Thoát khỏi việc nói những lời lãng phívà những lời quấy phiền người khác,tiết kiệm lời nói của con
Hôm nay, cùng với việc nhìn thấy tất cả những đứa con ở đây, BapDada cũng đang nhìn thấy những linh hồn ở khắp bốn phương. Những đứa con từ khắp bốn phương đều đang ở trong hình dáng tinh tế của chúng ở trước mặt BapDada. Baba đang nhìn thấy cuộc hội ngộ kép: cuộc hội ngộ trong hình dáng hữu hình và cuộc hội ngộ trong hình dáng tinh tế. Cả hai cuộc hội ngộ đều thật đông đảo và BapDada vui lòng khi nhìn thấy những đứa con ở cả hai cuộc hội ngộ, bởi vì BapDada nhìn thấy tất cả những đứa con ở trong cả hai hình dáng đặc biệt. Một là, mỗi đứa con chính là tổ tiên của mọi linh hồn con người. Con là nền tảng của cả cái cây, bởi vì cả cái cây xuất hiện từ gốc rễ. Và hai là người lớn hơn thì được gọi là tổ tiên. Vì vậy, chính các con, những linh hồn, có phần vai vào lúc bắt đầu thế giới; đây là lý do vì sao con là vĩ đại nhất. Vì tất cả những điều này, con là tổ tiên của tất cả các linh hồn. Cùng với điều này, các con, những linh hồn Brahmin, là tạo vật đầu tiên của Người Cha cao quý nhất. Vì thế, giống như Thượng Đế là Đấng cao quý nhất, con cũng là linh hồn tổ tiên vĩ đại nhất, vì vậy Người Cha vui lòng khi nhìn thấy thật nhiều những đứa con tổ tiên. Con cũng hạnh phúc khi biết rằng con chính là tổ tiên. Con có duy trì niềm tin và niềm hân hoan say sưa này không? Vì vậy, hôm nay, BapDada đang nhìn thấy nhóm tụ họp của những tổ tiên.
Tất cả những đứa con của Người Cha đều an toàn (bachna) khỏi Maya. Là con (bachcha) nghĩa là thuộc về Người Cha, nghĩa là trở thành con của Người, vì vậy con an toàn trước Maya. Những ai an toàn trước Maya thì trở thành con của Người Cha. Vì vậy, tất cả các con đều an toàn trước Maya, phải không? Hay là thỉnh thoảng con đi vào vòng xoáy của Maya? Được bảo rằng có nhiều cách để giải thoát con khỏi chakra-vyuha này (một kiểu binh pháp vây hãm khiến cho kẻ thù phải tan tác). Vì vậy, không ai trong số các con sẽ bị vướng bẫy trong chakra-vyuha này của Maya, phải không? Có bất kỳ vòng xoáy nào không? Con an toàn trước vòng xoáy ấy chứ? (Ha ji) Đừng nên là con nói “Ha ji” (Có) trong khi con ở đây, rồi sau đó khi con trở về, con nói “Na ji” (Không). Một khi con đã học được nghệ thuật phá vỡ vòng vây hãm này rồi, thì không có chuyện bị vướng bẫy nữa. Con biết quá rõ Maya, phải không? Hay là con cứ luôn trở nên ngu ngơ? Sau đó con nói rằng con đã không nhận ra rằng đó là Maya. Ngày nay, có cái mốt đó là khoác lên bộ mặt khác: phút này, họ sẽ như thế này; phút sau, họ sẽ như thế khác. Maya cũng có những bộ mặt khác nhau để trói bẫy con. Maya có cả một cửa hàng lớn, rất hay ho. Maya khoác vào bất cứ hình dáng nào mà bà ấy muốn vào bất cứ lúc nào, và con bị trói bẫy vào đó cho dù con biết hay không biết, con sẽ mất thời gian dài để giải thoát bản thân khỏi đó. Lãng phí một giây của thời kỳ Chuyển giao nghĩa là lãng phí một năm, chứ không chỉ là một giây. Con hãy nghĩ xem thời kỳ Chuyển giao ngắn ngủi thế nào! Con sắp sửa tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương và bất cứ điều gì con muốn trở thành, con muốn tích lũy bao nhiêu trong khoảng thời gian ngắn ngủi này, con có thể trở nên như thế vào lúc này. Vì vậy, BapDada thấy rằng có khoảng thời gian ngắn ngủi ấy để trở nên như thế và con trở nên như thế trong suốt cả Chu kỳ. Giờ đây, có sự khác biệt lớn giữa 5.000 năm và 60 năm! OK, không thành vấn đề có bao nhiêu thời gian nữa, nhưng ít ra không phải là cả ngàn năm.
Vì vậy, con sẽ phải làm gì trong khoảng thời gian ngắn ngủi này để trở thành người có quyền đối với vương quốc hay là đi vào gia đình hoàng tộc? Xét về mặt thứ hạng, không phải là mọi người sẽ đạt được ngai vàng vương quốc thế giới. OK, Lakshmi và Narayan đệ nhất sẽ được đặt ngồi trên ngai vàng, và gia đình hoàng gia của họ cũng sẽ nhận được nhiều tình yêu thương, sự kính trọng như thế. Vì vậy, nếu con trở thành một phần của gia đình hoàng tộc trong vương quốc đầu tiên, nó cũng giống như là số hạng đầu tiên. Có thể con không được đặt ngồi trên ngai vàng chính, nhưng phần thưởng của con cũng thuộc hạng đầu. Không phải tất cả các con đều sẽ nhận được ngai vàng, kể cả cho đến thời kỳ Bạc. Tuy nhiên, tất cả các con đều có mục tiêu trở thành người trị vì thế giới, phải không? Hay là con sẽ trở thành vua của một bang ở đó thôi? Vì vậy, để có phần thưởng hạng đầu trong gia đình hoàng tộc, con cần có nỗ lực hướng thượng. Một số người nhận được ngai vàng và số khác trở thành một phần của gia đình hoàng tộc. Cũng có ý nghĩa sâu sắc trong điều này.
Vào thời kỳ Chuyển giao, những ai yên vị trên ngai vàng trái tim của Người Cha một cách liên tục và tự nhiên, chứ không chỉ thỉnh thoảng, mà là những ai đến từ lúc đầu cho đến lúc cuối, kể cả trong giấc mơ và suy nghĩ của mình, những ai duy trì lời thề thanh khiết, những ai không chạm vào sự ô trọc kể cả trong giấc mơ của mình, đó là linh hồn hướng thượng có thể được đặt ngồi trên ngai vàng trái tim. Chỉ những ai đã đạt được điểm số tốt trong cả bốn môn học và đã thi đậu với thứ hạng cao từ đầu cho đến cuối thì được bảo là đã thi đậu với bằng danh dự. Không phải là con có thể đạt được ít điểm hơn vào lúc này và sau đó con phải phấn đấu để bắt kịp; chỉ những ai từ lúc bắt đầu đã hoàn thành tất cả trong bốn môn học mà Người Cha thích thì mới đạt được ngai vàng. Cùng với điều này, những ai được yêu thương bởi mọi người trong gia đình Brahmin, mọi người đều hợp tác với chúng, những ai nhận được sự kính trọng từ trái tim mọi người trong gia đình Brahmin, những ai có được sự vị nể thì có thể đạt được ngai vàng. Nếu con thiếu bất kỳ khía cạnh nào theo cách này hay cách khác, con có thể trở thành một phần trong gia đình hoàng tộc, nhưng theo thứ hạng. Con có thể đi vào số hạng đầu tiên, hạng thứ tám, hoặc trong thời kỳ Bạc. Nếu con muốn được đặt ngồi trên ngai vàng, hãy kiểm tra bản thân trong những khía cạnh này. Điều gì sẽ xảy ra nếu như con tích lũy 100 điểm trong phục vụ nhưng chỉ 25% trong sự thực hành của con? Linh hồn như thế sẽ có quyền hay không? Nhiều đứa con cũng dẫn đầu trong những môn học khác, nhưng trở thành vàng ròng nghĩa là có thể khuôn đúc bản thân theo thời gian với sự thực hành của con. Thỉnh thoảng Maya trở nên tinh ranh hơn những đứa con; bà ta ngay lập tức khoác vào một hình dáng theo thời gian. Rồi những đứa con nói gì? Người Cha nghe về mọi người, những đứa con nói “Người này sai, còn người kia đúng”. Thỉnh thoảng cũng xảy ra tình trạng cả hai bên đều có thể mắc sai lầm. Tuy nhiên, nếu con xem mình là hoàn toàn đúng, kể cả nếu người kia có hoàn toàn sai, và con hiểu điều này, bởi vì con đúng và người kia sai, theo thời gian và bầu không khí, mặc dù con đúng, nhưng con phải tích lũy điều gì đó cho bản thân. Có thể con phải chết; có thể con phải bước tránh đi. Tuy nhiên, một số đứa con lại nói gì? “Có phải con phải luôn chết trong mọi tình huống, vào mọi lúc phải không? Có phải con ở đây để chết vì người khác và người khác ở đây để tận hưởng không? Con luôn phải chết; thật khó để chết theo cách này”. Con đã chết trong khi còn đang sống và điều đó là dễ dàng. Con đã trở thành Brahma Kumar hoặc Brahma Kumari, vì vậy con đã chết trong khi còn đang sống, phải không? Cái chết này rất dễ. Con đã chết và con đã trở thành Brahma Kumari. Tuy nhiên, chết hết lần này đến lần khác theo cách này thì rất khó. Nó khó, phải không? Những người trẻ nói rằng chúng phải chết thường xuyên hơn nữa, và những người lớn tuổi hơn nói rằng họ phải lắng nghe nhiều hơn nữa. Vì vậy, con phải khoan dung nhiều và họ phải lắng nghe nhiều, vì vậy ai phải chết? Ai nên chết? Một người nên chết ư? Cả hai nên chết ư? Nếu cả hai các con chết, tình huống được hóa giải, trò chơi kết thúc. Vì vậy, con có biết cách chết không? Hay là con thấy khó? Khi con chỉ còn lại một chút hơi thở, con không thở được, thậm chí con không thể thở. Sau đó có một chút khó khăn, phải không? Vào lúc ấy, con nói “Có phải con phải luôn chết không, con phải thay đổi?”, “Trách nhiệm thay đổi là chỉ mỗi mình con thôi?”, “Những người khác cũng có trách nhiệm này”. Con phải chia sẻ nó giữa các con với nhau “Con chết đi đến mức độ này và con sẽ chết đến mức độ này”. Vào lúc đó, BapDada cũng cảm thấy nhân từ với con, nhưng chết như thế này không phải là chết. Chết như thế này là sống mãi mãi. Con người nói rằng con không thể đi đến thiên đường nếu như không chết. Tuy nhiên, thông qua việc chết này, chắc chắn con sẽ đạt được quyền đối với thiên đường. Vì thế, chết theo cách này nghĩa là đạt được quyền đối với thiên đường. Khi con hoảng sợ và nghĩ rằng con sẽ phải chết, con sẽ phải nhẫn nhịn rất nhiều, rồi một điều nhỏ cũng trở thành điều gì đó khổng lồ. Chẳng hạn như, mặc dù có thể không có kẻ tội phạm hay tên trộm nào ở quanh, nhưng khi con sợ rằng có kẻ trộm ở gần đấy, chuyện gì xảy ra do nỗi sợ ấy? Do sợ, cho nên nhịp tim của con nhảy loạn xạ hoặc huyết áp của con nhảy loạn xạ. Điều này xảy ra do sợ hãi, phải không? Con trở nên e sợ, vì vậy chết không phải là chuyện lớn, nhưng nỗi sợ của con làm cho điều gì đó nhỏ trở thành khổng lồ. Rồi con nói “Con không biết chuyện gì xảy ra với con; con không biết”. Tuy nhiên, giống như con đã không có bất kỳ nỗi sợ nào về việc chết trong khi còn sống, mà lại có lòng can đảm, và con đã chết trong niềm hạnh phúc to lớn, tương tự như vậy, con phải mang đến sự chuyển hóa một cách hạnh phúc. Không có từ “chết” nhưng bởi vì con đã sử dụng từ “chết”, con trở nên e sợ. Thật ra, đây không phải là chết, mà là đạt được số hạng cao trong môn học thực hành. Đừng e sợ khi phải nhẫn nhịn bất cứ điều gì. Tại sao con lại e sợ? Có phải bởi vì con cảm thấy “Tại sao con phải nhẫn nhịn điều không đúng?”. Tuy nhiên, ai đã trao cho con để nhẫn nhịn? Người đã nói dối đã trao cho con mệnh lệnh này chứ? Rất nhiều những đứa con nhẫn nhịn, nhưng có sự khác biệt giữa nhẫn nhịn do bị cưỡng ép và nhẫn nhịn vì tình yêu thương. Con không nhẫn nhịn do tình huống, mà do lời chỉ dẫn của Người Cha là nhẫn nhịn. Vì thế, chấp nhận những lời chỉ dẫn của Người Cha là chấp nhận những lời chỉ dẫn của Thượng Đế, vì vậy đây là việc liên quan đến hạnh phúc hay cưỡng ép? Thỉnh thoảng, con nhẫn nhịn, nhưng nó bị trộn lẫn: có tình yêu thương cũng như sự cưỡng ép. Bởi vì con đang nhẫn nhịn điều gì đó, tại sao lại không nhẫn nhịn nó trong niềm hạnh phúc? Tại sao con lại làm điều đó do bị cưỡng ép? Khi một người đến trước mặt con, con cảm thấy đó là sự cưỡng ép, nhưng nếu Người Cha đến trước mặt con và con đang theo mệnh lệnh của Người Cha, con cảm thấy đó như là tình yêu thương, chứ không phải sự cưỡng ép. Vì vậy, đừng nghĩ về từ này (từ “chết”). Ngày nay, điều đó đã trở nên khá bình thường. “Con sẽ phải chết; con sẽ phải chết. Con vẫn phải chết bao nhiêu nữa đây? Cho đến lúc cuối cùng, trong hai năm, một năm hay sáu tháng? Sau đó, OK, cứ để cho con chết! Con phải chết bao nhiêu nữa đây?”. Việc chết này không phải là chết, mà là đạt được quyền. Vậy con sẽ làm gì? Con sẽ chết chứ? Hãy ngưng sử dụng từ “chết”. Bởi vì con nghĩ đến từ “chết”, cho nên sẽ có nỗi sợ đối với cái chết. Để cái chết của con qua một bên, thậm chí một số người các con phát sợ khi nhìn thấy cái chết của người khác. Vì vậy, giờ hãy chuyển hóa những từ này; đừng sử dụng những từ như thế. Hãy sử dụng ngôn ngữ thanh khiết. Những từ này không tồn tại trong từ điển của Brahmin. Không ai biết ai đã khai sinh ra những từ này. Phải là một trong số các con. “Các con” không có nghĩa là những người đang ngồi trước mặt Baba, mà là tất cả các Brahmin. BapDada chỉ đưa ra một ví dụ. Có nhiều những từ lãng phí như thế được nói ra với sự bông đùa trong suốt cả ngày. Chúng sẽ không sử dụng những từ hay. Thậm chí chúng sẽ nói rằng đó không phải là ý định của chúng, mà chúng chỉ nói đùa thôi. Vì thế, việc bông đùa như thế có phải là kỷ luật trong cuộc đời Brahmin không? Điều đó không được viết ra ở bất cứ nơi nào. Con đã bao giờ đọc bất cứ điều gì rằng con có thể pha trò không? Vui, nhưng hãy thấm đẫm trong kiến thức và yoga, bởi vì kiểu pha trò mà con cho là vui sẽ làm cho trạng thái của người khác chao đảo. Vì vậy, đó là vui hay là gây ra đau khổ?
Hôm nay, BapDada nhìn thấy các con đều là tổ tiên; và hai là, các con là linh hồn xứng đáng được tôn thờ vĩ đại nhất. Không ai khác được tôn thờ theo cùng cách như con được tôn thờ trong suốt cả Chu kỳ. Vì vậy, con là tổ tiên và cũng xứng đáng được tôn thờ. Tuy nhiên, con xứng đáng được tôn thờ theo thứ hạng. Những ai trở thành Brahmin thì chắc chắn được tôn thờ, nhưng một số được tôn thờ theo hệ thống một cách chính xác, trong khi những người khác được tôn thờ một cách hời hợt. Vậy một số Brahmin ngồi ở đây trong yoga như thế nào? Chỉ hời hợt thôi; thỉnh thoảng chúng gà gật, thỉnh thoảng chúng có yoga, có vài suy nghĩ lãng phí và có vài suy nghĩ tốt. Chỉ mang tính hình thức mà thôi, phải không? Khi đèn trắng được bật lên, việc của con hoàn tất. Cũng có nhiều người hời hợt trong cả việc thực hành. Khi bất kỳ hoàn cảnh nào nảy sinh, chúng sẽ nói “Hãy tiếp tục theo cách này từ bây giờ, và chúng con sẽ nhìn thấy nó sau này”. Những linh hồn như thế sẽ chỉ được tôn thờ mang tính hình thức. Con hãy nhìn xem, người ta tạo ra hàng trăm ngàn saligram, nhưng chuyện gì xảy ra? Đấy có phải là thờ cúng chính xác theo hệ thống không? Đấy cũng chỉ là hình thức mà thôi. Họ tắm cho các saligram bằng vòi rồng phun nước và các học giả chấm tilak bằng cái chén bột tilak nhỏ (họ chỉ vẩy lên mà thôi), và thế là tilak được chấm. Vậy đó là gì? Đó cũng chỉ là hình thức thôi. Tất cả các con đều trở nên xứng đáng được tôn thờ, nhưng cách con được tôn thờ thì lại theo thứ hạng. Đối với một số người, mỗi một hành động của họ đều được tôn thờ. Người ta trao cho con cái nhìn thoáng qua về những vị thần sau khi họ đánh răng xong. Khi con đi đến Mathura, họ trao cho con cái nhìn thoáng qua về pho tượng thần sau khi họ đánh răng xong, rằng giờ là lúc họ đánh răng. Vì vậy, đừng trở thành người chỉ làm mọi thứ một cách hình thức, nếu không con sẽ được tôn thờ y như vậy.
Achcha, tất cả các con, các giáo viên, có hạnh phúc không? Hay là con vẫn có một vài ham muốn trong tâm trí? Nếu có bất kỳ ham muốn nào (ichcha), nó sẽ không cho phép con trở nên ổn (achcha). Đáp ứng ham muốn (ichcha) của con hoặc trở nên ổn (achcha); nó đều nằm trong tay con! Được thấy rằng có ham muốn giống như đi dưới ánh mặt trời vậy. Khi con đi dưới ánh mặt trời, con nhìn thấy cái bóng của con ở trước mặt con; nếu con cố gắng bắt bóng, con sẽ có thể làm điều đó không? Khi con xoay lưng lại, cái bóng sẽ đi đâu? Nó sẽ theo sau con. Vậy ham muốn là thứ thu hút con và khiến cho con khóc, trong khi nếu con buông bỏ những ham muốn, chúng sẽ lẽo đẽo theo sau con. Những ai cầu xin thì không bao giờ có thể trở nên hoàn thiện. Có thể con không cầu xin thứ gì khác, nhưng con cầu xin rất nhiều theo cách đường bệ. Con biết hình dáng đường bệ của cầu xin là gì, phải không? Con muốn kiếm cái danh tạm thời cho bản thân, rằng con muốn được trao cho sự tôn kính nào đó, rằng tên của con được liệt kê cùng với những linh hồn đặc biệt, rằng con được kể đến trong số những người anh thâm niên, rằng con được kể đến trong số những người chị thâm niên, rằng con nên được trao cho cơ hội. Tuy nhiên, chừng nào con còn là kẻ ăn xin, thì con không thể trở nên đầy kho báu hạnh phúc. Chạy đuổi theo sau những mong muốn hoặc ham muốn hữu hạn của con thì giống như chạy đuổi theo sau ảo ảnh. Liên tục giữ cho bản thân con an toàn trước điều này. Là người nhỏ hơn thì không phải là điều gì tệ hại. Những người nhỏ thì ngang bằng với Thượng Đế, bởi vì chúng đã đạt được con số dẫn đầu trong tim của BapDada. Con đã có trải nghiệm các ham muốn tạm thời làm cho con khóc hay cười rồi. Chúng làm cho con khóc, phải không? Mệnh lệnh của Ravan là làm cho con khóc. Tuy nhiên, con thuộc về Người Cha, vì vậy Người Cha sẽ làm cho con cười hay khóc đây?
Hôm nay, BapDada đang đặc biệt hướng con chú ý đến những lời lãng phí mà không ai ưa thích. Nếu con thích chúng, nhưng những người khác không thích, thì hãy ngưng sử dụng những lời ấy mãi mãi. Nếu BapDada ghi chú lại những lời của những đứa con trong suốt cả ngày, đó sẽ là một tập hồ sơ lớn. Những lời này là những lời không hay, những lời lãng phí hoặc những lời được nói lớn tiếng. Thật ra, nói lớn tiếng là quấy phiền nhiều người khác. Đừng nói “Giọng của con là như thế đấy”. Con có thể trở thành người chinh phục Maya, tuy nhiên con không thể trở thành người chinh phục giọng nói của con hay sao! Vì vậy, đừng nói những lời lãng phí hoặc những lời quấy phiền người khác. Con có thể có cuộc trò chuyện với ai đó chỉ với vài lời, nhưng con liên tục nói về điều đó trong suốt ½ tiếng. Rồi con cũng nói nhiều lời. Nếu con có thể làm điều gì đó bằng cách chỉ nói bốn từ thôi, thì đừng nói 12 đến 15 từ. Con có câu khẩu hiệu “Nói ít và nói nhỏ nhẹ”. Những ai nói rằng giọng của chúng lớn thế đấy, rằng chúng đâu muốn nói lớn tiếng, nhưng giọng của chúng lớn như thế, chúng nên treo câu khẩu hiệu này quanh cổ của mình. Tuy nhiên, thay vào đó chuyện gì xảy ra? Con có thể nói với niềm hân hoan say sưa của con, nhưng khi những ai đến với con nghe được điều đó và không biết rằng giọng của con là như thế, họ nghe như thể con đang quát tháo. Do đó, đấy cũng là phản phục vụ. Vì vậy, Baba đang trao cho con bài học ngày hôm nay: Giải thoát bản thân khỏi những lời lãng phí và những lời quấy phiền người khác. Trở nên tự do thoát khỏi những lời lãng phí. Rồi sau đó con sẽ nhận được rất nhiều sự giúp đỡ trong việc trở thành thiên thần. Con tiếp tục nói thật nhiều lời, rất nhiều lời! Nếu BapDada ghi âm vào băng cassette và phát lại cho con nghe, thậm chí con sẽ bật cười. Vậy bài học nào con đã làm cho kiên định? Hãy tiết kiệm lời nói của con. Trân trọng lời nói của con. Đối với các linh hồn vĩ đại (mahatma), được bảo rằng bất cứ điều gì họ nói ra đều biến thành sự thật. Vì vậy, hãy để lời nói của con cũng như thế, nghĩa là hãy để cho những lời này trao thành quả này hoặc thành quả khác. Thỉnh thoảng, trong khi tiến lên, con nói đùa “Người này điên thật. Người này ngốc thật”. Có nhiều lời như thế mà giờ BapDada đã quên mất, nhưng Người có nghe thấy. Đối với các Brahmin, nói ra những lời như thế giống như là dự báo trước sự thật, thật ra là con đang nguyền rủa họ. Đừng nguyền rủa bất kỳ ai; hãy trao niềm hạnh phúc. Hãy nói những lời theo phương pháp đúng, hãy nói những lời hữu ích, không phải là những lời lãng phí. Hãy kiểm tra bản thân con trong suốt một giờ. Giống như giờ đây con đang tiến lên, và sau một tiếng, con bắt đầu nói, vì vậy hãy kiểm tra bản thân con xem trong vòng một tiếng con đã nói bao nhiêu lời lãng phí và bao nhiêu lời chân thật. Con không nhận ra giá trị ở những lời nói của con. Vì vậy, giờ đây, hãy hiểu giá trị những lời nói của con. Đừng nói những lời tệ hại. Hãy nói những lời đầy hứa hẹn. Giờ là tháng cuối cùng của năm, và tháng đầu tiên (vào năm sau) là lễ kỷ niệm Kim cương, vì vậy con sẽ là kim cương trong suốt cả năm hoặc chỉ trong 6 tháng thôi? Con sẽ trở nên như thế này trong suốt cả năm, phải không? Đây là lý do vì sao BapDada đang đặc biệt thu hút sự chú ý của những đứa con vào điều này trước khi diễn ra lễ kỷ niệm Kim cương. BapDada tiếp tục nhìn thấy những cảnh tượng ở khắp mọi nơi. Người không theo dõi chúng suốt cả ngày; Người có thể nhìn thấy mọi thứ chỉ trong vòng một giây. Vì vậy, con có làm cho bài học này kiên định không? Con có mong muốn trở nên thoát khỏi điều này không? Hay là con sẽ thông minh một chút và trở nên thoát khỏi nó một chút? Mỗi người các con hãy kiểm tra bản thân. Sau đó đừng bắt đầu nói rằng Baba đã nói murli, tuy nhiên Người vẫn còn đang nói. Đừng nhìn vào người khác. Hãy nhìn vào bản thân con – “Tôi đang theo shrimat của Cha đến mức độ nào?”. Hiện tại, con đang nhìn vào nhau – “Người này có đang làm điều này không?”. Tuy nhiên, khi con đạt được quyền của mình, nếu người khác đạt vị trí thấp hơn, con sẽ cùng với người ấy ở trong vị trí đó chứ? Vào lúc ấy, con sẽ nhìn vào người khác chứ? Vào lúc ấy, con sẽ không nhìn người kia. Vậy tại sao giờ con nhìn vào người khác? Achcha, tất cả các con sẽ trở nên tự do chứ? Tất cả các con có nhớ bài học của mình không? Bài học nào? Con có nhớ con phải trở nên tự do thoát khỏi việc nói những lời lãng phí không? Con đã không quên, phải không? Achcha.
Gửi đến những linh hồn tổ tiên ở khắp mọi nơi, những người liên tục có niềm hân hoan say sưa và niềm tin về việc là linh hồn tổ tiên; gửi đến những linh hồn karma yogi thực hiện mỗi một hành động theo lời shrimat của Người Cha; gửi đến những đứa con theo Người Cha với sự quyết tâm và đặt bàn chân của mình vào bước chân của Người Cha trong mỗi bước đi… thật nhiều, thật nhiều nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste từ BapDada. Lời chào namaste gấp đôi gửi đến những đứa con hai lần nước ngoài.
Lời chúc phúc:
Mong con làm cho ngôi nhà của con trở thành ngôi đền bằng cách chuyển hóa đời thường thành tâm linh và trở thành hình ảnh thu hút.
Trong khi sống ở nhà với gia đình của con, hãy làm cho bầu không khí trong nhà của con trở nên không có điều gì thuộc về đời thường trong đó. Hãy để cho bất kỳ ai đi vào ngôi nhà đều trải nghiệm được nơi ấy mang tính tâm linh, chứ không hề đời thường; rằng đây không phải là ngôi nhà bình thường, mà là một ngôi đền. Đây là hình thái thực tế của việc làm phục vụ với ngôi nhà thanh khiết. Hãy để cho nơi chốn và bầu không khí làm công việc phục vụ. Giống như bầu không khí của ngôi đền thu hút mọi người, tương tự như vậy, hãy để cho hương thơm của sự thanh khiết được đón nhận từ chính ngôi nhà của con. Hương thơm ấy sẽ tự động lan tỏa khắp mọi nơi và thu hút mọi người.
Khẩu hiệu:
Với lòng quyết tâm, tập trung tâm trí và trí tuệ vào việc thiêu đốt những điểm yếu của con, chỉ sau đó con sẽ được gọi là yogi thật sự.
*** Om Shanti ***
Thông báo:
Hôm nay là Chủ nhật thứ 3 của tháng, Ngày Thiền cho Thế giới, tất cả các anh chị em Raj Yogi tapaswi hãy thiền từ 18H30 đến 19H30. Hãy trải nghiệm: Những tia thanh khiết đang tỏa ra từ bản thân tôi, linh hồn, thanh lọc cho cả thế giới. Tôi là linh hồn chủ nhân thanh lọc.