nên bất cẩn sau khi đưa ra lời hứa với Cha, ai sẽ trải nghiệm mất mát? Trong gia đình Brahmin, khi một người rời đi, mười người khác sẽ đến. Tuy nhiên, những linh hồn ấy vẫn trải nghiệm mất mác bởi vì chúng yếu. Vì vậy, những đứa con mới đến đây lần đầu tiên, con đã đến với ngôi nhà của Người Cha, và đây là vận may to lớn của con. Tuy nhiên, đừng bao giờ để cho đường vận may của con giảm đi dù chỉ một chút. Hãy tiếp tục gia tăng vận may của con.
Trong thế giới ngoài kia, khi đứa trẻ được sinh ra, mọi người nói gì? Họ nói “Mong đứa bé sống lâu”. Vì vậy, BapDada cũng mong muốn nhìn thấy điểm đặc biệt vĩnh cửu của những linh hồn đặc biệt, không phải điểm đặc biệt chỉ trong một thời gian ngắn. Nó đừng nên là điều gì đó chỉ kéo dài trong một hoặc hai năm. Chỉ những ai duy trì được lâu dài thì nhận được phần thưởng lâu dài. Vậy các bà mẹ có mạnh mẽ không? Cho dù con được một năm, hai năm hay bốn năm trong kiến thức, sự hoàn thiện sẽ diễn ra cùng thời điểm. Sự hủy diệt sẽ diễn ra cùng thời điểm. Hay là con sẽ nói rằng con vẫn chỉ mới hai năm tuổi thôi và con mong muốn có lễ kỷ niệm bạc, rồi sự hủy diệt có thể diễn ra. Nó sẽ không như thế. Đây là lý do vì sao những ai đã đến sau thì phải dẫn đầu. Con có thể kiếm được rất nhiều chỉ trong một thời gian ngắn. Ít ra con đã có được một khoảng thời gian để nỗ lực. Khi con càng tiến bộ hơn, con sẽ không nhận được nhiều thời gian đến vậy. Con đã được bảo trước kia rằng tấm bảng “trễ” đã được dựng lên, nhưng tấm bảng “quá trễ” vẫn chưa được dựng lên. Vì vậy, tất cả các con đều may mắn. Con chỉ đơn giản tiếp tục tiến về phía trước trong khi giữ vận may của con trong nhận thức của con. Đừng dính dáng vào những chuyện khác.
Hôm nay, BapDada đang nhìn thấy tại sao thời gian cho nỗ lực của một số đứa con bị lãng phí. Không ai muốn chuyện này xảy ra; tất cả các con đều muốn thời gian của con được sử dụng theo cách hữu ích. Tuy nhiên, giữa chừng, thi thoảng ½ tiếng, thi thoảng 15 phút và thi thoảng thậm chí là 5 phút bị lãng phí, vậy thì lý do cho điều đó là gì? Hôm nay, BapDada đã thấy rằng có ba lý do khiến cho nỗ lực của phần đông các con rất ít ỏi hoặc yếu.
Trong khi con tiếp tục tiến lên, con trộn lẫn lời chỉ dẫn của những linh hồn khác (parmat) với lời chỉ dẫn hướng thượng của Người Cha (shrimat). Có thể ai đó đã nói với con điều gì đó, và con sẽ nghĩ rằng người đã nói với con điều đó là maharathi trung thực, rất giỏi. Thậm chí con có niềm tin rằng khi linh hồn như thế truyền đạt điều gì đó cho con, nó thật thú vị. Dĩ nhiên, tốt khi nghe được tin tức. Giống như con thích nghe tin tức về thế giới, vì vậy con cũng thích nghe tin tức về thế giới Brahmin. Do có niềm tin ở linh hồn kia, cho nên con đã hấp thu bất cứ điều gì người ấy nói với con vào bản thân con. Con đã không ngắt lời người ấy. Dĩ nhiên, nó có thể đúng; tin tức cũng có thể đúng, không phải tất cả đều là sai, một số người có thể trung thực, nhưng lời chỉ dẫn của Cha là gì? Có phải mệnh lệnh của Baba là con có thể nghe những tin tức như thế không? Không. Bất cứ điều gì con không có mối liên hệ với nó, nếu nó chỉ là tin tức thú vị, và con không thể làm gì với nó, nếu con nghe nó, tin tức ấy sẽ đi vào trí tuệ của con, vì vậy thời gian của con đã bị lãng phí, phải không? Con đã trộn lẫn lời chỉ dẫn của người khác với shrimat mà con đã nhận được từ Người Cha. Lời chỉ dẫn của Người Cha là trong khi nghe, đừng có nghe. Vậy tại sao con lại nghe nó? Con đã thấm nhuần thói quen ấy. Chẳng hạn như, ai đó có thể truyền đạt một vài tin tức cho con một lần, và con rất thích thú với nó bởi vì đó là điều mới mẻ. Và chuyện xảy ra đó là con nghe họ một lần, đến lần thứ hai thì họ sẽ đi đâu? Họ sẽ tìm đến con. Con đã trở thành thùng rác cho họ. Cho dù họ có tin tức nào, họ sẽ đến và chia sẻ nó cho con bởi vì con đã lắng nghe họ trước kia. Vì thế, hãy giải thích cho họ và giải thoát họ khỏi những chuyện như vậy. Đừng gia tăng sở thích của con bằng cách lắng nghe họ. Tuy nhiên, nếu con nghe họ, hãy có nhiều can đảm đến mức con có thể đặt dấu chấm hết cho họ và cho bản thân con mãi mãi. Đừng có một chút cảm giác ghét bỏ nào kể cả trong tâm trí và ánh nhìn của con đối với bất kỳ ai chia sẻ những tin tức ấy. Nếu con có sức mạnh nhiều chừng này, thì đây không phải là lắng nghe họ, mà nó giống như là mang lại lợi ích cho họ. Tuy nhiên, trong kết quả, được thấy rằng phần đông các con thu gom rác, từng chút từng chút một, nó tạo nên sự khác biệt trong hành vi và hoạt động của con. Sau đó, nếu không có điều gì khác, con sẽ không có cảm giác phục vụ cho linh hồn ấy, mà con sẽ cảm thấy nặng nề. Đây còn được biết đến như là trộn lẫn những lời chỉ dẫn của người khác với shrimat. Ngay cả BapDada cũng nghe tin tức, nhưng điều xảy ra đó là ý định của phần đông các con thay đổi. Kể cả trong việc chia sẻ điều gì đó, ý định thay đổi. Một người đến và nói “Tôi đã nhìn thấy hai người này đang nói chuyện với nhau”. Nghe thấy điều này, người thứ hai nói “Họ đã đứng đó, nhưng không đứng một cách đàng hoàng”. Vì vậy, đó là sự thêm thắt. Rồi người thứ ba nói “Họ luôn làm như vậy”. Cảm nhận và ý định của họ về cuộc đối thoại là gì, nó đã bị thay đổi. Vì vậy, lời của người khác làm hỏng bầu không khí. Do đó, lý do mà thời gian bị lãng phí là: trước hết, bằng cách theo những lời chỉ dẫn của người khác; và thứ hai, bằng cách nghĩ về người khác. Nó không thể xảy ra khi con nghe điều gì đó và rồi con không chia sẻ nó với tám hoặc mười người khác. Điều này không nên xảy ra. Thậm chí khi người khác ở quốc gia xa xôi, con sẽ viết cho họ về việc điều gì đó mới đã diễn ra ở đây, và chắc chắn con sẽ nói với họ về nó khi họ đến đây. Vậy đây là gì? Là nghĩ về người khác. Khi con nói với bốn người về điều gì đó, con làm hỏng cảm nhận của bốn người về một người kia. Sau đó, một khi việc nghĩ về người khác bắt đầu, tốc độ của nó trở nên rất nhanh và diễn tiến trong suốt một thời gian dài.
Việc nghĩ về người khác không chấm dứt trong vòng một hoặc hai giây. BapDada nói với con rằng để làm cho ai đó thích thú nghe kiến thức, con nên chia sẻ kiến thức dưới dạng câu chuyện: Ban đầu chuyện gì đã diễn ra, và chuyện gì đã diễn ra sau đó. Do đó, sở thích của họ gia tăng theo cách này: chuyện gì xảy ra sau đó và chuyện gì xảy ra sau đó nữa. Kiểu suy nghĩ về người khác như thế này cũng thú vị. Rồi người khác chắc chắn sẽ nghĩ “Chuyện gì đã xảy ra tiếp theo?”. Ừ thì, chắc chắn nó đã xảy ra như thế này... Vì thế, câu chuyện này cũng trở nên rất dài. BapDada nhìn thấy và nghe về những điều trong trái tim mỗi người. Cho dù ai đó có cố gắng che giấu nó bao nhiêu, BapDada không tiết lộ nó ra trong đám đông, nhưng Người biết mọi điều và Người nhìn thấy mọi điều. Cho dù ai đó có nói “Không, con không bao giờ làm chuyện này” nhiều bao nhiêu, BapDada có sổ học bạ: con đã làm điều gì đó bao nhiêu lần, con đã làm gì, con đã làm điều đó vào lúc nào, con đã làm điều đó cho bao nhiêu người. Baba có sổ học bạ về tất cả những chuyện đó. Chỉ là thỉnh thoảng Người phải giữ im lặng. Vì vậy, khía cạnh thứ hai là nghĩ về người khác. Chúng sẽ không bao giờ có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy. Khi bất cứ chuyện gì xảy ra, những ai nghĩ về người khác sẽ đổ lỗi cho người khác về lỗi lầm của mình, và những ai nghĩ về người khác thì là số một trong việc dựng chuyện. Chúng sẽ đổ lỗi cho người khác cho lỗi lầm của mình và chứng minh bản thân mình là đúng theo cách mà những anh chị thâm niên khi nghe chúng cũng sẽ phải giữ im lặng. Vì vậy, có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy không chỉ là lặp lại những điểm kiến thức hoặc chia sẻ những điểm kiến thức, nghe những điểm kiến thức. Hơn thế, có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy của con nghĩa là chấm dứt những điểm yếu tinh tế và những lỗi lầm nhỏ của con bằng cách nghĩ về những suy nghĩ ấy; chuyển hóa lỗi lầm nghĩa là có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy của con. Tuy nhiên, tất cả các con đều rất khéo léo trong việc nghe và chia sẻ kiến thức, nghĩa là khéo léo trong việc có suy nghĩ về kiến thức. Đó là nghiền ngẫm, nhưng ý nghĩa sâu của việc có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy là nghĩ về bản thân. Khi kết quả được loan báo, sẽ không được thấy rằng ai đó đã nghiền ngẫm kiến thức rất tốt hoặc người ấy đã sử dụng kiến thức cho phục vụ rất tốt. Trước kết quả ấy, một người phải có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy và chuyển hóa bản thân. Có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy nghĩa là mang đến sự chuyển hóa. Vì vậy, đối với kết quả, BapDada đang nói với con rằng khi kết quả cuối cùng được loan báo, điểm số đầu tiên sẽ dành cho việc là hiện thân của việc thực hành một cách thiết thực. Dù gì những ai là hiện thân của thực hành sẽ là yogi tự nhiên. Nếu con muốn đạt được điểm số cao, con nên làm gì? Ngày nay, con trao bài giảng về điều gì? Về các giá trị. Vì vậy, hãy kiểm tra con chia sẻ điều gì cho người khác về các giá trị của họ. Trước hết, hãy có điểm số dành cho phục vụ, nhưng cũng có cả điểm số dành cho việc là hiện thân của thực hành: một điểm dành cho phục vụ và mười điểm dành cho thực hành. Nếu con không thể trao kiến thức, nhưng con có thể tạo ra tác động với sự thực hành của con, rồi con sẽ tích lũy điểm số dành cho công việc phục vụ của con.
Ngày nay, nhiều người nghĩ rằng chúng nhận được cơ hội rất ít để làm phục vụ, rằng chúng muốn làm công việc phục vụ nhiều hơn. “Con nên nhận được cơ hội trước tiên”. Tại sao? “Những người khác được trao cho cơ hội, vậy tại sao con lại không?”. Rất tốt để làm phục vụ, bởi vì khi trí tuệ rảnh rang, nó tạo ra rất nhiều lãng phí. Vì thế, phục vụ là một cách rất tốt để giữ cho trí tuệ của con bận rộn. Con đã có lòng nhiệt tình rất tốt dành cho phục vụ, nhưng theo Vở kịch hoặc hoàn cảnh, con đã không được trao cho cơ hội ấy, nếu thay vì phục vụ cho người khác, trạng thái của con rớt, hoặc công việc phục vụ con đã làm mang đến sự chao đảo, thì công việc phục vụ ấy là gì? Con sẽ nhận được quả trái thực tế nào từ công việc phục vụ kia? Công việc phục vụ thật sự, công việc phục vụ được thực hiện với tình yêu thương và công việc phục vụ được thực hiện với lời chúc phúc của mọi người, sẽ mang lại quả trái thiết thực, tức thì là niềm hạnh phúc. Tuy nhiên, trong khi làm phục vụ, nếu con có cảm nhận bệnh tật, con có biết cảm nhận đó được gọi là gì không? Các Brahmin gọi cảm nhận ấy là gì? Bệnh cúm. Người bị cúm thì làm gì? Người ấy đi ngủ. Người ấy sẽ không ăn gì cả, mà sẽ đi ngủ. Ở đây cũng vậy, chuyện gì xảy ra khi ai đó có cảm nhận tệ hại. Người ấy sẽ ngưng ăn hoặc ngồi và hờn dỗi. Vì vậy, đây cũng là bệnh cúm, phải không? Nếu con là hiện thân của thực hành và là người phục vụ thật sự, con sẽ không làm công việc phục vụ với bất kỳ động cơ vị kỷ nào. Một đó là làm công việc phục vụ với cảm nhận mong muốn mang lại lợi ích, và hai là làm phục vụ với động cơ vị kỷ – chẳng hạn như, tên của con nên được tuyên dương, rằng hình ảnh của con nên được in trên báo hoặc được trình chiếu trên TV, rằng điều này sẽ xảy ra. Có nhiều cách để tên của con được rạng danh giữa các Brahmin; người thầy của con sẽ giữ con ở phía trước và sẽ hỏi về con. Tất cả những cảm nhận này là cảm nhận về phục vụ được thực hiện một cách vô vị lợi. Tuy nhiên, theo thời gian hiện tại, theo sự hiển lộ vào thời gian này, giờ đây công việc phục vụ sẽ đến với con. Thời gian thiết lập là điều khác. Con sẽ không phải chạy đuổi theo sau công việc phục vụ, tự thân công việc phục vụ sẽ đến với con. Nếu con là người phục vụ thật sự và con không nhận được bất kỳ công việc phục vụ nào khác, BapDada nói rằng con vẫn phải phục vụ với gương mặt và hành động của con. Hãy để gương mặt của con trao tầm nhìn về Người Cha. Hãy để gương mặt và hành động của con nhắc nhở người khác về Người Cha. Đây là công việc phục vụ đầu tiên. Hãy là linh hồn có khả năng phục vụ như thế, người không có bất kỳ động cơ vị kỷ nào. Đừng nghĩ rằng chỉ có con nên được trao cho cơ hội. “Con nên được trao cho cơ hội này. Tại sao con lại không được trao cho cơ hội này? Con nên được trao cho cơ hội này”. Những suy nghĩ như thế cũng được gọi là vị kỷ. Mặc dù tên của con không nổi tiếng trong gia đình Brahmin, dù con là người phục vụ giỏi, tuy nhiên tên của con không được biết đến, thì Người Cha vẫn có tên của con. Bởi vì tên của con ở trong trái tim Người Cha, con còn muốn gì hơn nữa đây? Và không chỉ trong tim Người Cha, mà bởi vì BapDada lưu giữ tài khoản, khi số hạng cuối cùng được đưa ra, số hạng của con sẽ là dẫn đầu. Có thể con đã không nhận được cơ hội, con có thể đúng, nhưng con đã không được trao cho cơ hội, vậy thì điều đó cũng được ghi lại. Nếu con hỏi xin cơ hội và đã làm điều gì đó, con cũng bị trừ điểm bằng cách làm như thế. Tài khoản của Dharamraj thì chẳng thua kém. Đó là tài khoản rất tinh tế. Đây là lý do vì sao con phải là người phục vụ vô vị lợi. Con không nên có bất kỳ động cơ vị kỷ nào. Con nên có động cơ mang lại lợi ích. Chẳng hạn như, nếu con được trao cho cơ hội, nhưng người khác nghĩ rằng sẽ rất tốt nếu người ấy nhận được cơ hội ấy, và người kia cũng xứng đáng với nó, nếu con trao cơ hội cho người kia, phần chia của con được tích lũy trong việc đó. Thậm chí nếu con đã không làm công việc đó, bằng cách trao cho người khác cơ hội để làm công việc đó, con cũng tích lũy được phần chia cho mình. Con mong muốn trở thành viên kim cương thật sự, vì vậy con phải hiểu về các tài khoản. Đừng tiến lên một cách bất cẩn và nghĩ rằng “Nó ổn cả, dù sao nó cũng đã xảy ra...”. Quyển sổ tài khoản thì rất tinh tế. Người Cha không phải làm gì cả. Mọi thứ là tự động. Thỉnh thoảng BapDada nhìn vào quyển sổ tài khoản của những đứa con. Khía cạnh đầu tiên là theo lời chỉ dẫn của người khác, khía cạnh thứ hai là nghĩ về người khác.
Khía cạnh thứ ba là nhìn vào người khác. Phần đông các con rất thông minh trong việc nhìn vào người khác. Khi con nhìn vào người khác, ánh nhìn ấy sẽ hướng đến đâu? Rồi sau đó nó sẽ đi vào trí tuệ của con. Tuy nhiên, những ai sử dụng thời gian của mình trong việc nhìn vào người khác thì làm sao có thể có thời gian để nhìn vào bản thân? Nhiều đứa con nghĩ rằng nhiều chuyện xảy ra và bất cứ chuyện gì xảy ra, chúng nghe về nó và chúng nhìn thấy nó. Nhóm càng đông, càng có nhiều chuyện xảy ra. Tại sao những điều này lại xảy ra? Nhiều người nghĩ rằng những điều này không nên xảy ra. Đúng khi nói rằng chúng không nên xảy ra, nhưng tại sao con lại phung khí thời gian của con cho bất cứ điều gì con nghĩ rằng nó không nên xảy ra? Những điều này chính là bài thi kiểm tra. Việc học càng vĩ đại, bài thi càng khó. Tạo ra bầu không khí này là bài thi kiểm tra cho mọi người: Con giữ mình an toàn khỏi việc theo những lời chỉ dẫn của người khác, nghĩ về người khác và nhìn vào người khác đến mức độ nào? Có hai điều tách biệt. Một là trách nhiệm – nhìn và nghe với cảm nhận mong muốn mang lại lợi ích. Hoàn toàn ổn nếu đó là trách nhiệm của con và con có cảm nhận mong muốn mang lại lợi ích. Tuy nhiên, nhìn, nghe hoặc nghĩ về những điều khác về họ, và theo đó tạo ra biến động trong trạng thái của con, thì là sai. Nếu con xem con chịu trách nhiệm, thì trước khi nhận trách nhiệm, con phải làm cho cái phanh (cái thắng) của con thật mạnh. Trước khi con chạy xe lên đồi, con được cảnh báo trước để kiểm tra cái phanh của con. Trách nhiệm nghĩa là cũng phải có trạng thái hướng thượng. Con có thể chịu trách nhiệm, nhưng trước hết hãy kiểm tra xem con có thể đặt dấu chấm hết trong vòng một giây không. Hay là con đặt dấu chấm, nhưng thay vì dấu chấm, lại có dấu chấm hỏi? Điều đó là sai. Thời gian và năng lượng của con bị lãng phí trong chuyện đó. Trước hết, hãy làm cho cái phanh của con thật mạnh. Con đã nhìn thấy điều gì đó, con đã nghe điều gì đó và con đã mang lại lợi ích. Con đã làm nhiều đến mức có thể và đặt dấu chấm hết. Nếu con có trạng thái như thế, thì hãy nhận trách nhiệm ấy. Nếu không thì, nhìn nhưng không thấy, nghe nhưng không thấu. Duy trì những suy nghĩ về bản thể nguyên thủy của con. Có lợi ích trong việc này.
Vậy bài học của ngày hôm nay là gì? Ba khía cạnh này: trở nên thoát khỏi việc theo những lời chỉ dẫn của người khác, nghĩ về người khác và nhìn vào người khác. Con nên làm gì nữa? Trở nên thoát khỏi ba điều này và hấp thu một điều. Một điều đó là trở thành người nâng đỡ cho người khác. Chấm dứt ba điều làm cùng với người khác, thay vào đó làm một điều cho người khác, đó là nâng đỡ người khác. Con có biết cách làm điều này không? Con sẽ giải thoát bản thân khỏi những điều gì? Các con, các bà mẹ, làm gì? Con sẽ nâng đỡ con của con hay là tất cả những người khác? Hãy trở thành người nâng đỡ cho mọi người. Điều này là dễ dàng hay khó khăn? Achcha.
Gửi đến tất cả những linh hồn đặc biệt ở khắp bốn phương trên thế giới; gửi đến những ai liên tục có suy nghĩ về bản thể nguyên thủy; gửi đến những linh hồn hướng thượng liên tục nghiền ngẫm kiến thức này; gửi đến những linh hồn gần gũi – mỗi suy nghĩ, lời nói và hành động đều dựa theo shrimat của Người Cha; gửi đến những linh hồn đặc biệt ở khắp bốn phương, người làm cho bản thân và công việc phục vụ tiến về phía trước trong lễ kỷ niệm Kim cương; gửi đến những linh hồn đặc biệt như thế nỗi nhớ, niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Lời chúc phúc:
Mong con mạnh mẽ và với thảo dược hồi sinh, hãy trở thành mahavir khôi phục lại ý thức của những ai đã trở nên bất tỉnh.
Bởi vì mặt trời thì mạnh mẽ, nó lan tỏa ánh sáng đi khắp nơi cùng với sức mạnh của nó. Tương tự như vậy, con phải trở nên mạnh mẽ và trao cho mọi người thảo dược hồi sinh, tiếp tục làm công việc phục vụ làm cho những người bất tỉnh trở nên có ý thức trở lại. Sau đó con sẽ được gọi là mahavir. Liên tục nhận thức rằng con phải trở nên chiến thắng và làm cho mọi người khác chiến thắng. Cách để trở nên chiến thắng đó là giữ cho bản thân con bận rộn. Giữ mình bận rộn trong nhiệm vụ mang lại lợi ích cho bản thân và cho thế giới, rồi bầu không khí sẽ tiếp tục trở thành bầu không khí phá bỏ trở ngại.
Khẩu hiệu:
Hãy để trái tim con liên tục tập trung vào Đấng vỗ về cho những trái tim. Đây là tapasya thật sự.
*** Om Shanti ***