21/09/23 Murli buổi sáng Om Shanti BapDada Madhuban
Trọng tâm: Con ngọt ngào, chừng nào những linh hồn còn đang diễn các phần vai của mình, thì họ không thể nghỉ ngơi 100%. Họ nghỉ ngơi trong mảnh đất niết bàn, nơi mà không có phần vai nào để diễn.
Câu hỏi: Những người con mà trở nên mệt mỏi vì việc học thì có những suy nghĩ nào, rồi những suy nghĩ đó lại trở thành những suy nghĩ tội lỗi nào?
Trả lời:
1. Họ có suy nghĩ rời bỏ Người Cha, nghĩa là, chia tay Người Cha. Baba nói: Có suy nghĩ này chính là có suy nghĩ tội lỗi. Không học nghĩa là trở nên mệt mỏi. Những người con như vậy thì hủy hoại thu nhập của mình.
2. Nếu con hờn dỗi với Mẹ và Cha vì bất cứ tình huống gì, thì con đánh mất quyền trị vì của 21 kiếp.
Bài hát: Con người ngày nay đang ở trong bóng tối.
Om shanti. Đây là một bài hát và là một lời cầu nguyện của con đường thờ cúng. Họ cầu nguyện đến ai? Đến Thượng Đế, nhưng bởi vì ở trong bóng tối cùng cực, nên họ không biết Thượng Đế. Vậy thì, ai sẽ lắng nghe họ? Chỉ khi Thượng Đế nghe thấy lời cầu gọi của họ thì Người mới có thể đến và thắp lên ánh sáng của họ. Tuy nhiên, những người con không biết Thượng Đế, vậy thì làm sao Người có thể nghe thấy họ? Giờ đây các con đang ngồi trực tiếp trước Người. Thượng Đế đang đưa các con từ bóng tối cùng cực vào trong ánh sáng cực độ. Được nhớ rằng: Đêm của Brahma và ngày của Brahma. Họ lang thang khắp nơi rất nhiều hết cánh cửa này đến cánh cửa khác trong bóng đêm. Họ đi đến những ngọn núi, những nơi tâm linh, chùa chiền, đền thờ, v.v… nhưng mọi người sẽ tìm được Thượng Đế ở đâu?
Người ta tổ chức đón mừng kiếp sinh của Thượng Đế ở Bharat; họ nói về đêm của Shiva. Thực sự có các hình ảnh như là những ký ức về Người ở Bharat, nhưng họ không hiểu Người đến khi nào. Họ hoàn toàn ở trong bóng tối. Các con không còn ở trong bóng tối hoàn toàn nữa. Các con đang tiếp tục đi vào ánh sáng, theo thứ bậc, tương ứng với nỗ lực mà con thực hiện. Các con biết ai tạo ra toàn bộ thế giới này và Người tạo ra nó bằng cách nào. Các con đã đến đây với trường đại học tâm linh thế giới này, nơi Thượng Đế đang dạy các con và làm cho các con trở thành thánh thần từ con người. Trong số các con cũng vậy, các con hiểu kiến thức này, theo thứ bậc. Một số hiểu được rất tốt, trong khi số khác, những người không hiểu trọn vẹn, thì bỏ chạy; họ hờn dỗi với Mẹ và Cha. Trong những người như thế, được nhớ rằng họ từng là những người đã kinh ngạc và rồi là những người bắt đầu hờn dỗi với Mẹ và Cha. Họ thích kiến thức này, họ thuật lại nó cho người khác và sau đó họ trở thành những người hờn dỗi.
Các con biết rằng các con nhận được quyền trị vì thiên đường từ Mẹ và Cha cho 21 kiếp, vậy nhưng các con lại quên mất Người. Baba đã giải thích rằng những gì con gọi là bình an chỉ có thể được nhận trong mảnh đất bình an, vùng đất niết bàn. Đó cũng được gọi là mảnh đất giải thoát. Nếu một số người nói rằng họ đang nghỉ ngơi 100%, thì không có chuyện như vậy. Suốt cả ngày, họ nhất định thực hành kiểu hành động này hoặc kiểu hành động khác. Đúng vậy, họ có thể gọi giấc ngủ vào ban đêm là sự nghỉ ngơi tạm thời, bởi vì linh hồn nói: Sau khi đã làm việc suốt cả ngày, tôi mệt mỏi, vậy nên bây giờ tôi nghỉ ngơi. Linh hồn tách rời bản thân mình. Các con biết rằng Người Cha cư ngụ trong mảnh đất bình an và các con hiểu rằng Người Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, ở đó nghỉ ngơi. Thượng Đế nghỉ ngơi khi Người không có một phần vai để diễn. Không ai làm bất cứ việc gì trong mảnh đất giải thoát. Những điều này phải được thấu hiểu.
Cái khóa trên trí tuệ các con giờ đây tiếp tục mở ra. Người Cha hỏi: Con có biết khi nào thì Ta nghỉ ngơi không? Ta chỉ nghỉ ngơi khi các con đang ở thiên đường, trong niềm hạnh phúc. Ở đó, các con có bình an và hạnh phúc. Đó không được gọi là sự nghỉ ngơi. Con có thể nói rằng con nghỉ ngơi khi con không có một phần vai để diễn. Khi các con ở thiên đường, thì Ta không phải thực hiện bất cứ nỗ lực nào. Ta ở đó (trên ngôi nhà) trong bình an. Một tên gọi khác cho bình an là sự yên nghỉ. Con không thể nghỉ ngơi ở nơi đây. Linh hồn nói: Tôi nghỉ ngơi khi tôi đi ngủ vào ban đêm. Vào lúc đó cho dù tôi nghỉ ngơi hay ở trong bình an, thì cũng là như nhau thôi. Các con trở nên vô thể vào ban đêm; con trở nên bình an. Sau đó, khi con thức dậy, con bắt đầu hành động và rồi sau đó, con ‘không yên’. Khi thực hiện bất cứ hành động nào, con trải nghiệm việc ‘không yên’ (bồn chồn). Trong thời kỳ vàng, không có chuyện ‘không yên’. Chính Maya khiến con bồn chồn (không yên). Ở đó, con sẽ không nói rằng con đang nghỉ ngơi. Trong khi làm mọi công việc của mình, con không bị bất an. Từ ‘nghỉ ngơi’ không tồn tại ở đó. Chẳng hạn, một người có thể nói: Tôi sẽ đi đến Simla để nghỉ ngơi, nhưng đó không phải là ý nghĩa của từ ‘nghỉ ngơi’. Sự nghỉ ngơi đích thực chính là khi chúng ta ở trong mảnh đất niết bàn. Ở đó, chúng ta luôn tĩnh lặng. Thực ra, không có sự nghỉ ngơi. Khi ai đó nói rằng họ đang nghỉ ngơi 100%, thì điều đó là sai. Đó được gọi là vô minh.
Đúng vậy, nhất định sẽ được nói rằng: Nếu một người không muốn học, thì họ nghỉ ngơi. Không học và nghỉ ngơi nghĩa là con mệt mỏi. Khi đó con hủy hoại thu nhập của mình. Được nói rằng: Hỡi kẻ lữ hành trong bóng đêm, đừng trở nên mệt mỏi khi đang bước trên đường đi đến thiên đường. Đừng hờn dỗi. Suy nghĩ về việc ly từ (chia tay) Mẹ và Cha thậm chí không nên được xuất hiện. Nếu con có suy nghĩ ấy, thì đó là một suy nghĩ tội lỗi. Tại sao con lại có suy nghĩ như thế về Người Mẹ và Người Cha mà con nhận được vương quốc thiên đường từ họ chứ? Đôi lúc, một số người con viết: Thỉnh thoảng con có suy nghĩ rời bỏ việc học này. Con không thể hiểu được gì cả. Ồ, nhưng đây là thời gian để thấu hiểu, phải vậy không? Thấu hiểu nghĩa là học tập. Con biết rằng chúng ta đang học. Không ai biết Người Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, Đấng là Đại Dương Kiến Thức, Đấng Tối Cao. Mặc dù người dân Bharat biết Brahma, Vishnu và Shankar, Lakshmi và Narayan, nhưng họ không biết Lakshmi và Narayan đã đạt được vương quốc của họ khi nào và ai đã trao nó cho họ. Maya đã đưa mọi người vào trong bóng tối cùng cực.
Người Cha đến và giải thích cách Người Cha, Đấng Sáng Tạo, tạo ra thế giới loài người như thế nào. Không ai biết điều này chút nào. Một mình Người Cha ngồi đây và giải thích. Prajapita Brahma không thể được gọi là Đấng Sáng Tạo. Mặc dù ông ấy được gọi là Người Cha Nhân Loại, nhưng ông ấy không phải là Đấng Sáng Tạo. Một số người nói rằng Allah đã tạo ra họ. Chỉ Người Cha Vô Hình mới sẽ được gọi là Đấng Sáng Tạo. Chỉ những con người mới có thể biết Người Cha, Đấng Sáng Tạo. Động vật không thể biết Người. Động vật không thể nói rằng Linh Hồn Tối Cao đã tạo ra chúng. Con người thì sẽ nói rằng Thượng Đế đã tạo ra họ. Vì vậy, Người Cha ngồi đây và giải thích: Hãy nhìn xem sự sáng tạo này được tạo ra như thế nào. Trước hết, có tạo vật được sinh ra từ miệng. Những đứa trẻ phải lớn lên và sau đó trở thành người cha.
Người Cha vô hạn nói: Nhìn xem Ta cũng tạo ra tạo vật như thế nào. Ta đi vào ông này và nói với ông ấy bằng miệng của ông ấy: Hỡi linh hồn, con thuộc về Ta. Ta là Người Cha của con. Sau đó Ta tạo ra các con thông qua ông ấy. Các con là tạo vật được sinh ra từ miệng. Trên con đường vô minh, được nói rằng: Bất kể con như thế nào, bất kể con là gì, thì con vẫn là của Người. Người Cha cũng nói như vậy. Các con trở thành con của Brahma. Bây giờ các con là tạo vật được sinh ra từ miệng và rồi các con sẽ trở thành những tạo vật thể lý. Người Cha nói: Các con thuộc về Ta và rồi các con sẽ đi vào dòng tộc thánh thần. Không ai có thể hiểu Người Cha tạo ra tạo vật thuộc Thượng Đế này như thế nào. Ta giải thích và Brahma này cũng nói: Ta cũng trở thành tạo vật được sinh ra từ miệng. Cùng với Người Cha, một người mẹ nhất định được cần đến. Các con nói rằng các con là tạo vật được sinh ra từ miệng của Prajapita Brahma và rằng Shiv Baba đã làm cho các con thuộc về Người.
Người nhất định cần một cơ thể, phải vậy không? Shiv Baba không có một cơ thể của riêng Người. Người mượn lấy một cơ thể. Sau đó Người nói: Con thuộc về Ta. Đây được gọi là tạo vật được sinh ra từ miệng. Shiv Baba nói thông qua cái miệng này, thông qua người vợ của Người: Các con là con của Ta. Chỉ Người Cha mới giải thích những điều này; những điều này không được viết trong kinh sách, v.v… Các con lắng nghe những điều này bây giờ và rồi chúng sẽ biến mất.
Vào lúc này, có bóng tối cùng cực. Người Cha đến và đem lại ánh sáng và đây là lý do đêm của Brahma và ngày của Brahma được nhớ đến. Ít nhất, điều gì đó có tồn tại! Được hát rằng: Khi có sự giả dối, thì chẳng có gì ngoài giả dối và không có lấy một dấu vết của sự thật. Tuy nhiên, Người Cha nói: Điều này hoặc điều khác còn sót lại; không có sự tận diệt. Sẽ còn lại một số ít và cái cây rồi sẽ bắt đầu mọc lên. Người ta đã miêu tả sự tận diệt vĩ đại, nhưng sự tận diệt vĩ đại không diễn ra. Không phải rằng một đứa bé trôi trên một chiếc lá bồ đề giữa đại dương. Tất cả những chuyện đó là giả dối.
Người Cha đã giải thích: Khi con đến từ cung điện bào thai ở đó, thì con sẽ luôn ở trong an lạc. Không có đau khổ hay những hành động tội lỗi ở đó. Đó là thế giới của những linh hồn từ thiện, trong khi đây là thế giới của những linh hồn tội lỗi. Các con từ bỏ mọi thứ ở đây và trở thành những linh hồn từ thiện mãi mãi. Các con làm rất nhiều từ thiện đến mức mà, suốt nửa chu kỳ, sẽ không ai gọi con là linh hồn tội lỗi. Các con trở thành những linh hồn từ thiện, bất diệt. Sau đó, suốt nửa chu kỳ, các con được gọi là những linh hồn tội lỗi. Các con liên tục làm từ thiện và quyên tặng cúng dường. Bharat được xem là hoàn toàn đúng đắn đạo lý. Chính ở Bharat mà họ quyên góp cúng dường và làm từ thiện.
Các con biết rằng chúng ta sắp rời khỏi thế giới này và sẽ không trở lại đây. Các con đang chuyển tiếp vật chất của thế giới này đến thế giới mới. Người ta dâng mọi thứ cho Thượng Đế, nghĩa là, họ chuyển tiếp nó đến kiếp sinh tiếp theo của họ. Ở đây, các con chuyển tiếp mọi thứ cho 21 kiếp. Vì vậy, cần rất nhiều. Người nhận hết mọi rác rưởi từ các con và trao cho các con mọi thứ mới mẻ. Người nhận hết những thứ cũ kỹ từ các con và trao cho các con những thứ bằng vàng. Các con trao cho Người Cha với sự trung thực và sau đó Cha cũng trao cho con mọi thứ. Phần vai của các con mà đã tiếp tục thì được ấn định trong vở kịch. Mọi người đã từ bỏ nhà cửa của họ. Làm cách nào khác để cái chuồng bò được tạo ra? Người ta không biết lò luyện đã được tạo ra như thế nào. Họ tả rằng đã có những chú mèo con trong lò luyện.
Các con có tất cả kiến thức này vào lúc này. Kiến thức này sẽ không còn lại ở nơi đó. Ở đó, các con sẽ không có kiến thức rằng các con sẽ trị vì vương quốc suốt 21 kiếp và rồi sa ngã. Bây giờ các con có các phần vai trikaldarshi. Chỉ các con là những người có các phần vai chính, là nam anh hùng và nữ anh hùng. Không ai khác có các phần vai này. Chỉ các con, những người dân Bharat, mới thay đổi đổi từ ma quỷ thành thánh thần và từ thánh thần thành ma quỷ. Còn lại tất cả đều là những “chương hồi theo kịch bản” ở giữa. Trong một vở kịch, họ có các phần thú vị ở giữa. Sau nửa chu kỳ, đạo lý sống thánh thần biến mất. Toàn bộ chu kỳ này tiếp tục xoay chuyển quanh trí tuệ các con và đây là lý do con có thể giải thích được.
Người Cha Tối Cao, Linh Hồn Tối Cao, là Thượng Đế, Đấng cư ngụ trong vùng tối thượng. Người Cha nói: Ta có tất cả kiến thức này trong Ta. Ta là Hạt Giống sống của cái cây thế giới loài người. Đó là những hạt giống không sống, trong khi Shiva là Hạt Giống sống. Hình ảnh của Người được thờ phụng. Ngày nay, Chính phủ trồng các cây non. Đây là Hạt Giống sống. Người được gọi là Hạt Giống của cái cây thế giới loài người. Ta có kiến thức về toàn bộ cái cây. Khi ai đó nói rằng họ đang nghỉ ngơi 100%, thì con nên giải thích rằng không thể có sự nghỉ ngơi 100%. Đúng vậy, có thể nói rằng có 100% sự thanh khiết, hạnh phúc và bình an ở thiên đường. Tên gọi chính xác là thiên đường.
Người Cha được gọi là Sat Shri Akaal. Người là Đấng Duy Nhất nói chân lí sự thật. Cái chết không bao giờ đến với Người. Người được gọi là Thần Chết của mọi Thần chết. Người Cha nói: Đây là thế giới dơ bẩn. Đống cỏ khô này nhất định phải được đốt cháy. Các con biết rằng Chiến tranh Mahabharat này vô cùng lợi ích. Người ta tạo ra những ngọn lửa hiến sinh để có bình an, nghĩa là, họ không muốn những cánh cổng đến thiên đường mở ra. Các con thì vỗ tay để đống cỏ khô được đốt cháy để các con có thể đi đến thế giới mới – Thiên Đường. Những ngọn lửa hủy diệt đã xuất hiện từ ngọn lửa hiến sinh kiến thức này của Rudra. Những ai thuộc về Người Cha sẽ trở thành những chủ nhân của Thiên Đường. Còn lại tất cả phải thanh toán các tài khoản nghiệp của mình và trở về nhà. Các con biết rằng giờ đây các con phải trở về mảnh đất giải thoát và sau đó, các con phải lặp lại các phần vai của mình.
Tất cả các vị thần của thời kỳ vàng đã đến từ đâu? Được nói rằng: Thượng Đế đã chẳng mất bao lâu để thay đổi con người thành thánh thần. Người thay đổi các con từ vỏ sò thành những viên kim cương, từ ô trọc trở nên thanh khiết. Một người hấp thu kiến thức đến mức nào, thì họ sẽ đạt được một vị trí tương xứng đến mức ấy. Một vương quốc đang được thiết lập. Các con biết rằng các con đang thiết lập thiên đường cho chính bản thân các con bằng cách đi theo shrimat. Nếu một người hờn dỗi với shrimat và đi theo những chỉ dẫn của riêng tâm trí mình, thì sẽ có những chỉ dẫn của Ravan. Đây là lý do con phải tiếp tục nhận lấy shrimat ở mỗi bước chân. Người Cha làm cho các con trở thành những người được ủy thác chừng nào con còn sống. Achcha.
Gửi đến những người con ngọt ngào nhất, dấu yêu, đã thất lạc từ lâu nay mới tìm lại được, tình yêu thương, sự tưởng nhớ và lời chào buổi sáng từ người Mẹ, người Cha, BapDada. Người Cha linh hồn chào namaste đến những người con linh hồn.
Trọng tâm thực hành:
1. Hãy trở thành người trao tặng hoàn toàn. Hãy dâng nộp mọi thứ cho Người Cha với sự trung thực và chuyển tiếp nó đến thế giới mới.
2. Hãy trở thành một người được ủy thác chừng nào con còn sống. Hãy nhận lấy shrimat từ Người Cha ở mỗi bước chân. Đừng bao giờ hờn dỗi với shrimat hoặc đi theo những chỉ dẫn của riêng tâm trí con.
Chúc phúc: Mong con là một người trợ giúp của Thượng Đế và sử dụng phép màu của Thượng Đế trong làm phục vụ bằng cách ở trong hình thể kết hợp.
Đừng chỉ xem bản thân con là một người phục vụ, mà hãy làm phục vụ trong khi xem bản thân con là một người phục vụ của Thượng Đế. Bằng cách con có nhận thức này, sự tưởng nhớ và phục vụ sẽ tự động được kết hợp. Nếu con tách Thượng Đế ra khỏi phục vụ của Người, thì khi con làm, bởi vì con trở nên một mình, nên đích đến thành công dường như rất xa xôi. Do vậy, đừng chỉ xem bản thân con là một người trợ giúp, mà con là một người trợ giúp của Thượng Đế. Hãy luôn nhớ tên gọi của con và phục vụ sẽ tự động tràn đầy phép màu của Thượng Đế, và bất cứ điều gì không thể cũng sẽ trở nên có thể.
Khẩu hiệu: Để trở thành một karma yogi, hãy yên vị trên chiếc ghế hoa sen của con (tách rời và yêu thương).
*** Om Shanti ***