Điểm đặc biệt của cuộc đời tràn đầy mọi thành quả làthoát khỏi bất hạnh và giữ mình hạnh phúc
Hôm nay, BapDada, Đại Dương Yêu Thương, đang ngắm nhìn những linh hồn là hiện thân của tình yêu thương. Tình yêu thương của Thượng Đế tan hòa trong trái tim mỗi người. Tình yêu thương của Thượng Đế chỉ nhận được trong kiếp này. Con đã nhận được tình yêu thương từ linh hồn thánh thần và linh hồn bình thường trong 83 kiếp rồi. Con hãy nghĩ về điều đó và nhớ đến điều đó, đi vòng hết cả Chu kỳ – con là người xoay chiếc đĩa tự nhận thức bản thân, phải không? Vậy con có đi vòng cả Chu kỳ trong vòng một giây không? Con có nhận được tình yêu của Thượng Đế trong 83 kiếp không? Con đã không nhận được. Chỉ trong một kiếp này, vào thời kỳ Chuyển giao, con mới nhận được tình yêu thương của Thượng Đế. Vì vậy, giờ đây con biết được sự khác biệt. Có nhiều khác biệt giữa tình yêu từ các linh hồn và tình yêu từ Thượng Đế. Tình yêu từ các linh hồn bình thường đã mang con đến đâu? Con đã nhận được gì? Con đã trải nghiệm được điều này rồi, phải không? Còn tình yêu của Thượng Đế mang con đi đâu? Đến Ngôi Nhà ngọt ngào của con và vương quốc ngọt ngào của con. Tình yêu thương dành cho linh hồn con người làm cho con mất đi vận may vương quốc, trong khi tình yêu của Thượng Đế làm cho con nhận được vận may vương quốc và điều đó diễn ra trong kiếp này. Không phải là con đang tiến lên dựa trên nền tảng của tương lai. Không, chính là vào lúc này con có thành quả trực tiếp từ Thượng Đế. So với hiện tại, tương lai chẳng là gì. Con hát lên bài hát sẽ có gì và sẽ không có gì trong thiên đường. Con đã đạt được những gì con phải đạt được. Hay là con vẫn phải đạt được nó? Con đã đạt được nó. Các Pandava đã đạt được nó chưa? Có ký ức về các gopi. Ký ức về thời gian hiện tại đó là chẳng có gì thiếu trong kho báu của các Brahmin. Không phải là trong kho báu của thánh thần, mà là trong kho báu của các Brahmin. Vậy hiện tại con là Brahmin, phải không? Con có trải nghiệm rằng không có gì thiếu hay không? Bởi vì tất cả những thành quả này là bất diệt, chứ không tạm thời, thì người có mọi thành quả trong cuộc đời của mình thì sẽ có điểm đặc biệt nào? Nếu ai đó có mọi thành quả, không một thành quả nào bị thiếu, thì điểm đặc biệt nào sẽ được nhìn thấy trong hoạt động và trên gương mặt của người ấy? Liên tục hạnh phúc và vui tươi. Cho dù chuyện gì xảy ra, người có mọi thành quả thì không thể buông bỏ niềm hạnh phúc của mình. Ở đâu con cảm thấy bất hạnh, hãy kiểm tra xem con có trải nghiệm thiếu thành quả hay là con có mọi thành quả.
Hôm nay, BapDada đã nhìn thấy nhiều trung tâm lớn và trung tâm nhỏ; không phải ở những vùng đất nước ngoài, mà ở vùng đất này. Hầu hết ở các trung tâm phục vụ, có những người phục vụ đặc biệt. Vì vậy, hôm nay, trong khi đi vòng quanh các trung tâm, Baba đã nhìn thấy cả hai: người phục vụ và những nơi phục vụ. Ở từng nơi, dù đó là nơi lớn hay nhỏ, Baba đã kiểm tra mỗi một người phục vụ để xem mọi người hạnh phúc đến mức độ nào trong khi phục vụ thông qua cơ thể, tâm trí, của cải và mối quan hệ, mối liên hệ của mình, bởi vì đây là những điều đặc biệt, phải không? Vậy Baba đã nhìn thấy điều gì?
Dù gì cơ thể của mọi người đã già cỗi rồi, dù con là trẻ hay già. Thật ra, người trẻ hơn đôi khi còn yếu hơn cả người lớn tuổi. Cho dù bệnh của con có nghiêm trọng, cảm nhận về bệnh tật hoặc suy nghĩ “Tôi yếu, tôi bệnh” sẽ phát triển thành bệnh tật. Bởi vì cơ thể tác động đến tâm trí, vì thế con trở nên mắc bệnh kép. Do bị bệnh kép – trong cơ thể và tâm trí – thay vì ý thức linh hồn, hết lần này đến lần khác con trở nên ý thức bệnh tật. Vì vậy, Baba đã nhìn thấy gì? Người đã thấy rằng về mặt cơ thể của phần đông các con, dù con gọi đó là bệnh hoặc con gọi đó là thanh toán tài khoản nghiệp, thì 50% là bệnh kép và 50% là bệnh đơn. Tuy nhiên, điều gì nên xảy ra? Con không bao giờ được có bất kỳ suy nghĩ bệnh tật nào trong tâm trí của con, và nghĩ “Tôi bệnh, tôi bệnh”. Thay vào đó chuyện gì xảy ra? Con làm cho suy nghĩ “Tôi bệnh” trở nên vững chắc. Sau đó, thỉnh thoảng, không có cơn đau nào cả, nhưng do không có hạnh phúc trong tâm trí của mình, cho nên một số đứa con biện hộ “Tôi bị đau lưng”. Phần đông hoặc là bị đau chân hoặc là bị đau lưng, hoặc chúng thường nói rằng chúng bị đau lưng, kể cả không có cơn đau nào cả. Con có thể kiểm tra điều này như thế nào? Các bác sĩ có bất kỳ dụng cụ đo nào có thể kiểm tra thật sự con có đau lưng hay không? Có chụp X quang được không? Việc này tốn kém chi phí nhiều hơn. Vậy Baba đã nhìn thấy gì? Baba đã nói với các con về cơ thể. Nhiều người phục vụ giống như thế này đã được nhìn thấy. Tất cả các con đều là người phục vụ. Đừng nghĩ rằng điều này chỉ áp dụng cho những người thầy; không. Tất cả các con, những người chủ gia đình, cũng là người phục vụ, phải không? Hay là chỉ những ai đang sống ở các trung tâm mới là người phục vụ? Tất cả những đứa con đang sống ở nhà cũng là người phục vụ. Thỉnh thoảng, Baba đi một vòng thăm nhà của con và thấy con ngủ như thế nào, con thức dậy như thế nào; con ngủ giường đôi hay giường đơn. Achcha, giờ đây Baba đang nói về chuyến đi thăm của ngày hôm nay.
Ngày nay, theo thời gian, đừng nghĩ rằng uống thuốc là chuyện lớn, bởi vì hiện tại, quả trái mạnh mẽ nhất của thời kỳ Sắt là thuốc men. Hãy nhìn xem, chúng đầy màu sắc! Đây là quả trái cuối cùng của thời kỳ Sắt mà con nên nhận với tình yêu thương. Khi con uống thuốc, con không cần phải nhắc nhở bản thân về bệnh tật. Nếu con uống thuốc do bị cưỡng ép, liều thuốc cưỡng ép đó sẽ nhắc nhở con về bệnh tật, trong khi nếu con uống thuốc với ý thức uống để đưa sức mạnh vào cơ thể, sau đó thuốc sẽ không nhắc nhở con về bệnh tật của con nữa. Nếu con nghĩ rằng thuốc sẽ trao cho con hạnh phúc, thì thông qua phương thuốc ấy, con sẽ ổn trong hai hoặc ba ngày. Ngày nay, có nhiều mốt mới. Trong thời kỳ Sắt, hầu hết các phát minh là về thuốc men và những liệu pháp khác nhau. Hôm nay có liệu pháp này, ngày mai sẽ có liệu pháp kia, vì vậy đây là quả trái mạnh nhất của mùa thời kỳ Sắt. Do đó, đừng e sợ, nhưng đừng uống thuốc trong khi mang ý thức về thuốc men hoặc ý thức về bệnh tật. Dĩ nhiên, sẽ có bệnh tật của cơ thể; đấy chẳng phải là điều gì mới. Do đó, đừng bao giờ e sợ bất kỳ bệnh tật nào. Khi bệnh đến, hãy trao cho bệnh một số quả trái, rồi sau đó tiễn biệt nó. Achcha, đây là kết quả xét về mặt cơ thể. Sau đó, Baba đã nhìn thấy điều gì khác?
Tâm trí. Baba đã nhìn thấy gì về tâm trí? Baba đã nhìn thấy tin tức tốt lành rằng phần đông, mỗi người phục vụ có rất nhiều tình yêu thương dành cho Baba và rất nhiều lòng hăng hái, nhiệt tình dành cho phục vụ – để qua một bên 25% những ai tiến lên do bị cưỡng ép. Baba đã nhìn thấy những khía cạnh này trong tâm trí của phần đông những đứa con. Baba cũng thấy rằng do có tình yêu thương dành cho Người Cha, cho nên con chú ý rất nhiều đến việc ngồi trong trạng thái tưởng nhớ mạnh mẽ, đến việc tiến bộ và phục vụ. Tuy nhiên, sau đó trò chơi nào diễn ra? Mặc dù con muốn yên vị trên chiếc ghế tưởng nhớ, nhưng con chỉ ngồi yên trong một thời gian ngắn; sau đó con bắt đầu bồn chồn. Giống như những đứa trẻ nhỏ sẽ bắt đầu ngọ nguậy nếu con bắt chúng ngồi trên ghế trong một khoảng thời gian dài, tương tự như thế, nếu tâm trí con không ở dưới sự kiểm soát của con, nếu nó không theo trật tự, con chỉ có thể ngồi yên trong một thời gian ngắn mà thôi. Con tiến bộ và cũng làm công việc phục vụ nữa, nhưng thỉnh thoảng con yên vị và thỉnh thoảng con phiền muộn. Lý do cho điều đó là gì? Con mong muốn được yên vị, vậy thì tại sao con lại phiền muộn? Lý do cho điều đó là gì? Con thiếu sức mạnh tập trung và sức mạnh quyết định. Con lập kế hoạch rất tốt cho việc ngồi theo cách này, con có trải nghiệm này và con sẽ làm công việc phục vụ này, con sẽ tiến lên như thế này. Con lên kế hoạch rất tốt, nhưng trong khi hành động hoặc trong khi chỉ ngồi thừ ra, sức mạnh quyết định của con sụt giảm, tâm trí và trí tuệ của con bận rộn với những điều khác. Thỉnh thoảng con không bận rộn làm bất cứ việc gì, nhưng suy nghĩ lãng phí trở thành công việc lớn nhất và chúng lôi kéo con. Có thể con không có bất kỳ công việc thể lý nào, nhưng do sức mạnh quyết tâm của con bị phân tán, tâm trí và trí tuệ của con, cái mà con muốn an ổn, thì lại chao đảo.
BapDada đã nhìn thấy con tiếp tục công việc mà Người giao cho tất cả các con thực hiện đến mức độ nào. Tất cả những ghi chú đều đã tiến đến BapDada. Tuy nhiên, nhiều đứa con rất tinh ranh. Chúng đã tinh ranh như thế nào? Chúng ghi chú, nhưng lại không viết tên của mình trên đó. Chúng ghi chú theo cách mà nghĩ rằng Baba biết hết mọi thứ rồi. Dĩ nhiên là Baba biết, nhưng bởi vì Baba đã trao cho con một số việc để làm, ít ra con nên làm công việc của con một cách trọn vẹn. Nếu người thầy của con bảo con hãy viết ra điều gì đó và con nói với người thầy của con rằng “À, chị biết là em biết cách viết cái này mà”, liệu người thầy có chấp nhận điều đó không? Thậm chí nhiều đứa con còn không viết ra tên của mình. Tuy nhiên, bất kỳ nhiệm vụ nào con đã được giao trong bất kỳ nhóm nào con tham gia, Baba đã nhìn thấy một điều rất thú vị ở phần đông các con, chúng có suy nghĩ rằng chắc chắn chúng sẽ thực hiện việc này vào lễ kỷ niệm Kim cương. Điều này xảy ra ở phần đông các con. Con cũng cảm nhận được điều tương tự chứ? Con sẽ được giải thoát trong cuộc sống chứ? Nếu con trở nên tự do thoát khỏi tất cả những điều này, con sẽ trở thành gì? Con sẽ được giải thoát trong cuộc sống, phải không? Vì vậy, mỗi người các con đã thể hiện ra lòng can đảm và lòng nhiệt tình rất tốt. Cho dù con là đứa con nước ngoài hay là cư dân của Bharat, phần đông các con có lòng hăng hái và nhiệt tình. Rất ít người đã viết ra rằng chúng cần thêm thời gian. Hãy để chúng có thêm thời gian. Ít ra tất cả các con đều phải được giải thoát trong cuộc sống. Vì vậy, Baba đã nhìn thấy trong kết quả rằng mọi người đều có lòng nhiệt tình chắc chắn sẽ làm điều gì đó vào lễ kỷ niệm Kim cương. Tuy nhiên, BapDada đã thấy con có lòng hăng hái và nhiệt tình để làm cho bản thân trở thành kim cương đến mức độ nào, con cũng rất nhanh trong việc lên kế hoạch cho phục vụ vào lễ kỷ niệm Kim cương. BapDada hạnh phúc rằng con đã lên kế hoạch nhanh, nhưng sau đó đừng nói rằng gánh nặng phục vụ quá nhiều, vì thế có một số dao động. BapDada không muốn điều này. Công việc phục vụ quấy phiền con và những người khác thì không phải là công việc phục vụ; đó là sự vị kỷ. Khi có dao động, đó là do động cơ vị kỷ này hay động cơ vị kỷ khác. Khi sự vị kỷ của con hoặc của người khác không được đáp ứng, có sự quấy phiền trong phục vụ. Tất cả các con đều phải phục vụ trong khi tách rời và yêu thương: tách rời khỏi sự vị kỷ và yêu thương trong mối quan hệ của con với mọi người. Sau đó, mục tiêu và suy nghĩ mà con đã có cho lễ kỷ niệm Kim cương, rằng con sẽ trở thành kim cương và tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương, sẽ được đáp ứng. Đừng chỉ nhớ một vế. Nhiều người hồi đáp với Baba và nói rằng chúng phải tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương, vì vậy chúng bận rộn trong việc làm việc này và việc kia. Tuy nhiên, con phải nhớ cả hai khía cạnh về những gì mà BapDada đã nói, chứ không phải chỉ một vế. Sau khi trở thành kim cương, con phải tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương. Không phải là con phải tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương, mà con phải trở thành kim cương và tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương. Vì vậy, đừng chỉ nhận lấy khía cạnh nào phù hợp với con và tổ chức lễ theo cách như thế, mà hãy trở thành kim cương, rồi tổ chức lễ kỷ niệm Kim cương. Trở thành kim cương, rồi tổ chức lễ là mục tiêu cho lễ kỷ niệm Kim cương. Đừng hoàn thành chỉ một nửa mục tiêu; con có mục tiêu kép. Con phải trở nên như thế này, rồi tổ chức lễ kỷ niệm; chứ đừng chỉ trở thành kim cương thôi, và đừng chỉ tổ chức lễ thôi, mà cả hai nên được thực hiện. Con biết rằng con đang lên kế hoạch cho lễ kỷ niệm Kim cương và trở thành kim cương. Tất cả các con biết rằng Maya cũng đang lên kế hoạch của bà ấy trước. Do đó, đừng nói “Con có thể làm gì đây Baba? Con thiếu can đảm. Maya quá sắc sảo, vì vậy hãy giữ Maya ở bên Người”. Con sẽ cai trị vương quốc, và Baba sẽ chăm sóc cho Maya! Con phải cai trị vương quốc. Con phải trở thành người chinh phục Maya và là người chinh phục thế giới. Vì vậy, làm sao con có thể trở thành người chinh phục thế giới nếu con không là người chinh phục Maya? Do đó, ở khắp bốn phương, làm ơn hãy chú ý! Con có hiểu không? Achcha.
Baba đã nói cho con biết ½ những gì Người đã nhìn thấy trên chuyến đi thăm của Người; Người sẽ kể ½ còn lại vào lúc khác. Nhiều trung tâm đã được trang hoàng rất đẹp. Một số trang hoàng rất đơn giản, một số trang hoàng rất cầu kỳ. Một số trang hoàng ở mức độ trung bình. Có nhiều người cảm thấy rằng mọi thứ nên thật cầu kỳ để khách VIP đến, ông ta sẽ cảm thấy trung tâm thật tốt. Tuy nhiên, đối với các Brahmin, con đã có kỷ luật từ lúc bắt đầu rằng mọi thứ nên ở mức trung bình: không quá đơn giản và không quá cầu kỳ. Con đã thấy Brahma sống giản dị như thế nào. Tuy nhiên, con có các tiện ích và cũng có những người cung cấp cho con các tiện ích ấy. Sau đó, khi con thực hiện bất kỳ nhiệm vụ nào, hãy giữ nó ở mức trung bình. Không ai nên hỏi “Bạn đã treo cái gì lên thế?”. Thậm chí không ai nên nói “Giờ các bạn đang sống thật vương giả!”. Vì vậy, bài học cho ngày hôm nay là gì? Tất cả các con đã trở nên tự do thoát khỏi mọi thứ, phải không? Con đã đưa ra lời hứa trở nên tự do thoát khỏi mọi thứ, phải không? Đây là lời hứa kiên định chứ? Hay là khi con trở về nhà, con sẽ nói rằng nó khó? Hãy thật mạnh mẽ. Hãy để Maya nếm trải vị ngọt của sự thoải mái từ lễ kỷ niệm Kim cương. Con là chủ nhân toàn năng, con chẳng hề thua kém.
Achcha, nhiều đứa con hai lần nước ngoài đã đến. Vẻ đẹp gấp đôi của nhiệm vụ thiết lập nằm ở những đứa con hai lần nước ngoài. BapDada biết rằng con đã đến đây với rất nhiều nỗ lực và theo những cách khéo léo. Nếu con không có nhiều tình yêu thương, sẽ khó để con tiến đến đây. Một mặt, BapDada nghe được rằng giá trị của tiền đã sụt giảm; và mặt khác, mỗi năm Người nhìn thấy nhiều người con nước ngoài hơn đến. Vì vậy, đây là lòng can đảm. Một nhóm từ Nga cũng đã đến. Những đứa con từ Nga đã có được tấm vé từ đâu? Những câu chuyện của chúng rất hay và đáng để nghe. Những câu chuyện về việc chúng để dành tiền mua vé như thế nào thì rất hay. Tất cả những điều này sẽ diễn ra. Tiền chỉ là giấy mà thôi. Tiền chỉ là giấy. Dù con gọi đó là dollar hay bảng Anh, nó vẫn chỉ là giấy. Vậy giấy sẽ tồn tại trong bao lâu? Vàng thì có giá trị, kim cương có giá trị, nhưng giấy thì sao? Giá trị của tiền phải giảm, và tiền của con là giá trị nhất. Vào lúc đầu, con đã cho in trên báo rằng Om Mandli là giàu nhất trên thế giới. Con đã không có bất kỳ phương tiện nào để kiếm tiền. Một hoặc hai người đã dâng nộp cùng với cha Brahma, vậy mà được in trên báo rằng con là người giàu nhất trên thế giới. Kể cả vào lúc này, khi có biến động ở khắp mọi nơi, con sẽ không phải in điều đó lên báo nữa, mà các phóng viên sẽ đến với con và tự họ sẽ viết về điều đó. Họ sẽ chiếu trên TV rằng các Brahma Kumari là giàu nhất trên thế giới bởi vì cho dù chuyện gì xảy ra, gương mặt của con vẫn tỏa sáng lấp lánh. Có thể con không có chapatti để ăn trong suốt cả ngày, tuy nhiên gương mặt của con vẫn tỏa sáng lấp lánh. Vì vậy, sẽ có đau khổ ở khắp mọi nơi và con sẽ nhảy múa trong niềm hạnh phúc. Đây còn được biết đến như là “Cái chết đối với con mồi và niềm hạnh phúc cho gã thợ săn”. Đây là lý do vì sao hôm nay BapDada nói “Điểm đặc biệt của những ai là Brahmin thật sự, những ai giữ mục tiêu có một cuộc đời hướng thượng, đó là hạnh phúc”. Thậm chí nếu ai đó đang lăng mạ con, đừng để gương mặt của con có bất kỳ làn sóng đau khổ nào. Chỉ giữ mình vui tươi. Người lăng mạ con sẽ trở nên mệt mỏi. Điều này có thể không? Đừng để người ấy nói suốt một giờ, rồi con nói chỉ một giây thôi. Nếu con nói hoặc nghĩ chỉ một giây thôi, nếu con thể hiện ra bất kỳ dấu hiệu nào của sự không thoải mái trên gương mặt của con, con đã rớt. “Con đã nhẫn nhịn rất nhiều. Con đã nhẫn nhịn suốt một tiếng, rồi khí xì ra từ quả bong bóng”. Vậy đừng trở thành quả bong bóng. Con cần điều gì khác đây? Con đã tìm thấy Người Cha, vì vậy con tìm thấy mọi thứ. Đây là bài hát mà con hát lên, phải không? Vào lúc đó hãy nhớ đến những điều này và gương mặt của con sẽ không thay đổi. Đừng nên là con bắt đầu cười vang trước mặt người kia để người ấy thậm chí còn tức giận hơn. Vui vẻ nghĩa là có nụ cười tâm linh: không phải là nụ cười bên ngoài, mà là nụ cười tâm linh. Vậy bài học hôm nay là gì? Liên tục tự do thoát khỏi nỗi bất hạnh và giữ mình hạnh phúc. Cả hai nhé! Con có hiểu không? Achcha.
Gửi đến tất cả những linh hồn ở khắp bốn phương, là hiện thân của tình yêu thương dành cho BapDada; gửi đến những ai giải thoát bản thân khỏi nỗi bất hạnh và là người nỗ lực mãnh liệt; gửi đến những linh hồn may mắn, với sự quân bình giữa tưởng nhớ và phục vụ, liên tục đạt được thành công trong phục vụ; gửi đến tất cả những đứa con ở vùng đất này và ở nước ngoài, những đứa con ở trong niềm hân hoan say sưa về việc hiển lộ Người Cha; gửi đến những ai viết tin tức tốt của mình cho Người Cha và duy trì lòng nhiệt tình đối với công việc phục vụ; gửi đến những linh hồn đáng yêu gần gũi với Người Cha… nỗi nhớ niềm thương và lời chào namaste của BapDada.
Lời chúc phúc:
Mong con là chủ nhân toàn năng, tiễn biệt các trở ngại bằng cách liên tục có nhận thức về bản thân.
Thời kỳ Chuyển giao là thời kỳ để tiễn biệt những trở ngại. Do đó, đừng để những trở ngại mà con đã tiễn biệt trong suốt ½ Chu kỳ lại đến. Hãy liên tục nhớ: Tôi là viên ngọc chiến thắng, tôi là chủ nhân toàn năng. Liên tục duy trì nhận thức này bởi vì trở ngại của Maya sẽ không thể đến trước mặt những linh hồn mạnh mẽ. Nếu trở ngại đến và con phải loại bỏ nó đi, đó không được gọi là liên tục và không bị lung lay. Do đó, hãy chú ý đến từ “liên tục”. Bằng cách liên tục ở trong sự tưởng nhớ, con sẽ liên tục thoát khỏi trở ngại và những hồi trống chiến thắng sẽ tiếp tục cất lên.
Khẩu hiệu:
Trao dâng bản thân cho công việc phục vụ của Thượng Đế nghĩa là nhận được lời cảm ơn từ BapDada.
*** Om Shanti ***